STILTE Het is een beetje stil geweest, hier op mijn blog. Er zijn verscheidene redenen voor, maar vooral omdat ik, zoals velen onder U, genoten hebt van de zomerse dagen, al gingen die wel eens hun boekje te buiten. Daar wou ik het nu juist over hebben. De MENS, die zichzelf zou graag tot middelpunt maakt, waant zich meester over het leven en sinds kort ook over de dood. De wetenschap heeft vele terreinen ontdekt en is, dikwijls ten goede, maar vaak ook ten kwade, meester geworden over ons leven. Een echte wetenschapper is een bescheiden mens, die weet, dat hij of zij maar heel weinig kennis bezit. Dat er nog zoveel onbekend is, hier op aarde en in dat uitgestrekte heelal. Dat hij maar een radertje is in dat grote geheel. Hij of zij gebruiken de talenten die hen gegeven zijn en waarvan het evangelie zegt, dat ze die niet mogen begraven, maar dat ze hondervoud moeten opbrengen. Voor iemand, die in dit perspectief zijn taak als vorser, als wetenschapper vervult heb ik groot respect. Maar er zijn er ook anderen, die inderdaad medisch en wetenschappelijk gezien echt succes boeken, maar die ronduit bekennen dat God met dit alles  niets te maken heeft. Zij geloven niet in God, zij loochenen zijn bestaan. Wat een ijdelheid, wat een pretentie! Hen komt alle eer toe! Niet die grote God, Schepper van het heelal die alles geschapen heeft en het ook in stand houdt. De zoekende mens, de zoekende wetenschapper, die het moeilijk heeft met het bestaan van God, maar dit niet uitsluit, laat een deur op een kier. Ik bid God, dat Hij, op een dag, deze mensen echt verlichting zou brengen. Niet alleen kennis, maar de eenvoud en de bescheidenheid om te ervaren dat NIETS zou kunnen bestaan, zonder God's creatieve, scheppende Liefde. Bij het begin van dit schrijven sprak ik over de zomer, die wel eens zijn boekje te buiten ging. Niemand is in staat om daar iets aan te doen. We moeten het weer nemen zoals het komt. Zo ook met aardbevingen, tsunami's, overstromingen, grote droogte, veranderingen van de seizoenen. We kunnen preventief proberen de schade zoveel mogelijk te beperken, maar verder staat de wetenschap machteloos. Daar waar de mens te kort schiet aan kennis, aan middelen, daar is en blijft God. Als de mensheid zich opnieuw tot God zou bekeren. Als we opnieuw mensen werden die durven bidden, die God een plaats geven in hun leven, in hun gezin, in de maatschappij, zou het aanschijn van de aarde vernieuwen. Wij moeten maar één stap zetten in Zijn richting, Hij zet alle andere stappen naar ons toe. Probeer het eens, samen met de apostelen - toen bij de storm op het meer - die zeiden: " Heer, red ons, wij vergaan." Louise foto Jenn - met dank