|
Nu ziet men het niet meer maar vroeger, toen de dieren nog konden spreken, zag men af en toe wel eens zigeuners die het land rondtrokken. Bijna altijd waren ze vergezeld door een zwerm kinderen en vrouwen met donkere haren en vurige ogen, gekleed in rode jurken. Voor enkele franken wilden ze je toekomst wel voorspellen of oud ijzer opkopen...
Als er ergens een kermis of markt was vond je ze daar soms ook vergezeld van een beer...
Het waren handtamme beren maar als kind wekten ze toch wel enig ontzag op... Hun lange klauwen, hun griezelige gele tanden.
En dan de grote show : de beer kon dansen...de dans van de beer...
De zigeuner haalde dan een tamboerijn te voorschijn , klopte er op en de beer begon dan te dansen... t Is te zeggen, de beer lichte zijn linkerpoot op en daarna zijn rechter...
Als hij dat zo enkele keren gedaan had was het alsof hij danste, begeleid door de tamboerijn.
Daarna ging de vrouw van de zigeuner rond met een koperen schaal om munten op te halen. Haar dwingende vurige ogen lieten geen zuinigheid toe...
Later reisden we met een halfwas busje door het voormalige Joegoslavië. En wat zagen we daar? Een dansende beer, ergens op een dorpsplein.
Eén van de medereizigers wist hoe ze zo een beer leren dansen.
Men neme een jonge beer die nog ongevaarlijk is en leer hem eerst om bij de mensen te leven.
Nadien zoekt men een grote platte steen; legt die op twee andere stenen een stookt daar een klein vuurtje onder tot de steen lekker warm wordt, zeg maar heet !
Dan neemt men de beer vast in zijn lendenen en zet hem op de steen, op zijn achterpoten.
Iemand, de vurige vrouw, schud dan met de tamboerijn en de beer, om zijn tenen niet verbranden, heft één voor één zijn poten op.
De tamboerijn blijft maar doorrinkelen...
Stilaan begint de beer door te krijgen dat telkens hij op de steen gezet wordt en de tamboerijn weerklinkt hij het misschien weer te heet aan zijn poten zal krijgen en begint reeds te dansen.
Na vele lessen volstaat het om de beer op een steen of iets dergelijks te zetten, op de tamboerijn te kloppen, en, hij danst....
Als beloning krijgt hij dan een beetje honing.
Toen het verhaal verteld was, kwamen we aan een tankstation. Het was gloeiend heet buiten.
Geen airconditioning in de bus, iedereen zat daar in zomers tenue en vooral zonder sokken ...
Zo een tankbeurt in die Oostbloklanden destijds was steeds een onderneming van lange duur, dat was dus ook een geknipt moment om even uit te stappen om de benen te strekken.
Eens uit de bus hebben we onmiddellijk begrepen hoe zo een beer leert dansen.
Het asfalt plakte aan onze voetzolen.
Maar er was geen tamboerijn.
|
