Bloesems.

Hoe kort is de bloeitijd. Enkele lentezuchten zou men overdreven kunnen zeggen.
Men zou het dwaasheden van de planten kunnen noemen.Elke stad, iedere provincie, elk perceel van de immense valleien overal ter wereld, heeft zijn bloei.
Mooi, lelijk, meest bewonderde of meest saaie, maar zijn eigen bloei.
Er zijn er die de hele omgeving vullen met hun geur en anderen die zich beperken tot bloembakken naar het oosten gericht. De intense bloei van een stad hangt af van het hevig verlangen naar een kerkhof gedurende twintig generaties, van de gezagsdragers, van de liefde voor de bloemen, het hevig verlangen door de bewoners en van het slecht behandelen van de planten, door het klimaat, waardoor hier en daar enkele planten en planters gestraft worden. Al deze factoren hebben er toe bijgedragen dat mijn geliefde plekje met gulle geuren vervuld is. Met mathematische zekerheid en uitmuntende kleuren en geuren, jaar na jaar. We zijn allen verslaafd aan de morgen wanneer, bij het ontwaken, wij de bloeiende bloesems ontdekken. Het kan op elk ogenblik zijn. Wanneer de warmte voldoende geweest is enkele dagen voor het openbarsten van de bloemknoppen. Mijn favoriete dag is de zondag voor Palmzondag.
IJdel en omslachtig kan ik de openbarstende bloesem van de krentenboom gadeslaan. Het is net of er is een duivenkooi geopend. De warme maartwind doet duidelijk deugd aan deze veertjes. De lente is officieel aangekomen in onze tuin. Elk hoekje, eender welk paadje, elk verdoken plekje kan het verdoken schatkistje zijn die dag. Vermomd overvallen de tuingeuren ons. Mirakel, mirakel een buitengewoon geurenwonder. Als je kan geniet er van.
Het geurenwonder is niet eeuwig maar een voorbijganger zoals een trage goederentrein.
Laat alles voor wat het is en zet je aan de rand van het leven en zie verbluffend toe op de essentie van het leven. Een week, misschien iets meer, duurt deze ontlening.
De bloesemblaadjes verliezen hun volwassenheid en sterven in stilte.
En moeten we weer een jaar hoopvol wachten.