Ik ben Alois Van der Veken
Ik ben een man en woon in Mol () en mijn beroep is gepensionneerd.
Ik ben geboren op 04/07/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen ,wandelen in de bergen.Photoshop en films monteren.
21-05-2014
Foto's Voie verte
Net buiten Dinant stond de weg al aangegeven
Nog een bord met Camino de Santiago 2500 km Prachtige beelden langs de maas
NIET DE AFSTAND IS BELANGRIJK, WEL DE MENSEN DIE JE ONTMOET. 106 km Onweerachtig 21°
Wat een onweer vannacht! Ik moest mijn vier zakken in elke hoek zetten en in 't midden gaan liggen om niet weg te vliegen. De rit op zich was weer mooi tot Charlesville-Mezières. Daar geraakte ik mijne weg kwijt en Attigny, mijn beoogde doel, was net iets te ver, omdat ik de ganse Voieverte gereden had.Na veel heen en weer gereden te hebben ,dan maar een cafè binnen gestapt. De twee gasten buiten op het terras kegen mijn gezelschap. Na wat vragen stelde de linkse op de foto mij voor mij naar de winkel te brengen met zijne auto, Wat eten te kopen , en te gaan overnachten op de camping van het Lac du Bairon. Een goed alternatief. Maar vijf dorpen, een onweer, en zeven bergen later stond ik voor een gesloten camping. Dus logeren in de vrije natuur was de enige oplossing, rustig was het hier wel. Nu zit ik hier mijn logboek bij te werken met een kakafonie aan vogelgeluiden rondom mij. 't Waren vriendelijke gasten, maar van campings hadden ze gene kaas gegeten of had mijn kennis van de taal van Moliére me in de steek gelaten en lag het misverstand helemaal bij mezelf? Na de drie pintjes bij het terras , want ik heb toch maar getrakteerd, zal het slapen in een tent me wat beter af gaan. Al bij al is slapen op de grond toch geen garantie voor een goede nachtrust.
Gans de nacht aan het Lac du Bairon met de vogels op de achtergrond. Het recital duurde de ganse nacht. Toch redelijk geslapen, maar 's morgens was alles kletsnat. Na 2 koffies in Le Chêne op weg naar Attigny. De hoop dat de bergen voorbij waren bleek vals te zijn. Gestaag bergop bergaf, meer op dan af naar mijn gevoel. Ergens te velde - en de velden zijn daar zo groot als de Provincie Antwerpen - verloren gereden. Een weg op de kaart bestond niet meer. Dus wachten tot er iemand langs komt. Het waren 2 mannen in een busje en hun uitleg was duidelijk. Door een bos nog ne zandweg, weer bergop en tot het volgende dorp. Water gevraagd want alles was weer op (6 tot 7 liter per dag gemiddeld).
Dat is wat ze bedoelen met eenzaam zijn. Ik kon mezelf wat moed inspreken door plaatselijk moppen te verzinnen. Ik was bekaf maar heb me een kriek gelachen, 't was geen zicht. Belangrijk was de wil om verder te rijden, die ik mijzelf zo had opgelegd.
In Attigny gestopt voor de stempel. Mijn tent uitgepakt en midden op het dorpsplein opgezet op de hete straatstenen om te drogen. Ik had nogal bekijks: de mensen kwamen weer vanalles vragen natuurlijk. In Suippes een overnachtingsplaats met wasmogelijkheid en internet gaan zoeken. Uiteindelijk 10km verderop in Bussy-le-Château terecht gekomen in een prachtige Chambre d'Hôtes, lekker gegeten en tot middernacht aan de computer gezeten.De prijs is wel wat hoog om regelmatig te doen ,maar af en toe kan het wel eens. Veel plezier gehad natuurlijk met de Gasten en uitvoerig mijn verhaal moeten doen over Compostela. De foto's zullen voor een volgende keer zijn.
Aux portes de Tumuli rechts boven ,mijn slaapkamer
stormachtige wind en 20°; pas vertrokken om 10h30.
Je valt niet omdat je zwak bent, maar omdat je denkt dat je sterk bent.
In L'Epine was de mis bezig dus geen stempel. Dan maar verder naar Chalons-en-Champagne en eindelijk op de echte route naar Compostela. In Chalon juist te laat en moest nog 2h wachten voor de stempel. Dus een rondje door de overdekte groentemarkt gemaakt en een Plat du jour genuttigd op een pleintje. Daarna stempel gehaald, madame stond al te wachten. In de kerk prachtige glasramen en een reuze tafereel over de kruisiging van Christus maar met playmobil figuurtjes.
De wind was met stormkracht recht in mijn richting aan't blazen. Na 30km steendood en ik dacht "hier stopt het voor mij". Zelfs bergaf moeten blijven trappen om niet stil te vallen. Alle duivels uit de hel gevloekt en 50km verder nog mijn doel bereikt. Arcis-sur-Aube heeft een Belgische pastoor werdt mij verteld. Weer slecht geslapen, maar dat komt zeker door mij totaal leeg te rijden. Dus morgen rustig aan om niet opgebrand te raken.
De camping had Nederlandse eigenaars. s'Morgen kreeg ik mijn drankbussen terug met een lekker smaakje.
Iedereen wil op de top van de berg leven , maar geluk vindt je langs de klim
44 km
Schitterend weer 27°
Was weer niet opgedroogd vannacht. Het begon wel op een mooie dag te lijken, zon, geen wind. Weer laat vertrokken maar met de overbelasting van gisteren moest alles een beetje rusten. Spieren voelen als pap aan. Even voor Troyes een klimmetje, maar als beloning een afdaling van 5 km.
De kathedraal van Troyes bleek gesloten tot 14h. Dus even de stad in, een biertje en wat eten. Stempel gehaald en weer op weg nu naar Rosières. Daar verbleven in jeugdherberg, waarvan een deel een omgebouwd voormalig klooster is. Geen warme keuken maar kon wel een pizza bestellen. Nog tijd voor de was en de plas. Jan en Koosje kwamen ook aangereden, een Hollands koppel dat ik al eens tegen kwam. Hij journalist, zij de dochter van een uitgeverij in Rotterdam. Veel over elkaar verteld en bij de tweede fles Chanel werd er al wat meer gelachen. Laat naar bed, hopelijk zijn de spieren een beetje uitgerust. Morgen staat er een grote rit te wachten.
's Morgens alles weer kletsnat. Al dat gedonder 's nachts. Ingepakt onder een afdak en weg. 't Was al bij al een rustige rit met een stop in Evry-le Châtel, naast het rare toerisenbureau in de ronde vorm. In een eenvoudig restaurant, net naast het ronde gebouw, nog lekker gegeten ook. Het ging er wel hectisch aan toe . De bediening werd gedaan door een madammeke en er zaten zeker 50 mensen binnen die allen in een korte tijdspanne te eten kregen. De keuze bestond maar uit 2 menu's van 12€ maar stond wel snel op tafel.
Laatste 20 km reed ik de Bourgogne, meer bepaald de Chablis. Soms hellingen tot 8% maar niet te lang.
In Auxerre aangekomen in de gietende regen. Bij de kathedraal stond er al iemand op mij te wachten. Fiets oppassen, mee naar secretariaat, de weg naar het voetbalstadion tonen tot hij vroeg om een beetje steun voor zijn eten vanavond. Ik had het kunnen weten. Aan het voetbalstadion van Auxerre ligt de camping. Net op tijd binnen, maar moest wel 20 min. wachten eer ik mijn tent kon opzetten wegens het onweer. Na 100 km fietsen en 20 min in de regen verstijfd van de kou mijn tent opgezet. Een veel te hete douche heeft me er toch wat bovenop gebracht. Dagboek bijwerken. Telefoontje naar huis en dan slapen. In de nacht voelde ik een slak in mijne nek. 's Morgens lag ze verpletterd onder mijne slaapzak (slik).
In de snackbar op de camping een Frans ontbijt genomen en 2 maal Café au lait. Dat deed deugd 's morgens nog eens ene koffie.
Vertrokken voor een vlakke rit langs het Canal du Nivernais. Een toeristische fietstocht van Auxerre naar Vézelay. Een kanaaltje langs de Yonne. Afwisselend mooie weiden, hellingen met en zonder wijngaarden. Ook grote natuurlijke bossen met hoge rotsen waar aan alpinisme wordt gedaan. Daarna weg van het kanaal de bossen in met een helling van 7% gedurende 2,5 km. Dan nog 2 klimmetjes van een km aan 7% en ik was in Vézelay, het grote doel waar alle Santiagogangers samen komen.Ben tot aan de deur van de kathedraal gereden op de fiets, voor degenen die de helling kennen weten waarover ik spreek. Direkt de stempel gehaald en onderdak gezocht in de refuge naast de kerk.
Morgen speciale pelgrimsmis waar ik naar voor word geroepen om de pelgrimszegen te krijgen.
's Morgens om zeven uur eruit. Pelgrimszegen in de kathedraal voor mij en mijn Franse compaan. Indrukwekkend wanneer je die kerk binnenkomt. De zonnestralen verlichten op natuurlijke wijze het altaar, de rest van de kerk blijft in het donker. Echte Dan Brown toestanden: Zeven paters en zeven nonnen zitten geknield met het gezicht naar het altaar kompleet in het wit gekleed met kappen over het hoofd. De klokken luiden 7h en alle geestelijken stonden recht en begonnen klassieke en gregoriaanse liederen te zingen in deze mystieke sfeer. Dit was op professioneel niveau. Aan het einde van de plechtigheid werd ik naar voor naar het altaar gebracht door de Hospitalier van Ste Madeleine. Moest midden tussen de paters en de nonnen die bleven zingen voor de abt aan het altaar staan. Er werd van alles gezegd in een religieus Frans waar ik de ballen van begreep en plots stopten de gezangen en kreeg ik de zegen met de woorden "Bonne Route". Na dit officiële gedeelte werd ik van overal gefeliciteerd. Ik ben nooit zo klein en emotioneel geweest als op dat moment.
Nog wat rondgelopen in Vézelay, 't leek of de ganse wereld daar rondliep. Teveel volk voor mij en rap op de fiets. Niet vooraleer Olivier van de Ste Madeleine mij voorgesteld had naar Corbigny te rijden en daar te overnachten. Via de telefoon afgesproken, 't was maar een goeie 30 km. Na lange stijgingen maar ook lange afdalingen stond ik 3h later in Corbigny. Ontvangst in het Oostenrijks met een drankje met sucre de pomplemouse (=pamplemousse) in het water wat heerlijk verfrissend was. Madame was afkomstig uit Salzburg en vroeger nog Hospitalier geweest in de Ste Madeleine in Vézelay. Ik was in Bourgondië dus ook navenant gegeten, dit was 5 sterren waard.
Nog over die kathedraal. Op 21 juni, dag van de zomerzonnewende, wordt bij het begin van de viering de volledige middengang van voor tot achteraan in de kerk verlicht door de zon en de rest blijft in het duister.
Cougères
Dit gerecht serveer je bij het aperitief. Dit recept voor Cougères is een oud familierecept . Ze raakte jaren geleden verknocht aan het gerecht bij een wijndegustatie in Chablis. (Recept voor zes personen.)
Ingrediënten
- 250 g gruyère - 30 g geraspte parmesan - 100 g boter - 150 g bloem - 25 cl water - 4 eieren - peper en muskaatnoot
Werkwijze
Breng het water aan de kook. Snij het blok gruyère in heel fijne stukjes van ongeveer 1 cm bij 5 mm. Zodra het water kookt, voeg je de bloem toe. Roer krachtig door het mengsel.
Blijf roeren tot je een stevig mengsel hebt en haal de pan van de kookplaat. Laat het mengsel al roerend drogen zodat het niet aan de pan blijft kleven.
Daarna voeg je de eieren een per een toe. Blijf roeren zodat de eieren goed worden gemengd. Voeg de kleine blokjes gruyère toe aan het deeg.
Neem een bakplaat met bakpapier en maak van het mengsel kleine hoopjes van 1,5 cm bij 2 cm. Strooi er de geraspte parmesaan op voor een krokant effect. Zet de bakplaat 20 minuten in een voorverwarmde oven op 170 graden. Serveer de hapjes lauw met een fris glaasje Chablis.
Tip: opteer veeleer voor een blok kaas dan voor geraspte kaas.
Het begon goed maar ook regen, bewolkt, soms koud 19°
Een fietstocht schept ruimte om te mijmeren en na te denken over de zaken die je bezig houden.
Eindelijk een stevig ontbijt zoals ze dat in Oostenrijk kennen. Uitvoerig afscheid genomen van Madame Guida. Nog een prentje van een grootnonkel, die zalig is verklaard, op mijne fiets voor een goede reis. Ook van de drie Duitsers die te voet waren, maar elk jaar maar een stukje liepen. De oudste broer was slechtziend en had de hulp nodig van de andere broer die ook zijn dochter meehad. Fijne mensen die drie.
Op hemelvaartsdag ben ik zelf ook een paar maal ten hemel gestegen maar gelukkig met een mooie afdaling erna. Vrij lastig parcours in de Morvan met af en toe nog wat regen erbovenop. Soms zit ik na te denken op mijn fiets zonder in de gaten de hebben dat ik boven ben en als een gek mijn pedalen zit rond te draaien. Dat noemen ze waarschijnlijk" conditieoneel in orde" zijn.
Nu ,aangekomen in Nevers, het klooster zoeken waar Bernadette haar verdere leven als non heeft doorgebracht. In het Espace St Bernadette, waar ik dus logeer, ligt ze opgebaard in een sarcofaag. Alleen haar handen en gezicht zijn bedekt met een laag was. Triest verhaal van deze Bernadette. Ze is opgenomen in dit klooster, maar de medezusters zouden op haar neergekeken hebben omwille van haar arme afkomst. Het waren allen nonnen van rijke afkomst die dan ook een grote inbreng deden om in het klooster te mogen intreden. Jaloezie was de oorzaak dat Bernadette alleen de vuile werken mocht opknappen, zoals de groenten en andere benodigdheden die naar het klooster werden gebracht binnendragen. Ze heeft dit zo op haar eigen devote manier opgelost. Nu draait alles om Bernadette en van de rest spreekt men niet meer.
Ben nu ongeveer halfweg de Spaanse grens en één derde van de trip zit erop. In de Kathedraal van Nevers kwam ik weer een Oostenrijker tegen die via Wenen, Genua, Barcelona, Valencia naar Compostela was gereden en nu via Bilbao naar Nevers. Hij rijdt gemiddeld 160 km per dag en is al 34 dagen onderweg.Dat was geen pelgrimstocht meer maar een koers.Wou graag bij mij blijven, maar ben hem in het klooster kwijtgeraakt. Dus eten en slapen bij de nonnen. Ze durven hier serieuze kosten aanrekenen en proberen eerst hun duurste kamer aan mij verkopen , wat 50€ per nacht inhield. Na wat over en weer gepraat is het dan 20€ met ontbijt geworden. Een huis in het park van het klooster voor mij alleen met garage. Hier moet Bernadette iets mee temaken hebben!
Een echte ontdekkingsreis is geen speurtocht naar nieuwe landschappen, maar kijken met nieuwe ogen
Afspraak vandaag met Geert, de werkgever van Hilde die omwille van een beetje familiale hulp in de buurt was. Na het ontbijtbuffet bij de nonnetjes afgesproken met Geert om samen de stad in te gaan. Een mooi terrasje gedaan, nadien nog het hertogelijk paleis bezocht. Heeft me een stiletto gegeven om makkelijker met mijn smartphone om te gaan waarvoor mijn dank.
Ook veel dank aan alle personen en de familie die reacties op mijn blog hebben geplaatst. Tegen Joris zou ik zeggen veel trainen en ge kunt ne volgende keer mee, geldt ook voor de Koen. Voor de Stef zou het een fantastische tour zijn, alleen zou ik hem niet kunnen volgen met zijne moto.Voor de Leo die een trouwe volger lijkt te zijn en alle mensen die ik onderweg ontmoet voor hun steun en reacties.
De rit ging vandaag door een mooi stukje Frankrijk. Apremont sur Allier moet een van de mooiste dorpjes van het land zijn. Bokrijk in't groot zo zag ik het. Mooie weiden vol beenbreek en orchideeën. In het Office du Tourisme van Saint Amand Montron navraag gedaan naar de beschikbaarheid in Bouzais. Geen antwoord, dus er zo naar toe. Aangekomen In Bouzais stond de Hospitalier nog te bellen met de dame van het toerismebureau over mijn aanvraag voor een slaapplaats. Er was niemand anders dan ik dus hebben we er met ons twee maar een gezellige avond van gemaakt. Hij probeerde Engels te praten met mij omdat hij dat zo plezant vond. Hilarische toestanden met het eten. Hij kookte voor mij een maaltijd met een slaschotel vooraf. Zette van alle sausjes op tafel en ik probeerde alles uit. De man was afkomstig van La Réunion, een eiland in de Indische oceaan waar de keuken nogal pittig is.Ik had wat veel pimenté in mijne sla gedaan met het gevolg dat alles brandde in mijne mond. Hij goot nog wat extra wijn in mijn glas om te blussen, toen water, toen melk, maar het hielp niet. Dan maar gauw de hoofdschotel rijst met groente en gehakt. Mét de tip dat het heel smakelijk is met een beetje pimenté, wij krom van 't lachen. Al met al een zeer geslaagde dag met dank aan John Peter Poirie die, toen hij zijn naam uitsprak demonstratief alle peren uit de fruitschaal haalde om mij duidelijk te maken in welke hoek ik de vertaling moest zoeken. Blog bijwerken en naar bed.
Goed geslapen bij Jan Peter Pereboom, maar moet volgens de regels om 9h weg zijn. 't Werd toch wat later maar OK. De weg was redelijk, niet te veel stijgen. Op een gegeven moment stond ik midden in een bos en van een weg was geen sprake meer. Omgevallen bomen, diepe plassen dus twijfel of ik hier wel goed zat. Na een tijdje kwamen er drie ruiters aangereden. En ja, ik zat op de goeie weg. Heb wel 1km moeten stappen. Waar halen ze het in hunne kop om zo'n wegen te nemen. De streek van de Berry waar ik nu al 3 dagen doorheen rijd is op zich niet zo bergachtig maar het stuk na Le Chatel is toch pittig om te fietsen. Een voorsmaakje van wat me in de Creuze te wachten staat.Nog een halte gemaakt in een dorp ,Neuvy-Saint-Sépulchre,met een ronde kerk met als meest waardevol stuk een beeld van Sint Jacobus
Uiteindelijk moe in Cluis aangekomen naar het Office du Tourisme. Er was net een vernissage bezig, maar ik had meer bekijks dan de schilderijen. Glaasje en hapje meegenomen praatje met verscheidene Nederlandse inwoners van Cluis en een dame van het toerismebureau met mij op stap naar de Refuge ergens in de stad.Een klein huisje achter de kerk met de sleutel onder ene steen ging mijn onderkomen voor deze nacht worden.Daar logeerde al een lief Nederlands koppel dat al 42 dagen te voet onderweg was. Ze zijn voor drie inkopen gaan doen en verontschuldigden zich dat er niet veel keuze van eten meer was,maar ze had wel lekker gekookt moet ik zeggen.Het huisje, met de fiets voor de deur ,was voldoende uitgerust om 4 pelgrims te herbergen. Er moet wel flink nagedacht geweest zijn om er nog een badkamertje en WC in te krijgen.
Ook een reis van duizend km begint met een eerste trap
Vanmorgen wat later opgestaan om het Nederlands koppel de tijd te geven rustig te vertrekken. Een beetje overschot als ontbijt, de sleutel onder een steen naast de voordeur en weg.
Het landschap zou vandaag veranderen, ik rij nu door de Marche, vergelijkbaar met onze Ardennen. Het gaat gedurig op en neer en lastiger dan ooit. Daarenboven nog 10 km verkeerd gereden en voelde stilaan mijn batterijen leeglopen.
In La Souterraine, op zondzag een doodse stad, geen plaats gevonden om te slapen. Dan misschien in een hotel, 65 euro zonder ontbijt. Dat ziet ge van hier was mijn antwoord en weg was ik. Terwijl ik naar buiten ging kwam er net een Pool binnen en die gooide de receptioniste alle vloeken van de Zwarte Madonna naar haar hoofd. Uit zijn verhaal verstond ik dat er boven in de stad een goedkoper adres was. Ikke daar naartoe en na wat zoeken, een vrouwenstem riep naar mij. Ik had ze niet gezien, en gelukkig bleef ze roepen. Ze was Engelse en had een Chambre d' Hôtes, maar ook een plaats voor pelgrims: 48 euro all in, zelfs mijne was van drie dagen. Een avondje in Engelse stijl, 't was weer eens wat anders. Alles in huis was in vintage stijl, knap om te zien. Morgen komt er een hele zware dag en er zullen er meerdere volgen.
La souterraine heeft veel met Compostela te maken: een speciaal St Jacobsbeeld in de kerk , weer de plavijen in de stad in de vorm van een schelp, een grote witte steen in de toren van de kerk die de pelgrims de weg wijst naar Compostela.Net toen ik mijn stempel ging halen kwam een Belgisch koppel op me toegestapt staken hun bewondering weer niet onder stoelen of banken, amaai van Mol,da's ook niet bij de deur. Zelf deden ze een tour de france met de mobielhome. Bij het horen dat mijn drinkbussen weer leeg waren is de man snel naar zijn mobielhome gelopen en kwam terug met een fles plat water van 1,5 l , stak ze in mijn handen met de woorden "dat hebt ge wel verdiend".
Heb nu de kaap van de 1000 km overschreden en nog 1600 km te gaan...
Frankrijk is een mooi land, spijtig dat er Fransen wonen zegt men in Holland. De hollanders die samen gereden hebben met mij hebben nu door dat de Fransen warme mensen zijn. Wij ondervinden dit dagelijks.
Afscheid genomen van het schuchter Engels koppeltje dat ook in de Chambre d'hôtes logeerde en op doorreis was naar Gayat. Zij was 6 maanden zwanger. Veel afgezien, maar zo'n mooi landschap. Ik was nog maar 200m weg of er stond een Hollander de weg te zoeken. Dus wij samen op stap. Ben hem kwijtgeraakt in Bénévent l'Abbaye omdat ik eventjes met de nonnekes wou gaan spreken. Zeer behulpzame mensen. Hier waren de straten weer geplavijd met de bronzen schelpen.
Verder door de vallei van de Creuze, de zomer is hier 2 weken voor op ons, vele mooie landschappen, bloemen in volle bloei. Nog geen enkele weide gemaaid. De natuur haalde het vandaag van de vermoeidheid van het klimmen.
In St Léonard de Noblat naar de papéterie om de sleutel van de Refuge. Natuurlijk op maandag gesloten. Een vrouwtje kwam naar me toegelopen en vroeg of ik een kamer zocht. Ze nam me mee naar de refuge waar de Hollander van deze morgen al was. Blij dat hij was dat ik hem dit had aangeraden. We gingen samen naar de supermarkt en toen we terug kwamen was er ook een Fransman die ook Duits sprak. Er kwam nog een Nederlander bij, Erik. Daarna nog een Afrikaans type maar wist niet van waar. We hadden een paar biertjes en wijn gekocht en wat maaltijden om in de microgolf op te warmen. Veel plezier gemaakt. Toen kwam madame nog binnen met zelfgeplukte aarbeien uit hare tuin. Later hoorden we muziek uit de kathedraal komen en ik direct naar binnen om te luisteren. Blijkbaar zijn de anderen me gevolgd want een minuut later zaten ze allen naast mij. 's Avonds was de kathedraal (in Romaanse stijl) prachtig verlicht. Dit is een plaats om nog eens terug te komen. Vakantiesfeer!
Ik ben Alois Van der Veken
Het huisje, met de fiets voor de deur ,was voldoende uitgerust om 4 pelgrims te herbergen. Er moet wel flink nagedacht geweest zijn om er nog een badkamertje en WC in te krijgen.
