ik ben Loewiesa ik ben belgo-néerlandaise of neder-waalse Ik woon in "Le Hainaut" In dit blog probeer ik te schrijven over dingen die mij aan het denken zetten dingen die mij aan het lachen maken dingen waarover ik me zorgen maak en dingen die ik gewoon uit mijn duim zuig
Als je je beperkingen kent, kun je daarbinnen, onbeperkt te werk gaan
Jules Deelder
schrijver,dichter
Don't walk behind me I may not lead Don't walk in front of me I may not follow Walk beside me That we may be as one
I'm Out Of Estrogen
AND I HAVE A GUN!
gedachtespinsels, dagelijkse onzin en andere beslommeringen van een jonge vijftigster
Loewiesa
19-07-2018
Test
“Blog jij nog wel eens ?” vroeg mij onlangs iemand. Ik gaf toe dat ik de weg naar blogland al bijna 5 jaar kwijt was . Bovendien zit ik op Facebook en dat is al verslavend genoeg. Ik schrijf wel eens een intrigerende tekst op een ansichtkaart, genre “zonnige groetjes uit “ en een “Prettige kerst” en een “Gelukkig Nieuwjaar” wil ook nog wel lukken. Verder stuur ik wel eens een sms’je en maak ik wel eens een boodschappenlijstje en dat is het dan wel.
Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt, zou mijn blog überhaupt nog bestaan? En ja dus….Hoewel er geen haan meer naar kraait. Uw jonge gedachtespinnende dramaqueen moest bijna gereanimeerd worden bij het lezen van haar vroegere schrijfsels.
Want alles stroomt, alles is in beweging , alles wijkt en niets houdt stand. Alles is relatief.
Misschien verdienen sommige oude blogberichten een opfrisbeurt. Ik zal er eens over denken.
Ik hoef geen Christen te zijn om te genieten van de stilte in een kerk, het zingen van kerstliedje en mijn naasten lief te hebben. Ik hoef geen moslim te zijn om te genieten van tajines, Marokkaanse koekjes, Turks gebak en andere islamitische kunst. Ik hoef geen jood te zijn om klezmer muziek leuk te vinden en een menora in mijn huis te hebben. Ik respecteer de wet van drie zonder een (echte) heks te zijn en ik hoef geen boeddhist te zijn om te genieten van de vrede die uitstraalt van het serene gezicht van een Boeddhabeeld.
Met een vriendin het Tibetaans Instituut in Hoei bezocht, waar zondag het Feest van het Boeddisme werd gevierd. In de grote tempel woonden wij op blote voeten, een conference bij getiteld "Wat is geëngageerd boeddhisme?"
(n.v.d.r. Een onopgevoed joch van al evenonopgevoede moderneouders zorgde voor denodige afleiding door constant te lopen klieren.)
Na een Tibetaanse maaltijd, waarvan ik maar de helft heb opgegeten, wegens in ene geen trek, nadat ik de maaltijd, volgens Boeddhistische gewoonte (een ietsieteveel) aandacht had gegeven, namen wij deel aan een inleiding tot meditatie. Op een matje met een koninklijk gestrekte rug en mijn benen gevouwen in een halve Lotushouding (n.v.d.r. wat op zich zelf al een héle uitdaging is) naast een pluizige dame in een gebatikte flodderbroek en een kaalgeschoren zweverige en naar zweetvoetenruikende man. Focuste ik mij met half gesloten ogen op mijn ademhaling en op het "nu" en het "zijn." Niet gemakkelijk voor iemand die stijf van de stress staat, maar bijna een makkie voor uw jonge vijftigster , onder invloed van het groen en gele pilletje.De kunst is om naderhand op een elegante manier weer recht te komen.
Bij het naar buiten gaan van de tempel werden wij bestormd en bijna opzij geduwd door het tegerlijkertijd naar binnen gaan van een groep andere gehaaste toekomstige "verlichten" en reeds "verlichten" met zo te zien, maar een heel klein lichtje in.Vervolgens bleef mijn vriendin vastzitten met haar schoenen in haar (te) lange wijde flodderbroek en donderde de onderste treden van de trap af "Misschien hebben je engelen (mijn gelovige vriendin heeft er twee, die altijd met haar meegaan) je een duwtje gegeven omdat je "vreemd" ging" grapte Uw jonge gedachtespinnendevijftigster in een mislukte poging om leuk te zijn. "Nee" antwoordde mijn gelovige vriendin ietwat geïrriteerd "Dat doen mijn engelen niet" (n.v.d.r. Uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft nog een lange weg te gaan!)
En ondertussen ga ik, hunkerend naar een schop onder mijn kont of een knuffeL (of andersom) bij mapsy. Het is erg prettig om een uur lang tegen iemand te praten zonder je af te vragen hoe het met de ander gaat. Het gaat overigens al een stuk beter sinds ik die groen en gele capsules slik die mijn dokter mij voorschreef. Ik word niet meer afgeleid door trieste gedachtespinsels die ongevraagd mijn hoofd binnendringen en door mensen die alleen maar als stoorzender fungeren. De schop onder mijn kont krijg ik therapeutisch en de knuffel .? Sinds het gebruik van die pilletjes maal ik daar niet meer om. Mijn libido is gezakt naar mijn kleine teen. Ik krijg zelfs geen kippenvel meer bij het horen van een goed song (n.v.d.r. al is het goed mogelijk dat er tegenwoordig gewoon geen goede songs meer zijn, uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft zelfs geen zin in chocola en dat wil wat zeggen voor een chocoladejunk) Verder loop ik de hele dag met een lach op mijn smoel en weet je wat? De halve wereld lacht vrolijk terug! Joepie, wat is het leven mooi, met een paar schuiven dicht.
Ik heb weer een paar dagen bij mijn vader doorgebracht. Een paar weken geleden ben ik hem eens onaangekondigd gaan bezoeken en ik trof mijn vader in tranen aan. Hij had onlangs een reportage op tv gezien over een man van zijn leeftijd die opgehouden was met eten. Er ging een belletje bij mij rinkelen. Versterven is een methode van zelfdoding die bij de Romeinen en de oude Grieken al bekend was en waar met respect en bewondering naar werd gekeken.. Vooraanstaande oude mannen die gezien hun leeftijd niet meer in staat waren hun functie naar behoren uit te voeren kozen voor deze methode om een eind aan hun leven te maken zonder dat iemand hen daarvoor dodelijke middelen hoefde te verschaffen. Door voedsel te weigeren kozen zij voor een "waardige dood."
Ik heb niks gezegd. Ik heb niet geroepen "Geniet van het leven, geniet van de zon, geniet van het park en blablabla" Maar ik heb mij afgevraagd of ik zijn wens moest respecteren? Ik heb geen alarm geslagen bij zijn dokter of bij de zorg. Mijn vader heeft ondertussen zijn beslissing weer herroepen.
Hij huilt nog steeds wanneer ik op maandagochtend weer bij hem wegga en zegt dat hij op mij gaat zitten wachten tot ik weer terugkom. En tegen die emoties zijn mijn pilletjes niet bestand en prikken dwars door mijn oh zo dunne, kwetsbare muurtje .
Mijn vriendin heeft behalve een directe lijn met die van hierboven ook connecties met anderen met bijzondere gaven (n.v.d.r. vandaar haar affiniteit met Uw jonge gedachtespinnendevijftigster.) En zo kreeg ik als verjaardagscadeau afgelopen vrijdagmiddag een "soin quantique" aangeboden. Het is iets mystieks en heeft te maken met energie en stralen. "Met alle Chinezen, maar niet met den deze ."Ik hoor het sommige blogvriendjes al roepen
Maar Uw jonge gedachtespinnendevijftigster is altijd in voor een geintje en zolang er geen geesten worden opgeroepen en zolang het geen pijn doet vind ik alles best. Heb ik al eens verteld van de eerste nachten die ik in het huis van mijn ex doorbracht en een entiteit heb waargenomen op het voeteneind van het bed? De geest en ik hadden echter geen van beiden zin in een praatje of een nadere kennismaking en toen mij 's morgens gevraagd werd of ik goed had geslapen en ik zei dat ik "vreemd had gedroomd" vertelde mijn ex over de spirituele zaken waar zijn ex vrouw zich mee bezig had gehouden en dat zij met een paar vriendinnen zelfs aan "glaasje draaien" had gedaan met de bedoeling de geesten van overledenen op te roepen en dat er waarschijnlijk na het "afsluiten" van dit niet ongevaarlijke spelletje eentje is blijven zweven, in dit geval, zitten op het bed.
Uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft haar ex vervolgens de hele bovenverdieping volledig laten opruimen en reinigen inclusief het verwijderen van het (hele lelijke) behang (3 lagen) en de (afschuwelijke) vloerbedekking. Ik heb niks tegen (echt) antieke kasten of tafels maar kamers met antieke of gewoon oude bedden waarin mensen ziek zijn geweest en zijn gestorven zijn beladen en niet mijn ding.
Deze keer was het mijn beurt om "gereinigd" te worden. Na een korte intake waar de vrouw vroeg wat ik precies wilde (mijzelf bevrijden van het "Assepoestersyndroom" waaraan ik volgens mapsy zou lijden. Iets met grenzen, onafhankelijkheid, zonder de mensen van wie ik hou en degenen die echt van mij houden daarmee te verwaarlozen.) Werd er besloten mijn chakras eerst te ontdoen van resten ex
Allereerst wil ik de blogmaatjes bedanken voor de felicitaties ter gelegenheid van mijn verjaardag. Goh hoe wisten jullie dat ?
Op mijn verjaardag de dag begonnen met een bezoek aan mapsy (mijn cadeau aan mijzelf) Waar ik bevestigd heb gekregen, wat ik zelf al tijden wist en tevens nog even mee kreeg, vooral héél erg lief voor mijzelf te zijn. Toen mijn tranen waren gedroogd heb ik in afwachting van mijn nieuwe moi, mijn nagels al vast gelakt in een leuk, hip en trendy kleurtje ..
Alles is beweging en het leven gaat verder zoals men dan meestal zegt. Natuurlijk heeft zij harmonicaman gevraagd wat zij eigenlijk voor hem betekent. En zij heeft er geen duidelijk antwoord op gekregen. Maar één ding is zeker, hij vindt haar "veiliger" aan de telefoon (n.v.d.r.Uw jonge gedachtespinnendevijftigster, blond, intelligent en de schrik van iedere vent. Mag ik even lachen?
Gelukkig heb ik hier in het dorp waar ik woon ook nog een paar vriendinnen die erg meelevend zijn. Eén van hen heeft de Liefde gevonden in De Heer. Wanneer ik er een beetje lacherig over doe, door haar te zeggen dat dit toch helemaal geen vergelijk is, zegt zij, zich richtend aan haar zus die bij ons aan tafel zit: "Ze is er nog niet klaar voor." "Nee" antwoord de zus terwijl zij haar hoofd schudt "nog niet!" "Kom donderdag eens met ons mee naar de kerk, dan worden de gebedsintenties gedaan en zal ik je aan monsieur labbé voorstellen" gaat mijn vriendin onverstoorbaar verder.Binnenkort vertrekken de twee zussen op bedevaart naarBanneux. "Ik zal je een rozenkrans meebrengen" belooft mijn lieve vriendin.
Joepie! Fijn toch, om weer iets te hebben om naar uit te kijken ..
Tijdens het Kunstenfestival in Watou heel veel gedichten en mooie teksten gelezen èn gehoord en andere, soms verbazend leuke dingen gezien. Aan de Douviehoeve bezochten wij een ruimte met een oude jukebox vol oubollige muziek en op de achtergrond een grote witte muur, een soort uitleefbord, waar de bezoekers hun liefdesbetuigingen op konden schrijven.
"Leef je maar uit" grapt Harmonicaman. Maar uw jonge gedachtespinnendevijftigster die nog druk bezig is met het dresseren van haar buikvlinders en het terug in de juiste plooi te leggen van haar gevoelens heeft bijzonder weinig inspiratie.
Dan pakt Harmonicaman het potlood en schrijft op de witte muur "Morgen misschien (gevolgd door een hartje) Hij lacht naar haar en zijn hand beroert even haar schouder. Een zielige buikvlinder fladdert heel even met zijn vleugels .
(n.v.d.r. Echter .. Uw jonge gedachtespinnendevijftigster zou Uw jonge gedachtespinnendevijftigster niet zijn geweest, als zij één en ander niet wéér verkeerd had geïnterpreteerd.)
Ietwat verward vervolgt zij samen met hem de tentoonstelling en wanneer zij bij het verlaten van de hoeve weer langs het bord passeren pakt zij, aangemoedigd door zijn tekst, het potlood en daagt hem uit "Waarom morgen, als het vandaag al kan! "Houdt toch op met dat gezever" grauwt hij kortaf en hij, deklootzak, loopt geïrriteerd van haar weg.
(n.v.d.r. Zij stond perplex maar zij heeft gezwegen, zij is niet kwaad op hem geworden, heeft niet getierd, gevloekt of geschreeuwd of is in huilen uitgebarsten. Zij heeft niks gedaan waarvoor u zich zou moeten schamen .. Toen nog niet ) En zij vervolgen de route als of er niks is voorgevallen.
Zij pikt een traantje weg bij het zien van de weemoed, de herkenning en de vertwijfeling in een filmfragment waarin een kunstenares voor het eerst na lange tijd haar ex geliefde terug ziet. Een tweede traantje volgt bij de mooie tekst van Peter Verhelst over (ô hoe toepasselijk) het aantrekken en afstoten, het elkaar nodig hebben en de angst die deze afhankelijkheid kan oproepen.
Later lopen zij over een smal verlaten en doodstil weggetje langs een maïsveld. "Mooie plek om . (n.v.d.r. interpreteer wat u wilt interpreteren) een lijk te dumpen"bedenkt uw jonge gedachtespinnendevijftigster bij zichzelf
Disclaimer : Tijdens het tot stand komen van dit logje werd geen enkele vlinder moedwillig gekwetst.
"Shit" Zei harmonicaman toen hij vernam dat haar vriendschap voor hem primitiever bleek te zijn dan de andere, de platonische vriendschap die hij zich had voorgesteld. Zij wil behalve vriendschap en een luisterend en begrijpend oor, niet alleen geestelijk worden aangeraakt maar heeft ook behoefte aan een paar armen om zich heen en aan intimiteit
"Bekommer je niet om mensen die jou niet in hun leven willen en voor wie je alleen maar een optie bent" was één van de voer voor de geest spreuken die zij laatst op een Facebookpagina nog had geliked. Is zij alleen maar een optie? Vult zij alleen maar een leegte? Wat triggert de man dan in haar, streelt zij echt alleen maar zijn ego? Wat zijn die vertrouwelijke gesprekken die zij sinds meer dan ander half jaar dagelijks samen voeren dan waard? Een vertrouwelijheid waardoor zij zich steeds meer naar hem voelt aan getrokken.
Niks bindingsangst of nare ervaringen, geen: hij heeft tijd nodig, geen gezeur over de afstand tussen hun woonplaatsen die te ver zou zijn. Hij valt gewoon niet op haar en basta! "Laten wij dan maar stoppen" stelt zij hem voor,want waarom zou zij zich nog langer kwellen? Maar dat vind harmonicaman niet zon goed idee, want zij, zo dacht hij, zij zou hem waarschijnlijk erg gaan missen. Haar tranen wegslikkend moet zij lachen en zij denkt bij haarzelf "Wie gaat wie nu missen?" En....bovendien hoe zit het dan met de vriendschap die zij in de afgelopen maanden van hem kreeg, wat is die haar waard?
Straks komt hij haar halen. De buikvlinders die blij zouden moeten rondfladderen liggen op één hoop op haar maag te wachten tot het over gaat. Want uiteindelijk gaat het altijd over .Mettertijd. Hij neemt haar mee naar Watou waar zij het kunstenfestival gaan bezoeken. De liefde, daar gaat het dit jaar over in Watou, niet enkel over het ideaal van de romantische liefde maar de liefde in haar ware gedaante. De liefde met barsten en ovolmaaktheden. De imperfecte liefde, de liefde die wij niet begrijpen...
En ondertussen... vier ik de zomer in eigen tuin, uit de zon en in de zon, waar ik in de weer ben met de plantjes en het verwijderen van onkruid. Vrouwen van mijn leeftijd schijnen erg goed te zijn met kruidjes. Nu nog een kat op mijn schouder en het plaatje is compleet. Mijn zoon is met een grote strooien hoed komen aanzetten en roept streng "Je hoed!" wanneer ik het kreng weer eens vergeten ben op te zetten. Mijn zoon is streng, zéér streng en ongetwijfeld goed bedoeld, maar toch....."Jullie lijken net een oud kibbelend stel" Zei één van mijn dochters laatst en dat maakt mij eerlijk gezegd, ietwat benauwd.
Verder maak ik af en toe een praatje met de buurvrouw van over de heg. Mijn buurvrouw is een fanatiek zonneklopster en ligt de hele middag doodstil in de brandende zon tot het er naar verschroeid vlees ruikt. Zij heeft een bijna lederen huid een rimpelig befje met witte lijnen in haar hals en ziet er verschrikkelijk uit (n.v.d.r. maar wie is uw jonge gedachtespinnendevijftigster,om daar iets van te vinden?) Soms roep ik: "Buurvrouw Leef je nog?". Dan kijkt zij verschrikt op met verdwaasde ogen en begint te lachen . Verleden maand heeft zij haar Alzheimer nog eens laten testen, maar het bleek stabiel...
Ik ben naar de kapper geweest en weet u wat? Uitgroei is vanwege de crisis hélemaal in de mode! En zo heeft uwjonge gedachtespinnendevijftigster zich voor de modeste som van 75 een donkere uitgroei aan laten smeren ....
Laatst gehoord van iemand die op zoek is naar haar eerste liefde. Zij waren beiden 17 jaar indertijd, flikflooiden wat met elkaar, maar verder dan dat, ging het niet. Bovendien mocht het ook nog eens niet van thuis want ze waren alle twee van een verschillend geloof en zoals het spreekwoord zegt: twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen. Dan ontmoet zij de man met wie zij uiteindelijk tot aan zijn dood een paar jaar geleden, zal samen zijn, haar tweede keuze. Eerst komt het eerste lief nog even terug in beeld en de vrouw maakt het uit met de tweede keus, maar de eerste keus verteld haar dat hij gaat trouwen met een ander .De vrouw gaat terug naar haar tweede keus en trouwt uiteindelijk met hem. Maar haar eerste keus vergeet zij nooit en vraagt zich van alles af.
Toen ik dit hoorde wist ik eigenlijk niet goed wat te denken. Hoe is dit mogelijk na zoveel jaar en wat zijn al die jaren samen met de tweede keus dan waard geweest, dat het haar blijkbaar niet gelukt is om de eerste keus te klasseren en te vergeten? Ben je dan niet bezig iemand vreselijk te idealiseren?
Ik moest aan Memories denken een programma op de Nederlandse tv waarin mensen op zoek gaan naar hun oude liefdes. Natuurlijk wordt zon programma gemaakt voor de kijkcijfers, maar echt, eigenlijk heb ik zo mijn twijfels bij dit soort dingen. Moet zon oude jeugd liefde niet gewoon lekker romantisch in je hoofd blijven zitten en een mooie herinnering blijven? Want stel je voor, je vindt je oude lief terug, die misschien nog amper weet wie je bent, mèt een partner en kinderen en mèt een eigen leven en met misschien hele andere misschien veel minder romantische herinneringen en is je mooie romantische beeld voor altijd verpest .Of de vonk is er nog steeds .. met alle gevolgen van dien
Alle gelijkenis met bestaande personen is louter toevallig.
En ondertussen.....liepen mijn alter ego (n.v.d.r. uw jonge gedachtespinnendevijftigster) en haar Brugse vriendin nog ergens rond te Rijsel op zoek naar een goed restaurant. De specialiteit in dit gedeelte van noord -Frankrijk is de Vlaamse keuken zoals waterzooi en potjesvlees! Nu weet Uw jonge gedachtespinnendevijftigster bijna alles van water en heel veel van zooi, maar wat betreft Potjesvlees taste zij volledig in het duister. Gelukkig voor haar behoort haar Brugse vriendin tot zij die ingewijd zijn tot de orde Boycot het Potjesvlees en heeft zij uw jonge gedachtespinnendevijftigster weten te overtuigen en héél veel ellende en waarschijnlijk maagkrampen bespaart, om ten tijde haar levensdagen nooit en te nimmer potjesvlees te eten, niet alleen omdat het zuur en gelatineachtig is maar gewoon ook nog eens héél erg vies zou zijn!
Uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft er op haar ergste, ziekste en meest koortsachtige momenten de afgelopen week zelfs van gedroomd ..
Zaterdag, mijn bevriende buurvrouw van een eindje verderop, stelde voor om eens naar Ikea te gaan. Moet u nagaan, op een zaterdag! Dan moet een mens wel behoorlijk gestoord zijn. Maar ach, ik had geen zin om mij thuis weer een hele middag te zitten vervelen. En zo vertrokken wij richting de Ikea vestiging van Anderlecht.
Wij beginnen ons bezoek met een hapje in het zelfbedieningsrestaurant waar het druk is, heel erg druk. Overal rammelend bestek, overal jengelende kinderen en hun kroost tot orde trachten te roepende ouders. Het is aanschuiven bij de buffetten en bij de kassas staat er nog eens een rij van een paar meter. Helemaal achteraan vinden wij, na bijna gestruikeld te zijn over wat loslopend wild, zonder verdere kleerscheuren op te lopen, warempel nog een vrije en redelijk stille plaats. Het voelt aan als een overwinning. Wij kozen om nog meer in Ikea stemming te komen voor Kötbullar, de Zweedse gehaktballetjes.
Daarna gaan wij de winkel in vol nagebouwde woon, slaap, badkamers en keukens. Kom binnen en doe alsof je thuis bent is het motto van het geelblauwe woonwarenhuis waar kinderen als ze niet in het kinderparadijs Småland gedropt zijn, zodat hun ouders rustig saaie dingen kunnen gaan doen, zoals het plannen van een kast of een keuken . Doen of ze thuis zijn en de bedden testen alsof het trampolines zijn en er kussengevechten houden.Ikea is een pretpark. Een man gaat op een bed liggen en roept naar zijn vrouw Ik blijf hier liggen, kom mij straks maar weer halen, wanneer je klaar bent Kasten worden opengemaakt, laden uitgetrokken, banken en stoelen worden beklopt en uitgetest.
Een jong stel zoekt het eerste kinderbedje uit, in de babykamers hoek. Zij kijkt liefdevol naar hem op en geeft hem een kus, hij kijkt met dezelfde tederheid en kust haar terug. Ik wend mijn ogen af, ontroerd
Een vrouw zegt tegen haar man, kom eens, hoe zalig zit dit De man gaat duidelijk met niet al te veel zin naast haar zitten en zegt niks.. Ze staan allebei op, zwijgend en gaan weer verder. Het enthousiasme van de een, gesmoord in het zwijgen van de ander. Ook herkenbaar .
Het is 6.00 en nog midden in de nacht wanneer ik opsta. Ik ben (gaap) al is het enigszins tegen mijn zin (gaap) solidair met mijn zoon die in examenperiode is.
Het is mijn dag voor mijn wekelijkse pil tegen het krimpen, kromtrekkenen het breken van mijn botten. Zon pil waarna je het eerste half uur niets mag eten en om het verhaal nog vrolijker te maken, vooral niet mag gaan liggen, want het werkzame zuur zou de slokdarm wel eens kunnen verbranden. (n.v.d.r. maar het lijkt wel te helpen, uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft tot nu toe alleen maar haar hart een paar keer gebroken.)
In afwachting dat de pil zijn weg zoekt en ik mag ontbijten, doe ik de strijk. Mijn zoon vertrekt naar zijn school in Mons na mij eerst nog gevraagd te hebben of ik zijn treinabonnement soms heb gezien. Ik vraag, of hij zijn hoofd niet heeft vergeten, als antwoord krijg ik een geïrriteerd kijkende zoon. (uw jonge gedachtespinnendevijftigster leert het ook nooit.)
Hoewel ik veel zin heb om terug in mijn bed te kruipen om de hele dag te verslapen en te jeremiëren over de saaiheid van mijn bestaan, vervrouw ik mij en besluit om die verongelijkte Calimero die constant zeurt over die zielige vrouw zonder toekomst een schop onder haar kont te geven. Ik ga iets nuttigs doen. Ik verdwijn in de badkamer waar ik douche met zalig ruikende Haman olijvendouchegel en mijn lichaam scrub tot het tintelt en helemaal rood ziet en smeer het in met een net zo zalig ruikende bodycrème waarna ik mij bijna als herboren voel.Ik verzorg mijn gezicht en mijn ogen met grote nauwkeurigheid.Bekijk mij zelf in de spiegel en doe aan self-fulfilling prophecy Hey leuke meid, wat zie je er vandaag weer geweldig uit! waarna ik een kus blaas naar mijn spiegelbeeld en warempel zij lacht terug! Vervolgens ga ik naar beneden En ik begin aan weeral een nieuwe dag.
Vandaag met de stofzuiger bezig geweest in alle hoekjes en gaatjesen de loodzware bank, na maanden weer eens verschoven.
De buit: behalve wat stof en wat kruimels, 1 stoffen bal in felle kleurtjes, 1 koffielepel, en 1 playmobil politieagent met helm, 5 potloden: 1 oranje, 1 bruin, 1 zwart, 1 groen, 1 roze, en 1 oranje, 1 kleurboek, 1 foldertje van een spectacle de lutin Plop (u weet wel, die kabouter) dat doorging in oktober, 1 papiertje met een quality control tag met het nr PON77206 van iets dat gemaakt is bij Amav in Israel. Na even gegoogeld te hebben weet ik dat ze daar speelgoed maken, wat me op de een of andere manier geruststeld, verder vond ik1 tubeZwitsal zinkzalf waarvan ik me al een tijdje afvroeg waar die kon zijn..
Ach, die goed voornemens, waar je overal over hoort en leest in deze tijd van het jaar en die ik niet heb, omdat ik niet rook, niet te veel drink of aan andere drugs ben, mijn Chocotoff en mijn dropverslaving heb ik, zoals héél trouwe en nijvere lezertjes wel zullen weten (maar veel waarschijnlijker niet) al tijden onder controle, diëten moet ik niet echt, want dàt komt vanzelf allemaal goed, wanneer de zon weer schijnt, de sterren en de maan goed staan en de wind uit de juiste richting waait waardoor ik weer zin krijg om weer meer te gaan bewegen. Een knoop doorhakken door een relatie te verbreken, juist op 1 januari, ook niet nodig, want ik ben geen voetbalvrouw... en bovendien, ik heb geen relatie die ik zo 1,2,3 per se zou willen verbreken.
Misschien moeten we allemaal maar wat liever voor elkaar zijn las ik ergens op een blog. Ik liever? Nòg liever dan ik al ben? Ik dacht het niet! Ik wil alleen nog maar héél lief zijn voor mijzelf! Mijn eigen grenzen stellen!Gewoon, omdat ik het waard ben! Nah!
over een gevallen pot confituur en de Mayakalender
De dag begonnen met een onhandige beweging waarbij, een pot confituur op de grond viel, een geluk bij een ongeluk, het was een volle pot, zodat het ruimen van het puin beperkt bleef.
Puin: Volgens paniekzaaiers zou de aarde deze maand vergaan. Nu geloof ik van dit soort voorspellingen geen bal. Maar toch, het opent perspectieven of misschien zeg ik beter, het einde der tijden is op zijn minst, een inspirerend iets. Gedaan met afwasmachine problemen en achterstallige klussen. Ik hoef mijn kasten niet meer op te ruimen, de ruiten niet meer te doen. Geen zorgen meer over maanden die langer zijn dan de donatie die ik maandelijks ontvang. Geen zorgen over de toekomst en gedaan met de eenzaamheid. Mijn kunstkerstboom, die zo goed is nagemaakt, dat hij zijn naalden verliest, hoef ik niet van de zolder te halen. De kerstlichtjes, die zomers wanneer de mussen dood van het dak vallen en uw jonge gedachtespinnendevijftigster van haar tuin geniet, door nijvere pestkopkabouterhandjes in de knoop worden gebracht hoef ik niet meer te ontwarren.......
De volgende "laatste" dagen maak ik mij nergens meer over druk. Ik ga levensgenieten en de liefste mensen in mijn leven eens vertellen, hoeveel ik van ze hou.
Bloggen is leuk. Een over weinig of niets gaand stukje van een paar honderd woorden schrijven en aan het world wide web toevertrouwen, dat door redelijk wat mensen wordt gelezen en dan overwegend positieve reacties te krijgen. Ik kan wel zeggen dat mijn ego daarvan wordt gestreeld.
Alleen . ik heb momenteel helemaal niks om over te schrijven. Ooit in een eenzaam, verveel, frustratie moment met dit blog begonnen en het is niet zo dat ik momenteel niet gefrustreerd ben, integendeel, maar schrijven over mijn grootste frustratie leent zich nu eenmaal niet voor dit blog. En dat is frustrerend!
Ik heb ook best aardige buren, dus van die kant ook niks te melden en het klinkt misschien een beetje vreemd, maar ik heb (de hemel zij dank!) geen enge, bijzondere of zelfs geen mode ziekten, geen ernstige stoornissen of zelfs maar een beetje plein of smetvrees. Over mijn pentheraphobia heb ik in het verleden al eens geschreven en daar ben ik ondertussen overheen gegroeid. Mijn drop en chocotof verslavingzijn latent maar onder controle. Mijn bloeddruk is perfect en ik ben zelfs niet eens ge-con-sti-peerd. Voor mijn eigen persoonlijke financiële crisis heb ik een plan B of un système D.Wanneer ik, een probleem heb met Belgacom, hoef ik helemaal niet lang in de rij, wordt mijn probleem direct begrepen en in no time opgelost en verder zijn mijn rimpels, sinds ik die nieuwe crème gebruik in drie maanden met zéker 20 % verminderd. (stelt u zich eens voor hoe dat over een jaar zal zijn!)
Okay, toch nog iets gevonden,ik heb het begin van een hallux valgus, soms best pijnlijk, (maar als je een tijdje doorloopt, voelt het eigenlijk best lekker aan (en nee, ik ben geen maso ) Er is ook nog helemaal niks te zien en dus niet opereerbaar. Smeer er maar een beetje zalf op zegt de dokter of groene klei en trek soepele schoenen aan.
Dat gaat wat worden met de feestdagen. MOI! In een mooie jurk, met mijn baskets! (dat zie je van hier!)
De spits is voorbij en het rijdt vlot oplautoroute de Wallonie. De gpsmadam doet halverwege de weg nog steeds vergeefse pogingen om uit haar gemeente weg te komen. (n.v.d.r. Hoewel uw jonge gedachtespinnendervijftigster ook vaak enigszins van haar kook is in het gezelschap van harmonicaman, vind zij dat de gpsmadam zich aanstelt en zwaar overdrijft.)
In Ieper aangekomen waar die dag een toepasselijke memorialmist hangt, nemen wij eerst een kijkje op de militairenbegraafplaats op de stadswallen. Na een snelle lunch begeven wij ons naar het museum in de gerestaureerde lakenhallen op de grote markt. In de museumhal de gebruikelijkeoorlogsattributen, een uitleg over mosterdgas dat in de WO1 voor het eerst als chemisch wapen werd gebruikt en waarvan ik u de details verder zal besparen, maar ook een aantal mooi gemaakte filmpjes zoals Kerstmis in de loopgraven (Uw jonge gedachtespinnendevijftigster en harmonicaman liepen niet rond met pen en papier, waarop zij aantekeningen maakten, (of niet) zoals de klasjes met maar weinig geïnteresseerde kinderen en hun veel enthousiaster lijkende ssssst ssssssst sissende, uitleg gevende juf of meester.Zij moet dus diep in haar geheugen duiken, dat vaker dingen onthoudt die zij liever vergeet dan .jeetje . hoe was het ook weer?
Een samenspel tussen een Franse, een Belgische, een Engelse en een Duitse soldaat. De soldaten vertellen elk om de beurt over hoe er al maanden hard werd gevochten en over de duizenden militairen die er in korte tijd reeds waren gestorven. Zij waren moe en uitgeput. En dan is het december 1914, Kerstmis. Hoewel de Duitsers kort daarvoor met de oorlog waren begonnen waren het de Duitse soldaten die begonnen met het zingen van kerstliederen, beantwoord door hun vijanden. In vier talen klonk het Stille Nacht Heilige nacht De soldaten zochten elkaar op en wensten vriend en vijand een zalige kerst. De wapens worden even neergelegd , doden worden onder een gezamenlijk gebed begraven en de mannen tonen elkaar fotos van hun familieleden en wensen dat de oorlog maar snel voorbij mag zijn, er brandden kaarsjes langs de loopgraven. Het is vrede voor even. Drie dagen later geven de bevelhebbers de opdracht weer te gaan schieten. Sindsdien is het staakt het vuren, een kleine vrede in een grote oorlog, hoe belachelijk zoiets eigenlijk is . een traditie.
Ook indrukwekkend, een film over de medische verzorgingen de machteloosheid van het verplegend personeel die hun werk deden met debedoeling de soldaten op te lappen en weer gevechtsklaar te maken, zodat zij alsnog konden doden of gedood worden.
Uw jonge gedachtespinnendevijftigster houdt ook van brieven en kaarten van vroeger. Op één zon kaart naar huis, schrijft een jonge soldaat enthousiast, hoe content en hoe fier hij wel is om aan het front te zijn en mee te doen aan deze oorlog en... dat anderen zijn voorbeeld ook best zouden volgen . (n.v.d.r. Uw jonge gedachtespinnendevijftigster kan het niet laten zich af te vragen of dit nu echt.... of gewoon propaganda is?)
Halverwege de tentoonstelling beklimmen zij de trappen van de 70 mtr hoge toren van het Belfort. Harmonicaman geeft geen krimp, de conditie van uw jonge gedachtespinnendevijftigster is ...... goed maar kan altijd beter .
Afgelopen dinsdag. Harmonicaman heeft zijn natuurlijke biotoop in de Noorderkempen wederom verlaten en de Antwerpse ring en de ochtendspits getrotseerd om uw jonge gedachtespinnendevijftigster af te halen voor een dagje uit. Zij zijn van plan het oorlogsmuseum in Ieper eens te gaan bezoeken. Dit keer niet met de motor, maar gewoon, per auto. Het lijkt een traditie te worden, maar niet ver van haar woonplaats begint zijn navigatiesysteem op een onverklaarbare manier te flippen en even dreigt harmonicaman weggezogen te worden in de duivelse driehoek van La Région Du Centre. Nadat zij hem telefonisch naar veiliger waarwater heeft kunnen navigeren staat hij even later voor haar deur.
Niet echt het gezelligste uitje om te bedenken misschien, zon oorlogsmuseum, maar zo redeneren zij, dan hebben zij dat ook eens gezien en weten zij waarover men praat. Uw jonge gedachtespinnendevijftigsterhoudt zoals zovelen niet van oorlogen en andere zinloze conflicten Bij sommige conflicten raakt zij zelfs de pedalen kwijt. Zij gruwelt bij de beelden van de conflicten in Religistan en de gedachte aan menselijke schilden. Soms is het zelfs niet helemaal duidelijk wie de goeden zijn en wie de slechten en vraagt zij zich af waarom, de mensheid na eeuwen lang bloedvergieten, nu nog niks heeft geleerd ..
Als harmonicaman weer een beetje is bekomen van het file en navigatieleed vertrekken zij richting de Westhoek, de gpsmadam is nog steeds vreselijk in de war, maar gelukkig weet uw jonge gedachtespinnendevijftigster de weg .
dit blog ondersteunt oude spelling nieuwe spelling oude nieuwe spelling onnodig Frans onnodig Engels verkeerd geplaatste leestekens stijl en spelfouten
OVER VRIJE MENINGSUITING!
"Het mooie van vrije meningsuiting is dat je altijd weer verrast wordt door de schaamteloosheid van degenen die haar willen beknotten"
THEO VAN GOGH (VERMOORDE COLUMNIST EN CINEAST)
OVER LIEFDE
"LIEFDE IS DAT JIJ HET MES BENT
WAARMEE IK IN MIJZELF WROET"
May the sun. Bring you new energy bij day. May the moon. Softly restore you by night. May the rain. Wash away your worries. May the breeze. Blow new strenght into your being. May you walk. Gently through the world and know. Its beauty all the days of your life.
schijnen erg goed te zijn met kruidjes. Nu nog een kat op mijn schouder en het plaatje is compleet. Mijn zoon is met een grote strooien hoed komen aanzetten en roept streng "Je hoed!" wanneer ik het kreng weer eens vergeten ben op te zetten. Mijn zoon is streng, zéér streng en ongetwijfeld goed bedoeld, maar toch....."Jullie lijken net een oud kibbelend stel" Zei één van mijn dochters laatst en dat maakt mij eerlijk gezegd, ietwat benauwd.
