Na een korte maar aangename rit landen we op camping El Sur in Ronda, op ongeveer 2km van de oude stadspoort. Ronda ligt op een rijzige hoogte die gespleten is door een steile kloof, El Tajo, 100m diep. We beginnen ons bezoek met een kop koffie op een terrasje gelegen aan een groen pleintje voor het stadhuis. Een trouwpartij en een doop passeren de revue. We wachtten tevergeefs op een uitnodiging voor het feest, men zegt toch dat de Andalusiërs zo gastvrij zijn? Ronda was vroeger een pleisterplek voor roversbenden. We bezoeken dan ook het Museo del Bandoleros, gebaseerd op verhalen en legendes van rovers met luidklinkende namen. Apart, maar we zijn er snel door. De Puento Nuevo, nieuwe brug over de kloof, kan ons meer bekoren, maar we zijn er niet alleen. Ronda verwelkomt in het hoogseizoen meer dan 75.000 bezoekers per dag, gelukkig vandaag niet! We genieten van de spectaculaire uitzichten in de diepte. We wandelen verder over de muur en belanden zo bij de stierenvechtersarena, de grootste ter wereld en één van de oudste van Spanje. Ze herbergt dan ook de Rondaschool voor stierenvechters.
Na een leuk intermezzo in de "kiosk" van een duo met gitaar nestelen we ons op een terrasje met machtig uitzicht en laten ons verwennen met een mix van tapas en het nodige vocht erbij.
We verlaten onze veilige haven en toeren verder naar de alom gekende Sherry Driehoek. Zin in een glaasje? Jerez de la Frontera. De grootste stad in de provincie Cadiz is synoniem met de produktie van sherry, dat gewoon een verbastering is van "Jerez". We vinden een plekje in de villa wijk op wandelafstand van het centrum en gaan op pad. We beginnen onze wandeling bij het mooie Alcazar met zijn vele Moorse resten. Ernaast staat de prachtig, van binnen en van buiten, versierde kathedraal. En daarachter, ja, daar moesten we zijn! We volgen de rondleiding van de Gonzalez-Byas Bodega met mogelijk de oudste wijnkelders in Jerez, waarvan er ééntje is ontworpen door Gustave Eifel ( o.a. Eifeltoren Parijs). Deze bodega dankt zijn roem aan Tio Pepe (nonkel Juan), de hele grote opvallende figuur die je hier in de streek overal te velde ziet opduiken al dan niet samen met de torro van bodega Osborne. Opmerkelijk zijn de vele handtekeningen van beroemde mensen op de sherry vaten. We spotten er één van Prins Albert, onze huidige koning Albert. En dan komt het beste: de proeverij. Niet slecht, maar toch..... liever een glaasje champagne! Maar deze stad heeft méér te bieden en dank zijn internationale bekendheid vooral aan paarden. We bezoeken dan ook de "Fundacion Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre", what's in a name!!! De koninklijke school voor paardrijkunst een "must", zeker voor de paardenliefhebber. Behalve een oogstrelende show van dansende paarden zijn er ook nog enkele musea de moeite waard. Wij zagen dit uitje echt wel zitten en zijn klaar voor het volgende stadje. We arriveren in Puerto de Sta. Maria en installeren ons op de bewaakte gemeentelijke parking op 300m van het ultra moderne station. Een wandeling naar het centrum brengt ons vrij snel terug aan de motorhome en we zoeken ons bed op. De volgende morgen sporen we naar Cadiz, de oudste stad van Europa. Een prachtige treinrit van 35 minuten omheen de baai van Cadiz brengt ons volledig in de stemming. Op het hoogste punt van de Costa de la Luz drijft deze stad als een droom op wat vroeger een eiland was. De stad is rond 1100 v.C. gesticht maar in de 16de eeuw bijna volledig met de grond gelijk gemaakt. Van wat we nu zien dateert een gedeelte uit de 18de eeuw. We maken een wandeling door de Barrio del Populo die nog haar drie 13de eeuwse poorten heeft en eindigen op de levendige Plaza de las Floris. Dit drukke marktplein is ook bekend als de Plaza de Topete, genoemd naar een oude tempel die hier ooit stond. Zonde dat zo weinig toeristen de weg vinden naar het eiland-achtige witte Cadiz met z'n blauwe hemel. Wij sporen terug rond de baai.
27-11-2009 om 00:00
geschreven door aayke
24-11-2009
6. Sevilla
Van Cordoba gaat het vandaag richting Sevilla, de wereldstad. We vinden een plekje voor ons huisje op wielen in de jachthaven van Puerto de Gelves aan de Rio Guadalquivir. Gedurende drie eeuwen voeren schepen uit de Nieuwe Wereld deze rivier op. Achter gesloten poort staan we veilig voor de komende nachten. Onmiddelijk is er al contact met enkele eigenaars van boten en worden we uitgenodigd op een glaasje wijn. Gezellige boel onder verschillende nationaliteiten. In het oog springt een 79 jarige engelse dame wiens echtgenote in 2003 in Puerto de Gelves overleed. Zij woont ondertussen permanent op haar boot te Gelves en is op z'n minst gezegd een kranige dame. Ik noem haar Lady Di. We laten ons graag vertellen dat we met bus nr 140 op een kwartiertje in de stad zijn voor 1.25, en dat doen we dan ook de volgende dagen. We wandelen het oude stadsgedeelte binnen, net alsof we er alle dagen komen. We staan dan ook meteen voor de kathedraal, officieel de grootste kerk ter wereld. Het meesterwerk is het 15de eeuwse retablo op het hoofdaltaar, het grootste altaarstuk ter wereld. Op het vergulde houtsnijwerk prijken 1000 figuren binnen 45 bijbelse taferelen. En dan La Giralda, de klokketoren, hét symbool van Sevilla. Geen trap, maar een hellende weg voert ons naar boven. Zo konden de ruiters vroeger de toren beklimmen. En een serieuze klim is het! De moeite wordt beloond, het uitzicht is subliem. En het kantwerk boven op de kathedraal kan je hier van dichtbij bekijken. We verlaten dit gigantisch bouwwerk via de Patio de los Naranjos. En merkwaardig, de tapa-goesting komt weer opzetten. Na het versterken van de inwendige mens stappen we via de Plaza de Torro, de grootste arena van Spanje, naar de rivier. Op de oever nestelen we ons op een terrasje in volle zon. Tijd voor een café con leche en een café americano. Later, onderweg naar de bus, bedenken we ons en zoeken een short-cut naar het Parque de Maria-Louisa. Een voltreffer! We landen samen met een bus toeristen (oh, whe are from al over) op de Plaza d'Espagne. Een plein ontworpen als middelpunt voor de expo van 1929. Het elegante, half cirkel vormige gebouw La Capitania beheerst het plein, en hoe! Onze fototoestellen lopen warm! We slenteren door het park tot bij de bushalte en zijn tevreden over onze ontdekkingen van vandaag. Vanmorgen slapen we langer dan gewoonlijk, maar het is dan toch ook vakantie zeker! We bussen weer de stad in en vertrekken op onze ontdekkingstocht aan het Real Alcazar op de Patio de las Banderas. Een wandeling door de Barrio de Santa Cruz brengt ons in La Juderia, het joodse kwartier. We kijken binnen in de weelderige patio's van deze parelwitte huizen. De schrijver Washington Irving ( hij redde door zijn boek "Alhambra" het Alhambra in Granada van de sloop) heeft hier ooit verbleven. We verlaten de joodse wijk en komen via-via bij het mooie stadhuis met renaissance gevel, de "Ayuntamiento", van Sevilla. Dit gebouw fungeert al vanaf de 16de eeuw als stadhuis. Verder tot aan de oever van de rivier voor opnieuw een zonne-terras! De centrale promenade ligt aan de rivier en is één van de belangrijkste van de stad. We kunnen het dan ook niet laten om te doen zoals elke Sevilliaan, en flaneren over deze paseo langs grote monumenten tot aan de torre del Oro. Er wordt gezegd dat deze 13de eeuwse Moorse wachttoren is genoemd naar de gouden tegels waarmee hij ooit was versierd. Anderen zeggen dat hij werd gebruikt als opslagplaats voor goud dat uit de Nieuwe Wereld binnenkwam. Onze voeten zijn warm gelopen en zijn dan ook blij wanneer wij ons neerzetten in bus nr. 140.
24-11-2009 om 00:00
geschreven door aayke
23-11-2009
5. Cordoba
Eerst installeren op de (dure) camping (26 p.n.), uitzoeken hoe we morgen met de bus in de stad geraken en dan een wandelingetje naar de Carrefour voor inkopen. Goed geslapen. In de buurt van de camping stappen we op lijnbus nr. 9 om natuurlijk als eerste La Mezquita te bezoeken. We missen de halte waar we moesten uitstappen en komen alzo op de mooiste manier de oude stad in! We wandelen over de Romeinse brug de stadspoort binnen! Het uitzicht op de oude stad vanaf de brug is prachtig. Meer dan 2h besteden we aan het bezoek van La Mezquita. Het is dan ook echt de moeite en het geld waard. Deze, op twee na grootste moskee ter wereld, blijft een plek van mystiek. Hoewel ze officieel al 900 jaar een christelijke plek is, is La Mezquita's identiteit als moskee onmiskenbaar, ondanks de kathedraal die brutaal in haar midden is geplaatst. Van al dit moois krijg je serieuze honger en de keuze tussen 101 verschillende tapa's is dan ook snel gemaakt. Via kleine, met bloemen versierde straatjes, dwalen we verder naar het Alcazar de los Reyes Cristianos. Dit ommuurde paleis was nog tot 1950 in gebruik als gevangenis. Nu is het er vredig, met schitterende tuinen en terrasjes met fonteinen. We genieten nog een tijdje van de heerlijke zon en bussen terug naar de camping. De volgende morgen stappen we de stad in, want zo ver is het niet. We bezoeken eerst het Provinciehuis van Cordoba en hebben geluk, op het binnenplein is er een Bijen en honing beurs. De bijtjes vliegen wild in het rond en er wordt zoet geproefd. We leren ook dat er 58 inwoners per vierkante kilometer wonen in deze provincie, die vooral beroemd is om haar olijfolie. Vandaag staat vooral de Joodse wijk op ons menu: het museum Taurino waarvan helaas enkel nog de voorgevel rechtstaat en de enige middeleeuwse synagoge van Andalusië, gebouwd in 1315. Een heerlijke, rustige, zonnige, slenter en terrassen dag!!! Cordoba is voor ons de nummer één!!!
23-11-2009 om 00:00
geschreven door aayke
Aayke's gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
We verlaten onze veilige haven en toeren verder naar de alom gekende Sherry Driehoek. Zin in een glaasje?
