Ontvangen per e-mail op 9 augustus 2012:
Genezing van Pascale uit Court-Saint-Etienne
Een vriendin, Patty De Vos, begeleidde samen met Patrick d’Ursel eind juli begin augustus 2012 een bedevaart naar Medjugorje bij gelegenheid van het jongerenfestival aldaar. Er waren 30% meer pelgrims dan andere jaren, het aantal wordt geschat op 100.000.
Ze waren met drie bussen gegaan, waarbij een jong gezin: vader, moeder en twee tieners een dochter van 13 en een zoon van 16 jaar. De moeder was totaal verlamd en lag plat op een rolstoel.
Ze had A.L.S. Amyotrofe Laterale Sclerose, een zeldzame neurologische ziekte waarbij de motorische zenuwcellen in het ruggenmerg en de hersenstam en de motorische cortex van de hersenen afsterven wat uiteindelijk de dood tot gevolg heeft.
Vandaag vertelde Patty mij het verhaal nogmaals vanuit de bus in de buurt van Frankfurt op thuisreis naar België:
“Het was gewoon zielig, ik kon het niet verdagen en durfde haast niet naar haar zien. Ze lag daar op haar rolstoel, volledig lam, ze kon niet spreken, ze ademde heel moeilijk en dat alles bij een hitte van 40°. Het zuurstofapparaat dat op haar benen lag deed haar pijn vertelde Pascale. Ze had na 7 jaar ziekte praktisch geen spieren meer. Ik dacht dat ze hier zou sterven, ze was gewoon aan haar einde!
Ze was gaan biechten en stond die vrijdag 3 augustus jl. met haar man buiten achter de kerk aan de zijde waar dit jaar de nieuwe biechtstoelen zijn gebouwd, om de avondmis bij te wonen. Tijdens de uitreiking van de communie, kwam plotseling een “mooie priester met blauwe ogen, hij leek wel Jezus”, recht naar hen toe om hen de H. Communie te geven, vertelden ze. Daarna hebben ze die priester niet meer gezien. Pascale sloot haar ogen en ze zag zichzelf toen in een lang wit kleed dansen voor God de Vader, ze loofde en dankte Hem en voelde kracht in haar lichaam komen. “Als U mij geneest God, genees me dan helemaal”, vroeg ze. Ze wilde nog leven voor haar kinderen. Ze vroeg ook om een teken en kreeg toen een heerlijke rozengeur. Ze vroeg haar man of die dit ook rook. Hij antwoordde dat zijn neus verstopt was. En zij reageerde daarop met: “Hoor je me niet?” Dan realiseerde hij zich ook dat zijn vrouw weer kon spreken. God gaf haar de kracht om uit de rolstoel te komen en zo is ze gelopen tot bij “Palma”, haar hotel. Het eerste wat haar man zei was: “Nu kun je weer viool spelen” en de zoon: “Mama, nu kunnen we weer terug naar ons eigen huis”. Daar hebben ze God geloofd en geprezen en gedanst en gesprongen met iedereen die het maar wilde horen, en de Italianen trakteerden op ijsjes.
Ze is zelfs de laatste dag, maandag eergisteren, gaan zwemmen bij de Kravice-watervallen nabij de stad Mostar. Dan voelde ze ook meer en meer kracht komen in haar bovenlichaam.
Patty kon haar tranen niet bedwingen toen ze mij dit vertelde en zei: “God bestaat Mia, ze zullen het moeten aannemen, ze zal getuigen!”.
Deze genezing is weer een bewijs van de aanwezigheid van Jezus in de Heilige Hostie, waar men grote eerbied voor moet hebben.
Het is een ramp voor de Kerk dat heel veel mensen dat vandaag niet meer geloven…… , daarom zijn onze kerken leeg……
Dank God, inwoners van België, dat we dit hier mogen meemaken!
Woensdag 8 augustus 2012 – Mia Stassen
bron: www.willibrord.be
|