Akelei is al sinds de late Middeleeuwen in cultuur. Op schilderijen is de schoonheid van akelei vaak verbeeld. Akelei spreekt tot de verbeelding door de mooie kleur van de bloem en de eigenaardig gekromde, lange sporen aan de achterzijde van de bloem. In een historische en de 'nette' tuin bij een boerderij zal akelei vast niet ontbreken. Wanneer de goede soorten en hybriden worden gekozen, is het ook in een stadstuin helemaal geen moeilijk te houden plant.

De bloem van de akelei bestaat aan de buitenkant uit lange (gekleurde) kelkbladen en trechtervormig vergroeide kroonbladen. Aan elk kelkblad zit een gekromd spoor. Amerikaanse soorten hebben een recht spoor. Het vruchtbeginsel is klierachtig behaard. Op basis van de lengte van het spoor ten opzichte van de lengte van de kelk- en kroonbladen en de kleur hiervan worden de soorten en variëteiten van elkaar onderscheiden. Er zijn zo'n honderdtwintig soorten akelei bekend.

Eind april beginnen de knoppen te zwellen		Bij veel ranonkelachtigen is de bloemknop vaak gekleurd; de sporen zijn al te zien		Akelei in volle bloei, een schilderachtig schouwspel