Voor onafhankelijkheid en samenwerking: VVB zet verder nieuwe koers uit

Jan Van de Casteele 18-06-2008

De niet aflatende inzet van generaties Vlaamsgezinden is op bepaalde punten bijzonder succesrijk geweest en heeft ons op andere vlakken op het spoor gezet naar meer. Dankzij hun engagement kan het defensieve, schadebeperkende verhaal van het afdwingen van Vlaams recht binnen België grotendeels afgelost worden door het offensieve project van de Vlaamse staatsvorming.

Er is een lange weg afgelegd. Vlaanderen beschikt vandaag over structuren met belangrijke eigen bevoegdheden en de Vlaamse Beweging mag terecht trots zijn op die verwezenlijkingen. Zo is het Nederlands vandaag de enige bestuurstaal in Vlaanderen en de Vlaamse overheid beschikt over middelen om het Nederlands te promoten als publieke taal in Vlaanderen. Het taalgebruik in privé-aangelegenheden vormt uiteraard geen voorwerp van politieke actie. In die zin zijn we - gelukkig - het oude flamingantisme deels en elke dag meer ontgroeid.

Maar dat onmiskenbare succes van de Vlaamse Beweging mag de ogen niet doen sluiten voor de blijvende bedreigingen in de grensstreken. De VVB is overigens van mening dat deze problematiek binnen de Belgische context geen definitieve oplossing kan vinden. Intussen moeten we alert blijven voor de gevaren van publieke verfransing van delen van het Vlaamse grondgebied. Dat dit gevaar in het grootste deel van Vlaanderen niet meer bestaat, moet ons tevreden stellen, maar mag ons niet in slaap wiegen. De VVB is er wel van overtuigd dat we ook deze strijd zullen winnen.

De VVB kiest voluit voor het internationaal erkend beginsel van de territorialiteit. Dat houdt in dat anderstalige inwoners van Vlaanderen volwaardige Vlaamse staatsburgers zijn. De VVB wijst nadrukkelijk het idee af dat - bijvoorbeeld - Franstalige burgers in Vlaanderen deel zouden uitmaken van een andere politieke entiteit dan de Vlaamse. Het Vlaams staatsburgerschap wordt niet bepaald door de taal die een burger hanteert in de persoonlijke levenssfeer.

Respect

Van niet-Nederlandstalige Vlamingen moet uiteraard wel worden geëist dat ze volwaardig deel willen uitmaken van de door hen zelf gekozen politieke structuur, onder meer door respect op te brengen voor het Nederlands als officiële en publieke taal in Vlaanderen. Kortom, het is niet onze doelstelling anderstaligen te doen verhuizen, maar hen aan te zetten alle consequenties te aanvaarden van hun keuze om deel uit de maken van Vlaanderen.

Daarenboven moeten we de nodige aandacht schenken aan nieuwe taalbedreigingen die uitgaan van de internationalisering, zonder dat we ons laten leiden door angst en pleinvrees. Het is de ambitie van Vlaanderen om een volwaardige en zelfbewuste medespeler te worden in de wereld van vandaag.

Daarbij moet nadrukkelijk gewerkt worden aan de offensieve bevordering van ons imago in de buitenwereld. De VVB wil actief werken aan het bestrijden van de negatieve beeldvorming die de francofonie internationaal probeert te verspreiden. Terzake kan de VVB trouwens bogen op een traditie, waaraan nog meer aandacht moet worden besteed.

Maar de hoofdopdracht van de VVB bestaat er vandaag in vorm te geven aan het volwaardig Vlaams staatsburgerschap in Europa. Vlaanderen moet beschikken over alle hefbomen waarover andere Europese lidstaten beschikken, ook op sociaal en economisch vlak.

Wij streven niet naar een geïsoleerd onafhankelijk Vlaanderen en pleiten voor een actieve politiek van internationale samenwerking. Daarbij zijn Wallonië en Nederland de voor de hand liggende bevoorrechte partners. Voor de VVB is de Vlaamse onafhankelijkheid nadrukkelijk geen anti-Waals project, maar de voorwaarde om tot een genormaliseerde relatie te komen met onze zuiderburen. Ook om die reden voegden we een nieuwe ondertitel toe aan de naam VVB, "beweging voor onafhankelijkheid en samenwerking".

Het VVB-project streeft naar de creatie van een volwaardige democratie in Vlaanderen, waar alle stromingen in volle vrijheid aan bod kunnen komen en de Vlaamse bevolking via de weg van verkiezingen de machtsverhoudingen tussen partijen en stromingen bepaalt.

Enerzijds kan de VVB niet aanvaarden dat democratisch gelegitimeerde stromingen binnen Vlaanderen worden genegeerd, anderzijds mag het VVB-project op geen enkele manier gekoppeld worden aan één ideologisch project.

Het is de opdracht van de Vlaamse bevolking om inhoudelijke politieke keuzes te maken en niet van de VVB. Daarom erkent de VVB de waarde van alle relevante politieke stromingen in Vlaanderen, zoals die bij vrije verkiezingen tot uiting komen.

Pogingen om binnen Vlaanderen nieuwe politieke initiatieven tot stand te brengen, vallen buiten de VVB-opdracht. De VVB is verheugd wanneer bestaande of nieuwe politieke partijen en stromingen de volwaardige Vlaamse staatsvorming nastreven, maar dit kan nooit het voorrecht zijn van één ideologische familie. De VVB zal zich daarom actief inzetten om het project van volwaardige Vlaamse staatsvorming te promoten bij partijen en verenigingen die daar vandaag twijfelend of zelfs afkerig tegenover staan.

De VVB is geen politieke partij. Het nemen van politieke beslissingen is de opdacht van politieke partijen. De taak van de VVB bestaat er, als deelnemer aan het maatschappelijke debat, in om partijen en mensen te overtuigen van de noodzaak om zo snel mogelijk de Vlaamse staat te realiseren via de geëigende politieke weg.

Wervend zijn buiten eigen kring

Het eerste actieterrein van de VVB situeert zich in middens waar de noodzaak van ons project nog niet voldoende is doorgedrongen. Het is onze opdracht ons project ingang te doen vinden buiten de overtuigde kringen.

Alle leden van de VVB zijn ambassadeurs van die gedachte in alle verenigingen en partijen waar ze verder actief zijn. Vandaar dat we ons volkomen onafhankelijk opstellen tegenover alle partijen en verenigingen.

De VVB wil haar werkingsvormen voortdurend kritisch ontleden en aanvullen met nieuwe technieken. Ze speelt daarin trouwens al jarenlang een voortrekkersrol, maar de inspanningen terzake moeten nog worden opgedreven. De vereniging wil zich daarbij nadrukkelijk, en meer nog dan in het verleden, opstellen als lobbygroep voor het algemeen Vlaams belang, als de vakbond voor Vlaanderen.

Doeltreffende actiemiddelen

Klassieke middelen om onze boodschap te verspreiden, zoals betogingen, moeten niet per definitie worden uitgesloten maar elke keer aan het criterium doeltreffendheid getoetst worden. Daarom weigert de VVB 'iets' de doen, omdat er toch 'iets' moet gedaan worden.

De clichés die over het Vlaamse staatsvormingsproject bestaan, moeten dubbel benaderd worden. Enerzijds wil de VVB deze clichés actief bestrijden waar ze door tegenstanders misbruikt worden om de kern van het debat te ontlopen.

Anderzijds wijst de VVB er op dat bepaalde actievormen of uitingen van Vlaamsgezindheid die de clichés bevestigen, alleen maar in de kaart spelen van degenen die de heilloze Belgische weg willen blijven bewandelen. Gezonde zelfkritiek mag daarbij geen taboe zijn.

Open en uitnodigend

In stijl en optreden moet dan ook nadrukkelijk gestreefd worden naar het uitdragen van een open en uitnodigende invulling van het onversneden project van 'onafhankelijkheid en samenwerking'. De maatschappelijke en politieke relevantie moet altijd onze eerste bekommernis zijn. Wij moeten ongenadig de zwakheden van het Belgische project blootleggen, met de nadrukkelijke ambitie om steeds meer mensen van de noodzaak van de Vlaamse staatsvorming te overtuigen.

Uiteraard mag het belang niet ontkend worden van vormen van samenkomst en interne ontmoeting. Maar onze ambitie moet verder reiken. Wij willen actief wervend optreden buiten het overtuigde biotoop. In de mate dat past binnen het VVB-project, wil onze vereniging samenwerken, zowel met klassieke als nieuwe vormen van Vlaamse Beweging in de ruime betekenis van het woord.

De VVB stelt vast dat de politieke ontwikkelingen de noodzaak van een volwaardige Vlaamse staatsvorming steeds duidelijker maken en dat in steeds bredere kringen. De VVB wil dat proces stimuleren.

Op 1 November denken wij aan onze doden.
Ook aan onze Vlaamse voormannen,zoals Cyriel Verschaeve,geboren in ons dorp.
Een herdenkingsplaat is bevestig aan het geboortehuis in de Brugstraat 41 te Ardooie.

"Alleen staatshervorming kan ons land financieel redden"

28/10/2008 10:00

Zal de federale overheid de pensioenen kunnen uitbetalen? Zal ze de kosten van de vergrijzing kunnen dragen, nu ze er steeds minder in slaagt een spaarpotje aan te leggen en ze steeds vaker de regio's moet bijspringen? Om uit het moeras te raken, pleiten de drie Leuvense professoren economie Koen Algoed, Dirk Heremans en Theo Peeters in Knack voor een grondige staatshervorming.

'Het fundamentele probleem van ons land is de manier waarop we gemeenschappen en gewesten financieren. Je kunt in België niets oplossen als je de financieringswet niet grondig aanpakt.' Dat stellen de professoren economie Koen Algoed, Dirk Heremans en Theo Peeters in een uitgebreide nieuwe studie vol cijfers.

'Het probleem van de Belgische overheidsfinanciën is niet louter een kwestie van dreigende tekorten en hoge overheidsschuld, maar vooral ook van de wijze waarop we de gemeenschappen en gewesten financieren. Politici worden nu onvoldoende geprikkeld om te investeren in menselijk kapitaal en economische ontwikkeling. Nog erger, politici rekenen al te vaak op de federale overheid om hun zelf aangestoken budgettaire branden te komen blussen. Het financieringssysteem van de gemeenschappen en gewesten moet grondig veranderen, anders kun je niet meer mensen aanzetten tot werken, anders blijft onze sociale zekerheid niet overeind, anders kun je de kosten van de vergrijzing niet dragen.'

'De federale regering staat voor een enorme uitdaging: de kosten van de vergrijzing', zegt professor Dirk Heremans, die op één oktober met emeritaat ging. 'Die vergrijzingskosten zullen een groeiend beslag leggen op de beperkte beschikbare overheidsmiddelen. Een nieuwe ontsporing van de overheidsfinanciën dreigt. Het heeft geen zin wat te morrelen in de marge van het huidige financieringssysteem. Er moeten moedige keuzes gemaakt worden.'

Koen Algoed: 'Er circuleren concrete voorstellen om de gewestelijke overheden bevoegd te maken voor de arbeidsmarkt. Deze voorstellen spreken echter altijd van het overhevelen van bijkomende uitgavenbevoegdheden, met bijbehorende financiering. Maar die voorstellen gaan voorbij aan iets veel belangrijkers: de huidige Bijzondere Financieringswet, die de financiering van de gemeenschappen en gewesten regelt, is niet houdbaar. Alleen een grondige staatshervorming kan ons land financieel redden en dat betekent een grondige hervorming van de Bijzondere Financieringswet. Fiscale autonomie is een noodzakelijke, weliswaar geen voldoende, voorwaarde om hogere werkzaamheidsgraden te verkrijgen in ons land. De gewesten worden op die manier geprikkeld om meer mensen aan werk te helpen en ze langer aan de slag te houden.'

Ewald Pironet
Bron : Knack.

Online bekijken : http://feeds.feedburner.com/~r/Davi...

Voor wie het gevolgd heeft en zich nog herinnert: in september heb ik openlijk kritiek geuit op het beleid van Leterme en de CD&V. Toen werd prompt om mijn ontslag gevraagd. Dit heeft uw kranten en nieuwsuitzendingen gehaald. Daarom ook dat ik u van het verdere verloop op de hoogte houdt.

Na talrijke gesprekken met de N-VA, heb ik reeds enige tijd besloten om de CD&V de rug toe te keren om de redenen vermeld in mijn ontslagbrief. Ik kan mij niet meer verzoenen met de idee dat ik deel uitmaak van een organisatie die een beleid vormt tegen de Vlamingen.



De overstap naar N-VA betreft een logische keuze. Ik ben altijd al enorme voorstander geweest van het kartel en ik ben voor meer Vlaanderen. N-VA is de partij waar ik mij het meest kan in terugvinden wat standpunten betreft.

Ik ben inmiddels lid van N-VA en in overleg met het partijbestuur zal ik de komende weken en maanden me binnen de partijstructuren engageren voor een lokale werking van de N-VA, maar tevens me inzetten op andere niveaus, met het oog op de Vlaamse verkiezingen om dan een sterk resultaat voor de partij én voor Vlaanderen neer te zetten.
De komende weken zal ik alvast de partij beter leren kennen, andere mensen leren kennen en nog veel gesprekken voeren om vanuit een goede samenwerking verder aan de weg te kunnen timmeren.

Ik vond het echter inmiddels tijd om met dit vernieuwde engagement naar buiten te komen.

(Wij wensen hem alle geluk toe in de N-VA,samen strijden voor een Vlaanderen in Europa,geef je hem ook een steuntje in de rug,nu doen.)

Kritische CD&V'er stapt over naar N-VA

David Geens, tot voor kort voorzitter van CD&V Knesselare-Ursel, stapt over naar N-VA. 'Als een partijlid al geen meer kritiek kan uiten zonder vrees voor repercussies, dan kun je een partij niet langer democratisch noemen', meldt Geens in zijn ontslagbrief aan nationaal CD&V-voorzitster Marianne Thyssen.

Walk of Fame eert ereburgers
Verdienstelijke Ardooienaren vereeuwigd met ster

ARDOOIE - Ardooie is een vier sterrengemeente. Hollywood achterna werd op het Marktplein de lokale Walk of Fame geopend. Ter hoogte van de vrijheidsboom wandel je voortaan tussen de sterren. Teksten Jan Maeseele, foto's Stefaan Beel

Gezaag aan de pootjes van de (onafhankelijke) VVB...

Jan Van de Casteele 24-10-2008

De jongste weken amuseren sommige Vlaamse strijders zich met uitvallen naar de Vlaamse Volksbeweging. Hun 'waarheid' verspreiden ze ook kwistig via het internet (blogs, e-mails). Sommige ultra's hebben het blijkbaar moeilijk met kritische opmerkingen vanwege sommige VVB'ers aan hun adres, met de niet-partijgebonden opstelling van de VVB, en blijkbaar ook met de projecttekst die de VVB in juni goedkeurde. 

Tom Cochez van De Morgen volgt hun wereldje op de voet en publiceerde in zijn krant een artikel onder de kop 'Extreem rechts opent aanval op Vlaamse Volksbeweging' (22 okt., zie bijlage).

In het artikel ontkent Kamerlid en gewezen VVB-voorzitter Rita De Bont (VB) dat ook de partij Vlaams Belang ontevreden zou zijn over de nieuwe koers van de VVB. ‘Het verschil tussen de huidige koers van de VVB en de lijn onder mijn voorzitterschap vind ik niet groot’, voegde ze daaraan toe. Binnen Vlaams Belang zwengelt de jongste tijd overigens het debat aan over wat er in de periferie van de partij allemaal rondcirkelt. Niet echt te vroeg...

Volgens Peter De Roover in De Morgen is de hele affaire te herleiden tot een klein groepje ontevredenen dat zich niet kan schikken naar de door een overgrote meerderheid gesteunde visie van de VVB.

Ter herinnering: in juni al werd de VVB-projecttekst goedgekeurd door de Algemene Vergadering van de vereniging.(http://www.vvb.org/kort/218/25108.)

Over die tekst is het debat afgerond: de VVB wil partijen en mensen overtuigen van de noodzaak om zo snel mogelijk de Vlaamse staat te realiseren. Ze is een beweging ‘voor onafhankelijkheid en samenwerking’ (met Wallonië en Nederland als voor de hand liggende bevoorrechte partners), onderhoudt als pluralistische vereniging ‘geen exclusieve banden met politieke partijen of ideologische stromingen aan de rechter- of linkerzijde’ en streeft naar de creatie van ‘een volwaardige democratie in Vlaanderen, waar alle stromingen in volle vrijheid aan bod kunnen komen en de Vlaamse bevolking via de weg van verkiezingen de machtsverhoudingen tussen partijen en stromingen bepaalt.’

De VVB kreeg in eigen rangen kritiek na interviews met de nieuwe voorzitter, en die kritiek werd op een nogal onfrisse manier uitvergroot in een klein aantal afdelingen en in de periferie van de vereniging. Maar de VVB-rangen werden ondertussen gesloten, zowel intern als met de meeste andere organisaties binnen de Vlaamse Beweging.

‘Wanneer het project “onafhankelijkheid en samenwerking” zal verwezenlijkt zijn, zullen de VVB'ers uitzwermen in alle windrichtingen’, lezen we nog.

Tenzij we iets hebben gemist, is de politieke meerderheid voor Vlaamse staatsvorming evenwel nog niet in zicht. Banden smeden tussen Vlaamsgezinden – individuen én partijen – blijft nog wel even een moeilijke, maar vooral nuttige taak voor wie het juiste einddoel voor ogen houdt.