L’Alfas del Pi.

En wat was het koud vannacht, de koudste nacht aan de kust sedert veertig jaar. Dit hadden we niet verwacht. De afgelopen twee dagen daalde de temperatuur aan de Costa Blanca circa tien graden en deze nacht daalde het kwik vlak bij de kust zelfs tot rond het vriespunt. In het binnenland van Spanje werden minimum temperaturen van tot wel 20 graden onder nul gemeten. Vandaag (17 dec.) wordt het wel nog 18°C in het zonnetje en de volgende dagen gaat de temperatuur wel weer omhoog.

De bakker passeert met verse chocolade broodjes en we nemen een laat ontbijt. Een fikse wandeling naar het strand door de sinaasappelboomgaarden brengt ons bij  Platja de 'l Abir, waar enkele moedigen een aanloop nemen naar het water, brrrrrr. We slenteren even over de mooie strandpromenade en na de lunch stappen we terug naar de “Motorhome Parking Costa Blanca”, nu zo’n 5km bergop, en dat valt niet echt mee. Ik krijg het er wel goed warm van. We stoppen onderweg nog even om de timetabel te checken van de Trein-Tram die ons morgen in 10 minuten naar het centrum van Benidorm moet brengen. Dat zal wel lukken zeker. We sluiten de dag af met een heerlijke home-made spaghetti en starten de pc’s en het internet op.

In de verte zie je de flatgebouwen van de "ugly" stad.
 

Vannacht was het een stuk warmer hoor, al rond de 10 graden, maar het ziet er maar erg miezerig uit buiten. Toch riskeren we vandaag het tochtje naar Benidorm, stiekem op zoek naar de Benidorm Bastards. Het smalspoortreintje, of zeg ik gewoon “tram” brengt er ons voor 1 euro in 9 minuten. Wat een tegenvaller, Benidorm is Benidorm, sommigen mijden het, anderen worden er weer door aangetrokken. Het kleine dorp van vissers en landbouwers, dat 2.000 inwoners telde zo’n 100 jaar geleden is uitgegroeid tot één van de belangrijkste toeristenoorden aan de Middellandse Zee. In de winter geldt hier een gemiddelde temperatuur van 18 graden. Vandaag stijgt het kwik echter niet boven de 12°. De “wolkenkrabbers” van rond de jaren ’60 maken de stad er niet mooier op. Integendeel zelfs. Het lijkt er op dat hier een bouw-stop is ingevoerd, crisis aan de kust???


De natte Plaza Mayor.


Gezellig bruin café met lekkere tapa's.

18-12-2010 om 00:00 geschreven door aayke

Opstaan, en naar de bakker gaan. Verrassing, een marktkraam voor de deur. Dit was erg handig en ik heb er gretig gebruik van gemaakt. Verse artisjokken en aardappelen voor vanavond, verse tomaten en courgettes voor morgen. Of brengen ze dan de groenten helemaal tot aan de deur?

We vervolgen onze reis naar Peñiscola. Lunch is gepland in Sant Carles de la Rapita, aan het randje van de monding van de Ebro rivier.

De Ebro-delta is een indrukwekkend brakwatermoeras en het meest uitgestrekte wetland van Oost-Spanje. In de wintermaanden is dit vogelparadijs het toevluchtsoord voor miljoenen broedvogels en overwinteraars en behoort tot één van de belangrijkste vogelgebieden van Europa. Het grootste deel van de delta wordt ingenomen door rijstvelden die in het voorjaar uitbundig in bloei staan.

We reizen nog een 50km verder tot in Peñiscola. Inchecken op een camping voor de volgende 2 nachten lijkt ons een goed idee. Morgen bezoeken we dit vesting stadje.

 

  

Dit vestingstadje met een kasteel uit 14de eeuw was eens de verblijfplaats van paus benedictus XIII (1411). Hij was één van de drie pausen die hun zetel hadden buiten het Vaticaan. Peñiscola is gelegen op een hoge, steile en rotsige landtong die via een smal schiereiland met het strand verbonden is en wordt wel het ‘Gibraltar van Valencia’ genoemd. Het historisch centrum met zijn smalle straatjes en huizen met platte daken vol met bloemen wordt omgeven door stadsmuren die loodrecht uit zee oprijzen.

Na een grondig bezoek doen we een terrasje met uitzicht op dit mooie stuk historie. Leuk is het om heerlijk in één van de restaurantjes aan het water, direct onder de vestingmuur te zitten, te genieten en te dromen, prachtig

Onderweg te Cabanes, een lokale dame doet de was nog in een oude wasplaats (1871).

Langs de Costa del Azahar die haar naam te danken heeft aan de bloesem van de sinaasappelboomgaarden (de geur is in de winter hier een zaligheid), rijden we verder richting Benidorm.  Maar eerst nog naar het mooie kunstenaarsdorpje Vilafamés. De magnifieke uitzichten op de omgeving zijn van een  pure kunst, maar dan wel gecreëerd door de natuur. Het dorpje zelf ligt er erg verlaten bij en het is er koud.





Verder dan maar. We nemen de snelste route richting Benidorm en zullen enkele nachten verblijven te l’Alfas del Pi. Nu eerst een wijntje van Don Simon en morgen zien we wel weer!

16-12-2010 om 23:17 geschreven door aayke

11 December, het is een miezerige dag om te vertrekken naar het zuiden, en koud. De laatste spulletjes worden nog snel bijeen gescharreld, en weg zijn we. De planning voor vandaag is erg simpel, via Luxemburg (gelukkig geen sneeuw), Metz en Dijon rijden we naar Beaune. Ons “vast” plekje is weer vrij op de motorhome parking vlakbij de stadsmuur. Het is er uitzonderlijk rustig vanavond. Raar, want er is dit weekend een Jazz Festival in de stad.

De nacht was echt niet zo koud als voorspelt. Even de tank vullen aan de overkant van de straat en we kunnen weer een halve dag verder. Ergens in de buurt van Avignon houden we halt voor de lunch. Met een tas koffie in de hand ontdek ik dat we zowaar een prachtig uitzicht hebben op de Mont Ventoux. Voor de Ventoux-risten ben ik vlug enkele extra foto's gaan maken. Het was ver, maar het is'm !!!

Vanavond logeren we in Figueres. Niet enkel omwille van Salvator Dali (1904-1989), maar ook omdat het een grote luxe is. Mocht je ooit langs komen, vergeet dan zeker zijn museum niet te bezoeken, erg apart en telkens anders. Dali, een kunstenaar met een zéér grote K.

Bij aankomst in Figueres hebben we om 19h nog een temperatuur van 17 graden. Zalig toch, en niet eens zo ver van huis!!!

Zeer goed geslapen, en lang blijven liggen. Rond de middag zijn we in de buurt van Barcelona. Deze stad laten we bewust links liggen. Niet omdat ze zo immens groot is, maar gewoon omdat we de stad inmiddels binnenste buiten kennen. Ze blijft mijn favoriete hoofdstad, en er is altijd wel weer iets nieuw te ontdekken, maar deze reis pas ik even.

Wel brengen we een bezoek aan het “Circuit de Catalunya” in Granollers, beter bekend als het Circuit van de Formule 1 in Barcelona. Eigenlijk heet het circuit Montmeló en is gelegen op het grondgebied van het gelijknamig dorp. Het 4,7 km lange circuit was in 1991 net op tijd klaar om de Spaanse Grand Prix te huisvesten. Eigenlijk was de verf nog nat toen de teams arriveerden. Nigel Mansell won er de eerste twee Formule-1 races. In 2006 slaagde Fernando Alonso (Renault) er in om als eerste Spanjaard ooit de Grote Prijs van Spanje te winnen.Wij zijn van Zolder en voelen ons erg klein worden!

Na de lunch gaat het verder via een gedeelte van de “Routa del Cava” naar Freixenet in Sant Adorni d’Anoia. Een bezoekje stond al lang op het verlanglijstje, eindelijk is het zover. Guess what: we genieten hier van een privé rondleiding! We leren alles over de geschiedenis van het huis, dalen af naar al de zes verdiepingen van de kelders ( in oppervlakte de grootste van Europa) en leggen onze gidse het zwijgen op wanneer we gaan proeven. Hemels !!!

Terug op weg richting zuiden stoppen we in Altafulla om te kokkerellen en te overnachten. Enig idee wat het aperitief is?

15-12-2010 om 00:00 geschreven door aayke