De weergoden zijn ons vandaag niet goed gezind als we Ronda verlaten en een kronkelende bergweg door de Sierra de Ronda en de Sierra Palmitera afdalen. Het zicht is erg beperkt en we rijden letterlijk in de wolken. Het water valt met bakken naar beneden, geen wonder als het hier eens regent dat er dan overstromingen zijn. Maar we durven niet klagen. De lokale bevolking gaat dagelijks een muntstuk in het offerblok van één of andere kerk werpen voor wat nattigheid en dan zouden wij moeilijk gaan doen? In de buurt van Marbella krijgen we zicht op zee, de Costa del Sol! En ook onze gezichten klaren op!
Malaga stond op ons lijstje van de favorieten, maar we hebben geen zin om de Picassowandeling in deze nattigheid te doen. We doen zoals Picasso himself, we blijven niet plakken in deze stad. Het word luierikken in Torre de Mar, dat hebben we wel verdiend. Maar het massatoerisme duikt hier op. Campings volgestouwd met mensen die hier komen overwinteren, een ware mierennest is er niks tegen. Appartementsgebouwen in overvloed, horeca zaken met paradijselijke namen, lelijke blokken. Wij voelen ons hier niet thuis en rijden de volgende morgen naar Motril, Playa Granada. Hier vind je nog een eenzaam strand, hier is alles nog echt Spaans en is er rust. De wit besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada houden zich in alle stilte op de achtergrond. Dit is pas echt vakantie.
01-12-2009 om 00:00
geschreven door aayke
|
Zeg tegen een Spanjaard "rietsuiker", en hij antwoordt Motril. Zeg tegen een Belg "Motril", en hij zegt Koning Boudewijn en Koningin Fabiola. 
