23. WAAROM DE STEKELS VAN DE ROOS NAAR BENEDEN WIJZEN?
Heeft u wel eens goed naar de stekels van de roos gekeken?Vroeger wezen ze met hun punt naar boven, nu ziet u dat ze naar beneden wijzen. Hoe dat gekomen is leest u in het volgende sprookje.
Plotseling dwarrelde er 驮 zaadje naar beneden. Er was weer hoop! De engel Lucifer was door zijn wandaden verbannen naar de hel. Hele dagen ijsbeerde hij door de hel en verzon listen om uit dit ellendige oord te ontsnappen, maar tot zijn grote wanhoop mislukte alles. Op een dag zag Lucifer de uitzichtloosheid van zijn situatie in en staarde somber voor zich uit. Totdat het zaadje voor zijn voeten viel. Voorzichtig raapte hij het pluizige zaadje op en glimlachte. Uit alle hoeken en gaten in de hel verzamelde Lucifer stof en aarde, maakte er een mooie hoop van op een lichte, niet te hete plek en legde het zaadje 1 cm diep bovenin het bergje. Water vinden was in de hete hel een probleem, maar Lucifer was niet voor een gat te vangen en liet waterdampen condenseren en ving de schaarse waterdruppels zorgvuldig op en druppelde deze op het zaadje. Geduldig en nauwgezet zorgde Lucifer voor het plantje dat uit het zaadje ontsproot. Het plantje ontwikkelde zich als een sterke roos en zocht zijn weg naar boven naar het licht. Lucifer wachtte tot de roos bijna tot het plafond van de hel en de rand van de wereld reikte. De stekels van de roos die trots naar boven wezen gebruikte hij als traptreden naar zijn bevrijding. Wat was hij dichtbij! Maar Lucifer bleek te ongeduldig. Hij klom helemaal naar boven, maar de roos was n贠niet hoog genoeg gegroeid. Hoe hij ook reikte en sprong vanaf de bovenste stekel, hij kon de rand van de wereld net niet bereiken. Vloekend en tierend brieste Lucifer zijn onmacht uit. En?dat hoorde God. "Roos, wat doe je daar?! Dat kan niet!"brulde God. De roos schrok zo van deze bulderende stem dat van schrik al haar stekels omlaag zakten En Lucifer? Die verloor zijn grip en roetste langs de stekels naar beneden. Terug in de hel, waar hij nu waarschijnlijk nog ligt te mokken.
de tuin van mijn grootmoeder,wij woonden in LIER maar in de vakantie mocht ik voor 2 maand naar mijn grootouders op den boerenbuiten nog toen, dat was voor mij het grootste plezier ik zie nog steeds de tuin voor mij met allerlei bloemen en struiken zoals rode, witte bessen, frambozen aardbeien een perzikenboom appelbomen met bellefleuren aalbessen en over de straat allemaal weiden met aan de kant bramen die wij samen gingen plukken die werden dan gewassen en er werd suiker overgestrooid en dan maar smullen!dat was een tijd geen honderden autos in de straat zalig spelen op de boerderijen dat mocht toen nog? op de hooi zolder enz en....wij mochten nog lawaai maken en dat stoorde niemand.waar is die tijd gebleven?
in de tuin van mijn grootmoeder bloeiden ieder jaar gladiolen als kind kon ik er niet afblijven en dan was grootmoeder boos ze verzorgde ze alsof her haar kinderen waren
wie kent nog de geur van wilde meidoorn met de vlinders en het zoemen van de bijen? zoals in mijn kindertijd waar is de tijd? geen tv geen pc heerlijk buiten in de natuur
De zonnebloem zie je tegenwoordig weer veel als snijbloem gebruikt worden, in de tuin zijn ze ook een lust voor het oog. Als solitaire plant kunnen ze wel 4 à 5 meter hoog worden voordat hun grote bloem verschijnt, zonder een plantensteun kan de plant dan echter niet. In een groep houden ze elkaar in evenwicht. De zonnepitten die na de bloei verschijnen worden door onze kippen en vogels als een lekkernij opgegeten, ook de vogels in de tuin zijn er verzot op dus op tijd van de plant afhalen. De pitten kun je ook drogen en bewaren om ze later op te voeren aan de kippen of andere vogels, natuurlijk kun je ze het volgende jaar ook weer zaaien.
Zomerasters zijn schitterende snijbloemen in een vaas. Ze vormen lange stelen en hoe meer bloemen je snijdt des te meer bloemen vormt de plant. Vooral de dubbele bloemvormen zij erg mooi.
Deze eenjarige plant is de opiumleverancier in het plantenrijk, ook de klaproos behoort tot deze familie. De plant heeft een vervelende eigenschap voor ons tuinliefhebbers je kunt hem niet verplanten. Door het vele zaad wat de plant verspreidt is dit geen echt probleem ieder jaar staat er wel ergens een die op een juiste plaats staat zodat de cyclus verder gaat.
Deze vaste plant houdt van een beetje zuurachtige grond en vormt schitterende op orchideën gelijkende bloemen. De bloemen zijn wel wat kleiner dan die van orchideën en de plant wordt dan ook vaak armelui's orchidee genoemd. Zijn Latijnse naam is Tricyrtis en soms wordt de plant wasbloem genoemd.
Deze zeer gemakkelijk groeiende eenjarige plant waarvan zelfs de bloemen eetbaar zijn en dan ook gebruikt worden als garnering van gerechten. De bloemen gaan van geel via oranje naar rood. Zaad is gemakkelijk te winnen en in het voorjaar kun je dit weer zaaien. Zo kun je jaren plezier ondervinden van deze eenjarige plant.
Deze zeer gemakkelijke vaste plant kun je door scheuren zeer makkelijk vermeerderen, als randafscheiding voldoet de plant uitstekend. Zodra in het najaar al de stelen verdort zijn kun je ze tot op de grond afknippen, in het voorjaar schiet de plant opnieuw uit en krijg je weer een schitterende plant
De krokus is een van onze bekendste voorjaarsbloeiers, de botanische krokussen die we tegenwoordig veel zien hebben wel wat kleinere bloemen maar hebben daarentegen schitterende kleuren. Wit geel een paars zijn de kleuren die we bij de krokussen tegen komen.
Deze veel voorkomende tuinplanten waarvan de bloemen van boven naar beneden open gaan, zeer uitzonderlijk in de plantenwereld, doen het ook mooi als randafscheiding, na de bloei de bloemstengels zo kort mogelijk afknippen. Voor het nieuwe voorjaar de planten tot de grond van hun verdorde bladeren ontdoen zodat ze dan weer opnieuw uit kunnen lopen. Kunnen jarenlang op dezelfde plaats blijven staan. Verplanten zorgt er voor dat de bloemstengels weer steviger worden.
De hybiscus is een rijk bloeiende heester die erg van zon houdt vermeerderen gaat heel gemakkelijk doordat de planten zich geweldig uitzaaid, het leuke hieraan is dat iedere plant wel een andere kleur kan hebben. Blauw en rood-rose kleuren komen het meest voor.
De meest bekende hortensia is de rood blauw gekleurde die zelfs na de bloei in gedroogde vorm in bloemstukken verwerkt worden. De kleur van deze bloemen wordt bepaald door het ijzer dat de plant uit de grond haalt (ferro groep = rood terwijl de ferri groep blauw is) Een andere hortensia soort met witte bollen is tegenwoordig ook in onze tuin te bewonderen, snelle groei is bij deze plant echter uit den boze, de stelen zijn dan te zwak om de witte bloemen te dragen en buigen dan helemaal naar de grond. Een stokje is dan onontbeerlijk. Hortensia's houden van veel water en zullen bij felle zon dan ook snel slap gaan hangen, extra water geven is dan aan te raden.
Deze vaste planten bloeien pas in september, de meest voorkomende kleuren zijn rood met een geel hartje en lichtblauw met een geel hartje. De planten kunnen zeer uitbundig bloeien zodat er bijna geen blad meer zichtbaar is. Na de bloei sterven de stengels met verwelkte bloemen af, het beste kun je dan de planten dan afknippen vlak boven de grond, het nieuwe groen komt dan weer tevoorschijn en geeft het volgende jaar weer een bloemenpracht. Ook de chrysanten die het hele jaar als snijbloem verkrijgbaar zijn worden herfstasters genoemd, zij bloeien normaliter ook pas in het najaar.
De flox of vlambloem is een zeer attractieve vaste plant in onze tuin, jarenlang op dezelfde plaats is geen probleem, de planten scheuren en verplanten doet de planten echter alleen maar goed.
Deze populaire snijbloem is tweejarig en de trossen bloemen bestaan uit een kleur of twee kleuren, ook de bladeren zijn verschillend van kleur, witte bloemen hebben opvallend lichter groen blad. De plant bloeit pas het tweede jaar maar bloeit wel als vaste plant ieder volgend jaar.
Een van de bekendste tuinbloemen, de knollen zijn niet winterhard en moeten dus vorstvrij bewaard worden. Je kunt dahlia's goed inkuilen om bevriezing te voorkomen. De kleine enkelvoudige bloemsoorten kun je ook gemakkelijk uit zaad kweken. De bloemen blijven niet erg lang goed in een vaas maar zijn wel zeer geschikt voor het bloemencorso. De praalwagens uit Zundert bijvoorbeeld worden uitsluitend door dahlia's versiert. Door verwijdering van de uitgebloeide bloemen blijven de dahlia's tot de vorst uitbundig bloeien.
Begonia's kunnen we in twee grote groepen verdelen namelijk de eenjarige begonia's met hun vele witte, rose en rode bloempjes en de overblijvende bolbegonia's. Beide groepen overleven de vorst niet dus de bollen zul je vorstvrij moeten laten overwinteren.
De vaste planten worden Japanse anemoon genoemd en de veel bekendere anemonen die we vooral als snijbloem kennen zijn bolletjes die jaren op dezelfde plaats kunnen blijven staan.
Een sierplant die we misschien beter bij de kruiden kunnen onderbrengen, van de wilde enkelbloemige camille wordt thee gezet. Als sierplant zien we de witte camille met dubbele bloemen en in mindere mate de gele bloemen.
Van de ridderspoor kennen we tegenwoordig vooral de dubbele gekweekte vormen die vooral in bloemstukken verwerkt of als snijbloem in boeketten gebruikt worden. De oorspronkelijke blauwe en rose bloemen van de tuinbloemen zijn veel fragieler doch zeker net zo mooi, deze bloemen zaaien zichzelf erg goed. Ook zaad winnen is geen enkele probleem, verplanten gaat moeilijk.
Geraniums zijn vooral bekend als potplant doch groeien ook goed in de volle grond, deze geraniums zijn echter niet bestand tegen de vorst en moeten dan ook vorstvrij overwinteren. Vermeerderen gaat heel gemakkelijk via stekken, van een forse plant kun je tientallen stekken maken, nadat ze wortel geschoten hebben een voor een oppotten. Als de vorst voorbij is kunnen de planten dan in het voorjaar weer in de bloembakken. Uitgebloeide bloemen verwijderen houdt de planten tot aan de vorst mooi, ze houden wel erg van zon en warmte. De familie van de ooievaarsbekken kent ook veel winterharde planten zoals de mooie blauwe Franse Geraniums (zie foto's).
