Ik ben Annie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Prinses.
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 05/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kleindochter Emelie, lezen, schrijven, dansen, wandelen enz....
Aangename kennismaking!
Buiten de vele hobby's heb ik ook een luisterend oor voor alle lieve (en minder lieve) mensen in mijn leven. Ik respecteer elke geloofsovertuiging, rang, stand en ras. Iedereen heeft recht op een eigen visie
Psychologen, sociologen en andere wetenschappers zijn al jaren op zoek naar de sleutels tot geluk. WAT maakt mensen gelukkig? En waarom? Hun speurwerk heeft heel wat informatie opgeleverd, maar vaak bleef die verborgen in moeilijke wetenschappelijke artikels. Psycholoog David Niven nam de onderzoeksresultaten door en zette ze om in duidelijke taal. Door het bestuderen van mensen is gebleken dat wat veel mensen willen en nodig hebben vaak voor het grijpen ligt, als ze het maar konden zien. Veel dingen in het leven zijn gewoon een kwestie van perspectief. Niets is goed of slecht, een succes of een mislukking. Het is de manier om de zaken te bekijken die het verschil maken.
Je kunt alles hebben wat je wilt als je het maar graag genoeg wilt. Je moet het willen met een uitbundigheid die door je huid heen barst en één wordt met de kracht die de wereld geschapen heeft.
Je overtuigingen over rijkdom en geld bepalen of je welvaart in je leven kunt ervaren. De overtuiging dat er niet genoeg is ligt ten grondslag aan het armoedebewustzijn. Maar er is een overvloed op aarde, iedereen kan welvarend zijn. Het enige wat we moeten doen is onze overtuiging dat er niet genoeg is veranderen. Het is nodig dat we de geldstromen in de wereld en ons leven gaan zien als energiestromen. Creativiteit, stabiliteit, een toenemend enthousiasme en een groeiend gevoel van eigenwaarde zorgen ervoor dat je steeds welvarender wordt. Als je op deze manier in jezelf investeert, zal de universele kracht je wensen vervullen. Als je rijk wil worden, begin dan met je rijk te voelen. Wanneer je rijk bent omdat je gelukkig bent, heb je de succesformule gevonden!
Een relatie waarin nooit een conflict is, is een relatie zonder innerlijke groei. Je partner is de ideale spiegel, een spiegel waarin je kunt zien wat je nog moet leren. Als je partner nooit zijn waardering uitdrukt, affirmeer dan een tijdlang dat je waardering verdient en dat je jezelf waardeert. Je zult al snel meer inzicht krijgen in jezelf.
Elke relatie is een volwaardige relatie. Zo heb ik zelf een relatie van 30 jaar beëindigd waarin ik moest opboksen tegen een alcoholverslaafde man. Aanvankelijk had ik het gevoel dat ik mislukt was, ik had mijn huwelijk niet kunnen in stand houden, ik had mijn man niet van zijn probleem kunnen afhelpen. Bij nader inzien is deze relatie niet voor niets geweest. Ik heb twee prachtige kinderen grootgebracht en heb mezelf beter leren kennen. Ik heb misschien een honderdtal interessante boeken gelezen om dit leven te kunnen volhouden en er niet onderdoor te gaan, lectuur die ik anders waarschijnlijk nooit zou bekeken hebben. Ik heb veel geleerd en ben tevreden met de vrouw die ik geworden ben.
Het is prachtig wanneer vrouwen na enig innerlijk werk een leven opbouwen waarin ze zich onafhankelijk van hun partner kunnen opstellen. Je bent voor je geluk niet afhankelijk van je partner. Je moet beseffen dat geen enkele relatie die je hebt gehad een mislukking is geweest. Je hoeft jezelf niets te verwijten. Als je inziet wat je van deze relatie hebt geleerd, was het een goede relatie.
Als je je partner onvoorwaardelijk lief hebt, zul je als vanzelf meer van jezelf gaan houden. Je wordt evenwichtiger, het gedrag van je partner brengt je niet meer zo snel uit evenwicht. De relatie is een zuivere weerspiegeling geworden van de relatie met jezelf en de relatie met de universele kracht.
MENSEN BEZITTEN ELKAAR NIET, ZE ZIJN ER VOOR ELKAAR!
Je dient ervoor te zorgen dat je spiritueel, mentaal, emotioneel en fysiek in evenwicht bent. Het is mogelijk je lichaam in evenwicht te brengen door goede voeding en voldoende beweging, vooral in frisse lucht. Goed voedsel is in de eerste plaats smakelijk en lekker. Een maaltijd kan wel gezond zijn, maar als je hem tegen je zin nuttigt, zal er van de voedende energie van de maaltijd niet veel over blijven. Zo is het ook met lichaamsbeweging.
Het is ook zeer belangrijk je te bevrijden van angst om ziek te worden. Het gevoel dat je weerloos bent t.o ziekte maakt je tot een makkelijke prooi voor allerlei ziekteverwekkers. Mensen die leven vanuit de overtuiging dat ze hun gezondheid zelf in de hand hebben zijn veel minder vaak ziek en voelen zich energieker. Angst is de enige ziekte. Je angst zorgt ervoor dat je je afgescheiden voelt van je lichaam en dat je de eenheid tussen je geest en je lichaam niet meer ervaart. Zolang je gelooft dat ziekte macht heeft over jou, is alles wat je doet voor je gezondheid gebaseerd op angst en daarom zinloos. Het is ook niet de bedoeling de ziekte te ontkennen, dan maak je haar alleen maar sterker, wat ook gebeurt wanneer je voortdurend je aandacht op de ziekte richt. Wanneer je ziekte liefdevol benadert, kun je zelfs een "ongeneeslijke" ziekte genezen. Je dient te leren je ziekte te aanvaarden, zo geef je haar niet langer kracht, ze mag er zijn en zal dan verdwijnen.
Mijn grootste ervaring hiermee was in 2006. De dokters stelden na vele onderzoeken het Guillain Barré syndroom vast. Ze vertelden me heel voorzichtig het slechte nieuws. Het is een ziekte die de zenuwen aantast. Mijn immuumsysteem richtte zich tegen mijn eigen lichaam. Ik kon bijna niet meer lopen en mijn zicht was volledig vervormd. De dokters voorspelden dat ik binnen een paar dagen volledig verlamd zou zijn, ook de ademhaling kon stilvallen en alles werd in gereedheid gebracht om mij op tijd aan de nodige machines te kunnen koppelen. Het zou allemaal heel snel gaan. Tegen deze ziekte bestaan geen geneesmiddelen. Het herstel van de zenuwen is een proces van jaren. Ik bleef er heel kalm bij en aanvaardde gelaten de hele situatie. Tot ieders verbazing stabiliseerde het hele proces na een paar dagen in plaats van slechter te worden. Na drie weken hospitaal kon ik terug naar huis, het gevaar was geweken. Enkele maanden later was ik weer de oude en van een rolstoel was helemaal geen sprake. Was dit geluk, toeval of was het doordat ik de ziekte aanvaardde?