Het kleine meisje staat met haar neusje tegen de ruit. Van de winkeletalage en ze kijkt haar ogen uit. Haar hartje hunkert naar die mooie ' Roodkapje' pop. Ze weet best, die krijgt ze nooit want de centjes thuis zijn op. Toch gaat ze telkens kijken of haar popje er nog staat. Met een bonkend hart en een blos op haar gelaat. Drie kilometer lopend gaat ze elke keer maar weer. Tot op een dag in tranen... ach haar pop is er niet meer. Dan is het haar verjaardag waarop ze niets verwacht. Maar mama heeft een grote doos terwijl ze stralend lacht. Hard heeft ze ervoor gewerkt kreeg het heimelijk voor elkaar. Haar kleine meid, zo gelukkig Roodkapje...is voor haar !
dat kleine meisje dat was ik Dank je wel lieve mama.
|