|
Ik heb in mijn boekenkast een boek, dat ik af en toe eens lees als ik weer eens in een spirituele bui ben. De strijders van het licht geschreven door Paulo Coelho. "Een Strijder van het Licht is een wezen dat zich onophoudelijk inzet om bewustzijn in alles en iedereen te herkennen, in een levenslange strijd tegen schimmen en alledaagse sleur zoekt hij naar de magie in elk moment van de dag
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Strijders van het licht zorgen ervoor de glans in hun ogen te behouden. Ze staan midden in de wereld en nemen deel aan andermans leven. Ze zijn hun tocht aangevangen zonder rugzak en zonder sandalen. Vaak zijn ze laf, en ze handelen ook niet altijd correct.
Ze lijden onder dingen die dat niet waard zijn, ze zijn kleingeestig en soms denken ze dat ze niet in staat zijn om te groeien. Veelvuldig achten ze zich een zegening of wonder onwaardig. Regelmatig bekruipt hen twijfel over wat ze hier aan het doen zijn. Ze liggen nachten wakker en vinden dat hun leven geen zin heeft.
Daarom zijn het strijders van het licht. Omdat ze dolen. Omdat ze zichzelf vragen stellen. Omdat ze een zin zoeken die ze ongetwijfeld zullen vinden.
Soms lijkt de Strijder een fout te hebben gemaakt. Maar de Strijder ondervindt geen leed van deze verkeerd gemaakte beweging. Hij neemt zijn leven in de hand zoals het vaak komt. Op bepaalde kruispunten moet je kiezen. Een echte strijder kiest en kijkt vervolgens niet meer achterom. Hij denkt na over de gemaakte keuze, maar beroept zich nooit op de terugtocht. Hij ondergaat zijn lot zoals het komt. Vaak denkt een Strijder ook dat zijn keuze fout is, terwijl geruime periode later en veel vrezende, koude nachten later blijkt dat deze weg toch de enige juiste weg was. Bij foute wegen gaat de Strijder ook verder, want fouten moet je begaan. Fouten moet je ondergaan. Om vervolgens te leren en weer verder te trekken.
|
