Ik ben Alois Van der Veken
Ik ben een man en woon in Mol () en mijn beroep is gepensionneerd.
Ik ben geboren op 04/07/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen ,wandelen in de bergen.Photoshop en films monteren.
23-04-2014
Op nonactief
Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren
Een week niet sporten dus nog niet de fiets op is het verdict. Ik hoop daarna mijn laatste 700km nog te rijden om klaar te zijn tegen 20 mei
Rit 1 op 20 mei eindigt dus in Namen. Voor de voortzetting van de tocht moet ik in Châlon-en-Champagne geraken waar ik op de vaste route "Langs oude wegen" kom. Die route is vastgelegd in de boekjes van Sweerman.
Ook nog een mogelijkheid om de camping met reputatie van Châlon te ontwijken is een B&B zoeken in Saint-Etienne-au-Temple. Daarom heb ik in de link hieronder een geheugensteuntje voor mij ingebouwd om op de belangrijkste punten mijne weg niet te verliezen. Dit zal niet de exacte route zijn omdat het mijn betrachting is zoveel mogelijk de RAVEL2 en Voie-Verte Trans-Ardennes fietsroute te volgen. Maar in Google Streetview geven ze niet altijd de fietspaden mooi in beeld.
Wie iets wil doen vindt een middel, wie niets wil doen een excuus
Om me toch maar geen redenen te geven mij in laatste instantie terug te trekken, hebben de vrienden nog alles op alles gezet om mijn streefdatum te halen. De bronchitis zal nu vlug vergeten zijn dank zij de juiste medicatie.
Hieronder de routeplanning, opgesteld aan de hand van de boekjes 'Langsoude wegen en pelgrimssteden' en 'St.Jacobsroute deel 3'van Clemens Sweerman. De keuze van de etappeplaatsen werd bepaald door op de route aanwezige campings of refugio’s, daar waar mogelijk in combinatie met de plaatselijke bezienswaardigheden. De etappes zijn niet al te lang. Je moet de tijd kunnen nemen om de cultuur in je op te nemen. Het is trouwens ook niet belangrijk om zo snel mogelijk in Santiago te zijn. Je komt er nooit te laat. De slak en de schildpad wisten destijds immers ook de ark van Noë nog te bereiken...
1.di 20 mei Mol-Namen 101 km
2 woe 21mei Namen- Fumay 72km( camping belle vue)
3.do 22mei Fumay-Attigny(Camping le vallage)) 81km
6. vr 23 mei Attigny– Nuisement-sur-Coole (boerderij) 87 km 7.za 24mei Nuisement-sur-Coole - Troyes 72 km
8. zo 25 mei Troyes-Auxerre 80 km 9. ma 26 mei Auxerre – Vezelay 59 km 9. di 27 mei Vezelay – Nevers 97 km 10. woe 28 mei Rustdag Nevers (misschien hier in de buurt samen met vrouwke 3 dagen wandelen)
11. do 29 mei Nevers – St.-Amand-Montrond 73 km (camping municipale de la roche) 12. vr 30 mei St.-Amand – Cluis 80 km 13. za 31 meii Cluis – Bénévent-L’Abbaye 73 km 14. zo 1 juni Bénévent – St.-Germain-les-Belles 77 km 15. ma 2 juni St.-Germain – Donzenac 66 km 16. di 3 juni Donzenac– Rocamadour 70 km 17. woe 4 juni Rocamadour – Castelnau-Montratier 91 km 18. do 5 juni Castelnau – Lectoure 92 km 19. vr 6 juni Lectoure – Maubourguet 101 km 20. za 7 juni Maubourguet – Lourdes 61 km 21. zo 8 juni Rustdag Lourdes
22. ma 9 juni Lourdes – Oloron-St.-Marie 66 km( misschien San Juan de la Pena klooster bezoeken) 23. di 10 juni juni Oloron –Somportpas naar Jaca en klooster aansluiting terug In Pamplona maar is 2 dagen meer, of:Oleron- St.-Jean-Pied-de-Port 70km
24. woe 11 juni St.-Jean-Piede-de-Port – Euso / Oricain 76 km 25. do 12 juni Oricain – Pamplona – Puenta la Reina 63 km hier komen beide routes terug samen 26. vr 13 juni Puente la Reina – Logroño 66 km 27. za 14 juni Logroño – Santo Domingo de la Cálzada 63 km 28. zo 15 juni Santo Domingo – Burgos 86 km 29. ma 16 juni Rustdag Burgos 30. di 17 juni Burgos – Frómista (Boadilla del Camino) 76 km 31. woe 18 juni Frómista – Sahagún 66 km 32. do 19 juni Sahagún – Leon 65 km 33. vr 20 juni Rustdag León 34. za 21 juni León – Astorga (Villamejil op 15 km) 60 km 35. zo 22 juni Astorga – Villafranca del Bierzo 80 km 36. ma 23 juni Villafranca – Sarria 80 km 37. di 24 juni Sarria – Arzúa 84 km 38. woe 25 juni Arzúa – Santiago de Compostela 50 km 39. do 26 juni 12 uur pelgrimsmis en stad bezichtigen 40. vr 27 juni naar Finisterre(einde van de wereld) 41. za 28 juni tot wo 2 juli (reserve aan dagen omwille van pech, ziek of geen zin ergens in Frankrijk of Spanje) 42. Do 3 juli namiddag terugreis vanaf Airport Santiago –Zaventem Brussel (aankomst+/- 16h30)
Vluchtnr: Vueling VY8937
Het is bepaald niet ondenkbaar dat onderweg van deze planning wordt afgeweken als de omstandigheden daar aanleiding toe geven. Maar dat zal later blijken uit de reisverslagen.
De week van 28 juni tot 2 juli zou verdeeld kunnen worden over interresante plaatsen onderweg.(Nevers)
Hierdoor verschuiven de data natuurlijk met 1 of 2 dagen
Met de nasleep van mijn bronchitis bekruipt mij een dubbel gevoel. Ofwel krijg ik een nieuwe opstoot van koorts en is er de angst van is dit wel verantwoord of zegt mijn lichaam dat er ook grenzen zijn na 63 jaar. De drijfveer is wel ”als ge het niet probeert zult ge het nooit weten”. Wanneer ik pelgrimsverhalen lees over allerlei pijntjes, dan sla ik meestal die bladzijden over. Wat me meer interesseert zijn niet zozeer problemen die leiden tot een eventuele terugkeer, maar de worsteling met jezelf die vooraf gaat aan een terugkeer. Elke Santiagoganger neemt afscheid na een periode van voorbereiding. Een periode dat hij voor zichzelf en anderen duidelijk maakte wat hij wil en wat hij gaat doen. Hij zal meestal tot het uiterste gaan om zijn doel te bereiken. Zo heeft hij zichzelf geprogrammeerd en zo wil hij het ook een beetje voor het thuisfront doen. Opgeven en naar huis terug doet hij pas op het allerlaatste, wat nogal eens leidt tot grote problemen. Nu is het niet dat de schrik mij om het hart slaat ,maar er eens eventjes over nadenken kan zeker geen kwaad. Het gevoel dat er toch iets niet in orde is ,is misschien wel de oorzaak van dit pessimistisch ogenblikje en moet ik het toch even kunnen opschrijven.
Chove en Santiago meu doce amor. Camelia branca do ar brila entebrecido o sol.Llueve en Santiago, mi dulce amor. Camelia blanca del aire brilla oscurecido el sol.
Het regent bijna altijd in Santiago. Hier in deze video wordt dit fenomeen mooi bezongen.
De tekst is van Frederico Garcia Lorca .Bij een bezoek aan Santiago de Compostela zou je dit eigenlijk, in de gietende regen ,moeten
kunnen meeneurieen onder moeders paraplu.
Hopelijk regent het alleen in Santiago en niet teveel onderweg, toch heeft het zijn charme.
Na nog wat aanmoedigende woorden van de buren en een bloemetje van mijn vrouwke ben ik om 10h vetrokken. De tocht ging eerst naar Diest om daarna over de oude spoorlijn RAVEL2 naar Namen te fietsen. Mijn drank was iets voor Tienen al op dus ik op een terras. Veel bekijks voor mij en mijn fiets en de vragen kwamen al snel. Mijn eerste contact was iemand uit Overpelt. Na veel vijven en zessen vroeg ik wat hem in Tienen bracht en hij vertelde dat er dit jaar al 7000 km op zijne teller stond. Op zich al een hele prestatie, maar toen hij al 82 jaar bleek te zijn, viel ik toch van mijne stoel.
De knie deed weer moeilijk maar toch in Namen geraakt. Mijn gastvrouw woont in een prachtig herenhuis "A house with a view" op het hoogste punt in Namen. Na 107 km ben ik bekaf naar boven gesukkeld, meer gelopen dan gereden. Maar de ontvangst maakte direkt alles goed. Annemarie kreeg nog een telefoon om een Nederlander Mattie Garnier op te halen die ergens gestrand was zonder slaapplaats te vinden. De eerste dag eindigde dus in pure luxe. Als het lichaam morgen nog verder wil gaat het naar Fumay net over de Franse grens.
90 km - Dag 2 begon miezerig, daarna zelfs regen. Moest eerst nog een stempel gaan halen in het bisschoppelijk gebouw in de binnenstad. Had pas aangebeld en de deur ging al open. Daarachter stond een giechelend vrouwtje al klaar met hare stempel. Afscheid genomen van de Nederlander die daar ook al stond voor zijne stempel. Dan op weg, de knie nog wat stijf, maar geleidelijk aan gaat het beter. Dinant binnen gekomen stonden er op de brug metershoge saxofoons opgesteld. dus ene foto. Opeens achter mij een chinees koppel op leeftijd met de vraag of er een publiek toilet is. Chinees naar de WC, dan een Amerikaans koppel: Wat ik hier doe in die rare outfit? Had dit pas uitgelegd of een groep West-vlamingen kwam met dezelfde vragen. Het wordt stilaan teveel met die lof over mijn doel. Broodje met een pintje en weer op pad richting Marienbourg. Net voor Doische, mijn volgende stop, kom ik drie dames tegen op de fiets. Eentje was al eens naar Compostela geweest. Verder gepraat en toen bleek dat ze alledrie kinesisten uit het Gentse waren. In 1967 hadden ze nog les gehad van Dr Viane in de neuropsychiatrie. Straf (nvdr. Dr Viane is de vader van mijn vrouwke). In Doische het office du tourisme binnen. Lief madammeke achter de balie. Ze toont mij de weg, herhaalt dat drie keer en zegt dat ze ook een stempel mag geven omdat dit ook een route is.
Op weg naar Fumay langs de Voieverte. Prachtige fietsroute, helemaal niet moeilijk met massa's bloemen langs de kant. Ik rij een camping voorbij en zie daar twee mensen. Gevraagd of dit camping Belle Vue is. Jaja. Het waren Nederlanders die konstant op reis zijn met de caravan. Nog wat eten gehaald in het volgende dorp, tent gezet, toen begon het te regenen. gezellig babbeltje met de Hollanders met toast met geitenkaas op de BBQ. Nu mijn verhaal afmaken en slapen met een hoop gedonder de ganse nacht.
NIET DE AFSTAND IS BELANGRIJK, WEL DE MENSEN DIE JE ONTMOET. 106 km Onweerachtig 21°
Wat een onweer vannacht! Ik moest mijn vier zakken in elke hoek zetten en in 't midden gaan liggen om niet weg te vliegen. De rit op zich was weer mooi tot Charlesville-Mezières. Daar geraakte ik mijne weg kwijt en Attigny, mijn beoogde doel, was net iets te ver, omdat ik de ganse Voieverte gereden had.Na veel heen en weer gereden te hebben ,dan maar een cafè binnen gestapt. De twee gasten buiten op het terras kegen mijn gezelschap. Na wat vragen stelde de linkse op de foto mij voor mij naar de winkel te brengen met zijne auto, Wat eten te kopen , en te gaan overnachten op de camping van het Lac du Bairon. Een goed alternatief. Maar vijf dorpen, een onweer, en zeven bergen later stond ik voor een gesloten camping. Dus logeren in de vrije natuur was de enige oplossing, rustig was het hier wel. Nu zit ik hier mijn logboek bij te werken met een kakafonie aan vogelgeluiden rondom mij. 't Waren vriendelijke gasten, maar van campings hadden ze gene kaas gegeten of had mijn kennis van de taal van Moliére me in de steek gelaten en lag het misverstand helemaal bij mezelf? Na de drie pintjes bij het terras , want ik heb toch maar getrakteerd, zal het slapen in een tent me wat beter af gaan. Al bij al is slapen op de grond toch geen garantie voor een goede nachtrust.
Gans de nacht aan het Lac du Bairon met de vogels op de achtergrond. Het recital duurde de ganse nacht. Toch redelijk geslapen, maar 's morgens was alles kletsnat. Na 2 koffies in Le Chêne op weg naar Attigny. De hoop dat de bergen voorbij waren bleek vals te zijn. Gestaag bergop bergaf, meer op dan af naar mijn gevoel. Ergens te velde - en de velden zijn daar zo groot als de Provincie Antwerpen - verloren gereden. Een weg op de kaart bestond niet meer. Dus wachten tot er iemand langs komt. Het waren 2 mannen in een busje en hun uitleg was duidelijk. Door een bos nog ne zandweg, weer bergop en tot het volgende dorp. Water gevraagd want alles was weer op (6 tot 7 liter per dag gemiddeld).
Dat is wat ze bedoelen met eenzaam zijn. Ik kon mezelf wat moed inspreken door plaatselijk moppen te verzinnen. Ik was bekaf maar heb me een kriek gelachen, 't was geen zicht. Belangrijk was de wil om verder te rijden, die ik mijzelf zo had opgelegd.
In Attigny gestopt voor de stempel. Mijn tent uitgepakt en midden op het dorpsplein opgezet op de hete straatstenen om te drogen. Ik had nogal bekijks: de mensen kwamen weer vanalles vragen natuurlijk. In Suippes een overnachtingsplaats met wasmogelijkheid en internet gaan zoeken. Uiteindelijk 10km verderop in Bussy-le-Château terecht gekomen in een prachtige Chambre d'Hôtes, lekker gegeten en tot middernacht aan de computer gezeten.De prijs is wel wat hoog om regelmatig te doen ,maar af en toe kan het wel eens. Veel plezier gehad natuurlijk met de Gasten en uitvoerig mijn verhaal moeten doen over Compostela. De foto's zullen voor een volgende keer zijn.
Aux portes de Tumuli rechts boven ,mijn slaapkamer
stormachtige wind en 20°; pas vertrokken om 10h30.
Je valt niet omdat je zwak bent, maar omdat je denkt dat je sterk bent.
In L'Epine was de mis bezig dus geen stempel. Dan maar verder naar Chalons-en-Champagne en eindelijk op de echte route naar Compostela. In Chalon juist te laat en moest nog 2h wachten voor de stempel. Dus een rondje door de overdekte groentemarkt gemaakt en een Plat du jour genuttigd op een pleintje. Daarna stempel gehaald, madame stond al te wachten. In de kerk prachtige glasramen en een reuze tafereel over de kruisiging van Christus maar met playmobil figuurtjes.
De wind was met stormkracht recht in mijn richting aan't blazen. Na 30km steendood en ik dacht "hier stopt het voor mij". Zelfs bergaf moeten blijven trappen om niet stil te vallen. Alle duivels uit de hel gevloekt en 50km verder nog mijn doel bereikt. Arcis-sur-Aube heeft een Belgische pastoor werdt mij verteld. Weer slecht geslapen, maar dat komt zeker door mij totaal leeg te rijden. Dus morgen rustig aan om niet opgebrand te raken.
De camping had Nederlandse eigenaars. s'Morgen kreeg ik mijn drankbussen terug met een lekker smaakje.
Iedereen wil op de top van de berg leven , maar geluk vindt je langs de klim
44 km
Schitterend weer 27°
Was weer niet opgedroogd vannacht. Het begon wel op een mooie dag te lijken, zon, geen wind. Weer laat vertrokken maar met de overbelasting van gisteren moest alles een beetje rusten. Spieren voelen als pap aan. Even voor Troyes een klimmetje, maar als beloning een afdaling van 5 km.
De kathedraal van Troyes bleek gesloten tot 14h. Dus even de stad in, een biertje en wat eten. Stempel gehaald en weer op weg nu naar Rosières. Daar verbleven in jeugdherberg, waarvan een deel een omgebouwd voormalig klooster is. Geen warme keuken maar kon wel een pizza bestellen. Nog tijd voor de was en de plas. Jan en Koosje kwamen ook aangereden, een Hollands koppel dat ik al eens tegen kwam. Hij journalist, zij de dochter van een uitgeverij in Rotterdam. Veel over elkaar verteld en bij de tweede fles Chanel werd er al wat meer gelachen. Laat naar bed, hopelijk zijn de spieren een beetje uitgerust. Morgen staat er een grote rit te wachten.
's Morgens alles weer kletsnat. Al dat gedonder 's nachts. Ingepakt onder een afdak en weg. 't Was al bij al een rustige rit met een stop in Evry-le Châtel, naast het rare toerisenbureau in de ronde vorm. In een eenvoudig restaurant, net naast het ronde gebouw, nog lekker gegeten ook. Het ging er wel hectisch aan toe . De bediening werd gedaan door een madammeke en er zaten zeker 50 mensen binnen die allen in een korte tijdspanne te eten kregen. De keuze bestond maar uit 2 menu's van 12€ maar stond wel snel op tafel.
Laatste 20 km reed ik de Bourgogne, meer bepaald de Chablis. Soms hellingen tot 8% maar niet te lang.
In Auxerre aangekomen in de gietende regen. Bij de kathedraal stond er al iemand op mij te wachten. Fiets oppassen, mee naar secretariaat, de weg naar het voetbalstadion tonen tot hij vroeg om een beetje steun voor zijn eten vanavond. Ik had het kunnen weten. Aan het voetbalstadion van Auxerre ligt de camping. Net op tijd binnen, maar moest wel 20 min. wachten eer ik mijn tent kon opzetten wegens het onweer. Na 100 km fietsen en 20 min in de regen verstijfd van de kou mijn tent opgezet. Een veel te hete douche heeft me er toch wat bovenop gebracht. Dagboek bijwerken. Telefoontje naar huis en dan slapen. In de nacht voelde ik een slak in mijne nek. 's Morgens lag ze verpletterd onder mijne slaapzak (slik).
Ik ben Alois Van der Veken
