Via deze weg eerst een dikke proficiat aan Hadise. Ute en JP maak de komende week jullie borst maar nat hoor met die 7 Drentjes ....

Maar nu het woord aan onze kleine, grote meid.

Ik zwem!!!! Nadat baasjes zowat een heel arsenaal aan trukjes uit de kast hadden gehaald zoals daar zijn: diverse dummies, een waterpak voor de baas, koekjes in het water, ... hadden ze er niet aan gedacht om gewoon stokjes te gooien en Mirza en mij uit te dagen om de stok gaan te pakken. Wel sinds gisteren zwem ik dus eerst met geleidelijk aflopende bodem en sinds vandaag met mijn trainingsmaatje Rakker in diep water vanaf de kant. Daar was ik eerst wel wat bang voor maar Rakker geeft niet op hé. Tot groot jolijt van mijn  baasje en Rakkers baasje was ik vandaag niet te houden. Mirza zwemt ook alleen nog niet in de gracht waar ik vandaag mijn mooiste crawl liet zien. Baasje zo trots als een pauw en ik stinkend als een rioolrat maar dat werd me snel vergeven.

Verleden week ging mijn hartje wat sneller slaan want voor het eerst was ik terug in Drenthe. Daar waren we op weekend met opi en omi Belgie. Kilometers losloopgebied en geen hond tegengekomen. De training begint vruchten af te werpen want in Drenthe mag je los maar moeten de baasjes je steeds onder 'appel' hebben. Ik eet graag appel(s) maar weet niet goed wat 'onder appel staan' (er stonden daar geen appelbomen) is. Ik weet alleen dat als het baasje fluit ik terug moet komen. Baasjes hadden een groot huisje gehuurd met 4 slaapkamers (1 voor baasjes, 1 voor opi en omi, 1 voor mij en 1 voor Mirza). De rust was er enorm en ik heb geleerd dat paardjes eigenlijk grote 4-voeters zijn, die best ook willen spelen. Ook in het restaurant waren we weer van de partij. Ik kan je wel vertellen dat niemand kan weerstaan aan de droevige ogen van de Luminator met als gevolg veel aaitjes van mensen, die ik nog nooit gezien had.
Op zondag stond er een bezoek aan kamp 'Westerbork' op het programma. Het is moeilijk te geloven dat er tijdens de oorlog in deze mooie en vredige omgeving zoveel wreedheden hebben plaatsgevonden. Je wordt gewoon stil als je over het kamp loopt. 112.000 mensen werden er gedeporteerd richting de 'vernietigingskampen'. Stil zijn ter hun nagedachtenis is dan nog het enige wat je kan doen. Leuk was wel dat we mee mochten. Ik denk dat de konijntjes er elke nacht duchtige feestjes houden op de grasvlakte want het er rook er o zo lekker.
Drenthe is toch iets dat een Drent moet gezien hebben alleen waren de baasjes een beetje verbaasd van de afstand - 260 km - terwijl zij dachten dat het er maar 150 gingen zijn. Het was ook voor het eerst dat we met de 307SW zo ver op reis gingen. De baasjes hadden ervoor gezorgd dat de hele achterbank voor ons was maar toch ... ik rij liever mee in t buske, daar voel ik me echt in thuis.

Sinds dat weekend - begin juni - hebben baasjes ook verlof wat we heeeeeeeeeel fijn vinden. Baasjes hebben eindelijk na 8 jaar de garage geschilderd en op orde gebracht. Naar t schijnt moeten wij vanaf de winter of als het regent daar eerst gaan opdrogen zodat de living wat properder blijft. De dweilen verslijten hier sneller dan onze handdoeken vandaar. Ook het tuinhuisje is weer voorzien van een laagje (of 2) nieuwe verf dus wat hebben ze hard gewerkt en wij zagen dat het goed was.
Het is ook de laatste dagen geen weer geweest om te wandelen dus zwemmen was het devies en zoals ik al eerder aangaf, zijn we die test weeral met brio gepasseerd. En de baasjes zagen dat het goed was.

Over Mirza's dieetkuren zijn er wisselende successen. Zo werd ze verkeerdelijk gewogen een paar maand geleden en is ze terug aan de dieetbrokken. Na onze zwemescapade van gisteren keken baasjes met voldane ogen naar onze Mizze-meid want ze staat scherp en baasjes zagen dat het goed was.

Zo zie je maar dat alles hier weer zijn doodgewone gangetje gaat en wij nog steeds de plak zwaaien. Voor morgen staat er nog een knooppuntentochtje op het programma in Brecht als het weer het toelaat en wij weer niet wonen onder 'een plaatselijke bui'.

Grote poot van je kleine meid

Luna