Vanmorgen vóór het vertrek nog eens een ontbijt genomen in de albergue. Eenvoudig, maar voldoende. Daarna, rond 7h, vertrokken voor een kleine etappe van 23km. De eerste 10km waren helaas weer eens naast een autoweg, maar daarna werd het interessanter. Eerst was er een pittige klim over grote stenen, weg van de autobaan, en daarna een lichtere helling over de top van een heuvel. En heel die tijd wandelen in het groen, heerlijk. Het is hier heel duidelijk dat ik op de overgang zit van de Extremadura met zijn heuvels en glooiingen vol gras en olijfbomen naar de bergstreek met grote granieten rotsblokken, bergriviertjes en struikgewas tussen de bomen. Terwijl ik bergaf wandel zie ik plots een stenen muur met een poort die open staat. Op een pleintje zie ik beweging, en dan zie ik ook tegen de muur een bordje met de titel 'café'. Ik ga binnen en het blijkt inderdaad een pas geopend café te zijn. Het gaat om een oude stal die door een stel Duitsers is omgetoverd tot een huis en een overdekt terras. Ik heb daar een tas koffie gedronken, en ondertussen vernam ik dat ze daar ook enkele slaapplaatsen willen inrichten voor pelgrims. Mooi initiatief, want er zijn in deze streek te weinig albergues.
5km verder gestapt en ik zag in het dorpje Calzada de Bejar de albergue Alba y Soraya waar ik zal overnachten. Het is een eenvoudige albergue in een piepklein dorpje waar zelfs geen restaurant is. Gelukkig kan ik in de albergue eten.
Morgen ga ik weer een kleine etappe doen, want daarna volgt een echte bergetappe.
In de albergue van gisteren was de WiFi zeer zwak waardoor mijn schrijfsel verloren is gegaan, daarom probeer ik het nu opnieuw over gisteren en vandaag.
Om te beginnen, eergisteren had ik een hele goede nachtrust, de Duitser Olaf en ik waren de enige gasten. Iets voor 7 was ik al op weg. Even buiten het dorp ging de weg steil omhoog via een rotsig paadje, best pittige beklimming. Eens boven kwam ik in een bos terecht met vooral dennen. Enkele km verder begon de weg terug te dalen en werd het landschap terug opener met grasvelden en verspreide olijfbomen. Hier en daar stonden ook wat koeien of schapen te grazen. Heel mooi om in te wandelen allemaal. Ik heb in totaal een pelgrim of 7 ingehaald, waaronder Noren, Nederlanders en ook een ouder koppel Japanners.
Na 28km kwam ik in Galisteo aan, het was iets na twaalven. Galisteo is een mooi dorpje met nog een volledige middeleeuwse omwalling. Ik heb daar een stuk tortilla gegeten en een koffie gedronken en dan ben ik verder gestapt, richting Carcaboso, zo'n 11km verder. Deze keer moest ik gewoon de asfalten weg volgen. Toen ik enkele kms gestapt had passeerde ik voorbij een druk café. Plots hoorde ik mijn naam roepen. Marc, een Spanjaard die ik al eerder had leren kennen, en Edgard zaten daar en waren pintjes aan't drinken. Ik heb een fanta gedronken en ben verder gegaan. Braaf he. Zij gingen direct achterna komen zeiden ze. Ik ben dan aangekomen in albergue Seniora Elena. Een beetje verouderde albergue, maar proper en van alles voorzien dat nodig is. Ik sliep op een kamer met 2 andere mensen, en er was voor zo 1 kamer aparte wc en douche. Marc en Edgard zijn naar een andere albergue gegaan, maar ik weet niet wanneer ze daar aangekomen zijn.
Voor de volgende etappe was er niet veel keuze. Van Carcaboso naar Aldeanueva del Camino is het 38 km, en er is niks tussenin, geen dorpje, zelfs geen boerderijen. Vanmorgen was het eerst ook weer omhoog maar niet zo pittig. Eens boven zag ik weer de ondertussen vertrouwde velden en bomen, maar het was toch een heel mooie en aangename wandeling. Alleen heeft vandaag mijn rug weer wat opgespeeld. Onderweg heeft Edgard mij weer ingehaald en voorbijgestoken. Ik kan hem niet volgen en doe daar ook geen moeite voor.
Nu zit ik in albergue/hostel La Casa de mi Abuela. Ook weer mooi en proper, met tot nu 5 mensen in 1 kamer.
De albergue van gisteravond moet één van de slechtste van de Camino zijn. De stapelbedden staan te dicht bijeen, wc's en douches zijn niet in een aparte ruimte, maar in de kamers zelf. De ervaring werd er niet beter op als ik zag dat een groepje luidruchtige Spanjaarden in mijn kamer lagen. Deze mensen , met gele T-shirt, hebben geen respect voor anderen. 3 of 4 van hen waren dan ook nog fameuze snurkers. Mijn oordopjes kwamen weer van pas. Als klap op de vuurpijl kon ik om half zeven niet vertrekken omdat de deur vast was. Iemand van een groepje fietsers had de sleutel en zij niks tot zij wilden vertrekken, zo tegen 7h.
Toen ik eindelijk vertrokken was duurde het niet lang of ik kon weer genieten van de rust en de schoonheid van de natuur. Het was nog frisjes in 't begin maar niet zoals gisteren. De zon was weer snel van de partij, perfect wandelweer dus. De weg was in het begin breed en vlak, maar dan kwam de afdaling naar een groot meer. De weg werd een pad dat soms steil omlaag gaat en bezaaid is met stenen en rotsen. Dat gaat zo een hele tijd tot ik op de autoweg uitkom die moet gevolgd worden tot 2 grote bruggen overgestoken zijn. Vanaf dan gaat het steil omhoog via alweer een smal rotsig pad. Van de ene heuvel naar de andere gaat het zo verder tot ik in het dorpje kom waar ik nu ben, Canaveral.
De albergue is meer een hostel en dus iets duurder (15€), maar alles is kraaknet en mooi. Het is nu bijna 5h, en ik zit hier alleen met 1 Duitser. Hopelijk geen gele snurkkanaries vannacht.
Kwart voor 7 was ik weeral op weg. Het was echt koud, en er stond een stevige wind. De omgeving is zoals de voorbije dagen heuvelachtig en begroeid met olijfbomen. Hier en daar lopen de koeien en de schapen vrij rond. In the miiddle of nowhere ligt daar plots een verlaten vliegveldje met hangars waar nog vliegtuigen in staan. In Valdesolar ben ik even gestopt voor een koffie, en daarna weer op weg naar Caceres, een oude Romeinse stad met nog heel wat restanten uit die tijd en ook uit de middeleeuwen. Daar was Edgard ook en we hebben samen een stuk tortilla gegeten bij een cafe con leche.
Na nog eens 11km kwam ik aan in Casar de Caceres waar ik zal overnachten in de albergue municipal, een redelijk kleine albergue met amper 14 bedden die nu al allemaal bezet zijn. Ik zal mijn oorstopjes maar al klaarleggen. Het landschap tussen Caceres en Casar is duidelijk anders, meer weiden en grasvelden. Ook mooi. Op het laatste stuk is de zon beginnen schijnen en is het toch wat warmer geworden. Al bij al heel goed wandelweer.
Van rugpijn was vandaag geen sprake meer, dus ga ik morgen nog een 30 plus doen, naar Canaveral.
Ik zit vandaag op 700km van Santiago, reeds 300 km afgelegd. Niet slecht denk ik.
35 km, dat is wat ik vandaag gewandeld heb. Iets voor 7 gestart en iets voor 2 aangekomen in albergue Miliario del Verdinal in het piepklein dorpje Aldea del Cano. Alles ging heel goed, behalve dat ik wat rugpijn had vandaag. We zien wel hoe dat evolueert. De omgeving was mooi groen met heel veel olijfbomen. Ik denk dat er in Spanje meer olijfbomen zijn dan mensen. Als je een biertje drinkt krijg je er ook vaak een portie olijven bij.
Het weer is nog goed, maar er is wel meer wind opgekomen. Morgen zou het meer bewolkt worden bij een middagtemperatuur van 21graden.
De albergue valt heel goed mee, ondanks de ronduit slechte kritieken van enkele pelgrims. Ik ben hier nu met Edgard, en ik denk dat we de albergue voor ons twee gaan hebben vannacht. Sinds we beiden gisteren de afstanden wat opgedreven hebben is er niemand meer gevolgd. Edgard stapt sneller dan ik, maar wil ook rond de 30km per dag doen. Daarmee eindigen we makkelijk in dezelfde locatie.
Ik ben dan toch niet in Merida gestopt. Ik was daar al om half 10. Ik heb daar dan ongeveer anderhalf uur rondgelopen en een aantal mooie Romeinse bouwwerken gezien. Heel mooi allemaal, maar ik had toch meer goesting om verder te gaan. Net buiten Merida heb ik nog snel een sandwich gegeten, want het beloofden nog warme 15 km te worden. De landschappen zijn weer mooi, en hebben terug meer afwisseling. Gelukkig had ik 2 liter water bij, want die had ik nodig. Toen ik aankwam in Aljucen was al mijn water op. 5km voor Aljucen heb ik Edgard zien zitten in een andere albergue met een Duitser. zij zaten al met een kuip bier in de hand. Ik zei dat ik doorging naar het volgende dorp.
Nu zit ik in albergue Rio Aljucen, samen met wat nieuwe mensen, Duitsers en een Nederlandse. En Edgard is er nu ook bij, hij is mij achterna gekomen.
Vanaf morgen zou het wat koeler worden, dan wordt het makkelijker om meer kilometers te gaan.
Het ging weer een hete, zonnige dag worden, en het is ook zo. Na een eenvoudig maar degelijk ontbijt in albergue El Carmen ben ik om 7h vertrokken voor een tocht van 26 a 28 km. Maar niet voordat ik het gepak van Manuel van het eerste verdiep naar het gelijkvloers had gebracht. Manuel is een Spanjaard van 81 jaar oud die zichzelf verloren heeft in het Camino gebeuren. (Zie foto) Hij beweert al 7 of 8 camino's gedaan te hebben. Ik heb hem een dag of 5 geleden voor het eerst onderweg tegengekomen terwijl hij zingend en biddend in een onbegrijpelijke taal zijn gepak op een trolley voortsleurde. Een zielig vertoon eigenlijk. Blijkbaar zijn er zo mensen die zich helemaal verloren hebben in het pelgrimeren naar Compostela.
Het stappen zelf ging behoorlijk vandaag, mijn snelheid zit goed, zolang ik maar genoeg water drink (2 liter). De omgeving was vrij vlak, een brede weg, en hier zou je de Via de la Plata kunnen omdopen tot de Via van de Platte, of, de Platte weg. Aan weerszijden van die weg alleen maar olijfbomen en nog veel meer wijngaarden. Het werd wat eentonig op den duur.
Om 12h was ik in de albergue Rojo Plata, als eerste. Er zou een tweede albergue zijn, maar die is gesloten. Deze albergue is in ieder geval ok, en mijn maaltijd voor vanavond is al gereserveerd. Vanmiddag heb ik wat chips en cola binnengespeeld en daarna een biertje. Morgen naar Merida, slechts 15km zodat ik de stad toch wat kan verkennen. De dag daarna volgen er 36km, maar dan zou het niet meer zo warm zijn.
Vanmorgen eerst ontbijt gekregen in de albergue. Excentriek als hij is geeft de hospitaliero iedereen een glas appelsiensap, een tas koffie, een kleine croissant en wat brood met daarbij boter en marmelade. Een tweede tas koffie moet je niet vragen, die krijg je niet.Hij vraagt of iemand melk bij de koffie wil. Eén iemand zegt nee, hij draait zich om en zet de melk terug weg.
Ik ben dan om kwart na 7 vertrokken voor een tocht van ongeveer 20km, geen 36 zoals eerst voorzien. Het was een vrij makkelijke weg tussen velden met olijfbomen, amandelbomen en wijngaarden, op den duur een beetje eentonig. Maar af toe zijn er toch weer mooie vergezichten.
Om half twaalf was ik ter plaatse. Een eerste albergue heb ik gepasseerd omdat die net buiten het dorp ligt. Albergue El Carmen ligt in het centrum en is ook vrij klein maar heel gezellig. Ik lig op een kamer met 3 bedden. De hospitaliera is een vriendelijke behulpzame dame.
Nu nog iets over den TOURISTA!!!!-
Tot nu toe ben ik ervan bespaard gebleven, maar 5 dagen geleden heeft Edgard prijs gehad. Alles wat hij die avond gegeten had ging er langs twee kanten aan hoge snelheid uit. Hij heeft daar 3 dagen mee gesukkeld en is nu beter. Sinds gisteren heeft Bernardo prijs. Hij is ook in deze albergue en vertelde mij dat het gisteravond bij hem begonnen is, en dat hij onderweg naar hier 2 maal heeft moeten stoppen.... Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Vandaag weer voor 7h vertrokken voor een relatief gemakkelijk parcours. Ik voel dat mijn benen weeral wat beginnen wennen aan de routine en dus wat sterker worden. De landschappen waren ook vandaag weer mooi en wisselden na elke heuvel die ik overstak. Het is een mooi glooiend terrein.
In Zafra ben ik albergue de peregrinos Vincent van Gogh binnengestapt. Een leuke albergue die mooi ingericht is, met kanarie en al. De beheerder is wel wat zonderling en beslist bijvoorbeeld wie welk bed krijgt.
Na douche en wassen van mijn kledij ben ik in het stadje met Bernardo (een duitser), een hapje gaan eten, salade van zeevruchten.
Morgen ga ik waarschijnlijk 20km stappen in plaats van de 36 die mijn gids aangeeft. Met de huidige temperaturen moet ik niet overdrijven, dat kan ik later nog als het wat frisser wordt.
