Waarom moest je me zo kwetsen? Het deed zo ontzettend zeer. De waarheid kan ik wel verdragen maar leugens kennen geen verweer. Je was zo stoer, nu is er echter een lijf dat niet meer bij je past. Door de ziekte van PARKINSON zie je het leven als een last. Puur uit machteloze woede, je van alles zeer bewust.... Kwets je ieder die je lief is Verlangend naar innerlijke rust. Ik neem het je niet langer kwalijk Besef, je kunt er niets aan doen. Ook al ben je zo veranderd Ik hou van je nog net als toen.
zie ook: mijn gedichtje..VERGETEN
|