Zoals je aan de foto's kan zien was het vandaag een beetje hetzelfde als gisteren, zwaar bewolkt en af en toe een spatje regen. Al met al goed om te stappen. Ik zit nu in de albergue in Villaviciosa. Er is hier een wasdienst, ik moet niks doen behalve 6 euro ophoesten, en alles wordt weer mooi gewassen afgeleverd.
Morgen begin ik feitelijk aan de Camino Primitivo. Een eerste wandeling gaat naar Oviedo, zo'n 32 km. Vandaag waren het er 37.
Volgens mijn lijst heb ik er al 478 km opzitten, en wachten er nog 379. Ziet er goed uit, al is het nu afwachten wat die bergen gaan betekenen. Zwaar of valt het allemaal nogal mee. De volgende week ga ik meer weten, en jullie dus ook.
Gisteravond lasagne gegeten, heel lekker, en daarna cheesecake, nog beter.
Vanmorgen in de albergue ontbijt gehad: tostada met boter en marmelade, croissant, koffie, sinaasappelsap.
Tegen achten was ik weer op weg. Mooie zichten op de bergen en de zee wisselen zich af. Ook laat de zon zich af en toe zien, maar het is wat winderig en fris. Heel goed wandelweer! Onderweg weer veel nieuwe stappers tegengekomen. Eigenlijk zijn er best veel mensen op weg zo vroeg op het jaar.
Rond half drie ben ik de albergue binnengestapt, een jeugdherberg. Best wel duur: 21€ voor het bed en ontbijt, en dan had ik nog geluk dat ik mijn lidkaart van jeugdherbergen bij had, anders was het 25€. Het is wel een mooi gebouw, en proper ingericht enzo, maar het blijft duur. De andere pelgrims klagen daar ook over, en dan zijn er nog allerlei rare regels. Zo moeten de rugzakken allemaal buiten het gebouw in een apart gebouw gezet worden.
Morgen ga ik naar Villaviciosa, zo'n 36 km. Dit stadje is blijkbaar bekend om zijn cider, zal ik moeten proeven dus. Het is meteen de laatste fase van de Camino del Norte voor mij, want dan begint de Camino Primitivo.
Vanmorgen nog een deftig ontbijt gekregen in de albergue, samen met de 2 dames van gisteren. Daarna, rond 8h vertrokken met bewolkt maar droog weer. Echt goed wandelweer. Heel dikwijls de zee gezien, soms van ver, dan weer dichtbij. Het blijven wel meestal rotsige wilde kusten met hier en daar een strandje. Ik wandelde vandaag ook meer door de natuur en door kleine dorpjes. De vorige dagen liep ik wat meer langs autowegen, niet altijd leuk.
Weerom heb ik nogal wat pelgrims ingehaald die wat, of veel trager liepen dan ik.
Hoe verder ik wandelde hoe meer de zee in beeld kwam,, heel mooi. Onderweg ergens een grote gemengde salade gegeten en weer weg. Het wandelen ging goed, en dus, je raad het al, toch doorgestapt tot Llanes. Ik zit nu in een degelijke albergue. Mijn was is al in de droogtrommel. Zodra die klaar is ga ik het stadje in op zoek naar een maal.
Het weer is wat minder dezer dagen. Vanmorgen ben ik gestart in wat ze noemen 'oude wijven regen' of 'zever'. Maar daar wordt ge ook nat van. Pas na de middag is dat gestopt en begon ik wat op te drogen. Aan het wandelen doet dat niets, want eigenlijk gaat het bij iets frisser weer zelfs beter.
Zoals gepland heb ik een kleine 35km afgelegd op een zacht hellend parcours. Ik heb een hele tijd samen gestapt met een jonge Duitse uit Nurnberg, tot wij na 24 km aan een albergue kwamen waar zij ging overnachten. Ik niet dus en heb er nog wat kms bijgedaan. Tot in Rivella. Een goede private albergue met aparte kamers, ontbijt en avondmaal voor 25€. Hier zitten maar 5 pelgrims, 2 Amerikanen, een Koreaanse en een Franse dame. Met de laatste 2 heb ik het avondeten genuttigd. Heel plezant.
Morgen ga ik richting Llanes. Die hele afstand zou 45km zijn, maar ik ga proberen wat vroeger een albergue te vinden.
Vandaag bijna geen foto's gemaakt wegens te bewolkt. Gelukkig heb ik toch geen regen gehad.
Mirakels bestaan nog, hier het bewijs. Toen ik gisteravond wou buitengaan om te eten, zag ik in de bak waar alle wandelstokken staan toch wel de mijne. Na wat rondvragen bleken een Franse en een Italiaanse vrouw die meegebracht te hebben. Ze hadden mij zien stappen met wandelstokken en 'mijn' hond. Toen ze de stokken zagen staan dachten ze direct dat ik die vergeten was en besloten ze om ze mee te nemen naar de albergue. Ik heb hen heel erg bedankt. Het zoiets als samenhorigheid bij de pelgrims.
Heel de dag heb ik dus met mijn stokken kunnen stappen. Ik zit nu in Santillana del mar, een mooi, oud dorp dat veel toeristen trekt.
Vanmorgen werd ik wakker om 6h omdat Mike zich al aan het klaarmaken was om te vertrekken. Hij wilde al naar de pier gaan, 5 km verder, om de eerste ferry niet te missen. Ik heb dan efkes een en ander opgezocht en blijkbaar vaart die kleine ferry pas om 9h. Toen dacht ik: dat is teveel tijdverlies, dus neem ik de route over land. Die is 3 km langer maar dan kan ik tenminste direct beginnen stappen. Ik ben dan om half zeven al vertrokken in de richting van Guemes, een etappe van 30 km. Heel de voormiddag heeft het gemiezerd, maar niet echt geregend, en de temperatuur was aangenaam koel. Ik kon dus flink doorstappen en begon al te denken om ineens door te gaan tot Santander, een extra van 15 km. Om 13h was ik in Guemes bij de albergue. Deze mensen waren heel vriendelijk en op mijn vraag kon ik daar wat eten. Gezien het vroege uur had ik snel beslist om verder te trekken. Toen ik aan die albergue vertrok werd ik gevolgd door een hond. Ik dacht: die keert seffens wel terug. Maar dat deed hij niet, en hij is in mijn buurt gebleven tot aan de oversteek naar Santander. Het laatste stuk van die route volgde de kustlijn op grote hoogte, later over het strand, heel mooi. Maar ik raakte die hond maar niet kwijt.
Uiteindelijk kwam ik aan bij de kaai voor de ferry naar Santander. Ik zette mij even in het wachthokje en zette mijn wandelstokken in een hoek. Toen de ferry aanmeerde kon ik niet snel genoeg op die boot zijn om van die hond af te raken en vergat mijn wandelstokken. De hond bleef wel aan de kant.
Eens in de albergue liet ik de eigenaar direct bellen naar de ferrymaatschappij om te gaan kijken, maar daar is geen positief nieuws meer uitgekomen. Wandelstokken weg dus. Verder zonder zal ook wel lukken.
De albergue zelf is ok. Op dit ogenblik zijn mijn kleren in de was, dat is ook al iets, en ik heb wat spaghetti gekregen van enkele dames.
Vandaag ben ik samen met Mike, een Duitser, vertrokken. Mike is groot en met zijn lange benen gaat hij snel vooruit. Ik kon toch goed volgen, dat zegt iets over mijn conditie, of de zijne? In ieder geval hebben we die 32 km er snel doorgehaald. Enkele minder zware bergen onderweg waren geen probleem. Nu zitten we dus in Laredo.
Onderweg had ik voorgesteld om te telefoneren naar de albergue die we wilden om te slapen en dat deden we dan. Gelukkig spreekt Mike wat Spaans want anders was het niet gelukt. Het is wel een private herberg, maar geleid door de nonnen of zoiets, en de non die ons moest helpen sprak alleen maar Spaans. Toen ze ons net had binnengelaten probeerde de Japanner die ik al eerder gezien had ook nog snel binnen te komen, maar dat mocht niet. Zij zette de jongeman terug op straat en wees naar de albergue bij de kerk van Laredo. Heel raar. Ik denk dat ze al die niet Spaans sprekende vreemdelingen niet moet. Wij hadden dus geluk denk ik. En ook weer enkel in het Spaans heeft ze ons wel een kwartier uitgelegd wat waar is en wat we mogen en niet mogen. Het zijn wel heel mooie kamers met gewone bedden, dat is nog eens iets anders.
Het weer is nog altijd uitstekend, en wat minder warm dan de vorige dagen. Het mag zo nog wat duren.
Vandaag was het weer veel warmer als gisteren. Geen steile beklimmingen meer, maar toch zware 27km precies door die hitte.
Wel heel mooi met bijna altijd zicht op de zee en de rotsige kust. Toen ik in Onton voorbij het bushokje liep dacht ik aan vorig jaar augustus. Precies op die plek hebben we toen beslist om terug naar huis te keren.
Ook een beetje jammer was het dat Dimi gisteren besliste om een heel stuk met de bus te doen. Zijn oorspronkelijk opzet was om de ganse Camino op 4 weken te doen omdat hij niet meer tijd heeft. Dat lukt nooit, zeker niet als het je eerste Camino is. Ik zal hem waarschijnlijk niet meer terug zien.
Rond 2h aangekomen in Castro Urdialis, een stadje aan de zee en dus zeker bij deze temperaturen, en het feit dat het weekend is, zeer druk bezocht door de Spanjaarden. Het logement is een mooie maar kleine albergue met amper 16 bedden, het zal zeker vollopen.
Morgen ga ik naar Laredo. De enige mensen die ik de voorbije dagen telkens terugzie zijn een Duitse man en een Dutse vrouw. Het loopt hier op deze Camino echt wel vol Duitsers, raar. Toch ook een Japanse jongen gezien die nu ook in deze albergue zit. Ik ben voorlopig de enige Belg.
Vanmorgen, na een eenvoudig ontbijt, vertrokken voor een lange tocht van 33km. Bilbao heb ik al gezien, dus wilde ik ineens door naar Portugalete. De weg is na een stevige klim net vóór Bilbao vrij vlak. Na Bilbao is het vlak en verre van mooi, maar we moeten er door. Halverwege heb ik voor de middag een gemengde sla gegeten, insalada mixta. Tegen 3h was ik in de albergue, proper ingericht met alle nodige voorzieningen. Dimi is hier ook aangekomen, van de anderen voorlopig geen spoor.
Waar ik morgen naar toe stap weet ik nog niet, Pobena is niet zo ver van hier, en Castro Urdealis is dan 38km.... en er zijn geen alternatieven buiten eventueel op hotel gaan. Ik zie morgen wel.
Zoals je op de foto's kan zien hebben we gisteren nog een extra gast gekregen in de albergue van het klooster, namelijk een Fransman (Julien) met zijn ezel (Belenos) en zijn hond (Mana). Hij was uit Frankrijk naar Compostela gestapt en is nu terug op weg naar huis.
Vanmorgen weer om half acht vertrokken voor een tocht van ongeveer 32km naar Larrabetzu. Tegen de middag was ik in Guernica en daar heb ik wat gerust. Ondertussen was het kwik al boven de 23 gestegen. Naar Larrabetzu betekende weer enkele ferme klimpartijen en dat kruipt in de benen. Even voor 5 kwam ik aan en werd direct verwelkomd door Dimi, heel leuk. Hier is een hospitalero, een dame die vrijwillig alles regelt (Mariasol).
Ondertussn heb ik al gedoucht en wat kleren gewassen. Seffens iets drinken met Dimi en daarna eten in een restaurantje in de buurt. Je moet hier wel om 10h binnen zijn, maar goed ook, dan slaap ik genoeg.
Morgen probeer ik naar Portugalete te geraken, of anders Bilbao.
Vandaag rond half acht vertrokken, veel wind maar heel aangenaam. Heel lang ging het heel goed, tot ik een verkeerde afslag nam. Het duurde even voor ik het door had en heb dus zo'n 3 km extra gelopen. In totaal dus 27. De temperatuur was tegen de middag tot 28° opgelopen.
Even voor twaalf kwam ik een van de Duitsers tegen, Dimi. Samen besloten we om in eerst volgende dorpje een ijsje te eten. Hebben we dus gedaan en met smaak. Dan hebben we nog wat eten gaan kopen en zijn we elk op eigen tempo gaan stappen. Rond drie was ik in het klooster waar ik zal overnachten. Dimi is nog verder gestapt. Een deel van de andere bende is hier ondertussn ook aangekomen. Het wordt hier dus weer leuk.
Morgen wordt het minder warm. Ik ga proberen naar Larrabetzu te stappen.
