Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
26-12-2011
Marie-Rose Morel
"Al bij al heb ik gelukkig geleefd"
Onder de Kerstboom lag voor mij het boek van Frank Van Hecke en Koen Dillen over Marie-Rosie Morel. Het is een a-typische biografie, met veel foto's en artikels van personen die haar hebben gekend. In tegenstelling tot Filip De Winter en Frank Van Hecke heb ik haar nooit persoonlijk ontmoet.
Het boek beschrijft kort haar afkomst, jeugdjaren en studies en blijft dan een lange tijd plakken aan haar politiek avontuur. Wat ik niet wist, was de Marie-Rose niet alleen studiegenoot was van Bart De Wever maar ook enige tijd running mate in het NVA. Het kan verkeren zei Bredero en dat is juist. Want minder dan een decennium geleden lag het NVA op apegapen. Met amper één verkozene, Geert Bourgeois, moest het zien te overleven. Wonderboy Bart De Wever heeft vele waters moeten doorzwemmen vooraleer de numero uno te worden in Vlaanderen.
Als je in de politiek vooruit wil geraken, moet je het geweer van schouders durven veranderen. Ik vind dit echter inconsequent en zelfs vals. In mijn politieke carrière waren er tegenstrevers die mij een parlementair mandaat beloofden als ik bereid was om over te lopen. Ik vond dat deontologisch onverantwoord en zette nooit de stap. Marie-Rose Morel begin een grote politieke fout door wel over te stappen naar het Vlaams Belang. Sorry, maar hoe geloofwaardig zijn sommige politici nog? Allé, hoe "socialistisch" is een Bert Anciaux? De politiek zit vol met ex-VU-ers. Zelfs VLD-er "minister Q" is zo'n ID21-VU adept. Sommige politici zijn al verbrand vooraleer ze maar één wet hebben gestemd.
En het verging Marie-Rose niet goed bij het Vlaams Belang. OK, ze leerde haar latere man Frank Van Hecke kennen, maar de bloedige afrekeningen waren er teveel aan. Het politiek métier is ongemeen hard. Men zou er zijn eigen moeder verkopen om een mandaat te kunnen bemachtigen. Uw grootste vijanden zitten in Uw eigen rangen. En dat geldt overigens bij alle partijen. Zolang een partij kan groeien, zijn er genoeg postjes om te verdelen en kan elkeen wel ergens terecht. Maar een partij op haar terugweg...dat is een ander paar mouwen. Marie-Rose Morel kwam bij het Vlaams Belang net voor de partij haar toppunt bereikte. Maar nauwelijks enkele jaren later begon het verval en dan begint natuurlijk iedereen wild om zich heen te slaan. De ene wil dan een rechtsere koers en de andere een meer gematigde. En op den duur ontsporen dat soort van ideologische discussies in persoonlijke afrekeningen. Marie-Rose koos samen met haar soulmate Frank Van Hecke voor de gematigde koers, terwijl Filip De Winter en zijn Antwerpse soortgenoten voor de radicale actie kozen. En natuurlijk dat zoiets moest eindigen in een bloedige afrekening. Politiek haalt zonder twijfel het slechtste in een mens boven. Na zoveel jaar kan ik in eer en geweten zeggen dat 90% van alle toppolitici een door en door slecht karakter hebben.
Het verhaal wordt natuurlijk tragisch met de ziekte van Marie-Rose. Een jonge vrouw met twee kleine kinderen...Het is onmogelijk om daar luchtig over te gaan. Zoiets raakt een mens diep. Ik heb veel te doen met Frank Van Hecke, haar ouders, haar kinderen en haar entourage.
Verschillende (bekende) Belgen bezitten in Toscanië een landgoed. Toscanië was de voorbije 20 jaar enorm in trek bij vele buitenlanders. Het milde klimaat en de prachtige vergezichten spreken tot onze verbeelding. En wat meer is: Een Toscaans landgoed met enkele hectaren grond erom heen kostte in de beginjaren amper 100.000 euro! Wat velen niet weten of niet wilden weten was het feit dat de Europese Unie tot enkele jaren terug jaarlijks subsidies uitkeerde voor "mislukte oogst". De meeste Toscaanse landgoeden beschikken over olijfbomenplantages. En blijkbaar wilde men in Europa deze achtergebleven regio stimuleren. Op zich een nobel doel, ware het niet dat de Italiaanse maffia er zich ook mee ging bemoeien. Het resultaat was dat elke Toscaanse "boer" jaarlijks duizenden euro's subsidies opstreek ongeacht of de oogst al dan niet mislukte. De zaak ontspoorde zodanig dat ook Belgen die een Toscaans landgoed aanschaften beroep konden doen op die jaarlijkse Europese subsidies. De corruptie ging zodanig ver dat nieuwe eigenaars reeds bij de aankoop van een Toscaans landgoed (van de maffia) de documenten kregen voor de jaarlijkse subsidies "wegens mislukte oogst". Sommige Belgische eigenaars kregen zo voor hun landgoed van amper 125.000 euro jaarlijks meer dan 10.000 euro terug! Met andere woorden, na 10 jaar was het Toscaans buitenverblijf volledig terugbetaald door Europa! Binnen het Belgische milieu was deze techniek snel gekend en mede daarom trokken velen naar Toscanië. Tja, iedereen wil wel een mooi buitenverblijf op kosten van de Europese Unie.
Ik ken liberale mandatarissen die mij persoonlijk verklaard hebben dat zij van deze subsidies hebben kunnen genieten. Maar of ook Karel De Gucht hiervan heeft profiteren is onduidelijk. Hopelijk zal het BBI-onderzoek hierover uitsluitsel kunnen brengen. En nu hij de eerste veldslag in de rechtbank verloren heeft, komt de waarheid weer een stapje dichter.
BRUSSEL - De rechter vindt het niet nodig het Grondwettelijk Hof te vragen of het wel wettelijk is om de bankrekening van Karel De Gucht in te kijken. Zij vindt dat er voldoende aanwijzingen van fraude zijn en dus is die vraag overbodig.
Van onze redacteur
De Bijzondere Belastinginspectie (BBI) heeft Europees commissaris Karel De Gucht al een tijdje in het vizier. De fiscus gaat na of De Gucht geen belastingen ontduikt. Hij heeft vooral vragen bij de manier waarop De Gucht zijn vakantiedomein in Toscane heeft gefinancierd. De BBI was er dan ook als de kippen bij om inzage te vragen in de bankrekeningen van De Gucht en zijn echtgenote Mireille Schreurs, zodra dat eenvoudiger werd. Sinds juli van dit jaar kan de fiscus gemakkelijker inzage krijgen.
Maar De Gucht ging daar niet mee akkoord en trok naar de rechtbank van eerste aanleg in Gent om te verhinderen dat de fiscus zijn rekeningen zou kunnen inkijken. 'Ik heb alle informatie overgemaakt, maar de fiscus pest mij', reageerde hij zelfverzekerd toen zijn conflict met de fiscus bekend raakte.
De Gucht vindt dat de wetgeving veel te ver gaat, zeker als de fiscus zich enkel baseert op de uiterlijke kenmerken van rijkdom - de zogenaamde 'tekenen en indiciën' - om te beslissen het bankgeheim op te heffen. Dat is een schending van de privacy, luidde zijn verdediging. De Gucht vroeg, samen met de BBI, dat de rechter daarover eerst een vraag aan het Grondwettelijk Hof zou stellen.
Maar de rechtbank van eerste aanleg in Gent sloeg iedereen met verstomming door niet op die vraag in te gaan. Zo blijkt uit een tussenvonnis van 19 december. De fiscus baseert zijn vraag om de rekeningen te mogen inkijken niet op de zogenaamde tekenen en indiciën, maar haalt aanwijzingen van belastingontduiking aan. In dat geval is een vraag aan het Grondwettelijk Hof overbodig, vindt de rechter. De rechter laat in het vonnis al uitschijnen dat de fiscus voldoende aanwijzingen van fraude heeft. Nu de zaak niet aan het Grondwettelijk Hof hoeft te worden voorgelegd, kunnen de debatten worden voortgezet vanaf 20 februari om te beslissen of de BBI inzage in de bankrekeningen krijgt.
Als de zaak dan nog niet bij een beroepsrechter zit. Want de verdediging van De Gucht wil wellicht vermijden dat dezelfde rechter de zaak verder afhandelt. 'We gaan hoogstwaarschijnlijk tegen dit vonnis in beroep', zegt fiscaal advocaat Victor Dauginet. 'Het is toch wel heel vreemd dat, wanneer zowel de fiscus als de andere partij het Grondwettelijk Hof vraagt zijn licht te laten schijnen over een twistpunt, de rechter dat zomaar naast zich neer legt.'
'De rechter spant bovendien de kar voor het paard. Hij gaat ervan uit dat er voldoende aanwijzingen van belastingontduiking zijn, maar we hebben nooit de kans gehad om het debat te voeren over die aanwijzingen. We kunnen alles wat de fiscus aanhaalt tegen De Gucht, perfect weerleggen.'
Maar als De Gucht zo zeker is van zijn zaak, waarom geeft hij dan niet gewoon inzage in zijn bankrekening? 'We hebben geen enkele angst om zijn rekeningen te laten zien. Het gaat hier om een principekwestie.'
Burgemeester Sint-Truiden met 3 promille in ziekenhuis
Vandenhove raakte buiten bewustzijn in restaurant
Burgemeester Ludwig Vandenhove van Sint-Truiden (sp.a) was donderdagavond zo dronken dat hij buiten bewustzijn raakte in een Italiaans restaurant. Hij had drie promille alcohol in zijn bloed. Dat schrijft Het Laatste Nieuws vandaag.
Vandenhove werd afgevoerd naar de spoeddienst van het Sint-Trudoziekenhuis in Sint-Truiden. Daar werd een alcoholpercentage van drie promille vastgesteld. Veiligheidshalve werd de burgemeester een nacht in het ziekenhuis gehouden, want zijn leverfunctie bleek zwaar verstoord. "Dat gebeurt bij overmatig en regelmatig drankgebruik", klinkt het in het ziekenhuis.
Vandenhove (52) kwam eerder al in opspraak na alcoholmisbruik. In 2007 pleegde hij zelfs vluchtmisdrijf na een ongeval.
Deze week konden we weer eens ervaren hoe de overheidsdiensten het land lam legden. We hebben blijkbaar nog niet genoeg problemen met de economische malaise. Neen, het overheidspersoneel gooit nog wat olie op het vuur. Maar de zogenaamde "nationale staking" bleek geen groot succes. De jonge generaties zien in dat de pensioenshervorming onvermijdelijk is. We worden allemaal ouder. Vroeger stierven de mensen als ze in de zeventig waren. Nu is de levensverwachting rond de 80 jaar! En wegens het repartitiesysteem moeten steeds minder mensen werken voor de uitkeringen van steeds meer.
Abtenarij is Belgische "ziekte"
En er is meer. Als men bij de overheid eerlijk is, moet men bekennen dat er heel wat fout loopt bij de ambtenarij. Vooral de statutair benoemden zijn de luis in de pels. Ik geef toe het statutair examen is niet eenvoudig. Maar nadien komt men terecht in een soort van luilekkerland, waar alles mag en kan.
Enkele voorbeelden:
-Tijdens de Tour de France zitten AL mijn collega's online naar de Tour te kijken en neemt niemand de telefoon nog op. -Op eenzelfde dienst zijn er elementen die 5 dossiers per dag afwerken en ambtenaren die slechts 2 dossiers per week afwerken!!! Geen haan die er naar kraait. -Het alcoholisme is ongezien bij het overheidspersoneel. Ik ken collega's die 's morgens zat toekomen en een ganse dag liggen te maffen! -Ik ken ambtenaren die 's morgens om 7u30 prikken om dan de ganse voormiddag te gaan winkelen. Er zijn ambtenaren die 's middags gaan lunchen en pas om 15u terugkomen om tijdig te kunnen prikken. Er zijn ambtenaren die voor andere ambtenaren prikken. -Soms zie ik nieuwkomers toekomen, vol enthousiasme. Maar ofwel passen ze zich aan (naar beneden) ofwel worden ze weggepest! -Sommige contractueel benoemde ambtenaren werken hard tot ze statutair benoemd raken en vallen dan stil. -Kwaliteit en kwantiteit zijn onbelangrijk voor promotie. Statutair benoemden krijgen opslag volgens hun ancieniteit. Met andere woorden, een oude luirik die werkelijk niets doet, krijgt het dubbel van een nieuwkomer die pakken werk verzet. -De hoogste functies worden politiek benoemd, waarbij de partijlidkaart veel belangrijker is dan de kwaliteit van de kandidaat. -Ambtenaren met leidinggevende functies die de kwantiteit en kwaliteit in kaart proberen te brengen, worden weggepromoveerd. Oef, daar zijn we van af! Kwaliteitscontrole is er NIET. -"Zieke" ambtenaren worden niet gecontroleerd. En zelfs al worden overtredingen vastgesteld, een statutair ambtenaar kan niet worden ontslagen! -De vergoeding van ambtenaren ligt minstens 33% hoger dan in de privésector. En als men naar de kwantiteit kijkt, worden ambtenaren wellicht 50% teveel betaald. -Ik durf in eer en geweten zeggen dat minstens 50% teveel ambtenaren overbodig zijn bij de Federale overheid!!! Of om het een grap te vertellen: Toen president Obama op bezoek was in Brussel, kreeg hij een rondleiding van premier Leterme. Toen ze voor het gebouw van het Ministerie van Binnenlandse Zaken stonden, vroeg Obama aan Leterme: "Hoeveel mensen werken er hier?" Waarop Leterme antwoordde: "De helft!"
De malaise in de politiek straalt zich af naar de ambtenarij. Er zijn wellicht 50% teveel politici en er zijn ook 50% teveel ambtenaren. In plaats van ademruimte te geven aan onze ondernemers, de motor van onze maatschappij, legt men steeds meer belastingen op, heft men hoge sociale bijdragen op werknemers en dat allemaal om vele nutteloze uitgaven te betalen. Men zou een 10-jarenprogramma moeten uitwerken die de politieke instellingen en de ambtenarij afslankt. Zo kan er ademruimte ontstaan voor onze ondernemingen.
Schaf het ambtenarenstatuut af
Tussen 1995 en 2005 groeide het ambtenarenbestand in alle mogelijke overheden met 56.400 eenheden, tot ongeveer 779.800. Midden in de paarse regeerperiodes, tussen 2000 en 2005, groeide het aantal ambtenaren met 39.100. (...)
Mireille Deziron, directeur Jobpunt Vlaanderen in Vacature: "Jongeren willen hard werken, maar willen ook leven. Bij de overheid is dat mogelijk. De mensen werken hard bij de overheid. Een uurtje langer werken hoort erbij. Maar ze krijgen de kans om hun privéleven uit te bouwen. In veel privésectoren hebben starters twintig dagen vakantie. Bij de overheid krijgen ze er meteen 35."
Goed voor de jongeren, maar wie betaalt deze luxe? Het ambtenarenstatuut had altijd wel zo zijn voordelen, maar die waren een compensatie voor een lager loon dan in de privésector. Vandaag wordt die discrepantie weggewerkt. De voorbije zeven jaar steeg het loon van de ambtenaar in Europa sneller dan het loon van een werknemer in de privé. Een ambtenaar zag zijn wedde met gemiddeld 25,3 % stijgen, tegenover 18,8 % voor de gemiddelde werknemer, aldus de Europese Centrale Bank. België volgt, in tegenstelling tot zijn buurlanden, dezelfde trend. Ambtenaar worden, geeft dus meer zekerheid, minder werk en een evenwaardig loon.
Het ambtenarenstatuut discrimineert. Het discrimineert de miljoenen werknemers die in de privésector wroeten en die een te groot deel van hun loon moeten afstaan om het ambtenarenstatuut te blijven betalen. Het discrimineert de talloze private ondernemingen die wanhopig op zoek zijn naar geschikt talent, maar niet de middelen hebben om te concurreren met de overheid, die een overvloed aan voordelen kan bieden. Het discrimineert de werknemers die via interim-arbeid, verboden bij de overheid, op zoek gaan naar een flexibele werkomgeving. Het belemmert de ondernemerszin die in ons land broodnodig is.
Er zijn geen goede redenen meer om het statuut van bedienden en arbeiders niet naar elkaar te laten groeien. Er zijn er nog minder om het ambtenarenstatuut in leven te houden.
Europees commissaris voor Handel Karel De Gucht (Open Vld) heeft zijn slag niet thuisgehaald in zijn rechtszaak tegen de Bijzondere Belastinginspectie. Dat melden de Coreliokranten.
De Bijzondere Belastinginspectie (BBI) heeft De Gucht al een tijdje in het vizier. De fiscus gaat na of De Gucht geen belastingen ontduikt en heeft vragen bij de manier waarop De Gucht zijn vakantiedomein in Toscane heeft gefinancierd. De BBI vroeg inzage in de bankrekeningen van De Gucht en zijn echtgenote Mireille Schreurs zodra dat eenvoudiger werd. Sinds juli van dit jaar krijgt de fiscus gemakkelijker inzage.
"Schending van privacy" Maar De Gucht ging daar niet mee akkoord en trok naar de rechtbank van eerste aanleg in Gent om te verhinderen dat de fiscus zijn rekeningen zou kunnen inkijken. De Gucht vindt dat de wetgeving veel te ver gaat, zeker als de fiscus zich enkel baseert op de uiterlijke kenmerken van rijkdom om te beslissen het bankgeheim op te heffen. Dat is een schending van de privacy, luidde zijn verdediging. De Gucht vroeg, samen met de BBI, dat de rechter daarover eerst een vraag aan het Grondwettelijk Hof zou stellen.
Aanwijzingen van fraude Maar de rechtbank van eerste aanleg in Gent ging niet op die vraag in. Zo blijkt uit een tussenvonnis van 19 december. De fiscus baseert zijn vraag om de rekeningen te mogen inkijken niet op de zogenaamde tekenen en indiciën, maar haalt aanwijzingen van belastingontduiking aan. In dat geval is een vraag aan het Grondwettelijk Hof overbodig, vindt de rechter.
Chauffeur rijdt expres tegen politiecommissariaat Gent
De onderzoeksrechter in Gent heeft een 24-jarige man aangehouden omdat hij de voorbije nacht moedwillig inreed op een politiecommissariaat van de Gentse lokale politie.
De man veroorzaakte vooral glasschade aan het Algemeen Politiecentrum Gent aan de Antonius Triestlaan.
De motieven van de bestuurder zijn nog niet duidelijk. Hij was mogelijk onder invloed maar weigerde een ademtest af te leggen.
De man werd aangehouden voor vernielingen aan gebouwen van openbaar nut
Winkeldief stopt compleet verjaardagsdiner in zijn broek
In de Food Lion-supermarkt van Salisbury, North Carolina, is een winkeldief tegen de lamp gelopen. Gebeurt wel vaker, ware het niet dat de snaak de dingen nogal groot zag. Ronald Broadway (45) stopte namelijk voor ruim 300 dollar aan voedingswaren in zijn broek.
Ronald Broadway (45).
De snaak probeerde aan de haal te gaan met acht zakken garnalen, zeven steaks, een pak gerookte kalkoen en een partij ribbetjes. Broadway droeg een training onder zijn gewone broek en had z'n broekspijpen dichtgekleefd met plakband.
Garnalen uit de gulp De winkeldief passeerde de kassa zonder te betalen en stapte naar zijn wagen op het parkeerterrein. Een bewakingsagent zag evenwel dat er een pak garnalen uit z'n gulp viel. Ronald Broadway werd staande gehouden en gefouilleerd. De agent vond zonder weinig moeite de rest van de buit in de broek van de hongerige dief.
Feestje Bij zijn arrestatie verklaarde de man dat hij de voedingswaren nodig had voor een feestje ter gelegenheid van zijn 45ste verjaardag. Hij werd opgepakt op beschuldiging van winkeldiefstal en opgesloten in de gevangenis van Rowan County.
Man wint Lamborghini en rijdt hem zes uur later in de prak
Een Amerikaan die een splinternieuwe Lamborghini Murcielago had gewonnen, heeft niet lang van zijn aanwinst kunnen genieten. Amper zes uur nadat hij de sleutels in ontvangst mocht nemen, parkeerde hij de wagen van 380.000 dollar (291.000 euro) tegen een omheining.
David Dopp uit Utah deed vorige maand mee aan een wedstrijd van de plaatselijke supermarkt en tot zijn grote verbazing kwam hij als winnaar uit de bus. Zaterdag mocht hij dan eindelijk zijn prijs gaan afhalen. Dopp nam meteen familie en vrienden mee voor een tripje, toen zes uur later het noodlot toesloeg.
"We reden een helling op en toen we boven waren, moet ik over een plek ijs gereden hebben", vertelt Dopp. "De wagen begon meteen te spinnen, belandde in een veld en kwam uiteindelijk tot stilstand tegen een omheining." Toch is er nog een beetje goed nieuws voor Dopp. De wagen was verzekerd, dus zal hij hersteld worden.
Vrouwen met hoofdpijn kunnen eerder wel dan geen voordeel halen uit seksuele activiteiten. Orgasmen zorgen immers voor vaatverwijdering en de aanmaak van endorfine, wat onze natuurlijke pijnstiller is. Als er dus sprake is van hoofdpijn, helpt vrijen die te bestrijden.
Dat staat te lezen in het jongste nummer van het gezondheidsmagazine Bodytalk dat zich hiervoor baseert op een recent boek van Elisa Brune en Yves Ferroul "Het geheim van de vrouw".
Endorfine ondersteunt overigens ook de aanmaak van immunoglobuline A, een antigeen in speeksel en neusslijm dat bacteriën opspoort, zich eraan verbindt en het immuunsysteem aan het werk zet.
Orgasmen zijn goed voor de bloedcirculatie, de ademhaling, de spierkracht en de lenigheid. Ze verlichten tevens de symptomen van osteoporose en artrose. Artsen vergelijken de heilzaamheid van een orgasme met het effect van 7 kilometer joggen dankzij de training van het hart dat ermee gepaard gaat. Goed nieuws dus!
Politiewagen rijdt over voeten verkeersslachtoffer op A12
Op de A12 in Hoevenen is een politiewagen vanochtend over de voeten van een verkeersslachtoffer gereden. Dat bevestigt het parket in Antwerpen.
Omstreeks 5 uur ging een auto uit de bocht op de A12. Een van de vier inzittenden werd daarbij uit het voertuig geslingerd. Een politiepatrouille die net nadien passeerde had het slachtoffer niet opgemerkt en reed over diens voeten.
De man werd in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Hij verkeerde al in levensgevaar voor de ongelukkige aanrijding met de combi.
Man ligt bijna een jaar dood in kelder van hospitaal
Een 78-jarige man is, nadat hij bijna een jaar spoorloos was, dood aangetroffen in de kelder van een hospitaal in Peking. De man, He genaamd, leed aan de ziekte van Parkinson. Dat schrijft de krant The Beijing News.
He verdween op 17 januari 2010 tijdens zijn verblijf in het Dongfang-hospitaal. Nadat zijn echtgenote geneesmiddelen voor hem was gaan halen, lag hij bij haar terugkeer niet meer op zijn ziekenhuisbed. Het personeel kamde tevergeefs het hospitaal uit.
Doodsoorzaak onbekend Pas op 18 december, elf maanden na de verdwijning, werd He's lijk aangetroffen in de kelder van het ziekenhuis. Op het lichaam werden geen sporen van geweld aangetroffen en de doodsoorzaak kon niet worden bepaald.
Schadevergoeding De familie van de overledene vervolgt nu het hospitaal voor nalatigheid. Zij eisen een schadevergoeding van 220.000 yuan of zo'n 24.150 euro. De ziekenhuisdirectie zegt dat de dood van He door tal van factoren kan zijn veroorzaakt. Voorts zijn de patiënten vrij om te gaan of te staan op de ziekenhuiscampus. De rechter moet zich nog uitspreken.
Politici als VLD-voorzitter Alexander De Croo stellen zichzelf graag voor als een succesvol manager die zijn beloftevolle carrière in de privésector heeft laten liggen voor een job als politicus. Dat is natuurlijk larie en apekool.
Een écht goed manager aardt niet in de politiek. En daar zijn vele redenen voor. In de privésector streeft men steeds naar "the right man on the right place". In de politiek gelden net tegenovergestelde principes. In de politiek zal men dikwijls openlijk goede krachten afmaken en vervangen door zwakkelingen. De kampioen in het afmaken van bekwame politici is misschien wel Karel De Gucht. Hij vernietigde onder andere de carrière van "witte ridder" Marc Verwilghen en verving hem te Dendermonde door een groepje derderangs politici. In Aalst heeft hij recent zijn onbekwame zoon lijsttrekker gemaakt voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Dit natuurlijk tot groot ongenoegen van de lokale mandatarissen.
Een bekwaam manager die zich in de politiek gooit, wordt door zijn partijgenoten aanzien als een potentieel gevaar. Men zal alles doen om hem stokken in de wielen te steken. Als ze hem dan toch op de voorgrond laten treden, dient dat enkel en alleen om hem nadien hierover aan te vallen en af te maken.
Er is nog een andere reden waarom managers niet aarden in de politiek. Een goed manager verdient een veelvoud van een politicus. Een succesvol bedrijfsleider zal daarom niet gauw geneigd zijn zijn beloftevolle carrière goodbye te zeggen voor een onzekere stap in de politiek.
Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Indien de partijtop een topmanager vraagt voor een ministerfunctie, dan zien sommige managers dit als een uitdaging. Zo bijvoorbeeld kregen we de sympathieke Kris Peeters aan het hoofd van de Vlaamse regering. Maar was Kris Peeters een succesvol manager? Hij was weliswaar het boegbeeld van UNIZO, maar dat is toch nog niet hetzelfde als een groot bedrijfsleider. Een bedrijf "managen" is toch nog iets anders dan een een organisatie als UNIZO of VOKA om zo tot bij Filip Muyters te geraken. Bij SPA zoeken ze hun "witte konijnen" bij semi-overheidsinstellingen. Mensen zoals als een Ingrid Lieten worden naar voor geschoven als "topmanager", maar ook daar klopt volgens mij iets niet. Hoe worden die "topmanagers" van semi-overheidsbedrijven benoemd? Inderdaad, door de politiek. De topmanagers van de De Lijn, NMBS of OVAM zijn allemaal politieke benoemingen. Dus zo "wit" zijn die "witte konijnen" ook niet. Het zullen wellicht geen debielen zijn. Dat ook niet. Maar het zijn zeker en vast geen managers die op eigen kracht aan hun functie geraakt zijn.
Soms trekt de politiek topmanagers aan enkel en alleen voor "windowdressing". De partijen willen zichzelf een moderner imago geven door bekende figuren uit de bedrijfswereld aan te trekken. Een Peter Leyman van Volvo Gent is zo'n figuur. Van de gedroomde ministerfunctie kwam niets in huis en manager Leyman verliet snel het politiek toneel.
Andere bekwame topmanagers als een André Leysen waren slim genoeg om in te zien dat de politiek geen biotoop was waarin ze goed konden functioneren. Als gevolg van deze bloedarmoede wordt onze politieke wereld momenteel bevolkt door grijze grauwe figuren à la Sylvain Vanherstraete. Mensen met een uiterlijk van een begrafenisondernemer, de schijnheiligheid van een koster en de humor van een demente bejaarde. Onze parlementen worden bevolkt door massa's derderangsfiguren die in de bedrijfswereld al lang hun C4 hadden gekregen.
En om het parlement dan toch een beetje kleur te geven, trekt men professoren aan, zoals de Antwerpse Christine Van Broekhoven. Men geeft hen dan meer faam dan ze verdienen om zo de eigen lijst wat op te fleuren. Wetenschappers naast politici het blijkt ook geen goede symbiose. Natuurlijk in het land der blinden is eenoog koning. Een Professor als Boudewijn Bouckaert waant zichzelf dan weer een halfgod in het Vlaams Parlement. Hij heeft een kapsel dat doet denken aan Albert Einstein, maar daar stopt ook de vergelijking. Buiten zijn straffe uitdagende uitspraken stelt hij niet veel voor.
Omdat het zo triestig gesteld is met onze politici, krijgen we natuurlijk een ondermaats beleid. En aan het hoofd van onze regering hebben sinds enkele dagen een clowneske figuur met vlinderdas. En de boer die ploegde voort...
Peter Leyman: Als puntje bij paaltje komt, moet het altijd van de verkoop komen
Op 1 februari 2009 was het exact één jaar geleden dat Peter Leyman de deur van de politiek achter zich dichttrok en terugkeerde naar het ondernemingsleven. Als CEO van Vergokan, fabrikant van kabeldraagproducten, beleefde hij de ontluiking van de crisis van op de eerste rij. De huidige toestand is beangstigend, vooral omdat het koffiedik kijken is hoe lang dit nog zal aanslepen. Bedrijven mogen nu vooral niet de fout maken alle competenties overboord te gooien, want als de heropleving een feit is, moet je klaar staan om die op te vangen.
Vlaanderen Manager: Sinds ruim een jaar mag u zich opnieuw bedrijfsleider noemen. Herinnert u zich uw eerste dag bij Vergokan nog? Peter Leyman: Het voelde aan als thuiskomen. Natuurlijk was het opnieuw even wennen: een ander bedrijf, een nieuwe uitdaging, maar wel eentje waar ik erg gretig aan begon. Sowieso ben ik iemand die graag zelf de zaken in handen neemt, die wil dat het vooruit gaat. Zeker in dat opzicht is werken bij een KMO een verademing.
Vlaanderen Manager: U had, in de periode van uw politiek mandaat, al enkele keren te kennen gegeven dat die wereld niet echt de uwe was. Resulteerde dat in een grote interesse van het bedrijfsleven? Peter Leyman: Ja, het verraste me ook dat ik plots vier aanbiedingen kreeg. Daarom ben ik niet over één nacht ijs gegaan om te beslissen welk pad ik zou bewandelen en heb ik er ook herhaaldelijk met vroegere collegas over gepraat. Die voorzichtigheid had ook te maken met het feit dat ik daarvoor nog maar in één bedrijf, namelijk Volvo, actief was geweest. Ook de andere drie aanbiedingen waren overigens heel interessant. Terugkeren naar Volvo is nooit een optie geweest: in de zes jaar dat ik er aan het hoofd stond, had ik mijn doelen bereikt.
Vlaanderen Manager: Was uw beslissing om in de politiek te stappen dan veel impulsiever? Peter Leyman: Eigenlijk wel, ja. Ik had amper één nacht om er over na te denken en was toen zowat euforisch dat ik die kans kreeg. Ik had echt gehoopt veel te kunnen verwezenlijken, maar vermoed dat ik de pech had politicus te worden in een atypische periode (vanaf maart 2007, nvdr). Alles draaide om die ontzettend moeilijke regeringsvorming, er kon niets worden beslist. Ergens had ik ook verwacht meer input te krijgen van de werkgeversorganisaties, maar die bleef uit, onder meer omdat alles lam lag en er geen belangrijke beslissingen werden genomen.
Vlaanderen Manager: Toen u bekend maakte uit de politiek te stappen, bent u in de pers vrij hard aangepakt. Wat deed dat met u? Peter Leyman: Ik was behoorlijk onder de indruk van die heftige reacties, kwaad zelfs. Bepaalde kranten schilderden me af als een leugenaar. Zeker mijn kinderen, met wie ik een erg goede band heb, vonden dat allesbehalve prettig. Ik heb geprobeerd alles zo goed mogelijk voor te bereiden, heb mijn fractie ook duidelijk gemotiveerd waarom ik het niet meer zag zitten en kreeg daar ook begrip voor. Het was frustrerend om tijdens mijn politiek mandaat te ervaren dat er niets bewoog, maar ik heb er zeker geen degout aan overgehouden.
Euforie wordt verzuring
Vlaanderen Manager: In welke mate volgt u momenteel de politieke actualiteit? Peter Leyman: Ik volg het dichter dan voorheen, het blijft me erg interesseren. Alleen: het is niet echt mijn ding. Iemand heeft me ooit gezegd: politiek is een beroep, je moet erin gegroeid zijn. Het is gewoon een ander leven. Maar niet het mijne. Toen ik erin terecht kwam, voelde het aan als een shock. De euforie veranderde vrij snel in verzuring. Dan moet je daar je conclusies uit trekken.
Vlaanderen Manager: Bent u tevreden over uw eerste jaar bij Vergokan? Peter Leyman: Ja. Het was een heel hectisch jaar, waarin we heel wat hebben kunnen realiseren. We hebben de organisatie geoptimaliseerd, de productievestiging in Rusland opgestart, het kantoor in Frankrijk gereorganiseerd, een goede managementstructuur op poten gezet en het ERP-systeem verfijnd. Uiteraard hebben we nog heel wat werk voor de boeg, maar dat deert me niet.
Ik had echt gehoopt veel te kunnen verwezenlijken, maar vermoed dat ik de pech had politicus te worden in een atypische periode.
Vlaanderen Manager: Welke verschillen ervaart u tussen het werken bij een multinational en bij een KMO? Peter Leyman: Beide vormen hebben hun charmes. Bij Volvo sta je aan het hoofd van een vestiging met 5.000 medewerkers, maar uiteindelijk is die gewoon een onderdeel van het grote Zweedse geheel. Je bent vooral verantwoordelijk voor het personeelsgebeuren en het drukken van alle mogelijke kosten. Bij een KMO ligt dat volledig anders. Hier sta je in voor alles en draag je wel de volledige verantwoordelijkheid over winst of verlies. Je bepaalt zelf volledig de koers, ziet meteen het resultaat van je beslissingen. Dat ligt me wel.
Vlaanderen Manager: Hoe ervaart u de huidige crisis? Peter Leyman: Ik streef altijd naar groei, zowel geografisch als op het vlak van productinnovatie, maar plots merk je dat die bruusk wordt afgeremd. Tot november hebben wij eigenlijk niets gevoeld, maar december was een ander verhaal. Dit is ook geen recessie zoals we die in het verleden al hebben meegemaakt, ze manifesteert zich op diverse vlakken. Niemand blijft ervan gespaard. Het is ook onvoorspelbaar in welke golfbeweging we momenteel zitten. De ene denkt dat we het ergste al hebben gehad en in het voorjaar al een fleurige economische lente zullen beleven, de ander vreest dat het dieptepunt nog moet komen.
Vlaanderen Manager: Hoe kan je hier als bedrijf het best op anticiperen? Peter Leyman: Ik denk dat iedere onderneming wel een paar crashscenarios in de schuif heeft liggen. Bij Volvo heb ik destijds geleerd vooral de kosten te drukken, iets waar de automobielindustrie overigens erg goed in is. Op dat vlak heb je dus wat mogelijkheden, maar je moet erover waken dat het je hele organisatie niet ontwricht. Als puntje bij paaltje komt, moet het nog altijd van de verkoop komen. En daar wringt net het schoentje, want velen hebben de neiging investeringen uit te stellen of projecten op de lange baan te schuiven.
Vlaanderen Manager: Welke klemtonen legt u momenteel? Peter Leyman: We willen er vooral voor zorgen dat de hele organisatie klaar staat om de heropleving op te vangen. Binnen een onderneming als Vergokan kan dat vrij vlot, dankzij de flexibiliteit die eigen is aan een KMO. Het komt er nu vooral op aan alles heel nauw op te volgen, zodat je meteen kan inspelen op de actualiteit. In het kader van onze recente investeringen komt ook de bancaire crisis natuurlijk erg ongelegen, maar ik probeer er het positieve van in te zien. Als je geen krediet krijgt, ga je op zoek naar alternatieven die goedkoper zijn, en die je misschien zelf kan financieren. Dat vergt een intense denkoefening, maar het kan.
Vlaanderen Manager: U trok een streep onder het Volvo-verhaal nadat uw doelstellingen daar bereikt waren. Hoe ziet u uw toekomst bij dit bedrijf? Peter Leyman: Ook hier heb ik een aantal doelstellingen die ik graag wil verwezenlijken. Die vertaal ik niet in een bepaalde termijn, onder meer omdat het door de huidige situatie vermoedelijk langer zal duren voor we onze plannen gerealiseerd zullen hebben. Vermoedelijk zal ik hier niet tot mijn pensioen werken. Het lijkt me bijvoorbeeld ook leuk om eens de HR-afdeling van een groot bedrijf te leiden. Maar zover zijn we nog lang niet, laat ons eerst maar dit bedrijf doorheen deze malaise sleuren.
Het wonder is geschied: na 65 mislukte pogingen, uren schijnbaar vruchteloos blokken, oefeningen maken en lessen volgen, is de 44-jarige Marc Martain uit Zillebeke geslaagd voor zijn theoretisch rijexamen. "Nu op naar de praktijk, maar we zijn er nog niet. In principe kan ik rijden, maar ik mag nu vooral de verkeersregels niet vergeten", schrijft de krant Het Laatste Nieuws.
Op 1 maart 2004 trok Marc Martain voor het eerst in zijn leven naar het examencentrum van Wevelgem. 37 was hij toen. Vrij laat om je examen te halen, maar de zoon van de bekende boer Joël is dan ook een laatbloeier. Hij had trouwens andere vervoersmiddelen zoals een bromfiets.
Helaas werd zijn gooi naar een rijbewijs een ware martelgang. 58 keer zakte hij in het examencentrum van Wevelgem en omdat het daar niet wilde lukken, probeerde hij het ook zeven keer in Roeselare, met hetzelfde resultaat. Martain trok zelfs twee keer naar staatssecretaris Etienne Schouppe om hulp te vragen en deed ook een oproep in diverse kranten.
Met resultaat, zo blijkt nu. De 66ste poging deze week bleek de goeie. "Schouppe raadde me aan om les te volgen. Ik had dat al eens gedaan, in Kortrijk, maar dat haalde toen niks uit. Omdat ik geen opgever ben, trok ik nu naar Open School in Het Perron in Ieper. Drie maanden werd ik klaargestoomd voor het 66ste examen, twee keer per week, telkens drie uur per avond. Van een man uit Zwevegem, die mijn verhaal in de krant had gelezen, kreeg ik dan weer een computer met daarop honderden examenvoorbeelden."
"Toen ik deze week voor de zoveelste keer naar Wevelgem trok met mijn brommer, had ik een iets beter gevoel. Na vijftig vragen kreeg ik eindelijk het verlossende signaal: geslaagd met negen fouten. Het maximum toegelaten, maar eigenlijk waren het er maar acht. Bij de negende haperde de muis van de examencomputer, waardoor ik te laat antwoordde."
Hoe vrijgeviger je geliefde, hoe sterker jullie relatie
Generositeit kan de belangrijkste factor van een gelukkig huwelijk zijn, dat toont Amerikaans onderzoek aan.
Koppels die vinden dat er veel generositeit is in huwelijk hebben vijf keer meer kans op een gelukkige relatie. Onderzoeker Bradfor Wilcox aan de universiteit van Virginia bestudeerde 1.400 koppels met kinderen. De helft van de vrouwen en 46 procent van de mannen die erg genereus waren, gaven aan dat hun huwelijk erg geslaagd was. Koffie of ruiker Simpele gebaren als het maken van koffie of het geven van bloemen kunnen helpen de andere te tonen dat iemand om hem of haar geeft. Ook blijkt dat seksuele tevredenheid, een gevoel van toewijding, generositeit en een positieve houding tegenover de kinderen de belangrijkste elementen van een goed en gelukkig huwelijk zijn.
Moeite doen Tevredenheid over het seksleven was de grootste voorspeller van het geluk van koppels, maar ook hier is generositeit erg belangrijk. Wilcox: "Dit is een signaal voor je partner dat je hen kent, dat je moeite voor je geliefde doet en dat je elkaar begrijpt. Wat er zich buiten de slaapkamer afspeelt is een goede voorspeller van hoe gelukkig mannen en vrouwen zijn met wat er wel in bed gebeurt."
Vrijend stel betrapt in auto, vrouw wil zich niet aankleden
Opschudding op een kruispunt in het anders zo rustige Niceville, Florida. Daar werd een 32-jarige vrouw betrapt in haar auto terwijl ze seks had met haar vriend. Het stel werd gearresteerd op verdenking van openbare zedenschennis. Dat schrijft de Northwest Florida Daily News.
Een getuige belde de politie met de melding dat het koppel na de daad naakt op het trottoir paradeerde. Een politiepatrouille kwam ter plaatse en beval het koppel hun kleren weer aan te trekken. De vrouw weigerde dit. "Iedereen heeft me nu toch al in m'n blootje gezien", was haar commentaar.
Plassen op de stoep Na minutenlang gepalaber trok de dame toch haar kleren aan en stapte vervolgens weg. Ze keerde even later echter terug, ditmaal om op de stoep te plassen van de vrouw die de politie had gebeld. Dit exploot werd vastgelegd door een bewakingscamera. Alsof dit nog niet volstond, stapte de furie naar de voordeur van de belster en begon haar de huid vol te schelden.
Alain Mathot in gerechtelijke voetstappen vader Guy
Alain Mathot
Burgemeester van Seraing en PS-Kamerlid Alain Mathot lijkt in de gerechtelijke voetstappen van vader Guy Mathot te treden. Alain Mathot bevestigde eergisteren dat hij in verdenking werd gesteld voor corruptie en witwassen van geld. Vader Guy sleepte bijna dertig jaar gerechtelijke affaires met zich mee, al ontkende hij steeds elke schuld en werd hij nooit veroordeeld.
Op zijn blog en Facebookpagina zegt Alain Mathot opnieuw dat hij onschuldig is in het dossier rond smeergeld bij de afvalintercommunale Intradel. De beschuldigingen zijn "buiten proportie, grotesk en leugenachtig", luidt het.
"Het is onverdraaglijk om de kinderen vol vragen thuis te zien komen van school, om hen weg te houden van de televisiejournaals en de radio zodat ze sommige dingen waarvan ze mij ten onrechte beschuldigen niet zouden horen. In zo'n context je naasten verdedigen is moeilijk, bijna onmogelijk. Ik zie in hun jonge ogen wat ik dertig jaar geleden meegemaakt heb. Niets doet er nog toe, dat is wat me nu het diepste kwetst", schrijft Alain Mathot.
Guy Mathot Vader Guy Mathot, overleden in 2005, kreeg gedurende zijn carrière veelvuldig met het gerecht te maken. De voormalige volksvertegenwoordiger, burgemeester van Seraing en topman van de Luikse PS-federatie werd verschillende malen beschuldig. Hij ontkende steeds en werd nooit veroordeeld.
Zo werd hij in 1994 in het Augusta-dossier verdacht van passieve corruptie; vier jaar later werd zijn naam gezuiverd. Hij kwam ook in opspraak rond valse schilderijen, oplichting bij de verkoop van de raffinaderij van Feluy en een zaak over het racecircuit van Francorchamps.
Alain Basilien (PS), de ex-schepen van Financiën van het Henegouwse Honnelles, is opgepakt en in verdenking gesteld voor valsheid in geschrifte en het witwassen van geld. Dat bericht Le Soir.
Basilien is de vierde die in verdenking gesteld wordt in het dossier, na onder meer Alain Mathot. Mathot wordt ervan verdacht dat hij ongeveer 1 miljoen euro witgewassen heeft, ten voordele van Inova-France en tussenpersonen, waardoor die een contract van 200 miljoen euro konden binnenhalen bij Intradel voor de bouw van een verbrandingseenheid in Herstal.
Valse facturen De Luikse justitie vermoedt dat de ex-schepen zijn ervaring en competenties aangewend zou hebben in het dossier. Er zou in totaal één miljoen euro gestort zijn aan BLS Ingénierie, één van de talrijke ondernemingen die Basilien de afgelopen tien jaar oprichtte. Het merendeel van die bedrijven, dikwijls met gelijkaardige namen, werd alleen gebruikt om valse facturen op te stellen. Zo kon één miljoen euro witgewassen worden door Basilien, die ongeveer 15 procent van het bedrag gekregen zou hebben.
Andere verdachten Basilien, die ook de ex-directeur is van de ISPH (Henegouwse Intercommunicale voor Volkshygiëne), is de vierde inverdenkinggestelde in het dossier, na Mathot, de burgemeester van Seraing en parlementslid, de gewezen directeur van Inova, Philippe Leroy, en een vroegere vennoot van Basilien. Volgens Le Soir werd voor een totaalbedrag van 12 tot 15 miljoen euro gefraudeerd.
Commissaris zone Brussel Zuid twee maanden geschorst
Philippe Boucar (rechts), naast Anderlechtvoorzitter Roger Vanden Stock en manager Herman Van Holsbeeck.
Het politiecollege van de zone Brussel Zuid (Anderlecht/Sint-Gillis/Vorst) heeft gisteravond commissaris Philippe Boucar, die in verdenking is gesteld van passieve corruptie, twee maanden geschorst. Dat meldt La Dernière Heure.
Commissaris Boucar, die bekendstaat als een expert inzake het hooliganisme in België en verschillende belangrijke functies bekleedde bij de politie van Brussel Zuid, kwam in april 2008 in opspraak toen de Brusselse onderzoeksrechter Jean-Claude Van Espen huiszoekingen liet uitvoeren in zijn privéwoning en in het commissariaat waar hij werkte. Dat gebeurde in het kader van een onderzoek naar corruptie. De commissaris werd ervan verdacht geschenken gekregen te hebben, die bij hem thuis aangetroffen werden, en zou ook voordelen in natura genoten hebben.
Gisterenavond zag ik de premier van ons land en kwam tot de vaststelling dat we een nieuwe taal zullen moeten leren in ons landje.
Maar gelukkig wordt het allemaal eenvoudiger:
1. De vervoegingen vervallen
Ik denken, ik antwoorden, ik zeggen, ik weten, wij zullen terug betaal?
Dit is veel gemakkelijker!
2. Herhalingen als volzin zijn mogelijk dus minder woordenschat nodig (inschatting nog enkel een 100-tal woorden)
Hét wordt moeilijk, het is moeilijk, moeilijk?
3. De Engelse taal wordt meer geadopteerd
Alle woorden met een W zullen voortaan beginnen met WH zoals What, Whij, ? is makkelijk te oefenen met een hete aardappel in de mond?
4. Iets moeilijker voor de mensen van de echte Vlaaanders? de G moet uitgesproken worden als K en niet meer als H
Zoals in Bekin, Kemeente, Keld, rektvaardikt, maatrekelen, oplossink, akt, kroen?
Bovendien wordt het veel leuker:
"Wij gaan het begrotingstekort verdrinKen". Fantastisch, alle dagen zat en toch het begrotingstekort naar beneden!
5. De klemtooooooon moet wel anders gelekt worden
Warheeeeeiiiiid, vrijheeeeeeiiiid?.
6. De volgorde van woorden in een zin is niet meer belangrijk werkwoorden kunnen zelfs aan het eind van de zin
Het federale niveau compacter worden, engagement om teruk betalen skuld
7. Eindelijk een charmante mengtaal!
Je mag nu ook Franse woorden gebruiken zoals zero ipv ordinaire nul?
Bijvoorbeeld: "Ik zijn van de trap getombeerd en euh zij hebben mij met de cent naar de hospice gevoerd."
8. Tot slot de Eddy Merkx truck mag weer gebruikt worden
Als je tijdens het praten Vlaams vertaalt naar het Belgisch is het meerdere keren toegestaan om ?euh? te gebruiken tot je het juiste woord kevonden kebt?
Burgemeester Sint-Truiden met 3 promille in ziekenhuis
Op 1 februari 2009 was het exact één jaar geleden dat Peter Leyman de deur van de politiek achter zich dichttrok en terugkeerde naar het ondernemingsleven. Als CEO van Vergokan, fabrikant van kabeldraagproducten, beleefde hij de ontluiking van de crisis van op de eerste rij. De huidige toestand is beangstigend, vooral omdat het koffiedik kijken is hoe lang dit nog zal aanslepen. Bedrijven mogen nu vooral niet de fout maken alle competenties overboord te gooien, want als de heropleving een feit is, moet je klaar staan om die op te vangen.
Na 65 keer geslaagd voor theoretisch rijexamen
Hoe vrijgeviger je geliefde, hoe sterker jullie relatie
