Ik ben Annie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Prinses.
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 05/10/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kleindochter Emelie, lezen, schrijven, dansen, wandelen enz....
Aangename kennismaking!
Buiten de vele hobby's heb ik ook een luisterend oor voor alle lieve (en minder lieve) mensen in mijn leven. Ik respecteer elke geloofsovertuiging, rang, stand en ras. Iedereen heeft recht op een eigen visie
Er was eens, lang geleden, in het jaar 1972, een kersvers gehuwd en verliefd koppel dat emigreerde naar een heel ver land, Zuid-Afrika. Daar aangekomen was het uit met het sprookje. Te veel stress en heimwee zorgden al vlug voor een drankprobleem bij de echtgenoot. Twee jaar later stond het echtpaar terug in Zaventem met een prachtig geschenk voor de ouders, een klein prinsje, hun eerste kleinkind.
De man startte een eigen zaak, die groeide en groeide. Gevolg, nog meer stress, nog een groter drankprobleem. Ondertussen werd een prinsesje geboren. Een koningswens! Maar de koningin was doodongelukkig, vooral bang voor de agressieve buien van de man.
De zaak barstte uit zijn voegen. Er werden derden bijgehaald om alles in goede banen te leiden. Deze maakten misbruik van de situatie en hebben vooral zichzelf verrijkt. Thuis werd de levenssfeer onhoudbaar. De kinderen hadden het nest verlaten. Toen ben ik troost beginnen zoeken in het lezen van boeken.
Op een dag hoorde ik op de radio over een nieuw boek dat verschenen was : "Eindelijk alleen" door Frieda Laevaerts. 's Anderendaags ben ik het gaan kopen en heb het in één ruk uitgelezen. Ik had het zelf kunnen schrijven, alles was zo herkenbaar. Het heeft mijn hele leven veranderd.
In december 1998 heb ik uiteindelijk de grote stap gezet, ik ben weggegaan, gewoon, alles achter gelaten. Gebroken, totaal uitgeblust en niet meer in staat te vechten. Een jaar later is de firma op de fles gegaan en verloor ik ook nog eens mijn job.
Een drama zou je denken. Helemaal niet. Sindsdien is alles alleen maar beter geworden. Alles verloren, maar toch zo gelukkig. Ik heb tientallen boeken verslonden, gulzig als een hongerig dier. Op die manier ben ik er stilaan weer bovenop geraakt. Nog steeds heb ik de drang om spirituele boeken te lezen en nieuwe dingen te ontdekken.
Ik zie de toekomst rooskleurig tegemoet, samen met mijn nieuwe vriend. De volgende vijftig jaar kunnen niet meer stuk.
IK HOU VAN HET LEVEN. IK HEB ME AF EN TOE ONGEREMD, HOPELOOS, INTENS ELLENDIG GEVOELD, KAPOT VAN VERDRIET, MAAR ONDER DAT ALLES WEET IK NOG STEEDS VRIJ ZEKER DAT ALLEEN AL IN LEVEN ZIJN IETS GEWELDIGS IS.
Er bestaat een spirituele oplossing voor elk probleem.
We zijn niet dit lichaam, we zijn spirituele wezens, eeuwig en altijd in verbinding met God, Geestkracht of de Bron, zoals je het zelf wil benoemen.
Bij ziekte kunnen we ons bewustzijn verschuiven naar dat van een waarnemer in plaats van dat van een slachtoffer. Je voelt dan letterlijk de aanwezigheid van een hogere genezende energie.
Vorig jaar in maart werd bij mij het "Syndroom van Guillain Barré" vastgesteld. Ik had geen gevoel meer in armen en benen en zag alles dubbel. Ik ga hier niet in detail treden over de ziekte zelf, maar het zag er helemaal niet goed uit. Het slechte nieuws was dat ik binnen de drie dagen volledig zou verlamd zijn. Zelfs de ademhaling kon stilvallen, de longen, het hart. Het goede nieuws, dat ik terug kon hertstellen mits jarenlange revalidatie. Dat was even slikken, toch ik berustte en gaf mij over aan een hogere macht. Ik was niet bang en had vertrouwen in de medische staf. Ik werd dag en nacht bewaakt zodat ze op tijd de nodige apparatuur konden aanleggen.
In plaats dat mijn toestand slechter werd voelde ik stilaan het gevoel in mijn ledematen terugkeren. Het proces was gestopt en ik begon te herstellen. De verbaasde neurologen hebben mij nog opgevolgd tot in oktober en mij toen voor 95% genezen verklaard. Ik ben nog vlug moe maar ben zo dankbaar dat ik niet in een rolstoel zit. Van geluk begin ik soms spontaan te dansen bij het horen van ritmische muziek.
Er kan dus een spirituele oplossing bestaan voor een ziekte wanneer we ons niet op het probleem richten, maar onze aandacht verschuiven naar spirituele energie.
Vandaag wil ik het hebben over : Ons niet concentreren op wat we NIET hebben, maar dankbaar zijn voor wat we WEL hebben. Dit is zo belangrijk omdat het een hemelsbreed verschil maakt tussen gelukkig zijn of ontevreden zijn, onrustig en altijd de drang naar meer.
Een voorbeeld uit de praktijk.
Ons oude karretje moet naar de schouwing. Mijn vriend heeft er dagen aan gewerkt om het in orde te stellen want vorig jaar hadden ze hem verwittigd dat er problemen waren, corrosie. Buren kwamen een kijkje nemen en wilden even hun mening kwijt, je weet hoe dat gaat. Volgens hen was het niet mogelijk te passeren en was al het werk verloren tijd. Iedereen was zeer pessimistisch.
We kunnen ons voor het ogenblik geen andere wagen permitteren. Ik geloof erin en ben er zeker van dat het goed zal aflopen. Het Golfken heeft ons trouwens zeer veel diensten bewezen. We hebben er half Europa mee afgereisd. Toen we ons huisje kochten en aan de verbouwingswerken begonnen heeft hij al kreunend alle zware materialen vervoerd. Dus we zijn het beestje zeer dankbaar.
Om vijf uur krijg ik telefoon, het uur van de waarheid. "Hij is er door!" Onze vreugde kan niet op.
En een andere wagen? We zullen altijd krijgen wat we echt nodig hebben en op het juiste moment.
Er is een macht die we God noemen. Leer te vertrouwen op die macht, die ook in ieder van ons aanwezig is. Ik noem het Geestkracht.
Weet dat er geen toevalligheden bestaan. Probeer elke gebeurtenis in je leven te verwerken vanuit dit perspectief. Dit wordt zeer mooi weergegeven in het gedicht van Rumi.
Het gastenverblijf
Dit mens is een gastenverblijf. Elke morgen komt er een nieuwe gast.
Een vreugde, een depressie, een gemeenheid, een enkel moment van bewustzijn komt als een onverwachte bezoeker.
Verwelkom en vermaak ze alle! Zelfs als het een menigte van smart is, die met geweld door je huis trekt en het ontdoet van meubelen, behandel iedere gast toch met eerbied. Hij kan je leegmaken voor een nieuwe vreugde.
De duistere gedachte, de schaamte, de kwaadaardigheid. Begroet ze lachend bij de deur en nodig ze uit binnen te komen.
Wees dankbaar voor wie komt, want eenieder is gestuurd als gids van daarginds.
Aan alle lieve mensen die mijn blog reeds bezocht hebben en mij veel succes wensen. Ik ga zeker en vast regelmatig eens een kijkje komen nemen bij jullie.
Het is niet de bedoeling dat ik jullie kom vervelen met mijn miserie uit het verleden, trouwens, "Ieder huisje heeft zijn kruisje". Ik wil vooral vertellen hoe ik door het lezen van boeken tegenslagen het hoofd heb kunnen bieden en de problemen te boven ben gekomen. Hoe ik door het toepassen in de praktijk van het gelezene stilaan uit een diep dal ben gekomen, welliswaar zonder het slikken van zombie makende pillen. Ik wil mijn ervaringen delen en hoop op die manier andere mensen te helpen die misschien niet graag met hun neus in de boeken zitten of het allemaal een beetje te "zweverig" vinden.
Ik heb terug leren genieten van het leven : door mijn zintuigen te gebruiken; door bewust om te gaan met dagelijkse dingen; door dankbaar te zijn voor kleine dingen, maar vooral door te leven in het "NU".
Pas op, dat lukt mij ook niet elke dag, het is met vallen en opstaan. Het belangrijkste is volhouden, zoals de titel van mijn blog zegt "Leven is nooit opgeven"
Ik wil bewijzen dat er in ieder van ons een geheime kracht schuilt, wachtend op het moment dat we ze willen erkennen en er gebruik van maken. Deze kracht overwint alle obstakels.
Verder zal ik af en toe een gedichtje plaatsen van mezelf of van een "echte poëet", afwisselend met mooie uitspraken die je raken in hart en ziel.
MISSCHIEN IS HET WEL ZO, DAT IETS WERKELIJK BESTAAT, VAN HET OGENBLIK DAT JE ER IN GELOOFT. JE HOEFT HET ZELFS NIET GEZIEN TE HEBBEN, HET GELOOF SCHEPT NIEUWE WERKELIJKHEDEN.
Ik ben Annie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Prinses.
