Tijdens mijn werkzaamheden destijds in Korea werd ik rond gereden in een auto met chauffeur.

‘t was wel een klein autootje en met een manke Koreaanse chauffeur maar stijl had het wel.

De chauffeur was er gedurende de werkdagen, de andere dagen mochten we de auto houden en zelf rijden.

Dit betekende ook dat rijden in de hoofdstad Seoul en omstreken tijdens de weekends zeer gevaarlijk was...voor de Koreanen.

Nu, daar gaat het hier nu niet over maar over mijn chauffeur: mister OH...

OH was zijn familienaam wat zoveel betekent als vis...Mijnheer VIS.

Tijdens onze ritten van en naar het werk babbelden over van alles en nog wat en soms vertelden we wel eens sprookjes aan mekaar.

Ik vertelde van Hansje en Grietje en van de zeven geitjes en hij vertelde dan van de schildpad en de haas.

Niet van die haas die eerst een slaapje ging doen en dacht dat hij tijd genoeg had om de koers te winnen van de landschildpad, maar over een zeeschildpad en een gewone haas. ( The turtle and the hare )

Er was eens een haas, zo beginnen vele sprookjes, een uiltje aan het vangen aan de rand van de zee...

De zee kabbelde rustig, het zonnetje scheen en alles was vredig.

De golfjes kabbelden bedaard en braken met een schuimrandje op het witte zandstrand.

Opeens kwam er onrust in het water en een grote zeeschildpad dook op uit de golven en klauterde log en moeizaam op het strand.

Zij bekeek de haas en de haas bekeek de schildpad.

De schildpad vroeg : ben jij een haas ?

Ja, dat zie je toch antwoordde de haas.

Ik woon in de zee en heb nog nooit een haas gezien antwoordde de schildpad daarop.

Wel, ik had nog nooit een schildpad gezien repliceerde de haas.

Zo onder water leven dat moet toch wel een wonderlijk leven zijn ?

Zou je het eens willen meemaken vroeg de schildpad.

Ja, maar ik kan niet onder water leven. Ik zou verdrinken.

Maar nee, de schildpad kende en toverspreuk waardoor de haas onder water zou kunnen ademen...

Indien dat zou kunnen dan wou de haas zeker eens een kijkje op de bodem van de zee gaan nemen. Ook omdat de schildpad volgens zijn zeggen in het paleis van de zeekoning leefde.

De schildpad omschreef dat paleis van de zeekoning als iets buitengewoon prachtig wat de haas zeker nog nooit gezien zou hebben. Een waterpaleis met doorzichtige wanden, met honderden vissoorten , zeemeerminnen, zeesterren en luchtbelletje ten allen kanten.

Ja, dat wou de haas wel een meemaken.

Hij klampte zich vast aan de hals van de schildpad, deze sprak een toverspreuk uit en hop....daar gingen ze onder water.

De duik naar beneden was prachtig....Overal vissen, in allerlei kleuren, wonderlijke octopussen, knoestige kreeften en flitsende vissen.

Zij kwamen al vrij snel bij het paleis, nog een stevige duik en daar kwamen ze aan in een ongeëvenaard prachtige onderwaterwoning. Zoiets had de haas nog nooit gezien.

Alle glinsterende tinten van azuurblauw en smaragdgroen. Het paleis was een enorm grote luchtbel waarin iedereen gemakkelijk kon rondwandelen, de vissen konden zo naar binnen en weer naar buiten door de wanden.

Door kleine watervalletjes was de ruimte verdeeld in verschillende kamers en zalen.

En ? Vroeg de schildpad. Wat vind je hiervan ?

Zoiets prachtigs had de haas nog nooit gezien moest hij toegeven.

Daarna werd hij voorgesteld aan de zeekoning, een statige grote figuur met lange warrige haren, een wijde mantel en een drietand in zijn hand. Hij had iets triests in zijn blik....zo leek het toch.

Wees welkom in mijn paleis, sprak de zeekoning.... Kijk maar even rond, je mag overal rondlopen, straks zien we mekaar weer...

Ondertussen leek het ook of er steeds maar meer bezoekers in het paleis aankwamen en stilaan zag de haas overal merkwaardige figuren rondlopen, of zwemmen of kruipen....

Grote, kleine, met schubben, met scharen, sommigen met een staart andere met een bovenlichaam van een mens...of met tentakels

De haas dwaalde met grote verwonderde ogen door het paleis, overal was er wel wat te bewonderen, allemaal even fantastisch en overweldigend mooi.

Zijn aandacht werd getrokken door twee zeemeerminnen die achter een watermuurtje een vertrouwelijk gespekje aan het voeren waren.

Hazen zijn ook nieuwsgierig en toen hoorde hij het : dit is toch wel erg van de prinses dat zij nu reeds zo jong moet sterven.... de zeekoning ziet er toch zo triest uit. Alleen de lever van een haas kan haar redden. De vissenmedicijnman heeft gezegd dat alleen het eten van een hazenlever haar leven kan redden.... ( Hij had dat gelezen in het grote Piet Huysentruyt ’s kookboek ) Hopelijk kunnen ze snel een haas te pakken krijgen.

Ohlala, de haas kreeg snel het plannetje door. Hij, hij was de haas die ze nodig hadden om voor de lever te zorgen.

Hazen zijn slim en zijn ontsnappingsplannetje was dan ook snel klaar.

Hij ging terug naar de schildpad en vertelde dat hij per toeval het gesprek van de twee zeemeerminnen gehoord had en dat hij waarschijnlijk de haas was die ze nodig hadden voor de lever.

De schildpad bekende zijn snode euvele daad om hem naar de zeebodem te brengen maar dat er toch geen weg terug was.... Niemand zou hem ook nog maar naar buiten laten. Daarbij de toverspreuk om onder water te kunnen leven was opgebruikt en hij zou toch niet terug kunnen...

Ja, maar....nu was het de haas weer....

Jullie weten blijkbaar niet dat hazen hun lever uit hun lichaam kunnen halen...?

Als wij een beetje moe zijn of wat teveel gegist berkensap hebben gedronken, dan halen we onze lever uit onze buik en wassen hem even in zeewater. Daarna moet de lever een uurtje drogen en dan is ie weer goed en fris voor een poosje!

Toen jij, schildpad, uit het water opdook was ik een uiltje aan het knappen terwijl mijn lever lag te drogen op het strand....

Ik heb mijn lever niet bij me!

De schildpad wist niet wat haar overkwam. Haar mooi plannetje, waarvoor zij door de zeekoning bevorderd zou worden tot eredame, viel in duigen....

Maar zegde de haas. Er is toch geen enkel probleem. We gaan gewoon mijn lever halen.

Die ligt daar vast en zeker nog wel op het strand. Ik heb die niet nodig. Wij hazen kunnen leven zonder lever....

Dus breng mij even terug naar boven, we halen mijn lever en ik blijf nadien hier tot de prinses weer beter is....

Het plan werd goedgekeurd. De toverspreuk om door het water te kunnen reizen werd weer opnieuw uitgesproken en weg waren ze.....naar de oppervlakte van de zee.

De schildpad was een goede navigator en ze kwamen terug boven water op dezelfde plaats waar ze vertrokken waren....

De haas sprong, als een haas...van de schildpad haar rug en rende weg in ijltempo....het hazenpad kiezend!

Wat er nadien met de prinses en de schildpad gebeurde wordt er niet bij verteld....

Er is geen happy end.

Er komt ook geen varken met een lange snuit want die kunnen ook niet onder water leven...