Ze loopt huiverend... stap voor stap. Onzekerheid voelt als een klamme jas om haar tengere schouders. Het verloren vertrouwen volgend als een schaduw. Tastend zoeken haar voeten de weg over het schervenpad Heimwee in haar ziel versnelt haar pas..... Terug naar huis.... Ze gooit de klamme jas van zich af en hult zich in een warme deken van geborgenheid.
|