|
Op deze foto ziet u de kleine "Raja" in het midden tussen zijn mama en papa... links zijn grote broer en rechts zijn grote zus... de dag dat ik de kleine Raja leerde kennen lijkt de dag van gisteren... Het was bij één van mijn eerste bezoekjes in het Egmore-Kinderkankerziekenhuis... en hij was één van de véle patientjes... een vrolijk opgewekt kereltje... onwetend van hetgeen hem te wachten stond... dus nog intact(") en met een grote smile! Zoals jullie al eender lazen op mijn blog, duurde dat allemaal niet lang... gewoonlijk de tweede keer dat ik de ukjes zag... waren sommige zelfs moeilijk te herkennen! Ik weet tot op heden nog altijd niet wat in die bewuste baxters zat??? Mijn lieve God wat takelden die kleintjes vlug af!!! Maar mijn kleine Raja verloor nooit zijn humeur... verloor nooit zijn brede lach... en wat het belangrijkste is hij verloor ook niet zijn gevecht tegen kanker... al moet ik zeggen dat het dikwijls niet véél scheelde! Op een gegeven moment kwam ik in het ziekenhuis aan en mijn kleine prins bleek stervende... deed niets dan overgeven en zag knalgeel... de dokter vertelde ons, dit... gaat niet lang meer duren... Toen de kleine ukkepuk Ramesh en mij zag flikkerde zijn oogjes op en hij vertelde ons dat hij maar één of maximum twee wensen had........................ de eerste wens... een paar schoenen... hij had immers nog nooit schoenen gehad! Natuurlijk ben ik direct met Ramesh naar een schoenwinkel gereden en kocht daar de mooiste en duurste sandaaltjes (+- 50 rupees!!!of... 50 Belgische franken...) Toen we terug in Egmore kwamen namen we de kleine Raja voor zijn tweede wens mee naar beneden... hij wilde immers voor de laatste maal de zon zien en zijn sandaaltjes uitproberen... 9 verdiepingen naar beneden met de kleine Raja op de arm... we hebben ons met zijn allen in het zonnetje gezet en de sandaaltjes aan zijn voetjes geschoven... de lichtjes in zijn ogen... dat... kan ik niet na vertellen... ik heb nog nooit iemand zo gelukkig gezien! Toen we hem uiteindelijk terug naar boven droegen dacht niemand van ons dat we hem nog zouden terug zien... Groot was s'morgens mijn verwondering toen ik rond half 9... op de 9e verdieping aankwam en ons klein prinsje rechtop zittend in zijn bedje vond waar hij vol overgave zijn nieuwe sandaaltjes aan het kuizen was... En toen zijn lieve mama naar mij kwam gelopen en mij innig omhelsde werden de tranen voor iedereen tevéél! Zo'n huilpartij... daar zijn géén woorden voor!
Raja is... blijven leven... en is een zeer gelukkig persoontje! ... en dat ik misschien... een itsiebitsie hielp door hem zijn moed niet te laten verliezen... dat maakt ook mij gelukkig!
En om te eindigen met zijn woorden... Me tum se pyaar kartihum... Ik hou ook van jou lieve Raja!
|
