Nazareth is een Schotse rockband die in 1976 vijf weken (onder meer) de Nederlandse Top 40 aanvoerde met het nummer Love Hurts, een cover van The Everly Brothers.

Historie

Nazareth werd opgericht in 1968 en bestond oorspronkelijk uit Dan McCafferty (zang), Manny Charlton (gitarist), Pete Agnew (bassist) en Darrell Sweet (drummer). De band bestond tien jaar in deze samenstelling, tot in 1978 gitarist Zal Cleminson het vijfde bandlid werd. Sindsdien veranderde de samenstelling regelmatig door zowel vertrekkende als toegevoegde leden, hoewel de stichters lange tijd deel bleven uitmaken van de groep.

Anno 2008 behoren de originele leden McCafferty en Agnew nog (en zonder tussenpozen) tot Nazareth. Charlton verliet de band in 1990. Sweet overleed in 1999 op 51-jarige leeftijd aan een hartaanval.

Nazareth bezocht Nederland tijdens Pinkpop 1975.

Jimmy Page met Led Zeppelin in 2007

James Patrick Page (Heston (Middlesex), 9 januari 1944) is een Brits gitarist.

Biografie

Jimmy Page begon zijn muzikale carrière als sessiemuzikant maar kreeg voor het eerst grote bekendheid als gitarist van de Britse band The Yardbirds. Toen deze band in 1968 uiteen viel stelde Page een nieuwe band samen, genaamd Led Zeppelin. Met deze band zou hij bekend worden als een van de pioniers van de hardrock.

Na het overlijden van drummer John Bonham viel de band in 1980 uiteen. Sindsdien nam Page nog een drietal albums op met Led Zeppelin-zanger Robert Plant, te weten The Honeydrippers: Volume One (1984), No quarter (1994) en Walking into Clarksdale (1998). Ook maakte hij het album Lovin’ up a storm met voormalig Led Zeppelin-bassist John Paul Jones en ging hij gelegenheidsformaties aan met diverse andere artiesten. Eind jaren tachtig probeerde Page een nieuwe band op te richten met Paul Rodgers (Free en Bad Company) onder de naam The Firm. Deze band kwam echter nooit goed van de grond. Wel zou Page met diverse andere artiesten samenwerkingsverbanden aangaan, onder andere met Black Crowes en David Coverdale (het album Coverdale/Page).

Op 24 augustus 2008 begeleidde hij Leona Lewis in het nummer "Whole lotta love" tijdens de slotmanifestatie van de Olympische Spelen in Peking.

De Rock and Roll Hall of Fame is een museum in Cleveland, Ohio, Verenigde Staten, gewijd aan, zoals de naam zegt, het vastleggen van de geschiedenis van beroemde of invloedrijke rock and roll musici, producers en anderen die hun stempel op deze "tak van sport" hebben gedrukt. Het gebouw, geopend op 2 september, 1995 is gelegen aan de oever van het Eriemeer in Cleveland ten oosten van het stadion van de Cleveland Browns en het Great Lakes Science Center.

Geschiedenis

De Rock and Roll Hall of Fame is opgericht door Ahmet Ertegün, Jan Wenner en Suzan Evans. Sinds 1986 komt hier jaarlijks een beperkt aantal mensen of groepen bij via de Rock and Roll Hall of Fame Induction Ceremony in New York City. De eersten waren op 23 januari 1986. Over de opname in de Hall Of Fame beslissen zowat 600 musici en muziekdeskundigen. De ceremonie is vorig jaar gehouden op 10 maart 2008. Tegenwoordig is een artiest of groep pas 25 jaar na het uitkomen van de eerste opname gekwalificeerd.

Armand Preud'homme (Peer, 21 februari 1904 - Brasschaat, 7 februari 1986) was een Vlaams componist, organist, en ereburger van de gemeenten Peer, Geel, Kampenhout, Kasterlee en Zichem.

Levensloop

Preud'homme werd geboren in (Belgisch-Limburg) als zoon, de jongste van vijf kinderen, van het schoolhoofd van de plaatselijke jongensschool. Zijn geboortehuis werd later door Peer ingericht als het Armand Preud'homme Museum. De liefde voor de muziek werd door vader Preud'homme, tevens de organist van de plaatselijke parochiekerk, aan zijn zoon doorgegeven. Ook van zijn oudste zuster kreeg hij muzieklessen.

Al op 9-jarige leeftijd verving Armand zijn vader aan het orgel en toen hij 13 was schreef hij zijn eerste lied.

Armand Preud'homme werd na het beëindigen van het secundair onderwijs ingeschreven in de regentenschool van Sint-Truiden. Deze studies konden hem echter niet bekoren en in de plaats daarvan schreef hij zich in in de orgelschool van Hasselt bij Arthur Meulemans en daaropvolgend in het Lemmensinstituut bij Jules Van Nuffel, Marinus De Jong en Flor Peeters, een conservatorium toen nog gelegen in Mechelen. In 1928 gradueerde de hij in dit instituut en werd hij vervolgens organist aan de Sint-Amanduskerk in Geel.

Hij kwam daar in contact met een operettegezelschap dat de zware operettes die het wilde opvoeren niet aankon. Daarop componeerde Armand enkele lichtere dingen voor hen: voor en door het volk. Stilaan begon hij ook meer liederen te schrijven. Juist voor de Tweede Wereldoorlog componeerde hij de bekende Vlaamse werkjes Voor Outer en Heerd en Kempenland, die tijdens de oorlog graag als marsliedjes werden gezongen.

Zijn eerste operette heette Het leven bloeit open. Zij werd 22 keer opgevoerd. Ze handelde over een jongen van het platteland die naar de stad trekt om er muziek te studeren. Hij keert terug naar zijn dorp, komt er in contact met een rijke juffrouw die op hem verliefd wordt, maar hij kiest uiteindelijk een volksmeisje.

In de Geelse periode schreef hij onder meer nog De helden van het land en Het schoothondje van mevrouw Pips. Van 1943 tot 1945 was hij bestuurder van een muziekschool in Mortsel. Preud'homme was ook dirigent van de Vlaamse harmonie Geel.

Kort na de Tweede Wereldoorlog werd Preud'homme beschuldigd van fascistische sympathieën vanwege de twee eerste lijnen in het muziekstuk Kempenland:

Kempenland, aan de Dietsche kroon

wonderfrisse perel;:

dat onder de oorlog vlot ...aan de Duitse kroon werd.

Hij werd hiervoor veroordeeld tot een gevangenisstraf van één jaar, maar werd in 1949 vrijgesproken door het Hof van beroep. Hij had de grootste moeite ergens werk te vinden. Iedereen herinnerde zich Preud'homme als die componist van Kempenland, aan de Dietsche kroon. Van dit moment deed hij zowat van alles om aan de kost te komen: kippen kweken, wasmachines verkopen en zijn broer helpen met uitvindingen. In 1947 keerde hij terug naar Antwerpen en na een kortstondige baan bij het Vlaams Ekonomisch Verbond was hij verplicht te gaan stempelen.

Met de gebroeders Renaat Veremans en Maurits Veremans en met Mark Liebrecht vormde hij een trouw dopklubje waar over weinig andere dingen dan muziek werd gesproken. Rond die periode ontstond de operette Op de purperen hei, die later meer dan 500 keer zou opgevoerd worden.

In het restaurant "Bristol" aan de Frankrijklei te Antwerpen werd Preud'homme in het begin van de jaren '50 aangeworven om hammondorgel te spelen. De socialisten waren er goed thuis en als Camille Huysmans langs kwam speelde Preud'homme voor hem muziek van Peter Benoit. Maar in 1957 woedde de schoolstrijd en Preud'hommes lied Voor Outer en Heerd werd door de betogene katholieken als strijdlied op straat gezongen. De socialisten dachten dat Preud'homme het speciaal voor de gelegenheid had gecomponeerd en hoewel hij het tegendeel kon bewijzen, werd hij in de "Bristol" aan de deur gezet.

In 1957 vond Preud'homme eindelijk weer een vaste betrekking als muziekleraar aan het Technisch Instituut van de Ursulinen te Hasselt en bleef in deze functie tot 1968. Intussen bleef hij verder tientallen liedjes componeren, die tussen kunstlied en chanson in liggen.

Intussen werd de componist ook voordrachtgever. Met een zelfgevormd trio, waarvan zijn vrouw Eveline Verhulst uit Geel, deel uitmaakte en dat de naam kreeg "Trio Op de purperen hei" trok hij Vlaanderen rond voor muzikale avonden.

Op 12 januari 1968 ontving hij van Koning Boudewijn I van België de Gouden medaille van de Kroonorde.

Kort daarop werd hij, samen met Willem De Meyer, op culturele zending gestuurd naar Zuid-Afrika, waar hij vaststelde dat zijn liederen er meer werden gezongen dan in België.

Preud'homme dirigeerde op verschillende Vlaams-nationale manifestaties en schreef ook een Amnestiemis

Op 31 mei 1981 werd zijn standbeeld, gemaakt door de beeldhouwer Jan van de Brande in Hasselt onthuld. Kort daarna werd een bomaanslag op het beeld gepleegd.

Ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag werd zijn (geromanceerde) biografie geschrevenOp de heide waait de wind door journalist René Melis .

In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 95 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.

Hij schreef in zijn leven ongeveer 450 liederen.

Stevie Ray Vaughan (Dallas (Texas), 3 oktober 1954 – Chicago (Illinois), 27 augustus 1990) was een Amerikaans blanke blueszanger en gitarist.

Biografie

Geīnspireerd door zijn oudere broer Jimmie begon Stevie Ray reeds op jonge leeftijd gitaar te spelen. Hij bleek erg getalenteerd te zijn en speelde al snel in een aantal lokale bandjes. In 1972 stopte Vaughan met studeren om zich volledig te kunnen concentreren op muziek. Stevie wist niet duidelijk wat hij voor carrière wilde, naar eigen zeggen was muziek zijn enige uitweg. Daarom verhuisde hij naar Austin, Texas en werd daar professioneel artiest.

In het begin van de jaren '70 speelde Vaughan samen met Doyle Bramhall in de band The Nightcrawlers. Hierna speelde hij een aantal jaren in The Cobras. Deze band was vrij populair in Austin. In 1976 vormde hij een bandje genaamd "Triple Threat Revue". In 1979-1980 veranderde de band van naam en noemde zich Double Trouble.

In 1982 werd Stevie Ray tijdens het Montreux Blues Festival opgemerkt door David Bowie. Deze was zo onder de indruk van Vaughan dat hij hem vroeg mee te werken aan zijn nieuwe cd 'Let's Dance'. Naar aanleiding van datzelfde optreden bood Jackson Browne zijn opnamestudio aan waar het eerste album van Double Trouble (Texas Flood) werd opgenomen. Hierop volgde een contract voor Stevie en zijn band met Epic Records.

Voor de band was dit het begin van een internationale carrière. Hun album Texas Flood werd uitgegeven in 1983 en ze mochten dat jaar ook voor het eerst in de bekende televisieshow "Austin City Limits" optreden. Hierna ging het steeds voorspoediger met Double Trouble. De band nam ongeveer elk jaar een nieuw album op (o.a. Couldn't Stand The Weather, Live Alive en Soul to Soul).

In de loop der jaren raakte Stevie Ray verslaafd aan drank en drugs. In 1986 stortte hij als gevolg hiervan in tijdens een tournee. Hij werd later dat jaar opgenomen in een ontwenningskliniek waar hij zijn beide verslavingen wist te overwinnen.

In 1989 werd het album In Step opgenomen. Met dit album won Stevie datzelfde jaar een prestigieuze Grammy Award. Hij werd nogmaals uitgenodigd om op te treden in het tv-programma "Austin City Limits". De twee optredens voor dit programma werden later op video uitgegeven onder de naam Live From Austin Texas. In 1990 nam hij samen met zijn broer Jimmie een cd op genaamd Family Style.

Dit was één van de laatste hoogtepunten in zijn leven. Hij stierf in de vroege ochtend (12u50) van 27 augustus 1990 tijdens een tragisch helikopterongeluk. Hij had die avond opgetreden op het "Alpine Valley Festival" samen met sterren als Robert Cray, Buddy Guy, en Eric Clapton. Stevie Ray Vaughan werd 35 jaar oud.

In 1991 verklaarde Ann Richards, de toenmalige gouverneur van Texas, 3 oktober tot "Stevie Ray Vaughan Day". Een jaar later in 1992 bracht gitaarfabrikant Fender de Stevie Ray Vaughan Signature Stratocaster op de markt. Voor zijn overlijden had Vaughan samen met Fender deze gitaar ontworpen. In 1994 werd een standbeeld ter nagedachtenis van Stevie onthuld aan de oever van het meer van Austin.

Carla Bruni, voluit Carla Gilberta Bruni Tedeschi, (Turijn, 23 december 1967) is een Italiaans-Frans model en singer-songwriter. Na haar huwelijk, begin 2008, met de Franse president Nicolas Sarkozy werd ze first lady van Frankrijk.

Levensloop

Haar stiefvader Alberto Bruni Tedeschi (haar biologische vader is de Italiaans-Braziliaanse kruideniersmagnaat Maurizio Remmert) was mede-eigenaar van het Pirelli-concern en haar moeder Marysa Borini is een concertpianiste. Toen Carla vijf jaar oud was vertrok het gezin naar Frankrijk. Later bezocht ze een kostschool in Zwitserland. Na haar terugkomst begon ze een studie architectuur in Parijs, maar maakte haar studie niet af.

Modewereld

Als negentienjarige begon ze een carrière als model en op twintigjarige leeftijd was zij al één van de meest succesvolle modellen op de catwalk met een jaarinkomen van 7,5 miljoen dollar. In deze jaren werd zij beroemd door affaires met beroemdheden als Mick Jagger, Eric Clapton, Donald Trump, Kevin Costner en Vincent Pérez. Ze is een aantal jaren getrouwd geweest met Raphaël Enthoven. Samen kregen zij in 2002 een zoon, Aurélien.

Singer-songwriter

In 1998 verliet zij de modewereld en stortte zich op het schrijven en zingen van chansons. In 2003 verscheen haar debuutalbum Quelqu’un m’a dit. Dit album, met nummers in de stijl van Joni Mitchell en Serge Gainsbourg werd goed ontvangen. In 2007 verscheen het Engelstalige album No Promises. Haar derde album heet Comme Si de Rien N'Était en werd goed ontvangen door de pers.

Carla Bruni in gesprek met de Amerikaanse first lady Michelle Obama

Huwelijk met president Sarkozy

Op 17 december 2007 werden in de Franse pers foto's gepresenteerd van president Nicolas Sarkozy en Carla Bruni. Op 2 februari 2008 zijn ze getrouwd. Op 11 april 2008 werd in New York een naaktfoto van Carla Bruni geveild voor 91.000 dollar (circa 58.000 euro).Enkele Franse media werden in juni 2007 beboet, omdat ze naakfoto's van de presidentsvrouw hadden gepubliceerd zonder toestemming van de fotografen.

Rel met Colombia

Bruni krijgt het aan de stok met de Colombiaanse minister van Buitenlandse zaken, Fernando Araújo, als ze op haar derde album Comme si de rien n'était in het lied Tu es ma came verwijst naar Colombiaanse cocaïne. De minister laat weten "not amused" te zijn.

Julien Clerc (Parijs, 4 oktober 1947) is een Franse zanger. Hij werd als Paul-Alain August Leclerc geboren in Parijs. Zijn moeder is afkomstig uit het overzeese Guadeloupe.

In 1969 brak Clerc door in Frankrijk met een Franse versie van de musical Hair. Later vergaarde hij ook in Nederland grote bekendheid door hits als Si on chantait, Venise, Ce n'est rien en This melody, dat zelfs een nummer 1 hit werd in Nederland. Verantwoordelijk voor zijn grootste successen was tekstschrijver Etienne Roda-Gil, overleden op 31 mei 2004.

Met Sylvette Herry, een Frans actrice bekend als Miou-Miou, heeft hij één dochter: Jeanne (1978).

In mei 2007 neemt Julien Clerc samen met Rob de Nijs een duet op voor diens nieuwe album Chansons, een album met enkel Franse liedjes, door De Nijs in het Nederlands gezongen. Het nummer met Julien Clerc is diens nummer 1-hit This Melody, door Jan Rot vertaald als Eén Melodie.

In 2008 kwam het album Où s'en vont les avions? uit. In 2009 viert hij zijn 40-jarig jubileum als artiest.

Milk Inc. is een Belgische dance-act, bestaande uit producers Regi Penxten, Filip Vandueren en zangeres Linda Mertens. Penxten en Mertens vormen samen het gezicht van Milk Inc. In Vlaanderen haalden tot nu toe maar liefst 23 van hun 25 singles de top 10 in de officiële hitlijst.

Biografie

Milk Inc. begon in 1996 als een studioproject dat een eerste plaat uitbracht op het label Dance Opera van platenfirma Antler Subway records. Een jaar later werd de single La Vache uitgebracht, die vooral in Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk aansloeg. Vanwege dit succes werd op aanraden van de platenmaatschappij de bandnaam voor de Franse releases veranderd in La Vache. Er werd besloten om ook optredens te doen en het stadium van studioproject te verlaten.

Sportpaleis concerten

In 2006 bestond Milk Inc. 10 jaar. Om dit te vieren gaven ze een optreden in het Sportpaleis van Antwerpen: Milk Inc. Supersized. De show was uitverkocht en daarom werd beslist om deze show elk jaar te organiseren. Eind september 2007 stond Milk Inc. opnieuw in het Sportpaleis met Milk Inc. Supersized 2. Deze show raakte al snel uitverkocht, waardoor er twee extra shows werden gepland. Die raakten eveneens uitverkocht. In 2008 zorgde de 3de reeks concerten in het Sportpaleis, deze keer onder de naam Milk Inc. Forever naar het album Forever, voor een ongezien succes: 6x uitverkocht! In 2009 staan Regi & Linda opnieuw zes keer in het Sportpaleis, deze keer onder de naam Milk Inc. Blackout.

De hoogtepunten van de show worden telkens uitgezonden op JIMtv en 2BE. Elk jaar wordt er tevens een DVD uitgebracht met een lange opname van het concert.

Albums

Apocalypse Cow

Eind 1998 werd de single In My Eyes uitgebracht en dat werd in België de eerste hit van Milk Inc. Later volgden van het debuutalbum Apocalypse Cow ook nog de singles Promise en Oceans. Beide nummers kwamen in de Vlaamse top 10 terecht.

Land of the living

In Nederland was Walk On Water uit 2000 de eerste grote hit. Vanaf de single Land of the Living is Linda Mertens zangeres van de groep, nadat Ann Vervoort met haar vriend Pat Krimson naar Ibiza vertrok om daar een platenlabel te lanceren. Het nummer Never Again behaalde een eerste plek in de Spaanse hitlijst.

Closer

De single The Sun Always Shines On TV werd rond 2004 in veel Europese landen uitgebracht, alsook in de Verenigde Staten. Het album Closer bevatte ook nog singles als Time, Sleepwalker, Wide Awake en I don't care, een samenwerking met Silvy De Bie van Sylver.

Supersized

In 2006 had Milk Inc. drie hits met Tainted Love (een cover van Gloria Jones), Run en No angel. De videoclip van No angel werd opgenomen tijdens één van de concerten van Milk Inc. Supersized.

Forever

In 2007 behaalde Milk Inc. de derde plaats in de Ultratop met de single Sunrise en de zesde plaats met Tonight. Die laatste werd officieel voorgesteld op Milk Inc Supersized II. In 2008 scoorde ze nog met de nummers Forever en Race. Het album Forever stond de hele zomer op de eerste plek van de Belgische albumlijsten. Iets dat ze nog nooit eerder hadden meegemaakt. Eind 2008 kwam er een speciale editie uit van Forever, met bonustracks en een dvd met de concertregistratie van Milk Inc. Forever.

Ramses Shaffy (Neuilly-sur-Seine, 29 augustus 1933 - Amsterdam, 1 december 2009) was een Nederlands chansonnier en acteur. Na een carrière als acteur bij de Nederlandse Comedie maakte Shaffy sinds de jaren zestig furore als zanger. Liedjes als Sammy, We zullen doorgaan, Pastorale, Laat me en Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder werden in de jaren zeventig klassiekers.

Biografie

Jeugd

Shaffy werd geboren in de Parijse voorstad Neuilly-sur-Seine, als zoon van een Egyptische diplomaat en een Poolse gravin van Russische afkomst. Hij groeide op in Cannes bij zijn moeder. Toen deze tuberculose kreeg, kwam Shaffy via een tante in Utrecht en een kindertehuis, in een Leids pleeggezin terecht. Het afscheid van zijn moeder is een ingrijpend moment in zijn leven geweest, getuige zijn liedje De trein naar het noorden.

Carrière

Hij maakte de middelbare school niet af en werd in 1952 aangenomen op de Amsterdamse toneelschool. Vervolgens debuteerde hij in 1955 bij de Nederlandse Comedie. In 1960 reisde hij met zijn partner Joop Admiraal naar Rome in de hoop daar werk te vinden als filmacteur maar onverrichter zake keerden ze weer terug. De brieven aan hun gezamelijke vriendin Shireen Strooker werden in 2004 gebundeld in "Brieven uit Rome". In 1964 richtte Shaffy de theatergroep Shaffy Chantant op. Hij werkte langdurig samen met zangeres Liesbeth List en pianist Louis van Dijk. Bekendste song van de groep werd de Shaffy Cantate. Anderen - onder wie Thijs van Leer, op wie hij verliefd zou worden (aan hem is het lied "Jij bent nu daarbinnen" gewijd) - maakten korte tijd deel uit van zijn ensemble. Met Liesbeth List zette hij in 1968 onder andere het lied Pastorale op de plaat, een lied dat grote bekendheid zou verwerven.

Shaffy trad vanaf begin jaren tachtig ook weer op als acteur, zowel in films als op de planken (Toneelgroep Amsterdam). Hij oogstte in 1993 succes met zijn vertolking van Don Quichotte in de musical De Man Van La Mancha van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen.

In 2002 maakte Pieter Fleury een documentaire over hem: ('Ramses: Où est mon prince'), die op het Nederlands Filmfestival in Utrecht een Gouden kalf won. In 2003 schreef Bas Steman een belevingsbiografie over Shaffy, getiteld 'Naakt in de orkaan'.

Na enkele keren 's nachts op straat te zijn gemolesteerd, belandde Shaffy in een Amsterdams verpleegtehuis. Dit had ook te maken met langdurig overmatig alcoholgebruik waardoor hij verschijnselen vertoonde van het syndroom van Korsakov en epilepsie.

In het najaar van 2005 stond hij voor het eerst sinds jaren weer in de hitparades, met een nieuwe versie van zijn hit 'Laat me' (uit 1978), dit keer samen gezongen met de band Alderliefste en Liesbeth List.

Op 11 juli 2008 trad hij live op tijdens een openluchtconcert in het Belgische St. Niklaas, ter gelegenheid van de 11 juli-feesten. Hij zong daar Laat me, samen met Alderliefste. Na afloop kreeg hij bloemen aangeboden door de Vlaamse vedetten Nicole & Hugo. Zij namen eerder in 2008 Pastorale op en belandden ermee in de Vlaamse hitparade.

Prijzen

Shaffy ontving op 31 mei 2006 de eerste Edison Oeuvre Prijs voor Kleinkunst evenals Normaal en Rita Reys. Edison-directeur Kees van Weijnen reikte het bronzen beeldje uit tijdens de presentatie van een CD-box met het gehele solo-oeuvre van de zanger Laat mijn liedjes nu maar zwerven. Shaffy kreeg de prijs voor zijn buitengewone verdiensten voor de Nederlandstalige muziek.

Op 6 november 2007 werd in de Amsterdamse Schouwburg een door de Leidse beeldhouwer Jeroen Spijker vervaardigd borstbeeld van Shaffy onthuld door Liesbeth List. Bij deze gelegenheid werd Shaffy toegezongen en toegedicht door een keur aan volgelingen, waaronder Thijs van Leer, Gerard Alderliefste, de Leidse dichter Jaap Montagne en zanger-liedschrijver Xavier Baudet.

Overlijden

Op 5 mei 2009 werd bekend dat Shaffy aan slokdarmkanker leed. Op 1 december 2009 is hij hieraan overleden.

Trivia

• Zijn hit Wij zullen doorgaan werd in 1975 door André van Duin gepersifleerd.
• In de Vlaamse stripreeks Kiekeboe, in het album De onthoofde sfinx (1977), zoeken Kiekeboe, Fanny en Konstantinopel naar het graf van farao "Ramses Shyffa", een woordspeling op de zanger en de Egyptische farao's met dezelfde naam (Ramses I, Ramses II, Ramses III)
• Hij werd ook geïmiteerd door Dirk Denoyelle.
• In 2004 maakte ook het team van het programma Kopspijkers een persiflage op een Ramses Shaffy-nummer met Graai, pak, grijp, jat, naai, pik en bedonder, over de graaicultuur in het Nederlandse bedrijfsleven.
• In 2005 eindigde hij op nr. 99 tijdens de verkiezing van De grootste Nederlander.

Onderscheidingen

• 2002: geridderd in de Orde van de Nederlandse Leeuw
• 2002: Blijvend Applaus Prijs
• 1967 en 2006: Edison

Artemios Ventouris Roussos (Grieks: Αρτέμιος Βεντούρης Ρούσος) (Alexandrië, 15 juni 1946) is een Grieks zanger.

Hij werd geboren in Egypte als zoon van Griekse ouders die alles verloren na de Suezcrisis en daarop naar Griekenland terugkeerden. In Griekenland was Roussos lid van een aantal groepen als The Idols, We Five en Aphrodite's Child alvorens een solocarrière te beginnen.

Roussos is als gast te horen op een aantal albums van Vangelis, een van de bandleden van Aphrodite's Child.

Zijn solocarrière vertoonde een piek in de jaren 1970-80 met een aantal hits waarvan de singles My Friend the Wind en Forever And Ever (1973) hoog genoteerd stonden in verschillende landen. Hij scoorde in december 1973 Nederland een nummer 1 hit met Schönes Mädchen aus Arcadia.