Sterke verhalen over reizen, pikant eten , en veel van dies meer
15-05-2006
De wereld is klein.
Het was tijdens de periode dat we in Korea verbleven. Dit
wil zeggen, ik werkte er en mijn vrouw verbleef er...
Het klinkt geweldig exotisch om in Korea te werken en te
verblijven maar na een drietal weken verblijf aldaar maakt het niet zoveel
verschil meer uit of men nu in België of ergens anders ter wereld werkt.
Ik was aangeworven door een wereldgekende Antwerpse firma
die telefooncentrales ontwerpt en bouwt . Den Bell dus....
Om de zoveel maanden mochten we op verlof naar België. Dat
is zo eens wat anders dan naar Benidorm gaan.
Het moet ergens in 82 of 83 geweest zijn. Mijn zuster zou
gaan trouwen. Dus even met de firma overleg gepleegd en we konden naar België,
op het juiste ogenblik, om goed op tijd te komen voor het huwelijk.
We mochten zelf kiezen met welke maatschappij we zouden
vliegen en zelfs langs waar we zouden vliegen. Alleen het grootste gedeelte
van de trip moest met Sabena (zaliger) gebeuren, maar dat doet hier verder niets ter zake.
We wilden gewoon recht naar Europa vliegen met een
tussenstop in Bombay.
We waren nog nooit in Bombay geweest en dit was nu het
juiste moment, gewoon even een stop van een drietal of viertal dagen in Bombay en dan
naar België, op naar het trouwfeest.
De tickets werden besteld maar in Korea was er steeds hetzelfde
probleem; uit het land geraken!
Er waren te weinig vluchten naar Japan en van
daaruit kon vertrokken worden naar "ergens"...
Dus afwachten, we stonden stand-by, valiezen ingepakt en op
het ogenblik dat er ook maar twee zeteltjes zouden vrij komen op gelijk welk
vliegtuig , naar Japan ; GO !
Waarom nu al dit bovenstaand geleuter ? Gewoon om aan te
duiden dat we op een totaal onverwacht , niet geprogrammeerd ogenblik,
vertrokken zijn...
Op het vliegtuig naar Japan hadden we zelfs geen zeteltjes
naast mekaar maar na 20 jaar huwelijk maakt men zich daar niet zoveel zorgen
meer over ...
Goed na vele uren vliegen met drie verschillende
luchtvaartmaatschappijen landen we , midden in de nacht in Bombay.
Ik weet niet of jullie ooit in India geweest zijn maar
gelijk waar en op gelijk welk ogenblik staat daar steeds een ontvangstcomité
klaar.
Schoenpoetsers, ambulante handelaars, slangenbezweerders,
rikshadrivers, bedelaars en uiteraard taxichauffeurs die hun wagen aanprijzen
als zijnde zeer betrouwbaar en vooral , uitgerust met een meter...wat zeer
belangrijk is...
Dus zo een taxichauffeur gecharterd en hem als opdracht
gegeven; breng ons naar een hotel !
t Was ondertussen drie uur s nachts...
Natuurlijk brengt die Indiaase pipo ons naar een
Sheratonhotel, daar kreeg hij waarschijnlijk de grootste commissie. Maar ja,
iedereen moet leven.
Geld kon mij op dat ogenblik niet zo veel schelen maar we
beslisten dat we één nacht in die dure barak zouden blijven en dan s
anderendaags naar een hotel zouden zoeken met meer modeste prijzen.
Dus na een korte nacht: mooi ontbijt, vriendelijk personeel,
dat waren we niet gewoon in India, toch maar op zoek naar een ander hotel.
De shuttlebus van het hotel bracht ons naar het centrum van
de immens grote stad en dan , eerste werk, een plan van de stad kopen...zo moet
dat !
Terwijl we over één of andere laan lopen, ik liep zoals elke
rechtgeaarde boerenbuitenste echtgenoot als eerste..., hoor ik achter mij een
kreet van verbazing en zo nog wat herrie in het Engels , zoiets als how are
you ? , fine, thank you ! en zo nog wat ....en dan met een luide kreet :
MARC ....! Die latste gil kwam van mijn vrouw !
Mijn broer....!!!! stond daar gewoon, zomaar voor onze neus....
Midden in Bombay , op een zonnige voormiddag op het trottoir
voor een kraampje waar ze stadskaarten en andere prullaria verkopen !
Marc kwam op dat ogenblik voorbij in een taxi, zag ons lopen
en is ons achterna gekomen....
De rest van het verhaal :
Mijn broer was op een soort wereldreis, alhoewel hij het zo
nooit genoemd heeft, hij was bij ons geweest in Korea is nadien verder gereisd
naar Japan ( hij heeft dus een ticket kunnen bemachtigen) , nadien hebben we
nog een kaartje gehad uit New York en ook nog eentje uit Nepal denk ik ...
Hij wou dus ook naar het trouwfeest van onze zuster gaan
maar hij vloog met een budgetticket . Daarom
was hij verplicht om vanuit New Delhi uit India te vertrekken. Hij had vier
dagen de tijd en dacht, in Bombay, daar ben ik nog nooit geweest...treinticket
gekocht enz...
In een stad van toen, acht miljoen mensen, zijn we mekaar,
puur toeval, gewoon op het lijf gelopen !!!!
Ongelooflijk maar waar. Maar alles is dus duidelijk mogelijk....
Nog maar eens het bewijs dat de wereld zeer klein is...
Na mijn twee andere blogs, keukenweetjes en keukenverhalen,
wil ik hier starten met een nieuwe blog met als titel :Straffe kost !
Straffe kost is een platte uitdrukking die zeer veel omvattend
is...
Onder andere ; zeer krachtig voedsel. Duivenborstjes
bijvoorbeeld of ziekenbouillon .
Ook sterk gekruide voeding word straffe kost genoemd...
Of verhalen die hoogst onwaarschijnlijk lijken die dan toch
waar blijken te zijn ; das ook straffe kost !!!
De leugens van de politiekers niet te vergeten...
In mijn twee andere blogs schrijf ik steeds over eten en
drinken en zo wat over keukengeschiedenis. Wel dit kan hier ook nog, maar t
moet dan wel straffe kost zijn.
The red hot chilipepers bijvoorbeeld... In mijn geval zal
het meer over Beethoven of Shostakovitsch gaan ...
Dus alle zaken die straffe kost zijn!t Kan alle kanten uit, als t maar straf is.
Het eerste verhaal dat is reeds serieuze straffe kost:
