15) gelijk Mij de Vader kent en Ik de Vader ken, en Ik zet mijn leven in voor de schapen.
16) Nog andere schapen heb Ik die niet van deze stal zijn; ook die moet Ik leiden en zij zullen naar mijn stem luisteren en het zal worden één kudde, één herder.
17) Hierom heeft Mij de Vader lief, omdat Ik mijn leven afleg, om het weder te nemen.
18) Niemand ontneemt het Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af.
Ik heb macht het af te leggen en macht het weder te nemen;
"Lieve kinderen, ik nodig je uit missionarissen te worden van mijn boodschappen, die ik hier via deze plaats - die mij lief is - geef.
God heeft mij toegestaan zolang bij jullie te blijven.
Daarom, mijn lieve kinderen, nodig ik je uit de boodschappen die ik je geef, met liefde te beleven en ze door te geven aan de hele wereld, zodat een stroom van liefde vloeit naar de mensen, die vol haat en onvrede zijn.
Mijn lieve kinderen,
ik nodig je uit vrede te worden waar onvrede is, licht waar duisternis is, zodat ieder hart het licht en de weg van het heil aanneemt.
Dank dat je aan mijn oproep gehoor hebt gegeven. "
Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Ontvangen, zoals Zij zich kenbaar maakte aan Bernadette te Lourdes
O Maria zonder zonden ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen.
Zoeken in blog
abc_van_louise
Je kunt op twee manieren tegen het leven aankijken; ofwel geloof je niet in wonderen, ofwel geloof je dat alles een wonder is. Albert Einstein Mijn Heer en mijn God, mijn Jezus Barmhartigheid.
20-12-2007
Betlehem
Er bloeit een Lelietje van dalen tussen ruïnes in Betlehem en de wind vertelt verhalen aan de wereld over Hem Dus als het waait, weet dat ik luister misschien vertelt de wind me wel dat er Licht breekt door het duister uit een nieuwe kleine ster Of hij vertelt me van de Koning die in de nachtelijke kou werd geboren zonder woning waar je 'n paleis verwachten zou Ik luister graag naar het eeuwig epos zachtjes gefluisterd door de wind over de ezel en de os die hun stal deelden met een Kind
schrijver onbekend
Vrede en vreugde in de Kersttijd en doorheen het hele Nieuwe Jaar, dit wenst U van harte Louise
Diepe nacht en duisternis En een lichtende glans op de zee, En diep in mijn ziel, die onrustig is, Een groot verlangen naar vree.
Dan wordt mij de zwarte onpeilbaarheid Der duistere diepten tot Het beeld van Gods verborgenheid, Het groote mysterie van God.
Mij worden de lichtende wateren thans Het beeld van mijn eigen ziel, Waarin als een wonder de zachte glans Van 't godsverlangen viel....
De hemel heeft zijn licht gelaat Gehuld in zwarte nacht, Maar ruisend door het duister gaat Een schijnsel, vreemd en zacht.
Mijn God verbergt mij Zijn aangezicht, Maar de glans, die mijn ziel doorgloort Als de vreugde die over de wateren licht, Hij ruist door het duister voort.
Op Allerzielen, 2 november, bidt de Katholieke Kerk voor alle overledenen die nog niet bij God in de hemel zijn. In de katholieke cultuur trekken veel mensen op die dag naar kerkhoven om hun geliefden te gedenken.
Zielen Allerzielen is afgeleid van gedachtenis aller zielen. De naam veronderstelt de oude christelijke overtuiging dat de mens bestaat uit een lichaam en een ziel. Na de dood van een mens wordt de ziel gescheiden van het lichaam en gaat ze naar een zekere bestemming. De zielen van de overledenen gaan naar de Hemel, het Vagevuur of de Hel. In één van deze drie bovennatuurlijke oorden wachten alle zielen op de jongste dag wanneer zij met hun verrezen lichamen verenigd zullen worden.
Louteringsproces De zielen in het vagevuur zijn van de eeuwige verdoemenis gered maar moeten nog van hun onvolkomenheden worden gezuiverd om Gods licht te kunnen verdragen. De viering van Allerzielen is bedoeld om dit louteringsproces te ondersteunen. Door gebed en offer helpen de levenden de overledenen om hun uiteindelijke be-stemming te bereiken: eeuwig gelukkig zijn bij God.
Sint Odilo De liturgische gedachtenis van Allerzielen is ontstaan uit een oude monastieke traditie in Spanje. In Europa werd deze traditie geleidelijk aan gemeengoed nadat de heilige abt Odilo (962-1046) van de beroemde benedictijnenabdij Cluny in Bourgondië een viering had ingesteld waarin voor alle gestorven monniken werd gebeden. Sint Odilo verplichtte alle met Cluny verbonden kloosters deze gedachtenis daags na Allerheiligen te vieren.
Pest Pas in de 14e eeuw werd Allerzielen in de gehele Latijnse Kerk ingevoerd. Dat gebeurde vooral onder invloed van de pestepidemieën die in de Middeleeuwen Europa teisterden. Daarbij stierven ontelbare mensen wier lichamen in massagraven terechtkwamen, vaak zonder dat er voor hen een mis werd opgedragen. Om te voorkomen dat deze anonieme pestslachtoffers ook na hun dood naast het heil zouden grijpen, werden zij op Allerzielen alsnog in het gebed van de hele Kerk meegenomen.
Misintenties Het doel van Allerzielen is, zoals gezegd, de ondersteuning van het louteringsproces van de zielen in het vagevuur. Omdat de eucharistie geacht werd het meest effectieve middel voor dit doel te zijn, ontstond het gebruik om op Allerzielen meerdere missen op te dragen.
Aflaten In vroegere tijden was de viering van Allerzielen ook verbonden met het verwerven van aflaten, echter niet ten behoeve van de gelovige zelf, maar voor de overledene die hem dierbaar was. Een Aflaat is een kerkelijke gunst waarmee tijdelijke straffen in het vagevuur ver-minderd of teniet gedaan kunnen worden. In 1938 bepaalde Pius XI dat gelovigen op Allerzielen of op de zondag erna een Toties Quoties-aflaat konden verdienen. Dat betekent dat men bij iedere keer dat men een kerk betrad steeds opnieuw een aflaat voor een overledene kon verwerven, echter wel op voorwaarde dat men eerst had gebiecht, de communie had ontvangen en bepaalde gebeden had verricht. Tegenwoordig zijn er nog maar weinig katholieken die op Allerzielen bezig zijn met het verwerven van aflaten.
Requiem Op Allerzielen worden in het Officie de 'Getijden voor de Overledenen' gebeden. De gezangen, psalmen, lezingen en voorbeden staan in het teken van de menselijke sterfelijkheid en Gods barmhartigheid en rechtvaardigheid. Dat geldt ook voor de Mis die op deze dag gecelebreerd wordt. De openingstekst van de Allerzielenmis is dezelfde als die van een uitvaartmis: Requiem aeternam dona eis, Domine: et lux perpetua luceat eis (Heer, geef hen de eeuwige rust en moge het eeuwig licht hen verlichten).
Eerbetoon aan overledene op Dia de los Muertos (Allerzielen) in Mexico. Foto: sxc.hu
Herfst Er bestaat bij ons een grote kloof tussen de kerkelijke leer over Allerzielen en de beleving ervan. Nog maar weinig katholieken zijn bezig met de mogelijkheid dat de overledenen in het vagevuur zitten. Op Allerzielen gaat het vooral om de herdenking van de dierbaren. Rond 2 november trekken veel families naar de begraafplaatsen en columbaria om daar hun geliefden te gedenken. Graven worden speciaal voor deze gedachtenis schoongemaakt en voorzien van bloemen of planten. Voor veel katholieken past Allerzielen goed bij de herfst. De kortere dagen, de kilte en de vallende bladeren bevorderen het nadenken over dood, verlies en rouw.
Latijnse landen In de Latijnse landen worden Allerheiligen en Allerzielen op grootscheepse wijze gevierd. Mexico spant wat dat betreft de kroon. Op de Mexicaanse feestkalender is 2 november, Dia de los Muertos ('Dag van de Doden'), de belangrijkste datum. Om te laten zien dat ze hun gestorven dierbaren niet vergeten zijn, houden de meeste Mexicanen op de begraafplaatsen luidruchtige feesten, vaak met vuurwerk.
Tijdens overstromingen was er een dorp, waar iedereen moest geevacueerd worden. In dit dorp woonde er een oude man helemaal alleen
Toen het water begon te stijgen kwam zijn buurman met kar en paard en bood de oude man aan, om hem mee te nemen naar veiliger oorden. Maar de oude man weigerde en zei: "God zal mij wel redden". De buurman vertrok zonder hem.
Niet lang daarna, het water stond reeds twee meter hoog, kwam er een sloep voorbij gevaren en de schipper bood de man een plaats aan in zijn bootje. Maar ook deze keer weigerde de oude man en herhaalde hij: " God zal mij wel redden." En hij liet de sloep vertrekken zonder hem.
Het water begon nu snel te stijgen en stond reeds tot aan de dakgoot. De oude man was inmiddels tot op zijn dak gekropen. Nu kwam er een grote boot voorbij varen en werd de man dringend aangemaand om toch in die boot te stappen, anders zou hij verdrinken. Maar weer weigerde hij en zei: " God zal mij wel redden." En hij bleef koppig alleen achter, boven op zijn dak.
Het huis, dat oud was en bouwvallig begon te kreunen onder het geweld van al dat water, tot het tenslotte instortte en de oude man verdronk.
Toen hij bij God aangekomen was, maakte hij zijn beklag en zei: "God, ik heb op Uw redding gewacht en Gij zijt niet gekomen."
Maar God antwoordde, " tot drie keer toe ben ik bij U geweest om U te redden, maar telkens hebt ge mijn hulp afgewezen. Ik kwam met paard en kar, daarna per sloep en zelfs toen ik per boot kwam om U te redden heb je mijn hulp geweigerd."
De oude man boog beschaamd het hoofd.
Inderdaad, hoe dikwijls gaan wij niet voorbij aan God's reddende hand, die Hij ons aanreikt door medemensen.. En dan zeggen wij soms, God luistert niet naar mij.
Ik vond dit verhaal de moeite waard om hier te vertellen.
Vorige week keek ik op V-tv naar het pragramma van Ophra. Als je er reeds naar gekeken hebt zal je wel herinneren dat er telkens een aantal mensen hun verhaal mogen doen.
Het programma was al een tijdje bezig, maar ik was juist op tijd om het verhaal te horen en te zien, van de zwarte Amerikaanse drieling, drie jongens, die een succesvol, maar vooral een waardevol leven hadden. Dit dankzij hun moeder, die, na het veel te vroege overlijden van haar man, haar vijf zonen alleen moest opvoeden.
Zij was een lerares en met dat ene inkomen heeft zij er voor gezorgd dat haar kinderen allemaal konden studeren. Wat ze dan ook succesvol deden. Er waren drie plaatsen waar de kinderen mochten verblijven, thuis, de school en de kerk, in die volgorde.
De moeder zelf zat in het publiek. Een knappe, verzorgde dame voor haar leeftijd. Toen Oprah haar vroeg hoe zij dit had kunnen waar maken zei ze: " Bidden, bidden, bidden" "Ik heb heel veel gebeden" zei ze "en dat doe ik nog."
Ik wou dit gewoon even vertellen, omdat wij, moderne westerlingen de waarde van het gebed onderschatten of zelfs gewoon negeren.
Op het net vond ik dit mooie gedicht, ik wil het graag met U delen.
Het stille huisje
Dwalend over heide en door lage bosjes, denkend aan geen enkel nuttig ding, fluitend zacht en blijde, blij en vrij en losjes, kwam ik plotseling bij een huisje, doodstil en verlaten, dat in schaduw van wat dennenbossen sliep, waar het lang geleden scheen en heel tevreden, want alleen een geitje blaatte en een koekoek riep.
In die dagen zocht ik al maar naar een kamer, 'k had al veel gewogen en gewikt. Hier is stilte, docht ik, en niets is voornamer, niets is meer geschikt. En wijl zwijgend kijken toch niet baat en wijl ik graag in stille dingen mij verdiep tikte ik toen van buiten even op de ruiten; maar alleen het geitje blaatte en de koekoek riep.
Ja, mijn ontevreden tikken mocht niet baten, 't maakte zelfs de stilte dubbel diep; 't scheen sinds lang geleden gans en al verlaten, 't was of alles sliep. 't Is maar beter stille dingen stil te laten dacht ik, wijl ik dwalende weer verder liep, en ik hoorde achter mij maar nu wat zachter hoe het geitje blaatte en de koekoek riep. A.R.H
Ik wens U een mooie zondag en een goede start van een nieuw werkjaar! Louise
Bezinning over een uittreksel uit het tweede deel v.d. Boodschap van GOD DE VADER
Dit uittreksel is ontleend aan het boekje "De Vader spreekt tot zijn kinderen", uitgegeven door de stichting Maria Valtorta, Timorstraat 16, 6524 Nijmegen, met imprimatuur van Mgr. Petrus C. van Lierde.
Ikzelf, Louise, las het in het Provinciaal Kontaktblad, van het Legioen Kleine Zielen, Antwerpen. Het heeft mij zo sterk aangegrepen, dat ik niet kan (mag) nalaten om dit hier ook aan anderen mede te delen. God heeft zich heel de geschiedenis door aan mensen kenbaar gemaakt, wij noemen die mensen "profeten". Ook in onze tijd zijn er profeten, wordt er naar hen geluisterd?
In deze bezinning, die mij zo diep heeft ontroerd treft mij heel bijzonder de laatste paragraaf.
Hierin zegt de Vader, "zelfs als je je koud en onverschillig voelt, roep mij dan aan met de zoete naam van VADER en ik zal tot jullie komen. En ik zal jullie alles geven wat jullie nodig hebben om altijd door jullie Vader en Schepper te worden bemind."
Ik versta daar ook uit - om Hem alle wederliefde te kunnen geven die Hem toekomt, want uit onszelf kunnen wij dat niet.
Na deze mooie en troostende gedachte wens ik jullie evenveel vreugde bij de ontdekking van deze Goddelijke belofte.
Nog een mooie zomerweek, Louise
PS. Ik neem nu enkele vakantieweken en wens U ook een deugdoend verlof. 16.07.07
Geloven is mooi, zei hij, hoe doe je dat? Ook zonder is de wereld mooi! je wil als mens toch altijd het beste, ook voor anderen, als je voor hen verantwoordelijk bent?
Wat voor mij betreft, klonk het antwoord, beoordeel jij geloven als schoonheid, maar het is iets meer van zijn. De mooie wereld is slechts startpunt waarop God mij vraagt het beste te willen voor anderen precies omdat ik voor hen verantwoordelijk ben.
Ik kies niet of ik geloof ik doe wat ik doe omdat ik geloof
Ik wordt mens door mijn inzet een inzet uit geloof.
Ik kies niet of ik verantwoordelijk ben of niet: die ander is als God voor mij omdat ik geloof.
Leven is op weg zijn, bergen beklimmen, waden door rivieren bloemen plukken bij maanlicht. dwalen door eenzaamheden en woestijnen, een kaars branden tegen de storm, op - lopen met anderen of hen dragen, brood delen en vieren in de nacht.
Leven is pelgrimeren, een tijdlang werken aan de weg, een brug bouwen over zwart water, rovers verjagen en duivels, waken en bidden met zieken, doden begraven bij de kapel.
Nooit raken pelgrims thuis: vreemdelingen vestigen niet. wanneer zij eindelijk aankomen, weten ze wat ze vermoeden: de weg is het doel.
Vakantietijd is voor mij ook een beetje bezinningstijd.
Men komt tot rust, heeft tijd om te luieren, om te lezen, kortom om in alle rust te genieten.
Dan bekruipt mij dikwijls het verlangen eens wat dieper in te gaan op levensvragen of op de verdieping van mijn geloof.
Wij kiezen altijd rustige plekjes om te logeren. Meestal is dat in een Bed- and Breakfast en niet alleen in Engeland. In Frankrijk heet zo iets chambre d'hôtes en zelfs hier in Vlaanderen en Wallonië vindt men er met de vleet.
Rustig gelegen, niet te groot of te druk, omringd door natuur. Dat brengt een mens dichter bij zichzelf en voor ons ook bij God
Er zijn dagen van kunst en cultuur, van wandelen, fietsen, zwemmen, maar ook dagen van rust, naar lichaam en ziel.
Gewoonlijk hebben wij een aantal boeken bij, ontspannend, maar ook leerrijk.
Dit jaar ga ik mij verdiepen in enkele geschriften van Eric-Emmanuël Schmitt. Een van de grootste Franse schrijvers van deze tijd.
Ik heb een intervieuw met hem gezien, reeds een tijdje geleden, in Braambos. Een aantal van zijn boeken zijn in het Nederlands vertaald.
Dat gesprek was zo boeiend dat ik er direct voor gewonnen was.
Reeds als jong meisje was ik geboeid door boeken met een spirutuele achtergrond. Wat niet wil zeggen dat ik niet met mijn beide benen op de grond blijf staan.
Wat wij ook altijd bezoeken tijdens onze vakanties zijn kerken en kerkhoven. Er is geschiedenis, cultuur maar ook het gewone leven aan verbonden.
Op sommige, vooral Engelse kerkhoven, vindt men zeer oude graven. Op anderen, zoals in kleine dorpjes in Frankrijk, waar de graven overzichtelijk zijn, ziet men heel der families, generatie na generatie.
En dan sta je ook wel een stil bij het moment dat ook voor onszelf het afscheid nadert. Zeker als je niet meer van de jongste bent.
Eens had een man een droom, Hij droomde dat hij langs het strand wandelde, samen met de Heer. Tegen de blauwe hemel tekenden zich perioden van leven af. Voor iedere periode zag hij twee paar voetstappen in het zand, het ene paar van hemzelf en het andere paar van de Heer.
Toen de laatste periode afgebeeld was, keek hij terug naar de voet- stappen in het zand. Plotseling zag hij dat er op veel plaatsen van zijn levensweg slechts één paar voetstappen was. Hij merkte ook op, dat dit juist gebeurde tijdens de moeilijkste en droevigste tijden van zijn leven.
Het deed hem echt verdriet en daarom vroeg hij de Heer ernaar. Hij zei: "Heer, U hebt gezegd dat - als ik eenmaal besloot U te volgen - U dan de hele weg met mij zou gaan. Maar nu zie ik dat er juist in de moeilijkste tijden van mijn leven slechts één paar voetstappen is. Ik snap niet dat U mij juist op die momenten hebt verlaten".
Toen antwoordde de Heer:"Mijn dierbaar kind, Ik houd van jou en zou je nooit verlaten. In jouw momenten van strijden en lijden, daar waar je maar één paar voetstappen ziet, daar was het dat Ik je droeg.
Wees geloofd, mijn Heer door al Uw schepselen vooral door broeder zon, die de dag brengt en ons beschijnt; schoon is hij en stralend in grote luister: van U, Allerhoogste, ons een gelijkenis.
Wees geloofd, mijn Heer, door zuster maan en de sterren, aan de hemel heeft U ze gezet, klaar, kostbaar en mooi.
Wees geloofd, mijn Heer, door broeder wind en de luchten en wolken en heldere hemel en ook door weer, dat gij Uw schepselen geeft.
Wees geloofd, mijn Heer door zuster water, zo nuttig en nederig zo kostelijk en kuis.
Wees geloofd, mijn Heer, door broeder vuur, door wie U de nacht laat verlichten. Schoon is hij en vrolijk en krachtig en sterk.
Wees geloofd, mijn Heer, door onze zuster, moeder aarde, die ons draagt en voedt en ons
velerlei vruchten schenkt en kleurige bloemen en gras.
Wees geloofd, mijn Heer, door hen die om Uw liefdes wil vergeven, die onzekerheid en verdriet verdragen. Zalig zij die in vrede volharden. Zij worden door U gekroond.
Wees geloofd, mijn Heer, door onze zuster, de lijfelijke dood. Zalig degenen die zij verzoend vindt met Uw heiligste wil. Hen kan de tweede dood niet deren.
is een uitdrukking voor een specifieke spiritualiteit, zoals deze in de Rooms-Katholieke Kerk vorm krijgt. De verering van Jezus Christus krijgt vorm vanuit de liefde en barmhartigheid, die worden gesymboliseerd door Jezus' Hart. Een passage uit het Evangelie naar Johannes, waar Jezus' zijde door een lans doorboord werd, waaruit bloed en water stroomden, speelt in deze mystieke vroomheid een grote rol. Daarbij is het hart van de Gekruisigde doorboord en bron van de sacramenten en van de Kerk.
°°°
Zoals de maand mei de maand van Maria is, zo werd vanaf de 19de eeuw de maand juni wel de maand van het Heilig Hart genoemd. De keuze was op juni gevallen vanwege het hoogfeest van het heilig Hart van Jezus, dat altijd in juni op de derde vrijdag na Pinksteren gevierd wordt.
Symbool van liefde In de Bijbel wordt het hart vaak beschouwd als het symbool van moed, vreugde en hartstocht. Sint Augustinus (354-430) beschreef het hart als symbool van liefde. Middeleeuwse mystici beschreven hun ervaringen van de hartstochtelijke liefde van Jezus voor de mensheid. Deze liefde uit zich in de wil om te lijden en te sterven in het belang van de ander.
Feest Het Heilig-Hartfeest ontstond in Frankrijk. In 1672 gaf de bisschop van Rennes aan de religieuze congregaties van de H. Johannes Eudes (1601-1680) voor het eerst verlof om een feest ter ere van het Heilig Hart van Jezus te vieren. In een visoen van de H. Margaretha Maria Alacoque (1646-1690) toonde Jezus zijn bloedend hart. Hij maakte haar deelgenoot van zijn verdriet vanwege het grote aantal mensen die zijn liefde afwezen. Daarom moest er een dag komen waarop zijn onmeetbare liefde centraal zou komen te staan. In het visioen wilde Jezus dat die feestdag werd ingesteld op de vrijdag na de achtdaagse van Sacramentsdag. In 1765 erkende paus Clemens XIII deze dag officieel als een plaatselijk feest. Paus Pius IX schreef het feest in 1856 voor heel de RK-Kerk voor.
Goede Vrijdag De plaatsing van het feest op de vrijdag is een duidelijke verwijzing naar Goede Vrijdag. Het geeft zo de band aan met de herdenking van Jezus lijden en sterven. Vanaf 1929 komt in de liturgische teksten van het Heilig-Hartfeest als centrale gedachte naar voren de verzoening die Jezus vanwege Gods oneindige barmhartigheid door zijn lijden en dood tot stand gebracht heeft. In een misgezang van het Heilig Hart wordt het zo verwoord: "God heeft zijn Zoon gezonden om onze zonden uit te wissen door het offer van zijn leven"
Doorboring De evangelielezing tijdens de Heilig-Hartmis is genomen uit het Evangelie van Johannes: daarin wordt verteld dat een Romeinse soldaat de zijde van Jezus dode lichaam doorstak. "Meteen kwam er bloed en water uit", zo staat er geschreven. Deze doorboring van Jezus hart wordt in de katholieke traditie soms gezien als de oorsprong van de Kerk, waarin de gelovigen met water zijn gedoopt en in de eucharistie eten en drinken van het Lichaam en Bloed des Heren.
Aanstaande vrijdag 15 juni 2007 is het de feestdag van het Heilig Hart
Ik zal die zondagmiddag met mijn vader op wandel door het land niet licht vergeten al is het vijftig jaar en méér geleden, zo dicht bij hem als bijna nooit meer later.
Wij kwamen bij een akkerstuk, door bossen die aan vier kanten stonden, ingesloten, door varens een verwoestend spoor gestoten dan verend verder over vedermossen.
Wij vonden er een hof. Het hoge koren met ritselingen rijpgestookt van boven stond in de palle juli onbewogen tegen mijn open ogen en mijn oren.
Ik zág niets anders, hóórde niets dan droge verdorde zoemgeluiden van insecten onzichtbaar kevertjes en rode plekken papavers door veel bijen aangevlogen.
Een wereld die bestond en aan den lijve ervaarbaar vaderlijk, een nieuwe aarde met ademing en aanvangen van klaarte waarin ik wilde blijven en verblijven.
Hoe ouder ik word des te meer ik mijn leven ga toetsen aan dat van mijn ouders.
Ik heb veel aan hen te danken, heel veel. Zij kregen het van hun ouders en de generaties voor hen. En wij hebben het proberen door te geven aan onze kinderen.
Is het dan opmerkelijk dat we die waarden ook terugvinden in de gezinnen van neven en nichten.
Daaruit blijkt nog maar eens hoe belangrijk een goede opvoeding wel is.
Wij hadden een warme thuis, een warm gezin, waarin ook de grootouders een plaats hadden.
De kinderen en kleinkinderen leerden rekening houden met bejaard zijn en minder goed te been, of ziek.
En de grootouders deelden in de vreugde en de blijdschap om het nieuwe leven. Maar ook de zorgen die het soms meebracht. En ze verleenden hulp waar nodig was
Kort geleden waren we nog samen met nichten en neven langs moeders kant. Allemaal zestigers en zeventigers, maar verbonden in die herinneringen van een heerlijke jeugd. Ook al maakten wij in onze kinderjaren de oorlog mee.
Onze opvoeding inzake moraal, geloof en menselijke waarden, waren geen last, in tegenstelling tot wat dikwijls wordt beweerd.
Integendeel, het was een soliede basis om ook in deze verwarde en verwarrende wereld, keuzes te maken en te leven als kinderen van God.
Voor en met de medemensen, dichtbij, maar ook veraf.
Voor dat alles, maar vooral voor hun grote liefde ben ik mijn ouders, maar ook mijn grootouders heel erg dankbaar.
Ik hoop dat onze kinderen later op dezelfde wijze aan ons mogen terugdenken.
die daar zitten, hooge en fijn, als ik, moe van t lastig weren onder s arbeids leed en pijn, eenen oogslag naar omhooge buiten s werelds enden sla, en mij eens den hemel tooge nog, aleer ik slapen ga.
Al de lieden rusten neerstig: hier en daar nog een die tiert, en de blijdschap van het geerstig hommelzap te late viert. Duister is t alom en doovig, niet en zegt mij de aarde meer: nu is t dat ik mij geloovig opwaards naar den hemel keer.
Vaart mij wel dan, slaapt in vreden, g' hebt mij lang genoeg geplaagd, wereld, met uw' lastigheden: neen, ge n zult, eer t morgen daagt, mij geen banden meer doen dragen; vrij eens wilt het herte mijn rijdend op den hemelwagen, rustend in de sterren zijn!
De Heilige Geest daalt neer over de Apostelen, het is de geboorte van de Kerk
Christus, de Zoon van God, die geleden heeft en aan het kruis is gestorven, is met Pasen verrezen uit de doden. Daarna verschijnt Hij nog aan de leerlingen en met Hemelvaart vieren we dat Hij definitief terug gaat naar God de Vader in de hemel.
Voordat Jezus wegging heeft Hij beloofd de gelovigen niet alleen te laten. De Heilige Geest wordt ons gegeven om met God verbonden te blijven. Maar ook om, geholpen door de ingevingen van die Heilige Geest, het Evangelie van Christus te kunnen verkondigen. Als mensen zijn we niet in staat op eigen kracht de volle leer van Jezus' Blijde Boodschap (= Evangelie) te verkondigen. De Heilige Geest helpt ons daarbij.
We vieren het in 2006 op zondag 4 en maandag 5 juni, Eerste en Tweede Pinksterdag, nadat we in de negen dagen daarvoor (vanaf Hemelvaartsdag) hebben gebeden voor de komst van de Heilige Geest (de pinksternoveen), dat er een goede voedingsbodem mag zijn, dat de mensen Hem accepteren, naar Hem luisteren en door Hem naar de Vader worden gebracht voor het eeuwige geluk. Ook de Apostelen met Maria, de Moeder van Jezus, wachtten zo op de komst van de Heilige Geest.
De Heilige Geest is de Derde Persoon van de Ene God, naast de Vader en de Zoon, zo geloven christenen. Het is een mysterie, maar het is een werkelijkheid, het is reëel, wanneer je de Heilige Schrift leest. Bijvoorbeeld het moment waarop Jezus, de Zoon, gedoopt wordt met de Heilige Geest en waarbij de Vader de Zoon de zending geeft.
De Heilige Geest wordt vaak afgebeeld als Vurige tongen, omdat de leerlingen vol vuur waren van de Boodschap die ze gingen verkondigen en ze in alle talen de mensen konden toespreken. Ook als duif wordt de Geest verzinnebeeld, omdat de duif voor reinheid en zachtmoedigheid staat, maar bovenal voor hemelse inspiratie, vrede en de ziel. De Heilige Geest is inderdaad de bezieling voor de Kerk om ook in onze tijden de boodschap van God onder de mensen te brengen.
Het Heilig Vormsel is het Sacrament van de Heilige Geest, zoals het Heilig Doopsel die van de Vader is en de Heilige Eucharistie die van de Zoon. Deze drie sacramenten (van 7 Sacramenten,) die de Katholieke Kerk kent) zijn daarmee de zogenaamde "initiatie-sacramenten".
Om het belang van dit Hoogfeest aan te geven kent dit feest ook een "Tweede Pinksterdag", zoals dat ook met Kerstmis en Pasen is. De Kerk kan er maar niet genoeg van krijgen om een dergelijk feest te blijven vieren.
Kom, Heilige Geest, vervul de harten van uw gelovigen en ontsteek in hen het vuur van uw liefde.
Zend uw Geest uit en alles zal herschapen worden; en Gij zult het aanschijn van de aarde vernieuwen.
Laat ons bidden:
God, Gij hebt de harten van uw gelovigen door de verlichting van de Heilige Geest onderwezen; geef, dat wij door die Heilige Geest de ware wijsheid mogen bezitten en ons altijd over zijn vertroosting verblijden.
Door Christus onze Heer.
Amen.
Op de dag van Pinksteren (ook wel Pentecoste, dat is "de vijftigste dag" na Pasen gaan de Apostelen voor het eerst na Pasen verkondigend naar buiten en spreken in allerlei talen de mensen toe. Pas nu zijn zij in staat overtuigend en duidelijk te spreken van en over hun geloof. En met wat voor een overtuiging! Velen bekeren zich, laten zich dopen en worden zo ook getuigen van Christus. Men zegt wel dat met Pinksteren de Kerk, als gemeenschap van gelovigen, is geboren.
God,
Gij schenkt uw Kerk gaven uit de hemel; bewaar in haar de genade die Gij gegeven hebt.
Geef dat deHeilige Geest die over ons is gekomen zich steeds sterker in ons doet gevoelen,
en laat dit geestelijk voedsel ons ten goede komen bij onze voortgang op de weg der verlossing.
Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon, die met U leeft en heerst in de eenheid van de Heilige Geest, God, door alle eeuwen der eeuwen.
Amen
Deze tekst, die heel uitgebreid en duidelijk is, vond ik op het web, waar U nog veel meer uitleg kunt vinden, daarom de link ernaar;
Voordat Hij opsteeg naar omhoog, voor het oog van zijn geliefden, toen de wolken kliefden, en hem droegen naar Gods troon, heeft Hij, Gods Zoon, hen gezegend en belooft, Ik zend jullie, hoofd voor hoofd, mijn Geest, Hij zal je leiden, in zijn kracht, zul je mijn schapen weiden, tot het eind der aard.
Ina van der Welle
AANSTAANDE DONDERDAG IS HET HEMELVAARTDAG. IK WENS U EEN MOOIE FEESTDAG TOE
De ochtend laat lang op zich wachten. Een grijze molton zorgt er voor dat het vandaag slechts mondjesmaat licht wordt. Toch ga ik naar buiten en merk dat het gevroren heeft vannacht. Het weiland lijkt nu op een ijslandschap. De takken aan de perenboom zijn veranderd in een zilverkleurig spinnenweb.
Plots breekt er een blikkerig zonnetje door en op eens sta ik in een betoverende wereld. Het weiland is, zover als je kunt kijken, een groot glazen dominoveld en de perenboom schittert als de mooiste diamant. Struiken zijn veranderd in een bevroren waterval en het hekwerk oogt breekbaarder dan ooit. De wereld is veranderd in een sprookjeslandschap.
Het is dan onbegrijpelijk dat er nog steeds mensen zijn die geloven dat alles zomaar is ontstaan. Ik weet dat de Schepper dit alles heeft gemaakt en door Hem mogen wij met Hem leven. Wat een voorrecht voor een mensenkind, wat een voorrecht.
Goede Vrijdag is vergleden in "stille zaterdag," de dag voor de verrijzenis van Jezus.
Gisteren en ook vandaag heb ik de diensten bijgewoond in de kerk. Wij doen dat elk jaar.
In onze parochie nemen nog vele gelovigen deel aan de diensten van de Goede Week en ook op zondagen is de kerk nog goed gevuld. Wij hebben gelukkig nog een pastoor en ook eeen levendige parochiegemeenschap met heel wat jonge gezinnen.
Maar dit terzijde.
Eigenlijk wilde ik U vertellen over de diepe vreugde in mijn hart, zelfs op een Goede Vrijdag,
Alhoewel ik in mijn hart meeleef en mediteer over het onmenselijke lijden van Jezus, onze Heer en God, gestorven voor onze zonden, om ons te redden gestorven voor mijn zonden, NOOIT mag ik dat vergeten.
Toch is er diep in mij een vreugde die ik niet verklaren kan.
Mijn moeder was een diepgelovige vrouw, die heel veel van God, van Jezus hield. Zolang ze kon ging ze elke dag naar de Heilige Mis.
Ze hield zoveel van God dat ze Hem elke dag wilde ontmoeten.
Weet je, als ik Jezus ontmoet in de Eucharistie of in het gebed, maakt ook mij dat heel blij. Dit is een proces dat langzaam in mij aan het groeien is. Het is echt een wonder, ik heb alleen maar mijn hart voor Hem opengezet en hij palmt het zachtjes in, zoals gebeurt wanneer je de liefe van je leven ontmoet.
Ik ben getrouwd en ben daarin heel gelukkig, maar dit is een geluk een vreugde van een andere orde.
Dit gaat diep, heel diep, er zijn geen woorden voor. En ik besef als ik nog meer vertrouwen zou hebben en minder angst om mij toe te vertrouwen, dat de Heer nog intenser in mijn leven aanwezig zou komen.
Lieve mensen ik bid voor U, bidt U ook voor mij?
Dit is een nachtelijke ontboezeming, maar reeds tijdens de Kruishulde, daarstraks in de kerk, had ik het gevoel dat ik dit hier wilde vertellen.
IK WENS IEDER VAN U EEN ZALIG PASEN en de vreugde van de Verrezen Heer,
O ja, ik vergat nog te zeggen dat ik morgen ga biechten, ik vind dit een noodzaak om met mezelf en met God in het reine te blijven.
Ieder jaar als ik op Goede Vrijdag, na mijn werk door de straten naar huis ga, ben ik verwonderd over het leven en de sfeer in de stad.
Rond 15 u kan men een kerk binnengaan en deelnemen aan de kruisweg, maar slechts weinige mensen doen dat.
De straten zijn vol drukte, reizigers, taterende en winkelende mensen. Schoolgaande jeugd die aan hun vakantie beginnen.
Er wordt gegeten en gedronken, alhoewel Goede Vrijdag een dag van vasten is. Eén van de twee vastendagen die nog resten in de katholieke kerk. Vastentijd is nu vooral een tijd van Broederlijk Delen.
Ieder jaar als ik op Goede Vrijdag, na mijn werk door de straten naar huis ga, ben ik pijnlijk getroffen door de onverschilligheid van mensen.
Voor de meeste mensen is die dag een dag als alle anderen, het begin van het einde der week Waarom zouden zij zich zorgen maken over iets wat meer dan 2000 jaar geleden is gebeurd. Waarom treuren, waarom meeleven?
Dat gaat mij iedere keer door het hart. Jezus lijden en sterven heeft Hij ondergaan om ons te verlossen van onze zonden. En wij doen of het ons niets kan schelen
Ik vind dit zo verdrietig, zo ondankbaar. Een Mens sterft en Hij wordt alleen gelaten, op enkele getrouwen na.
Jezus, wat hebt U een groot hart om ons dit alles te blijven vergeven, om dit alles te blijven verdragen.
Help ons om met meer liefde en dankbaarheid naar U toe te gaan en een klein stukje van uw Kruis te helpen dragen.
Lieve Jezus, ik dank U, ik bemin U help mij te leven zoals de Vader van mij verwacht.
Ik kan niet nalaten te filosoferen over de dingen van het leven. Terwijl ik de tekst van november 2000 herlas en herschreef kreeg ik het even koud. " VREDE " , waar blijft ze ? Ze lijkt verder verwijderd dan ooit. Hoe kan dat nu, wat is of zijn de oorzaken? Het lijkt wel of we achteruit gaan in plaats van vooruit. We kunnen de vinger wijzen naar leiders, door wie oorlog gebruikt of misbruikt wordt om de eigen belangen te verwezelijken. We kunnen ertegen zijn, we kunnen betogen, we kunnen onze mening uiten en toch, dit alles lijkt niet veel te helpen. Er zijn inderdaad mensen die zo vol zijn van haat dat er voor hen maar één doel overblijft, de tegenstander ombrengen. Dat daarbij ook vele onschuldige slachtoffers vallen, raakt hen niet. Zij zinnen alleen op wraak. Het is het enige doel in hun leven geworden. Ik wil hier niet de rekening maken van landen of volkeren, van bendes en terreurorganisaties. Ik stel alleen de vraag, waarom kunnen zij ( wij ) die vrede wensen er geen einde aan maken???
VREDE, waar begint die ? Juist ja, in het hart van elke mens. Zijn wij, ben ik een vredebrenger? Kan ik vergeven aan hen die mij ( die ons ) kwaad deden? Meer nog kan ik kwaad met goed vergelden ? Vaak wordt de vrede in ons eigen hart het zwijgen opgelegd. Er is ruzie tussen mensen, in gezinnen, tussen collega's, in de politiek. Kunnen wij het opbrengen om hier niet aan mee te doen. Beter nog, om te proberen mensen met elkaar te verzoenen. VERZOENEN, het grote woord. Mensen die zich met elkaar verzoenen brengen vrede tot stand. Vrede, liefde, genegenheid, solidariteit, vreugde, geluk, allemaal vruchten van die vrede. Ik word er zelf gelukkiger door. Het begint met een kleine cirkel, zoals het water dat in beweging wordt gebracht wanneer men er een keitje ingooit en dat steeds meer uitdeint en grotere kringen vormt. Ik zie het gebeuren, het is mooi, het is goed. Er komt beweging in. Eén of enkele mensen beginnen er aan. Zij laten zich niet meer raken door het kwade. Zijn proberen goedheid, geduld en vrede te beleven én te brengen in hun eigen kleine omgeving, het worden kringen van hoop, oases van vrede. Hoe? Zij nemen bewust afstand van het kwade, het geweld dat zich in alle vormen in onze maatschappij opdringt. Geweld- en horror- filmen, taboe ! Wapens als speelgoed, neen niet voor onze kinderen of kleinkinderen, ook al staan die misschien wel op hun verlanglijstje. Wij proberen hen uit te leggen waarom zij die niet krijgen. Misschien hebben zij het moeilijk met hun vriendjes, omdat zij geen wapens als speelgoed hebben en de vriendjes wel . En die vriendjes vinden hen daarom flauw, hoe help ik mijn (klein)kind daar mee omgaan ? Misschien is één van onze kinderen overtuigd genoeg om de boodschap uit te dragen. Tegen stroom in? En waarom niet? We willen toch allemaal vrede in de wereld, tiens dan moet ook ik er serieus aan mee-werken, individueel en in de opvoeding van kinderen en kleinkinderen. Misschien kan ik er zelfs met vrienden of familie over praten, zonder ruzie te maken, zonder mijn mening te willen opdringen, alleen maar aanbieden en proberen voor te leven.
En als het echt niet lukt om van mens tot mens die waarden te beleven of over te brengen, dan is er voor mij nog altijd het gebed, waarin ik met al mijn tekorten, vragen en problemen bij Hem terecht kan. En geloof en gebed kunnen wonderen verrichten. Ook dat is mijn ervaring. Wat dikwijls uitzichtloos lijkt, wordt beter opgelost dan ik (wij) durfde verhopen en verwachten.
Het is GOEDE WEEK, terwijl ik dit schrijf. De Goede Week, met het lijden en de kruisdood van JEZUS en PASEN de dag van Zijn VERRIJZENIS. Voor mij en voor vele christenen is dit het ultieme moment uit Jezus leven. Hij geeft zijn leven voor de VERZOENING van de mensheid, van ieder mens met God, Zijn Schepper.
Waarom was dit lijden zo gruwelijk, zo onmenselijk. Omdat Hij door Zijn lijden de zonden van de mensen op zich nam. Kan ik dan onbewogen blijven ? Ook mijn zonden en mijn kwaad neemt Hij op Zijn gewonde schouders, en in Zijn gefolterd lichaam. Terwijl ik dit schrijf voel ik mij diep bewogen. Zo gaarne ziet Hij mij, zoveel houdt Hij van elke mens, of die Hem willen kennen en aanvaarden, of niet!
Ik kan alleen maar dankbaar en deemoedig knielen en met mijn beperkte mogelijkheden Zijn grootse Offer aanvaarden en vooral Hem toelaten in mijn leven. Met mijn leven, proberen een antwoord te zijn op de idealen die Hij ons heeft voorgeleefd. Vrede brengen, liefde brengen, maar zonder ZIJN HULP ben ik er niet toe in staat. Ik heb Hem nodig, Hij gaat ons ( mij ) voor. En als ik de weg verloren ben is Hij daar om ons ( om mij ) te helpen het pad van liefde en van vrede terug te vinden.
Ik wens U een Goede week - une semaine Sainte in het Frans
Nederig stille timmerman zo klein in 's werelds ogen Jozef, wie mocht ooit als Gij op heilige schatten bogen? In uw kleine woning bezat Gij 's Hemels Koning, was uw gezellin, d' Engelenkoningin!
Wil o Jozef aan uw Bruid en aan Haar Zone vragen dat wij in ootmoedigheid aan Hem en Haar behagen!
Hoor ons kinderbede, bekom ons reinheid, vrede, liefde, vrome deugd ...en des hemels vreugd'!
naar een oud kerklied
een fijne vaderdag aan alle vaders
en een gelukkig naamdag aan alle Jozef's, Jef-fen, Jos-sen, Seppes enz.
De veertigdagentijd begint op Aswoensdag, dit jaar was dat woensdag 21 februari, en duurt tot de Paasnacht, de nacht van zaterdag 7 op zondag 8 april. Het is de liturgische tijd die voorbereidt op het hoogfeest van Pasen. Voor de christenen betekent het een tijd van inkeer en herbronning: een terugkeer naar de bron, naar het zuivere leven zoals het evangelie het de volgelingen van Jezus voorhoudt. De tijd bij uitstek ook om zich vrij te maken van onwaarden als hebzucht, eerzucht en heerszucht; om de ballast los te laten die zich in het dagelijkse leven opdringt; om, meer dan anders, tijd te maken voor gebed, bezinning en vasten.
Aswoensdag
De veertigdagentijd start op Aswoensdag. In de eucharistie- of boeteviering tekent de priester een askruisje op het voorhoofd van de gelovigen. Daarmee worden ze herinnerd aan hun roeping te leven in navolging van Jezus Christus. In de veertig dagen voor Pasen betekent dat meegaan in de lijdensweg van Jezus, solidair zijn met de armen en verdrukten in deze wereld. Ook daarvan is de vasten een uitdrukking. De as is gemaakt van de gezegende palmtakken van Palmzondag van het jaar daarvoor, die vóór de Aswoensdagviering verbrand worden. De takken van jubel en vreugde moeten eerst worden verbrand om zo tot teken te worden van het kruis, de dood en de verrijzenis.
Asse is een bijbels symbool van menselijke onvolmaaktheid en sterfelijkheid. Als de priester het askruisje oplegt, doet hij dat met de woorden: Gedenk mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren. Dat stof verwijst naar het tweede scheppingsverhaal (Gen 2), dat de mens eraan herinnert dat het leven kostbaar is, want het komt uit Gods hand, maar tegelijk ook broos en vergankelijk als stof. Diezelfde as is ook een teken van nieuw leven. Vroeger werd zelfs met as gewassen. As heeft dus ook een reinigende kracht. Het afbranden van de stoppels op de akkers maakte de grond opnieuw vruchtbaar. As die op het voorhoofd van de zondaar werd gestrooid, reinigt en geeft kracht tot nieuw leven.
Vastentijd, onderdeel van de Icoon van de Seizoenen, van William Schickel
Vasten
Oorspronkelijk werd in de voorbereidingstijd voor Pasen alleen op Goede Vrijdag gevast. Ter herinnering aan de sterfdag van Jezus werd dan geen vlees gegeten of een maaltijd overgeslagen. Later werd het vasten op Goede Vrijdag uitgebreid tot een periode van veertig dagen. De mate waarin dan werd gevast, kon sterk verschillen. Het min of meer verplichte vasten in de veertigdagentijd werd in 1967 door de katholieke Kerk afgeschaft. Sindsdien gelden alleen Aswoensdag en Goede Vrijdag als officiële en verplichte vastendagen. Wie op de andere dagen wil vasten, mag dat uiteraard doen. Hoe hij of zij dat concreet invult, is een persoonlijke keuze, want er staat nergens voorgeschreven wat wel en niet mag. De gelovigen worden wel opgeroepen om tijdens de vasten meer dan anders de eucharistie bij te wonen en om rond Pasen het sacrament van de verzoening te ontvangen. Vasten is niet typisch christelijk of katholiek. Het komt in een of andere vorm in alle religies voor: de ramadan in de islam, Jom Kippoer in het jodendom en ook het hindoeïsme kent vastendagen in de aanloop naar belangrijke feesten of in tijden van rouw. Voor christenen betekent vasten zowel zich iets ontzeggen als iets meer doen dan gewoonlijk. Het eerste, de versterving zoals het vroeger werd genoemd, wil zeggen zich een tijdlang bewust voedsel (vlees bv. of vis), drank (alcohol bv.), een extraatje of luxe onthouden. En dat niet om af te vallen ook al kan het een effect ervan zijn maar als een manier om zich zo lijfelijk te confronteren met de ongelijke en onrechtmatige verdeling van rijdkom en armoede in de wereld. Anderzijds biedt vasten ook de gelegenheid om daadwerkelijk iets extra te doen voor de mensen die het echt nodig hebben. Er is immers geen sprake van een authentieke bekering zonder een eerlijke bekommernis voor de medemens, zonder een verhoogd engagement en een sterkere solidariteit met de zwakste onder ons. Uitgerekend in de veertigdagentijd roept Broederlijk Delen ( voor meer info: zie www.broederlijkdelen.be ) alle mensen van goede wil dan ook op om zusterlijk te delen met iedereen zonder onderscheid.
Vasten en veertig in de Bijbel
In de Bijbel wordt wel vaker naar vasten verwezen. Een vasten-periode wordt in het Oude Testament afgekondigd in tijden van nood (1 S 7,6; Jl 1,14; Neh 1,4), als boetedoening (Jon 3,5) of als teken van rouw (2 S 1,12; Re 20,26, Zach 8,19.). In het Matteüsevangelie staat te lezen dat Jezus veertig dagen en nachten lang vastte in de woestijn om zich voor te bereiden op zijn openbare leven (Mt 4,2). Vasten in de Bijbelse betekenis heeft te maken met (zelf)discipline: vasten maakt een mens weerbaarder en helpt hem te weerstaan aan allerlei dingen die hij eigenlijk niet nodig heeft. Vasten helpt ook om de dingen helderder te denken en scherper te zien. Het is voor gelovigen een manier om dichter bij zichzelf en vooral bij God te komen. En wie vast, ondervindt aan den lijve wat het betekent om honger te hebben. Vasten nodigt daarom uit tot solidariteit en delen met de ander. Veertig is een belangrijk symbolisch getal in de Bijbel. Het staat voor een leven of een generatie lang. Het is ook het getal van verwachting en voorbereiding, maar ook van boete en vasten. De zondvloed duurde 40 dagen en nachten; veertig jaar trokken de Israëlieten door de woestijn voorleer ze het Beloofde Land bereikten; Jona preekte 40 dagen lang in Nineve om de inwoners aan te zetten tot bekering. Ook Jezus vastte na zijn doopsel 40 dagen en nachten in de woestijn. En veertig dagen lang verscheen Hij na zijn verrijzenis aan zijn leerlingen.
Ik wens U een vreugdevolle en vernieuwende vastentijd Louise
Omdat de kleine dingen van het leven mij gelukkig maken, omdat ik in zovele omstandigheden en in mensen rondom mij God mag herkennen.
Omdat de wereld draait, niet altijd even goed, en niet voor iedereen even goed. Maar hij draait en met onze inspanningen draait hij wellicht beter, niet alleen voor onszelf, maar voor velen rondom ons of ver weg. Hier leven wij in welvaart, met vele mogelijkheden allerhande.
Opdat de anderen in ons liefde, vrede en vriendschap zouden ontdekken, gaven van God, van de Geest, nodig ik jullie uit te leven in verbondenheid, met elkaar en met God.
Zodat ooit, een Paradijs van liefde en vrede ontstaat, VOOR IEDEREEN.
Een utopie? Ja, als we bij de pakken blijven zitten.
Neen, als wij er aan beginnen en anderen oproepen om mee te doen.
De Lente komt, ongetwijfeld, misschien warmer, misschien kouder dan andere jaren, maar ze komt!
Zo kan ook de lente in de mensheid aanbreken, als we er maar hard genoeg voor werken, SAMEN!
De zakken touwtjes van mijn vader dragen nu de uien van mijn land.
Eens waren het de zakkentouwtjes van mijn vader , die hij met veel liefde rond zijn uien bond.
Zorgvuldig door mij weggelegd, als een kostbaar relikwie. Opnieuw gevonden in de schuur, als een tastbaar bewijs van zijn aanwezigheid hier op aarde.
Ze vertellen een verhaal van Liefde voor de natuur, puur mens als hij was. Onlosmakelijk blijft het verbonden met zijn wezen. Het bezorgt me heimwee naar het verleden .
Ik was veracht mijn naam stilgezwegen had honger en dorst jij hebt mij eten en drinken gegeven.
Ik was naakt de wanhoop nabij zocht een open hart maar niemand zag mij. Ik zat gevangen duisternis om mij heen jij kwam naar mij zoals jij was er geen.
Ik was ziek op sterven na dood geslagen, geschopt, hoe groot was mijn nood. Ik was alleen in het aards gevecht maar jouw ontferming was zacht en oprecht
Dank je wel Mijn kind, voor je liefde en trouw jij was er voor Mij, weet: Ik houd van jou!
Iets milder voor elkaar zijn, wat toleranter denken, de ander elke keer weer van jouw vertrouwen schenken. Niet zo benauwd bekijken de dingen die gebeuren, maar meer het kind van God zijn met al je woorden kleuren.
Geef iedereen de ruimte, de hokjesgeest vermijdend en met een woord vol aandacht je medemens verblijdend. De neuzen hoeven echt niet naar één kant toe te wijzen, als alles wat jij uitstraalt maar op Gods kracht zal wijzen.
Iets milder voor elkaar zijn. Dan ben je zelf ook rijker en meer aan 't beeld van Jezus, ons aller Heer, gelijker. Dan wordt je hart een tempel waar ieder in zal wonen, een feestzaal, wijd geopend, waar God zich kan betonen!
Het feesten is weer voobij al trekken nog vandaag door regen en wind, de Drie Koningen, op zoek naar de grote Koning, het pasgeboren Kind.
Sinds jaren is het hier traditie, dat kinderen in feestkledij - als koningen, bruin, zwart en blank, met ster vooraan, zingend over dit kleine Kind, op stap willen gaan; en over de Drie Koningen, die volgden de ster, zij kwamen uit het Oosten, zij kwamen van heel ver.
Uit het Oosten, waar nu zo fel de oorlog woedt, waar sterren verduisteren, mensen lijden en sterven, waar kinderen leven in angst en in pijn, wanneer kan het ook daar opnieuw het feest van Betlehem en van de Drie Koningen zijn?
Kindje in de Kribbe, Gij kent ons menselijk lot, breng ons tot elkander, breng ons weer tot Uw en onze Vader, tot ons aller God. Kindje in de Kribbe, uit liefde onder ons gekomen, een Paradijs op aarde, waar alleen liefde regeert, help ons dit waarmaken; en niet alleen maar dromen.
Medjugorje is het spirituele centrum van de wereld.
Zalige PausJoh.Paulus II
Christen-vervolging
'En, terwijl ik de slaap niet kon vatten, wist ik, ineengedoken tegen een ijskoude muur: iemand denkt op dit moment aan mij en pleit voor me bij de Heer.'
Irina Ratoesjinskaja (zeven jaar in Russisch werkkamp)
Dit zijn de martelaren van deze tijd. Vergeten wij hen niet in ons gebed
U wil ik loven Heer met heel mijn hart, ik zal verhalen van Uw grote daden, Uw Naam wil ik bezingen .
U wil ik loven Heer, met heel mijn hart, U bent voor mij de oorzaak van mijn vreugde, Alleluia.
Ik ben Louise
Ik ben een vrouw en woon in Vlaanderen (België ) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 31/01/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ZOEK eerst het RIJK GODS en Zijn Gerechtigheid en de rest zal U geschonken worden. (Bijbel).
