15) gelijk Mij de Vader kent en Ik de Vader ken, en Ik zet mijn leven in voor de schapen.
16) Nog andere schapen heb Ik die niet van deze stal zijn; ook die moet Ik leiden en zij zullen naar mijn stem luisteren en het zal worden één kudde, één herder.
17) Hierom heeft Mij de Vader lief, omdat Ik mijn leven afleg, om het weder te nemen.
18) Niemand ontneemt het Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af.
Ik heb macht het af te leggen en macht het weder te nemen;
"Lieve kinderen, ik nodig je uit missionarissen te worden van mijn boodschappen, die ik hier via deze plaats - die mij lief is - geef.
God heeft mij toegestaan zolang bij jullie te blijven.
Daarom, mijn lieve kinderen, nodig ik je uit de boodschappen die ik je geef, met liefde te beleven en ze door te geven aan de hele wereld, zodat een stroom van liefde vloeit naar de mensen, die vol haat en onvrede zijn.
Mijn lieve kinderen,
ik nodig je uit vrede te worden waar onvrede is, licht waar duisternis is, zodat ieder hart het licht en de weg van het heil aanneemt.
Dank dat je aan mijn oproep gehoor hebt gegeven. "
Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Ontvangen, zoals Zij zich kenbaar maakte aan Bernadette te Lourdes
O Maria zonder zonden ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen.
Zoeken in blog
abc_van_louise
Je kunt op twee manieren tegen het leven aankijken; ofwel geloof je niet in wonderen, ofwel geloof je dat alles een wonder is. Albert Einstein Mijn Heer en mijn God, mijn Jezus Barmhartigheid.
26-12-2015
Kerstnacht in de gevangenis.
Kerstmis met bisschop Luc Van Looy
BISDOM GENT Bisschop viert Kerstmis in FPC Gent
De bisschop van Gent heeft de gewoonte om op kerstavond de eucharistie te vieren in een gevangenis. In dit jaar van de barmhartigheid koos hij ervoor om in de kersttijd alle gevangenissen in Oost-Vlaanderen te bezoeken: Oudenaarde, Gent, Beveren, Dendermonde en het FPC Gent. "Gevangenen bezoeken", is één van de zeven werken van barmhartigheid.
Als eerste kwam op 24 december het FPC Gent aan bod. Dit forensisch psychiatrisch centrum werd in november 2014 geopend. Het biedt plaats aan 264 geïnterneerden die omwille van een psychische problematiek niet thuishoren in de gevangenis. Lees meer op FPC Gent.
De bisschop was er voor de eerste keer te gast. Hij werd er rondgeleid en kon uitvoerig spreken met patiënten. Nadien ging hij voor in de eucharistieviering.
Homilie in de kerstnacht
In zijn homilie in de middernachtmis in de Sint-Baafskathedraal legde de bisschop de klemtoon op de geestelijke werken van barmhartigheid: "de bedroefden troosten, de onwetenden onderrichten, de zondaars vermanen, goede raad geven, lastige mensen geduldig verdragen, aangedane beledigingen vergeven, bidden voor levenden en doden". "Deze werken zijn van spirituele en pedagogische aard," aldus de bisschop. "Het zijn levenshoudingen die het geluk van de medemens op het oog hebben. Indien we ze meer in de praktijk zouden brengen, zou onze wereld er anders uitzien."
"Het feest van Kerstmis heeft elk jaar zijn specifieke kleur, dit jaar klinkt luid de nood aan barmhartigheid. Ontelbare mensen staan voor onze deur. Aan ons om de deur te openen. Kertstmis is niet een feest om aan onszelf te denken, maar om samen met Jezus aanwezig te zijn in een wereld die er vaak onbewust en onuitgesproken, zo diep naar verlangt. De aanwezigheid van de barmhartige gelovige zal juist dan de deur openen van een nieuwe verbondenheid met de mensen en met God. Zo wordt Kerstmis een openbaring, een zegen voor wie zijn hart open stelt."
Lees hier de volledige tekst van de kersthomilie van Mgr Luc Van Looy.
DE DEUR VAN DE GASTVRIJHEID Sint Pietersplein (Paus Franciscus)
1 Dierbare broeders en zusters, goeie dag!
Met deze overweging zijn we op de drempel van het Jubeljaar beland, het is dichtbij. Vóór ons is er de deur, niet alleen de heilige deur, de andere: de grote deur van de Barmhartigheid van God - en dat is een prachtige deur - die ons berouw aanvaardt door ons de genade van zijn vergeving te schenken. De deur staat wagenwijd open, het vraagt wat moed van onze kant om over de drempel te stappen. Ieder van ons draagt in zich zaken die wegen. Allen zijn we zondaars! Laten we deze tijd benutten om de drempel over te stappen van deze barmhartigheid van God die het nooit beu wordt ons vergiffenis te schenken, nooit beu wordt op ons te wachten! Hij kijkt naar ons, is ons steeds nabij. Schep moed! Laten we door deze deur binnengaan!
2 Van de Bisschoppensynode, die we tijdens de voorbije maand oktober beleefd hebben, kregen alle gezinnen en de gehele Kerk, een grote aanmoediging om elkaar te ontmoeten op de drempel van die open deur. De Kerk werd uitgenodigd haar deuren te openen om met de Heer naar buiten te gaan en de zonen en dochters op weg te ontmoeten, soms onzeker, soms verdwaald in deze moeilijke tijden. In het bijzonder werden de christelijke gezinnen uitgenodigd de deur voor de Heer te openen die wacht om binnen te komen met zijn zegen en zijn vriendschap. En als de deur van de barmhartigheid van God altijd open staat, dan moeten ook de deuren van onze kerken, van onze gemeenschappen, van onze parochies, van onze instellingen, van onze bisdommen altijd open staan zodat wij allen die barmhartigheid van God kunnen uitdragen. Het Jubeljaar verwijst naar de grote deur van de barmhartigheid van God maar ook naar de kleine deuren van onze open kerken om de Heer binnen te laten - of vaak om Hem buiten te laten - de gevangene van onze structuren, van ons egoïsme en van zoveel dingen.
3 De Heer breekt de deur nooit open: ook Hij vraagt toelating om binnen te komen. Het boek Apokalyps zegt: "Ik sta voor de deur en Ik klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij" (Openb. 3, 20). Laten we ons inbeelden dat de Heer aanklopt aan de deur van ons hart! In het laatste grote visioen van het Boek Apokalyps, wordt op volgende wijze over de Stad van God geprofeteerd: "Haar poorten zullen overdag nooit worden gesloten", dat wil zeggen voor altijd, want "er zal geen nacht meer zijn" (Openb. 21, 25). In de wereld bestaan plaatsen waar men de deuren nooit met de sleutel sluit, zo zijn er nog. Maar er zijn er vele waar gepantserde deuren gewoon geworden zijn. We moeten ons ervoor hoeden dit systeem toe te passen in heel ons leven, op het leven van het gezin, van de stad, van de maatschappij. Nog veel minder op het leven van de Kerk. Dat zou verschrikkelijk zijn! Een ongastvrije Kerk, als een gezin opgesloten in zichzelf, dat het Evangelie onteert en de wereld doet verdorren. Geen gepantserde deuren in de Kerk, geen! Alles open!
4 Het symbolisch beheer van de "deuren" - van de drempels, van de doorgangen, van de grenzen - is doorslaggevend geworden. De deur moet bewaken, zeker, maar niet afstoten. De deur moet niet opengebroken worden, integendeel, men vraagt toelating, omdat de gastvrijheid straalt door de vrijheid van het onthaal en wegdeemstert door de brutaliteit van het binnendringen. De deur gaat dikwijls open, om te zien of buiten iemand wacht, en misschien niet de durf of de kracht heeft om aan te kloppen. Hoeveel mensen hebben niet de moed verloren om aan de deur van ons christelijk hart aan te kloppen, aan de deuren van onze kerken... Ze staan daar, hebben de moed niet omdat we hen het vertrouwen ontnomen hebben: asjeblieft, laat dit nooit gebeuren. De deur zegt veel over het huis, en ook over de Kerk. Het beheer van de deur vraagt om aandachtig onderscheid en, tegelijkertijd, moet ze groot vertrouwen inboezemen. Ik wil graag een woord van dank besteden aan alle deurbewaarders: van onze woonplaatsen, van de burgerlijke instellingen, van de kerken zelf. Vaak kunnen de omzichtigheid en de vriendelijkheid van de portiersloge een beeld van menselijkheid en van onthaal bieden van heel het huis, reeds van bij de toegang. Er valt veel te leren van deze mannen en vrouwen die bewakers zijn van de ontmoeting - en onthaalplaatsen in de stad van de mens. Aan jullie allen bewaarders van de vele deuren, van woningen of van kerken, oprechte dank! Altijd met de glimlach, altijd de ontvankelijkheid tonen van dat huis, van dat kerkgebouw, zo voelen mensen zich gelukkig en welkom op die plaats.
5 Eigenlijk weten we heel goed dat wijzelf de bewakers en de bedienaren zijn van de Deur van God. En hoe heet de deur van God? Jezus! Hij verlicht ons over alle deuren in het leven, ook die van onze geboorte en van ons sterven. Hij heeft het zelf gezegd: "Ik ben de deur. Als iemand door Mij binnengaat, zal hij worden gered; hij zal in - en uitgaan en weide vinden" (Joh. 10, 9). Jezus is de deur die on laat binnenkomen en buitengaan. De schaapskooi van God is een schuilplaats, geen gevangenis! Het huis van God is een schuilplaats, het is geen gevangenis, en de deur wordt Jezus genoemd! En wanneer de deur gesloten is, zeggen we: "Heer doe de deur open!". Jezus is de deur die ons laat binnenkomen en buitengaan. Het zijn de dieven die de deur trachten te omzeilen: dat is eigenaardig, dieven trachten altijd langs een andere weg binnen te geraken, langs een venster, langs het dak maar ze vermijden de deur, omdat ze slechte bedoelingen hebben en ze dringen stiekem de schaapskooi binnen om de schapen te misleiden en te misbruiken. We moeten langs de deur gaan en naar de stem van Jezus luisteren: als we de klank van zijn stem horen, zijn we zeker, zijn we veilig. Dan kunnen we zonder vrees binnengaan en zonder vrees buitengaan. In die zeer mooie toespraak van Jezus wordt ook over de bewaker gesproken die als taak heeft open te doen voor de Goede Herder. 1 Pas als de bewaker de stem van de Herder hoort, opent hij en laat alle schapen binnen die de Herder bij zich heeft, alle, ook die verloren liepen in de struiken en die de Herder is gaan zoeken. De schapen worden niet door de bewaker gekozen, niet de secretaris of secretaresse van de parochie kiest ze; de schapen zijn uitgenodigd, ze zijn door de Herder gekozen. Ook de bewaker luistert naar de stem van de Herder. Terecht kunnen we zeggen dat wij moeten zijn zoals die bewaker. De Kerk is de huisbewaarster van het huis van de Heer, ze is niet de meesteres van het huis van de Heer.
6 Het Heilige Gezin van Nazareth weet goed wat een open of gesloten deur betekent, voor wie een kind verwacht, voor wie geen schuilplaats heeft, voor wie aan het gevaar tracht te ontkomen. De christelijke gezinnen maken van hun huisdrempel een klein groot teken van de Deur van de barmhartigheid en van het onthaal van God. Het is precies daaraan dat de Kerk moet herkend worden, in elke uithoek van de wereld: als bewaker van een God die aanklopt, als het onthaal van een God die niet de deur voor je neus dichtklapt met de smoes dat je niet van het huis bent. In deze geest gaan we naar het Jubeljaar: er zal de heilige deur zijn, maar er is ook de grote barmhartigheid van God! Moge er ook de deur van ons hart zijn zodat we allen de vergeving van God ontvangen en op onze beurt vergiffenis schenken door allen op te nemen die aan onze deur aankloppen.
Uit de Boodschap van de Barmhartige Liefde aan de Kleine Zielen:
Jezus:
Eer Mijn Moeder, eer Haar die u eert met Haar liefde. Eén enkele gids: Mijn Moeder, de Onbevlekt Ontvangenis: de allerhoogste waardigheid door God geschonken. Een klein schepsel dat van alle eeuwigheid in de Geest van de Vader en de Zoon werd gevormd, waardoor Zij van de erfzonde gevrijwaard bleef.
Marguerite:
O Maria, zonder zonde ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen. Wie Maria eert zal Haar zoeken, Haar vinden en zal ook - het eeuwig leven vinden.
Jezus:
Denk er goed aan dat ge in Maria de H. Drievuldigheid ontmoet waarvan Zij de Moeder, de Bruid en de Dochter is. Vaak zoekt ge Mij... elders; kom vaker in Haar, daar ben Ik, daar verblijf Ik! Bemin, eerbiedig en eer Haar die Mij aan u schonk en die U het ware leven schonk.
De Barmhartige Liefde zal zegevieren met medewerking van kleine liefde-kinderen
Op 12 augustus 1992 zegt Jezus tot Marguerite: “Om echt te zijn in de Liefde, moeten de Kleine Zielen liefde worden. Zij worden door de Liefde-Caritas verwekt.
Ondanks de inspanningen van de vijand, bedekken zij de aarde met een beschermende mantel. Onder die mantel vervoegen zij het werkwoord “beminnen” en schenken het leven aan kleine liefde-kinderen die zullen opgroeien en door steeds opeenvolgende geboorten de vernieuwing van de aarde zullen voortzetten.
Als hun dag aanbreekt, zullen zij uit de catacomben van het onbegrip opstaan en op hun doortocht de eerloosheid van deze aarde verstikken. Zij zullen de opmars van de Gerechtigheid begeleiden en haar zoveel mogelijk matigen, door haar te laten voortschrijden over een prachtig bloementapijt, samengesteld uit alle harten die aan God zijn toegewijd voor zijn eer en de triomf van zijn Barmhartige Liefde.
Zeker, nog heel veel harten zullen vermorzeld worden, maar terstond zullen zij met glorie en schoonheid bekleed worden. Wee hen, die de Gerechtigheid van mijn Vader zullen tarten door zich tegen de opmars van zijn Gerechtigheid te verzetten! En dan, op dat ogenblik zal het Legioen Kleine Zielen een hoofdrol moeten spelen door voorop te stappen en het Hosanna van de Goddelijke Liefde te zingen, opdat de Immanente Gerechtigheid*, tegelijk verwonderd en opgetogen, haar opmars zou stopzetten om met vertedering de liefdekreet van de allerkleinsten te beluisteren.
Dan zal de Barmhartigheid tussenbeide komen; omringd door haar legioengetrouwen zal zij oprukken om de rebellen tegemoet te treden. Dezen zullen weliswaar nog talrijk zijn maar wel erg gegrepen door de aanblik van wat, met hun lichamelijke ogen gezien, nog onbegrijpelijk is.
Als een vloedgolf zal de Liefde alles overrompelen en de plaats innemen van de Heilige Gerechtigheid, die eens te meer overwonnen werd; de Liefde zal over elke weerstand triomferen. En dan zal er tenslotte een zeer lang christelijk tijdperk in volle luister komen, dat het aanschijn van de aarde zal uitzuiveren en in een paradijs van liefde zal veranderen, waar het goed zal zijn elkaar te beminnen en waaruit alle leed zal gebannen zijn”.
(*) Immanente Gerechtigheid: goddelijke Gerechtigheid die zich in het verloop der geschiedenis noodzakelijk en onvermijdelijk openbaart.
Uit; Marguerite, Boodschap van de Barmhartige Liefde aan de Kleine Zielen – deel 4, Legioen Kleine Zielen Chèvremont, 1998, 380-381.
"Lieve kinderen, opnieuw verlang Ik jullie te spreken over de liefde. Ik heb jullie rondom Mij verzameld in de naam van mijn Zoon, naar Zijn wil. Ik verlang dat jullie geloof sterk is en voorvloeit uit liefde. Want mijn kinderen die de liefde van mijn Zoon begrijpen en haar volgen, leven in liefde en hoop. Zij hebben de liefde van God leren kennen.
Daarom mijn kinderen, bid, bid zodat jullie nog meer kunnen beminnen en daden van liefde verrichten. Want het geloof alleen, zonder liefde en daden van liefde is niet wat Ik van jullie vraag, dat is de illusie van het geloof. Het is eigenliefde. Mijn Zoon zoekt geloof en daden, liefde en goedheid. Ik bid en Ik vraag jullie ook te bidden en in liefde te leven, omdat Ik verlang dat mijn Zoon, wanneer Hij naar de harten van mijn kinderen kijkt, liefde en goedheid in hen kan zien, en geen haat en onverschilligheid.
Mijn kinderen, mijn apostelen van liefde, verlies de hoop niet, verlies de kracht niet. Jullie kunnen het. Ik bemoedig jullie en zegen jullie. Want al het wereldse, dat zoveel van mijn kinderen helaas op de eerste plaats zetten, zal verdwijnen. En alleen de liefde en de daden van liefde zullen blijven en de deur naar het Koninkrijk van de Hemel openen. Ik zal op jullie wachten bij deze deur. Ik verlang ernaar elk van mijn kinderen te verwelkomen en te omhelzen. Dank jullie."
Boodschap van 25 oktober 2015 aan Marija
“Lieve kinderen, Mijn gebed is ook vandaag voor jullie allemaal, vooral voor al degenen van wie het hart verhard is voor mijn oproep. Jullie leven in dagen van genade en jullie zijn je niet bewust van de gaven die God je door mijn aanwezigheid geeft. Mijn lieve kinderen, kies ook vandaag voor de heiligheid en neem een voorbeeld aan de heiligen van deze tijd, en je zult zien dat heiligheid voor jullie allen werkelijkheid is. Verheug je in liefde, mijn lieve kinderen, omdat jullie in Gods ogen uniek en onvervangbaar zijn, want jullie zijn Gods vreugde in deze wereld. Getuig van de vrede, het gebed en de liefde. Dank dat jullie mijn oproep beantwoord hebben. ”
Marc Lindeijer beschrijft vanuit zijn kamer in het generalaat van de jezuïeten in Rome de rust en het vertrouwen die over de synode heersen.
Het enige nieuwe aan de Romeinse hemel boven de synode zijn de wolken: niet zo grijs als de doemdenkers ze graag zouden zien, niet zo schaapachtig als de dromers ze zouden willen hebben. De stormwinden van de afgelopen dagen – internetpetities van theologen, boeken van kardinalen, een persconferentie van een Poolse monseigneur – zijn voorbijgetrokken zonder de dakpannen van Casa Santa Marta te rukken of hoog water te veroorzaken in de Sint-Pieter.
In Nice is de situatie een stuk beroerder. Arme mensen daar, die alles verloren hebben door het noodweer. Het enige rumoer bij ons in huis, in het generalaat van de jezuïeten, op 50 meter van het Sint-Pietersplein, komt van de werklieden op de 2de verdieping, van de ambulances van het nabijgelegen ziekenhuis, en van de krantenkoppen in de leeszaal, die de synode proberen te presenteren als een veldslag tussen Goed en Kwaad, tussen Wij en Zij, tussen Gisteren en Morgen.
Maar de bisschoppen die bij ons te gast zijn, aten in alle kalmte hun ontbijt en pater generaal wandelde met zijn gebruikelijke opgewektheid naar de synode. En het gesprek aan tafel? Zoals altijd: het weer, het werk, een concert gisteravond, de heilige van de dag … De 6 jaren dat ik nu in Rome woon en werk, is dat wat me misschien nog het meeste bezig houdt, fascineert, bezorgd maakt: het verschil tussen de wereld zoals ik die dagelijks beleef en zoals die vervolgens beschreven wordt in de media.
Krantenkoppen proberen de synode te presenteren als een veldslag tussen Goed en Kwaad, tussen Wij en Zij, tussen Gisteren en Morgen. De voornaamste communicatie tijdens de synode zullen niet de persconferenties, interviews en opiniestukken zijn, maar de geloofsgesprekken tussen de deelnemers: bisschoppen, theologen, families. Contemplatieve dialoog is wat de synode moet en zal zijn, zonder de ruis van stoorzenders met hun eigen agenda.
Men roemt paus Franciscus als een goede pastor. Maar wat betreft de synode wil ik hem – echte jezuïet – vooral prijzen als een goed geestelijk leidsman, die ruimte schept opdat de heilige Geest kan waaien, pinkstervuur dat verlicht en verwarmt zonder te verbranden.
Gepubliceerd op dinsdag 6 oktober 2015 - 9:00 Nieuw Kerknet
Lieve lezers, wij hebben het allemaal zien gebeuren. Of beter gezegd: niet zien gebeuren. De aangekondigde financiële crisis is uitgebleven. Belangrijker is dat de aangekondigde verheffing van het Pausschap ook is uitgebleven. Ik denk, dat velen met mij héél blij waren met deze aankondiging. Wat een teleurstelling nu blijkt, dat de voorspellingen niet kloppen.
Ik wil mij verder aansluiten bij de reactie van pater Peter Klos, die altijd zo trouw en vlug de boodschappen heeft vertaald. Klik hier om zijn reactie te lezen.
Mocht iemand van jullie er ook behoefte aan hebben om te reageren, vul dan het onderstaande formuliertje in en klik op ‘verzenden’. De boodschappen blijven nog kort op onze website staan, zeg, een week nadat de volgende boodschappen zijn gekomen. Dan kunnen wij toch even zien hoe ze er in Amerika op reageren.
Pastoor Frank Domen
DE BEIDE LINKEN: BRIEF VAN PATER KLOS EN DE MOGELIJKHEID OM EEN BERICHT OF VRAAG TE ZENDEN KUNT U OP DE LINK NAAR DE PAGINA BOVENAAN.
Ook ik wil graag mijn verontschuldigingen aanbieden om u zo lange tijd boodschappen te brengen, die toch niet van de hemel blijken te komen. Maar dat neemt niet weg dat mijn vertrouwen in Maria, in Jezus in de Kerk onbeschadigd is gebleven.
Het Evangelie was en is onze kompas en Maria, Jezus Moeder laat ons nooit in de steek. Laten we dus niet verbitterd zijn, maar blijven bidden voor de vrede en voor de intenties van de paus en de komende synode. Louise
Zaterdag 11 april: Noveen tot de Goddelijke Barmhartigheid
Negende dag:
Jezus zegt: "Breng mij vandaag de lauwe zielen en dompel hen in de oceaan van mijn barmhartigheid. Deze zielen verwonden mijn Hart het meest pijnlijk. In de Hof van olijven ondervond mijn ziel de grootste walging door deze zielen. Zij deden mij de klacht slaken: Vader, als Gij wilt, laat dan deze beker aan mij voorbijgaan. Maar toch: niet mijn wil, maar uw wil geschiede.
Voor hen is mijn barmhartigheid de laatste redding."
Bidden wij voor de de lauwe zielen en bevelen wij hen aan aan de bijzondere voorspraak van Maria, Toevlucht van de zondaars. Allerwelwillendste Jezus, met uw verlossend lijden omvat U alle zielen. Berg, in uw oneindige barmhartigheid, alle lauwe en koud geworden zielen in uw gemarteld Hart en verwarm hen met het vuur van Uw goddelijke liefde. Beziel hen met nieuwe ijver om U te dienen en om door uw oneindige verdiensten hun eeuwig heil te verlangen.
Onze Vader Wees gegroet Eer aan de Vader
Eeuwige Vader, zie vol erbarmen neer op de lauwe zielen, die het Hart van uw Zoon onmetelijk pijn hebben gedaan. Laat U verzoenen door zijn heilig lijden en sterven, dat Hij op onze altaren in elk heilig Misoffer tegenwoordig stelt. Schenk hun de genade van bekering, zodat zij uw goddelijke Barmhartigheid nu en later in de hemel zalig prijzen. Amen.
"Lauwe zielen", zijn we niet allemaal een beetje lauw. Wanneer het ons schikt, wanneer we goesting hebben, ....als we tijd hebben. En ondertussen leven we vele dagen zonder aan God, aan Jezus te denken. Zonder Hem te danken voor het Kruisoffer, dat Hij voor ieder van ons bracht. Als iemand zijn leven geeft voor een ander is het toch logisch dat we die persoon "eeuwig" dankbaar blijven.
"Waarom passen wij dat dan niet toe in onze relatie met Jezus?" Wie zich wat meer verdiept in het Lijden van Jezus kan onmogelijk ondankbaar zijn. Maar alleen met grote eerbied en dankbaarheid Zijn Liefdesoffer aanvaarden. En Hem dankbare wederliefde schenken.
Maar om dit alles te aanvaarden en te begrijpen, moeten wij ons nederig maken en klein. "Als je niet wordt als kinderen...." Wij zijn Gods kinderen en zullen dat altijd blijven. Aan ons om Hem aldus lief te hebben.
Ik wens U morgen een mooi feest van de Goddelijke Barmhartigheid.
Jezus vraagt: “ Leid heden de zielen van het vagevuur naar me toe en dompel ze diep in de afgrond van mijn Barmhartigheid, opdat stromen van mijn Bloed hun lijden verzachten. Al deze zielen zijn me dierbaar, terwijl ze de goddelijke gerechtigheid genoegdoening schenken. Gij hebt de mogelijkheid hun lijden te verzachten, terwijl ge in de schatten van de Kerk put door de aflaten en offers van eerherstel….O kon je toch hun kwellingen zien,je zou niet ophouden hun aalmoes van uw gebed te laten toekomen en hun schuld aan mijn Gerechtigheid af te betalen.”
LATEN WE BIDDEN VOOR DE ARME ZIELEN IN HET VAGEVUUR:
Barmhartige Verlosser, Gij hebt gezegd:” Wees barmhartig, zoals mijn Hemelse Vader barmhartig is” ( Luc 6,36), we bidden U, neem onder de bescherming van uw barmhartig Hart de arme zielen in het vagevuur, die U zo dierbaar zijn en de goddelijke Gerechtigheid voldoening schenken. Mogen de stromen van het Bloed en water, die uit uw barmhartig Hart spruiten, de vlammen van het vagevuur doven, opdat ook daar de macht van uw Barmhartigheid geprezen worden
Onze Vader, Weesgegroet, Ere zij…..
Eeuwige Vader, zie met barmhartige ogen neer op de zielen van het vagevuur. Omwille van het smartelijk lijden van onze Verlosser en omwille van de bitterheid die in deze uren zijn allerheiligst Hart vervuld heeft, toon uw Barmhartigheid aan degenen die onder uw gerechtige blik staan. We bidden U, wil op deze zielen enkel neerzien door de wonden van uw boven alles geliefde Zoon, Onze Heer Jezus Christus, wiens goedheid en Barmhartigheid grenzeloos zijn. Amen.
ZEVENDE DAG
Jezus vraagt: “ Leid heden de zielen naar me toe, die mijn Barmhartigheid heel bijzonder vereren en verheerlijken. Deze zielen namen het meest aan mijn lijden deel en drongen het diepst in mijn geest door. Ze zijn levende weerspiegelingen van mijn barmhartig Hart. Deze zielen zullen in het komende leven met een bijzondere glans verschijnen, en geen enkele van hen zal in de hel gestoten worden. In het uur van hun dood zal Ik hen bijstaan.”
LATEN WE BIDDEN VOOR HEN DIE DE GODDELIJKE BARMHARTIGHEID VEREREN EN VERSPREIDEN:
Barmhartige Verlosser, wiens Hart enkel liefde is, neem onder de bescherming van uw barmhartig Hart alle zielen die de grootheid van uw barmhartigheid vereren en verspreiden. Uitgerust met de kracht van God zelf, steeds op uw oneindige Barmhartigheid vertrouwend, overgegeven aan de Wil van God, dragen ze op hun schouders de ganse mensheid en bekomen voor haar onophoudelijk genade en vergiffenis van de Hemelse Vader. Mogen ze in hun ijver nooit verflauwen. Wees in hun doodsuur niet hun Rechter maar hun barmhartige Verlosser.
Onze Vader, Weesgegroet, Ere zij…..
Eeuwige Vader, zie genadig neer op de zielen, welke heel bijzonder uw ondoorgrondelijke en onbegrijpelijke Barmhartigheid vereren en verheerlijken. In het Hart van Uw Barmhartige Zoon geboren, zijn ze als een levend evangelie: hun handen zijn vol van barmhartigheid en hun van vreugde overstromende ziel zingt u een loflied toe. We bidden U, milde God, toon hun uw Barmhartigheid naar de maat van de hoop en het vertrouwen dat ze op U stellen, opdat de belofte van de Verlosservervuld worden: dat Hij degenen zal beschermen, reeds in dit leven en bijzonder in het uur van de dood, die het mysterie van uw Barmhartigheid vereren en verspreiden. Amen.
ZESDE DAG
Jezus vraagt: “ Leid heden de zachtmoedige en nederige zielen en de zielen van de kleine kinderen naar me toe. Dompel ze in mijn Barmhartigheid. Ze zijn het meest gelijkvormig aan Mijn Hart en sterkten me in mijn smartvolle doodstrijd. Toen zag Ik ze als engelen mijn altaren bewaken. Over hen zal Ik stromen van genaden gieten, want enkel de nederige ziel, die geheel haar vertrouwen in Mij stelt, is in staat mijn gaven te ontvangen.”
LATEN WE BIDDEN VOOR DE KINDEREN EN DE NEDERIGE ZIELEN:
Barmhartige Verlosser, Gij hebt gezegd: “ Leer van Mij dat ik zachtmoedig en nederig van Hart ben” ( Matt 11,29). Neem onder de bescherming van uw barmhartig Hart de zielen van de kleine kinderen en van hen die zachtmoedig en nederig geworden zijn. Zij verrukken de hemel en zijn het voorwerp van bijzonder welgevallen van de Hemelse Vader; ze zijn als welriekende bloemen voor de Goddelijke troon, waar Godbehagen schept in de geur van hun deugden. Maak dat deze zielen voortdurend in uw Hart verblijven en onophoudelijk de liefde en de barmhartigheid van God bezingen.
Onze Vader, Weesgegroet, Ere zij…..
Eeuwige Vader, blik genadig neer op de zachtmoedige en nederige zielen en op de zielen van de kleine kinderen, die het Hart van Uw Zoon bijzonder dierbaar zijn. Door hun eigenschappen zijn ze het meest aan Jezus gelijkvormig en bezitten daardoor onvergelijkelijke macht bij de Troon van God “ de Vader van alle Troost” ( 2 Kor.1,3). We bidden U, algoede Vader van Barmhartigheid, uit liefde tot deze zielen en omwille van het eerherstel dat ze U schenken, zegen de ganse wereld opdat we onophoudelijk uw Barmhartigheid mogen bezingen. Amen.
VIJFDE DAG
Jezus vraagt: “ Breng heden de zielen van de ketters en de dwalende naar me toe en dompel ze in de oceaan van mijn Barmhartigheid. Zij waren het die mijn lichaam en mijn Hart , de Kerk dus, gedurende mijn bitter lijden verscheurden. Als ze echter in de schoot van de Kerk terugkeren, genezen ze mijn wonden en ondervind ik troost in mijn lijden.”
LATEN WE BIDDEN VOOR HEN DIE DWALEN IN HET GELOOF:
Barmhartige Verlosser, Gij zijt de goedheid zelf en weigert niemand het licht als hij er U om smeekt. Neem alle ketters en allen die in het geloof dwalen in uw barmhartig Hart op. Breng hen door het licht van uw genade terug in de schoot van de Kerk. Laat hen altijd uw bescherming ondervinden en geef dat zij de onuitputtelijkheid van uw Barmhartigheid loven.
Onze Vader, Weesgegroet, Ere zij…..
Eeuwige Vader, zie genadig neer op de zielen van de ketters en van hen die dwalen in het geloof, en die verstokt, in hun fouten verhard, uw gaven misprezen en misbruikt hebben. Let niet op de hardheid van hun gemoed, maar op de liefde en het bitter lijden van uw Zoon, die zo vurig heeft gebeden “ opdat allen één zijn” ( Joh 17,21). Geef dat ze spoedig tot de kudde terugkeren en samen met ons uw Barmhartigheid eeuwig loven. Amen.
In voorbereiding van het feest van de GODDELIJKE BARMHARTIGHEID, dat gevierd wordt op de zondag na Pasen, wordt er 9 dagen op voorhand een Noveen gebeden. Op de link hieronder vindt u iedere dag het aangepaste gebed.
Medjugorje is het spirituele centrum van de wereld.
Zalige PausJoh.Paulus II
Christen-vervolging
'En, terwijl ik de slaap niet kon vatten, wist ik, ineengedoken tegen een ijskoude muur: iemand denkt op dit moment aan mij en pleit voor me bij de Heer.'
Irina Ratoesjinskaja (zeven jaar in Russisch werkkamp)
Dit zijn de martelaren van deze tijd. Vergeten wij hen niet in ons gebed
U wil ik loven Heer met heel mijn hart, ik zal verhalen van Uw grote daden, Uw Naam wil ik bezingen .
U wil ik loven Heer, met heel mijn hart, U bent voor mij de oorzaak van mijn vreugde, Alleluia.
Ik ben Louise
Ik ben een vrouw en woon in Vlaanderen (België ) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 31/01/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ZOEK eerst het RIJK GODS en Zijn Gerechtigheid en de rest zal U geschonken worden. (Bijbel).
