|
Na mijn vervelend zomergriepje kan ik eindelijk verder gaan daar waar ik gebleven was... aan het superleuke huwelijksfeestje... We zaten dus aan tafel... of moet ik zeggen op het schip?? Met allemaal Alcatellers die op de één of andere manier iets te maken hadden/hebben met Indië... de meeste sturen bepaalde Indische projecten van hieruit en komen maar af en toe in Chennai... die kon ik toch een paar goede tips meegeven. Slechts één koppel... verbleef in Chennai samen met ons... Jan, Karine en hun kleine Ukjes... daar hebbben we héél wat mee bij gepraat... Het is immers zo, je kan vertellen over Indië tot en met... maar als mensen er niet zijn geweest is het toch allemaal moeilijk echt over te brengen! In elk geval Karine wist mij te vertellen dat ik nog dikwijls over de tong ga... zoals o/a mijn verwoede pogingen om véél plastiek flesjes te sparen (fervente lezers van dit blog weten wel dat ik die spaarde voor het kinderkankerziekenhuis) die onze Jean dan moest gaan ophalen om naar huis te sleuren... hihihihihihihihihi... ook over mijn véle projecten wordt blijkbaar nog altijd véél gepraat... (hetgeen natuurlijk wel leuk is...) Karine vertelde me dat ze nog altijd spijt heeft dat zij haar door de kleintjes minder kon engageren... maar geloof me Karine is één van de weinige ex-pats uit het goede hout gesneden!!! Ik herinner mij dat ik op een gegeven moment 350 potjes baby-eten bij haar mocht gaan halen om te verdelen in de weeshuisjes... Beste Karine : die geeft wat hij heeft is waard dat hij leeft!!!!! Letterlijk en figuurlijk, en jij deed wat je kon!!! Chapeau meisje!!!
Ik wist dat de tsunami lelijk huis hield in Chennai... er waren hotels onder water gelopen tot op de eerste verdieping... er waren hotels... Coastel road (de hoofdweg tussen Chennai en Mahabalipuram) was ook weggespoeld ... net als onze Ramesh zijn huisje in Neelankarai... dus het kon niet anders... jawel... Jan kwam later dan ons aan in Chennai en vertrok ook later... dus hij ging voor ons een kijkje nemen naar huize Alai Osai, van de prachtige tuin is niks meer over... niks... nada!! De toenmalige bewoonster is naar de uitkijktoren moeten vluchten!!! In Indië zijn ze véél met waarzeggerij bezig... ik vraag mij af of zij meer weten dan wij??? Ze zijn daar immers al een aantal jaren bezig aan een... onderwatermuseum diep in de zee... eventjes buiten Chennai... de reusachtige stenen beelden worden gemaakt... jazeker... eventjes buiten... Chennai!! En wat ons betreft... wij moeten een fantastische beschermengel hebben... wij vertrokken immers... voor de tsunami... gelukkig want ik wil toch nog wat wachten om dat onderwatermuseum te bezichtigen!!!
Foto: de armen in opbouw van één van de beelden voor het museum...
|
