Er is geen brug te ver om naar jou te geraken hoe de wegen ook bij liggen zal wel manier vinden om tot je te geraken al moet ik zwemmen over het water.
Veiligheid voor mijn gevoel, is voor ieder een levensdoel. Veiligheid betekent voor mij, vertrouwdheid dichterbij. Iemand waar ik aanvast kan pakken, als ik dreig om af te zakken. Een steun van veiligheid, waar het leven toch om lijd. Een telefoontje met de stem, van iemand die ik herken. Of een arm om me heen, als ik even zachtjes ween. De veiligheid, brengt een geborgenheid. Als ik maar weet dat het er is, als ik de veiligheid even mis. Als ik vraag, erom, als ik er even niet uitkom. Ik laat het niet zomaar gaan, ook al is het ver van mij vandaan. Ik hou me er stevig aanvast, tot het laatste stukje past. Veiligheid is mijn vertrouwen, wat ik verder op wil bouwen. Ik heb het nu zo hard nodig, en het word nooit overbodig.
Als god in de tijd met alle mooie dingen op de wereld gezet heeft en de mens met goedheid om ging, was er minder ellende en meer vreugde en wij samen met anderen mensen overeen kwamen en iets gezeliig onder namen?...
Letterlijk aan de grond genageld ook al heb je U gelijkheid in zich, en wil naar buiten brengen bost je tegen een muur van woorden, best je afstand van neemt en doet je anderen dinge of geniet van anderen dingen...
je bent mijn engel bewaarder je geeft me zoveel moed en kracht, met juiste woorden zet je me steeds op rechte pad, met dit gebaar ben ik je duizend woorden te kort ben je heel dierbaar.
Ik zie het niet meer zitten, kon ik maar blijven pitten. Het leven is me te zwaar, misschien klinkt dat wel raar. Werd ik maar nooit meer wakker, maar dan blijft hij alleen mijn stakker. Dat kan ik hem niet aan doen, want hij geeft me zo vaak een dikke zoen.
Ik zie het niet meer zitten, kon ik maar blijven pitten. Het is net of niemand me begrijpt, en ik heb van dit alles geen spijt. Mijn gedachten slaan op hol, had ik maar even wat lol. Lol is nu ver te zoeken, het ligt ook niet in de hoeken.
Ik zie het niet meer zitten, kon ik maar blijven pitten. Als ik nu mijn leven staak, doordat ik er een eind aan maak. Dat verlost mij niet, en heb ik nog verdriet. Ik zal zien wat ik heb aangericht, want dat is mijn plicht.
Ik zie het niet meer zitten, kon ik maar blijven pitten. Zal alles af moeten maken, daarom ga ik mijn leven niet staken. Ik zal er voor vechten, want dat zijn mijn rechten. Nu ben ik even stil, omdat ik verder wil.
De wereld gezien door mijn ogen, overal wordt er betogen. We willen allemaal vrede op aarde, maar wat is daarin de waarde. Vrede gunnen we elkaar toch niet, kijk maar om je heen en zie wat ziet. Ellende en oorlog om ons heen, zijn wij dan toch niet gemeen.
De wereld gezien door mijn ogen, eten krijgen daar wordt vaak om gelogen. Kijk naar die klein buikjes in de arme landen, die onder de warme zon verbranden. Er word zoveel aan die mensen beloofd, maar ondertussen zijn ze van hun eten beroofd. De rijken hebben het niet zo slecht, wat komt er van deze wereld terecht.
De wereld gezien door mijn ogen, kleine kalfjes die bij hun moeder zogen. Het is nog zo weinig te zien, is dat een leven wat zon kalfje verdien. Dan nog de kippen op een batterij, zijn ze dan vrij en blij. Nee dit verdienen de dieren niet, is er dan niemand die dit allemaal ziet.
De wereld gezien door mijn ogen, dan kwam er veel vredes duiven aangevlogen. Geef elkaar de hand, en wel in ieder land. Maak niet uit welk ras of geloof, maar heel toch die brede kloof. Vrede op aarde zal er nooit komen, alleen maar in onze dromen.
In een lange laan met bomen, liep ik maar wat te dromen, over vlinders in de lucht, en een zwerver op de vlucht. Ik vlucht ook voor alles om me heen, mijn angst, verdriet en pijn, ik ben alleen. Ik zie een steentje op de grond, ik schop er tegen, alsof ik het eerlijk vond. 'T steentje kon er niets aan doen, het ligt nu verder door mijn schoen, mijn tranen druppelen op die laan en ik weet het, ik heb een lange weg te gaan.
Verdrietig, boos, eenzaam, zit ik in de kamer, tranen, nog net niet over mijn wangen een traan dreigt te ontsnappen, vlug veeg ik haar weg, buitengesloten, maar uit liefde, bescherming bedenk ik me, de boosheid zakt, eenzaamheid wordt sterker, het raakt me ongelooflijk diep, liever gekwetst door wat jou bezighoudt, dan het gevoel van een druppel regenwater, die net te veel is voor de plas
Wou dat ik is een vlinder kon zijn zag ik is alles vanuit de lucht kon ik komen waar ik nog niet ben geweest er zal wel ergens een vlinder zijn die mij vertellen zou hoe daar boven uit zag
Ben 34 jaar woon in oost vl ben mede werker van seniorennet op chatboxen, van beroep ben ik nachtwaker in ziekenhuis, rvt, rusthuizen en ocmw
dit is een ter info indien je wil gaan chatten waar je zeker op moet letten chatten is "verleidelijk" om zo aan u foon nr, woon adres, of aan u e-mail adres(sen) te bekomen "gelezen teksten is misleidend"
Dreamcatcher
roos voor jou ..
Stille water's diepe gronden
Denken van je droefheid...
Prachtig gewoon
Vedriet doet soms heel pijn je geen weg uit weet of waar je naar toe kan gaan!!
Dromendans voor jou ....
genieten van de kleine dingen in leven zie je pas mooiste er van 
Hier ben ik. 
