Niets nieuws onder de Romeinse hemel.
Marc Lindeijer beschrijft vanuit zijn kamer in het generalaat van de jezuïeten in Rome de rust en het vertrouwen die over de synode heersen.
Het enige nieuwe aan de Romeinse hemel boven de synode zijn de wolken: niet zo grijs als de doemdenkers ze graag zouden zien, niet zo schaapachtig als de dromers ze zouden willen hebben. De stormwinden van de afgelopen dagen – internetpetities van theologen, boeken van kardinalen, een persconferentie van een Poolse monseigneur – zijn voorbijgetrokken zonder de dakpannen van Casa Santa Marta te rukken of hoog water te veroorzaken in de Sint-Pieter.
In Nice is de situatie een stuk beroerder. Arme mensen daar, die alles verloren hebben door het noodweer. Het enige rumoer bij ons in huis, in het generalaat van de jezuïeten, op 50 meter van het Sint-Pietersplein, komt van de werklieden op de 2de verdieping, van de ambulances van het nabijgelegen ziekenhuis, en van de krantenkoppen in de leeszaal, die de synode proberen te presenteren als een veldslag tussen Goed en Kwaad, tussen Wij en Zij, tussen Gisteren en Morgen.
Maar de bisschoppen die bij ons te gast zijn, aten in alle kalmte hun ontbijt en pater generaal wandelde met zijn gebruikelijke opgewektheid naar de synode. En het gesprek aan tafel? Zoals altijd: het weer, het werk, een concert gisteravond, de heilige van de dag … De 6 jaren dat ik nu in Rome woon en werk, is dat wat me misschien nog het meeste bezig houdt, fascineert, bezorgd maakt: het verschil tussen de wereld zoals ik die dagelijks beleef en zoals die vervolgens beschreven wordt in de media.
Krantenkoppen proberen de synode te presenteren als een veldslag tussen Goed en Kwaad, tussen Wij en Zij, tussen Gisteren en Morgen. De voornaamste communicatie tijdens de synode zullen niet de persconferenties, interviews en opiniestukken zijn, maar de geloofsgesprekken tussen de deelnemers: bisschoppen, theologen, families. Contemplatieve dialoog is wat de synode moet en zal zijn, zonder de ruis van stoorzenders met hun eigen agenda.
Men roemt paus Franciscus als een goede pastor. Maar wat betreft de synode wil ik hem – echte jezuïet – vooral prijzen als een goed geestelijk leidsman, die ruimte schept opdat de heilige Geest kan waaien, pinkstervuur dat verlicht en verwarmt zonder te verbranden.
Gepubliceerd op dinsdag 6 oktober 2015 - 9:00 Nieuw Kerknet
|