Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
19-01-2011
HLN wordt zot:
Bij Het Laatste Nieuws zijn ze zot geworden. Vanaf 24 januari starten ze met een reeks over Jef Vermassen. Zes dagen lang zullen we bedolven worden onder het gezever over de grootste leugenaar van de lage landen. Men denkt zelfs dat men dagelijks VIER bladzijden zal kunnen vullen over hem!
Ik heb wel wat ideeën voor Het Laatste Nieuws:
DAG EEN: Jef Vermassen en Kunst Jef Vermassen en zijn collectie moderne kunst. Wat vindt dit zwaargewicht over zijn impressionisten en moderne kunst. Ondertitel artikel: "Advocaat een slechtbetaald beroep"
DAG TWEE: Hoe iemand vrijspreken met bezwarende bewijzen Slachtoffers van vrijgesproken moordenaars getuigen. "Het is een goede zaak dat mijn zuster gewurgd werd, gebetonneerd werd en dat nadien de moordenaar werd vrijgesproken door de eerlijke strafpleiter Jef Vermassen." Of "Voetafdrukken op de moordscene zijn niets waard volgens topadvocaat Vermassen"
DAG DRIE: Hoe iemand veroordelen zonder bewijzen. De zaak Clottemans
DAG VIER: Leren liegen voor gevorderden Tips van de grootmeester
DAG VIJF: De media Uw dikke vriend Hoe de media manipuleren en hoe in domme programma's terechtkomen
DAG ZES: Hoe onze overheid laten opdraaien voor privé-bescherming. De politie is Uw vriend.
Eerlijk gezegd ik denk dat Het Laatste Nieuws toch wat beters te doen heeft, dan hun gazet te vullen over iemand die absoluut niet geliefd is. Wat gaan ze nu nog allemaal in de gazet zetten zeg?
De VMMa, het bedrijf achter onder meer VTM en 2BE, stopt met onmiddellijke ingang met het uitzenden van belspelletjes gezien de maatschappelijke hetze die hier rond is gecreëerd. Dat heeft het mediabedrijf dinsdag bekendgemaakt.
Staatssecretaris voor Fraudebestrijding Carl Devlies (CD&V) had eerder op de dag gezegd dat er een voorstel klaarligt om de voorwaarden rond belspelletjes te verstrengen.
Als die niet werken, sloot hij niet uit dat belspelletjes in ons land worden verboden. Devlies reageerde op een uitzending van het Canvasprogramma 'Basta', dat de bedrieglijke praktijken van de spelletjes blootlegde.
'Ondanks het feit dat de organisatie van de belspellen volledig binnen het wettelijke kader gebeurde, wat vandaag ook bevestigd werd door de Kansspelcommissie, heeft de VMMa toch beslist om de uitzending van de belspellen met onmiddellijke ingang stop te zetten', zo luidt het in een mededeling die dinsdag verspreid werd.
'Ondanks het feit dat we alles strikt volgens de wet hebben georganiseerd, vinden we het niet langer opportuun de belspellen uit te zenden gezien de maatschappelijke hetze die hier rond is gecreëerd, aldus directeur-generaal Peter Quaghebeur.
Verpleegster geschorst voor seks met terminale patiënt
In Oklahoma is een verpleegster voor twintig jaar geschorst omdat ze seks had met een getrouwde terminale patiënt. De 33-jarige vrouw werd hiermee veroordeeld voor onprofessioneel gedrag. Ze gaat evenwel in beroep. Dat schrijft The Oklahoman.
Verpleegster Amber Van Brunt is van oordeel dat haar beroepsorde - de Oklahoma Nursing Board - een gerechterlijke dwaling heeft begaan toen ze in augustus van vorig jaar de schorsing uitsprak. Zij verklaart dat de seksuele relatie met instemming van beide partijen gebeurde. Van Brunt voert voorts aan dat ze seks met de patiënt - de 43-jarige Chris Reiter - tijdens haar vrije tijd, niet tijdens de diensturen.
Verantwoordelijkheid De beroepsvereniging zegt evenwel dat dit geen enkele rol speelt. "Het is de verantwoordelijkheid van de professionele hulpverlener om 'neen' te zeggen aan een kwetsbare patiënt", luidt het.
De patiënt leed aan de ziekte van Lou Gehrig. Van Brunt kwam met hem in contact in november 2009 toen ze hem thuis kwam verzorgen. De man wist toen al dat hij nog maar zes maanden te leven had. Zijn vrouw Liz (41) vermoedde kort nadien dat hij een relatie had met de verpleegster, maar Reiter ontkende dat.
Zwanger van andere man Nadat Reiter op 4 maart een zelfmoordpoging had ondernomen, ontdekte Liz expliciete mails van de verpleegster op de computer van haar man. Reiter zou geprobeerd hebben zelfmoord te plegen nadat Van Brunt hem gemeld zou hebben dat ze zwanger was van een andere man.
Na de poging tot zelfdoding werd Reiter opgenomen in het tehuis waar Van Brunt wertke als verpleegster. Daar verbleef hij tot zijn dood op 21 mei.
Prins Frederic van Anhalt (66), de man van de Amerikaanse actrice Zsa Zsa Gabor, heeft per ongeluk zijn eigen oog dichtgelijmd. De man werd opgenomen in een ziekenhuis in Los Angeles, meldt showbizzsite TMZ.com.
De echtgenoot van Gabor nam gisterochtend de nagellijm van zijn vrouw in de veronderstelling dat het zijn oogdruppels waren. De gevolgen laten zich raden: het oog van prins Frederic zat potdicht. Hij kreeg zijn ogen niet meer geopend en werd in allerijl naar het ziekenhuis overgebracht. Mogelijk moet hij onder het mes en kan hij later vandaag weer naar huis.
De 66-jarige prins is naar verluidt geen onbekende in de ziekenhuizen van Los Angeles. Zijn vrouw moest hem de voorbije jaren al herhaaldelijk vervoeren door zijn wankele gezondheid, aldus TMZ. (
In China is een man klem geraakt in de beerput van een openbaar toilet. Hij was achter zijn gsm 'gedoken' die hij per ongeluk in het onwelriekende gat had laten vallen. Ter inlichting: het mobieltje had 23,50 euro gekost.
Voor hij het wist, zat de man tot borsthoogte in de stront. Zijn hulpgeroep vond gelukkig gehoor en de brandweer werd ingeschakeld.
Gat groter gemaakt Acht brandweerlieden rukten uit naar de plaats van het onheil. Zij maakten eerst de polsen van het slachtoffer vast zodat hij niet dieper in de 'shit' kon zakken. Met een forse hamer maakten ze vervolgens het gat in het staantoilet groter.
Na twintig minuten was de man uit zijn benarde situatie gered. Na afloop had hij geen spijt van zijn roekeloze daad. Of zijn gsm nog werkte, is niet bekend.
Vrouw trekt broek uit en slaat er flik bewusteloos mee
In China is een vrouw tot acht maanden cel veroordeeld omdat ze een politieman buiten westen heeft geslagen. Ze ging de agent te lijf met haar broek. Het hoeft geen betoog dat de vrouw in haar blote onderlijf nogal wat ophef veroorzaakte op een druk kruispunt in de stad Nanjing.
De feiten gebeurden in augustus vorig jaar toen de vrouw, Chu, met haar elektrische bakfiets een man aanreed op het kruispunt. Het slachtoffer eiste dat Chu haar een schadevergoeding betaalde, maar daar wilde de vrouw niet van weten.
Hersenschudding Enkele verkeersagenten kwamen tussenbeide en ging Chu pas echt over de rooie. Ze trok haar broek uit en sloeg er mee naar de agenten. Eén politieman werd goed geraakt: hij liep een hersenschudding op en raakte het bewustzijn kwijt.
Spijt Voor de rechtbank betoonde Chu nu haar oprechte spijt voor het incident. Ze verklaarde dat ze naar de stad Nanjing was verhuisd om daar een job te zoeken. Dat liep niet van een leien dakje omdat ze niet kan lezen of schrijven.
Taxi Haar leven nam een gelukkige wending toen ze een oudere man leerde kennen die voor haar een elektrische bakfiets kocht. Daarmee speelde Chu voor taxichauffeur, weliswaar zonder vergunning.
Door het ongeval op het kruispunt, vreesde Chu dat haar hele handeltje opgedoekt zou worden. De rechter betoonde echter weinig medeleven. Hij veroordeelde Chu tot acht maanden cel voor openbare zedenschennis en het belagen van een agent in functie
In Duitsland is een rel ontstaan rond een kunstwerk dat een plassende politievouw afbeeldt. Tegenstanders van het werk zijn van oordeel dat de grens ven het toelaatbare is overschreden. Voorstanders zweren dan weer bij de absolute vrijheid van de kunstenaar.
Het werk kreeg de titel 'Petra' en is van de hand van de Duitse beeldhouwer Marcel Walldorf (27). Het beeldt een politievrouw in gevechtskledij uit, gehurkt en met de billen bloot. Op de vloer onder het kunstwerk is een 'plas' uit gelatine gekleefd.
Bekroond Het beeld staat momenteel in de Academie voor Schone Kunsten in Dresden en werd bekroond door de befaamde Leinemann Stischting voor Schone unsten. Deze onderscheiding levert de kunstenaar een prijs van 1.000 euro op. Volgens de jury geeft het werk op onnavolgbare wijze de dunne scheidingslijn tussen de publieke en private sfeer weer.
Geschokt Markus Ulbig, Binnenlandminister van de deelstaat Saksen, houdt er evenwel een andere mening op na. Hij vindt het beeld een belediging voor de politiediensten en zegt geschokt te zijn. De politievakbond, van zijn kant, vindt dat de grensen van de artistieke vrijheid overschreden zijn.
Protestbrieven Volgens een woordvoerster van het museum zijn er bij de Academie verscheidene protestbrieven tegen het werk aangekomen. "Maar de bezoekers zijn onverdeeld positief", aldus Andrea Weippert. (eb)
Knapperds hebben niet alleen meer succes, ze zijn ook slimmer dan hun minder aantrekkelijke medemens. Nieuw onderzoek geeft aan dat hun IQ hoger ligt dan het gemiddelde.
De bevindingen, zowel gevonden aan Britse en Amerikaanse universiteiten, weerleggen de mythe van het domme blondje of van het knappe leeghoofd. Wie gezegend is met een mooi uiterlijk, trekt ook partners aan die er goed en intelligent uitzien. Hun nakomelingen erven beide kwaliteiten, waardoor een genetische link over opeenvolgende generaties wordt opgebouwd. Mannen Volgens onderzoeker Satoshi Kanazawa wordt fysieke aantrekkelijkheid vrijwel altijd in verband gebracht met algemene intelligentie, ongeacht de sociale klasse, lichaamsgrootte en gezondheid. Al werkt de associatie sterker onder mannen dan vrouwen.
De studie achterhaalde dan aantrekkelijke mannen doorgaans hoger scoorden met een IQ dat 13,6 punten hoger ligt dan de norm. Mooie vrouwen scoorden 11,4 punten hoger.
Aandacht Niet enkel de genetische link speelt een rol, onderzoekers vermoeden bovendien dat knappers meer aandacht krijgen van ouders en leerkrachten. Dat verhoogt hun gevoel van eigenwaarde, waardoor ze over het algemeen beter zullen presteren.
Jaloerse vriendin bijt oor af van man en hond eet het op
Drank kan de gezondheid ernstige schade toebrengen, ook aan anderen. De jaloerse June Thomson (44) beet in een zatte bui het linkeroor af van haar partner Trevor Wainman. Het oor kon er niet weer aangenaaid worden omdat... hondje Alfie het lichaamsdeel vermoedelijk verorberde.
June Thomson is een werkloze mama van vijf kinderen. Ze ging met haar vriend Trevor Wainman een avondje stappen in het Britse Sutton in East Yorkshire. Bij hun thuiskomst op zijn flat in Hull ontstak Thomson in razernij en beet een serieuze hap uit het linkeroor van Wainman. Ze was jaloers omdat een dienster de man een drankje had getrakteerd voor zijn verjaardag. De afgebeten oorlel kwam op de grond terecht en dat 'snoepje' kon de Yorkshire Terrier van Thomson, Alfie, heel waarschijnlijk niet laten liggen...
Huiselijk geweld door vrouwen Thomson pleitte voor de rechter schuldig aan het toebrengen van zware lichamelijke schade. Die lijkt achteraf nog enigszins mee te vallen omdat een stuk van het oor van Wainman weer aangegroeid is. "De man heeft geluk gehad", zei rechercheur Sam Chester. "Het had veel slechter kunnen aflopen. Huiselijk geweld komt vaak voor, ook bij daders die vrouwen zijn. De mannelijke slachtoffers moeten de moed hebben om hulp te zoeken."
Stomdronken Volgens Wainman had Thomson cocktails, Guinness, Pernod en whiskey door elkaar gezopen. Ze was al eens over de rooie gegaan eerder op de avond op café. "Ze maakte veel kabaal, begon te vloeken en moest het pand verlaten van de cafébaas", verklaarde Wainman.
Het koppel was veertien maanden samen en de vrouw had haar vriend al twee keer eerder aangevallen. "Ze was inderdaad gewelddadig maar nooit op deze wilde manier", zei Wainman. "Waren de rollen omgekeerd, dan zou ik al lang in de cel zitten. Ik ben kok en kon niet werken met kerst, de drukste periode van het jaar."
Karel De Gucht heeft een hekel aan Bart De Wever. Niemand weet waarom. Immers, in de politiek is niets wat het lijkt. Het is al een hele tijd terug begonnen, toen Karel De Gucht er als de kippen bij was om Bart De Wever aan te pakken over zijn uitspraak dat "Het zeer gratuit is van burgemeester Patrick Janssens om 60 jaar na de oorlog zijn verontschuldigen aan te bieden aan de Joodse gemeenschap in Antwerpen." Het was niet aan Karel De Gucht om toen Bart De Wever hierover aan te pakken. De Antwerpse Joodse gemeenschap is mondig genoeg om opmerkingen te formuleren. Nu ook, was het niet aan Europees Commissaris Karel De Gucht om opmerkingen te geven over een inlandse materie, waarvoor hij totaal niet bevoegd is. Bovendien gaat zijn standpunt volledig in tegen het standpunt van zijn eigen partij. Maar dat De Gucht wellicht worst wezen. Deze meester-strateeg schept zijn genoegen in afrekeningen binnen en buiten zijn eigen partij. Hij acht Alexander De Croo wellicht veel te zwak om weerwerk te bieden. De Gucht is een uiterst geslepen politicus die zich zelden vergist. Wanneer hij Alexander De Croo met zijn uitspraken in zijn hemd zet, dan wil dat wel iets zeggen. Het toont zeer goed aan hij zwak De Croo in eigen rangen staat. Een ander politicus zou zichzelf met zulke uitspraken de das omdoen, maar dat geldt dus duidelijk niet bij de hopeloos verdeelde open VLD.
Alexander De Croo probeert wel, maar slaagt er dus duidelijk niet in om het brede publiek te overtuigen. Waarom? Men kan eigenlijk dezelfde vraag stellen over Caroline Gennez. Meestal is de manier waarop men iets zegt, veel belangrijker dan de inhoud. Mensen kiezen liever voor een sympathieke politicus zonder veel inhoud, dan een saaie universiteitsprofessor. Kijk maar naar het succes van Daerden in Wallonië. Deze zatlap heeft zichzelf als "papa" incontournable gemaakt in zijn regio. Men moet als politicus "iets" hebben. Vader Herman De Croo had een zekere scharme. Hij deed tegen iedereen alsof hij zijn beste vriend was. Hij had een sympathieke uitstraling. Natuurlijk was de glimlach van De Croo senior totaal oppervlakkig en ongemeend. Maar het jaren handjes schudden maakte toch dat de oude De Croo een zekere aanhang genoot. En hij was taalvaardig. Hij vond politieke neologismen uit en dat werd wel gesmaakt in de Wetstraat.
Het is bijna zoals bij voetballer of topsporters. De "zonen van" hebben nooit hetzelfde talent als hun vader. Ze draaien wel mee met de zogenaamde "beteren", maar ze zijn nooit de beste. Ze hebben hun carrière grotendeels te danken aan hun achternaam en te weinig aan hun intrinsieke kwaliteiten. Dikwijls zijn nauwelijks beter dan de excuustruzen van de politiek. Een van de meest schrijnende voorbeelden van de "zwakke zoon" is natuurlijk Jean-Jacqueske De Gucht, een échte sukkelaar. Die jongeman heeft een plaats gekregen die ver boven zijn eigen capaciteiten ligt en het probleem is dat de jonge De Gucht zich daar ook van bewust is. Hij zit met veel interne problemen en tracht die dan te verdringen en vooral te verdrinken in zijn huidige woonplaats Aalst. Vriend en vijand kunnen dit bevestigen.
Binnen de open VLD heeft men jarenlang zijn eigen talenten de nek om gewrongen. Dat men iemand als een Marc Verwighen heeft weggepest is toch veelzeggend. Maar de lijst is bijna oneindig. OK, een Jean-Marie Dedecker is misschien iets te controversieel, maar de man bruist van ideeën. Ook hij moest gaan. Ook de sympathieke Ward Beysen en Hugo Coveliers werden aan de deur gezet. Recent volgden Hugo Van Campenhout en Patrick Van Krunkelsven. Men laat mensen opklimmen tot de hoogste regionen van de partij om ze dan direct aan te deur te zetten. Het probleem lag gedurende jaren bij de eigen patijtop. Guy Verhofstadt en zijn politieke tweelingsbroer Patrick De Wael duldden enkel logeman Karel De Gucht. Maximum vijf kopstukken mochten tot de partijtop doordringen. Zij moesten zich dan omringen met tweederangsfiguren. Mensen die weinig te vertellen hadden en vooral zeer gehoorzaam waren. Een Dirk Van Mechelen was misschien een uitzondering. Hij was slim, maar had te weinig voorkomen. Dus hij mocht blijven. Het liefst van al ziet men bij de VLD mooie vrouwen. Hoe mooier de snoet, hoe meer gegeerd. De positieve discriminatie van de vrouw werd vooral in de VLD goed gesmaakt. Via de promotie van de vrouw konden ze een heleboel politieke rivalen elimineren. Ze zochten vrouwen met een mooi uiterlijk en weinig ambitie. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen. Hier en daar overleefde een enkeling, zoals Herman De Croo of Vincent Van Quickenborne. Maar het gros van de partij betekent niets meer.
Het was ooit anders. In de jaren 60 en 70 van vorige eeuw waren er vele regionale kopstukken. De lokale afdelingen hadden toen nog een stem in het debat. Maar dan kwam Guy Verhofstadt met zijn burgermanifesten. Zij moesten de politiek dichter bij de mens brengen. De partij werd grotendeels hervormd en vooral Guy Verhofstadt kreeg via een ondoorzichtig systeem bijna dictatoriale bevoegdheden. Van de eigen goede voornemens kwam zeer weinig in huis. Overal dropte de partijleiding hun mannetjes of vrouwtjes.
Zoals gezegd wisten amper een paar liberale politici het triumviraat te weerstaan. Alexander De Croo is hiervan het product. Tegen de zin van de oude leiders werd hij verkozen vanuit de basis. Nu was het te moeilijk om de stemmen te vervalsen, zoals men een paar jaar eerder wel had gedaan bij Jean-Marie De Decker. Maar nu was de overwinning zo uitgesproken dat het laten verdwijnen van stemmen van enkele stembureaus onvoldoende was. Op de avond van de verkiezing werden er wel verzoenende woorden gesproken, maar op de achtergrond werden de messen geslepen. Alexander De Croo wist dat hij zeer snel te werk moest gaan. Hij koos bij de jongste verkiezingen voor een algemene "verjonging" van de lijst. Hij wist immers dat de bestaande figuren steeds tot het kamp De Gucht of Verhofstadt behoorden en hij wou een eigen machtsbasis creëren. Maar het fundamenteel probleem van Alexander De Croo is dat hij zelf over te weinig mogelijkheden beschikt om door te breken. Guy Verhofstadt was in zijn tijd een uitzonderlijk talent. Hij was bovendien sterk geliefd bij de bevolking. Er mankeert zoals gezegd iets aan de uitstraling van De Croo junior. Een voorbeeld hiervan was de manier waarop De Croo zijn ontstag gaf uit de regering. Een bleke De Croo verscheen toen op de televisie. De media spraken van een "aangeslagen" De Croo, maar dat was het niet. De Croo junior maakte een zwakke en onzekere indruk. De verkiezingen die kort daarop volgden bevestigden mijn aanvoelen. De Croo heeft het kiezerspubliek niet kunnen overtuigen. En natuurlijk dat de oude garde nu al op de loer ligt om met de jonge De Croo af te rekenen. Hun voorkeur gaat uit naar babyface Gwendolyn Rutten of naar oude getrouwe Marino Keulen. Mindere goden als Annick De Ridder staan natuurlijk ook al lang te springen. Zij heeft al bewezen zeer ver te willen gaan voor promotie, maar ze mist een eerlijke uitstraling. Haar valsheid is ondertussen genoegzaam bekend en speelt haar ondertussen ook parten. Misschien dat ze ooit ergens eens minister zal worden, maar het zal altijd wel een tweederangsfiguur blijven. Mocht ik het voor het zeggen hebben binnen de Open VLD dan koos ik momenteel voor Vincent Van Quickenborne. Ook deze man bruist van de ideeën. Al moet ik zeggen dat zijn huidige familiale situatie zijn imago wel geen goed gedaan heeft.
Europees commissaris Karel De Gucht (Open Vld) zegt dat andere partijen maar een compromis over een staatshervorming moeten zoeken als N-VA dat wegens ideologische redenen niet kan. De politicus benadrukt dat het hier om zijn eigen mening gaat.
De liberaal vertelde woensdag, tijdens de uitreiking van de trofee "Manager van het jaar", en herhaalde donderdag op Radio 1 dat hij zo zijn twijfels heeft over de kans op slagen van het huidige triumviraat - Bemiddelaar Johan Vande Lanotte moet samen met Bart De Wever en Elio Di Rupo ons land uit de politieke impasse loodsen.
"Ik denk dat N-VA-voorzitter Bart De Wever voor een keer gelijk heeft. Ofwel is men daar nu op zeer korte termijn uit en dan begrijp ik dat dit moet gebeuren volgens zijn criteria, en die zijn volgens mij niet haalbaar. Ofwel moet je naar iets anders overstappen, en wat ik vooral vaststel, is dat alle partijen enorme pleinvrees hebben om wat dan ook te doen zonder dat de N-VA daarbij betrokken wordt", klonk het.
De Gucht erkent wel dat N-VA de grootste partij van het land is, maar zegt over die dertig procent: "that's it".
"Maar het is een partij die op dit ogenblik, voor politieke redenen die ik respecteer, niet in staat is een compromisoplossing af te dekken voor de problemen die zich in België stellen".
In Dag Allemaal doet Caroline Gennez haar beklag over het gespot en de beledigingen in de media. Inderdaad, als haar naam valt in een programma, wordt er steeds gelachten met haar neus of haar stem. Er was de nieuwjaarsconferentie van Geert Hoste, die haar neus vergeleek met een vuvuzela, er waren de immitaties in het VTM-programma "Tegen de sterren op".
Waarom is Gennez het mikpunt van veel spot? Zij beweert dat dit komt omdat ze een vrouw is, dat ze progressief is en voor het behoud van België. Nu, ik ken nog politica's die een genuanceerd beeld hebben over België maar dit niet het mikpunt zijn van spot, bij voorbeeld Miet Smet. Een Miet Smet zou omwille van haar familiale situatie gemakkelijk het mikpunt van spot kunnen zijn, maar dat is niet het geval. Het argument van "vrouw zijn" is zeer zielig en hoor je enkel en alleen maar door gebuisde politica's verkondigen. In de 21e eeuw is dat écht geen argument meer.
Het ongeliefdheid heeft te maken met de manier waarop Caroline Gennez in de media verschijnt. Gennez is niet geliefd. Ze komt te hautain over. Dat is overigens ook hetgeen reclameman Wim Schamp over haar zegt in Dag Allemaal. Ze spreekt op een belerende manier met een bijna cynische ondertoon. Haar stem is zagerig en plagerig. Ze komt écht bitcherig over. Ze heeft ook een groot Mia De Vidts gehalte. De mensen zien niet graag slechte karakters en zeker niet indien deze personen nog eens macht krijgen. En ook de daden lijken deze premisse te bevestigen. De manier waarop ze met de intelligente Frank Vandenbroucke heeft afgerekend zal haar nog lang blijven achtervolgen. Ook de andere interne discussies in de partij hebben haar geen goed gedaan. Wij Vlamingen waren getuige van discussies met de linkervleugel, maar ook met de traditionele figuren als Louis Tobback en Freddy Willockx. En als je dan nog eens in het weekend loopt te flaneren op de boulevards van Knokke...Ik kan mij inbeelden dat ze in haar eigen partij écht niet goed ligt. En als je al niet geliefd bent in de eigen kring, moet je niet verwonderd zijn dat je niet doorbreekt bij het brede publiek.
Daar gaan we weer. Op 21 december 2012 gaat de aarde vergaan. Dat beweren toch een hele resem occultisten, die zich hierbij baseren op Nostradamus, de Maya's en zelfs een bende astrologen. Dit is ondertussen al zeker de derde keer tijdens mijn leven dat het einde der tijden voorspeld wordt en op den duur hebben dit soort van berichten geen impact meer. Ook het jaar 2000 was zo'n jaar. Ergens in augustus had de aarde moeten kantelen tijndens de zogenaamde "planetendans".
Op historychannel hebben ze nu een reeks over Nostradamus en 2012. Zogenaamde experts -meestal mensen die hun brood verdienen met occultisme- vertellen er allemaal hetzelfde, namelijk dat alles erop wijst dat 2012 een dramatisch jaar zal worden met overstromingen, rampen en ziektes met uiteindelijk de ondergang van de menselijke beschaving. Dergelijke uitzendingen zijn zeer amerikaans, ingedeeld als een TV-commercial, met telkens andere experts met dezelfde boodschap: het einde der tijden. Op de lange duur worden mensen gebrainwashed. Dat dergelijke reportages gebracht worden door bv. één of andere religieuze sekte kan ik nog begrijpen, maar dat je zulk gezever moet slikken op een betaalzender vind ik er toch wat over.
Wat Nostradamus betreft nog het volgende: Men zegt dat hij enorm veel voorspellingen heeft gedaan die zijn uitgekomen. Heeft U ooit al voorspellingen gelezen van Nostradamus? Deze zijn zodanig cryptisch omschreven dat je er ongeveer alles kan in verstaan. Het zou eens interessant zijn om op een wiskundig-rationele manieer het werk van Nostradamus in kaart te brengen. Hoeveel voorspellingen heeft hij gedaan? En hoeveel procent van die voorspellingen zouden nadien uitgekomen zijn? Ik vrees dat met moeit 5% van zijn zogenaamde voorspellingen nadien waarheid geworden zijn. Of met andere woorden 95% van zijn teksten blijken gezever. Het is niet moeilijk om massa's losse flodders af te schieten in de hoop dat je uiteindelijk toch ergens iets raakt. Ben je dan een groot ziener? Ik vrees ervoor van niet. Nostradamus was een gebuisde dokter die zichzelf toch dokter noemde, maar een echte kwakzalver was. Aanvankelijk schreef hij spreuken op kalenders van boeren en toen hij zag dat hij daarmee succes boekte, specialiseerde hij zich daarin met voorspellingen in rijmvorm. Op den duur ontstond er dan de mythe Nostradamus en die begon dan natuurlijk haar eigen leven te leiden.
Soms eigenen mensen anderen eigenschappen toe die totaal niet stroken met de realiteit. Zeker de media kunnen dienen als katalysator om iemand de hemel in te schrijven. In dit apenland ervaren wij jaarlijks zulke processen. De opgang van de kleine God Bart De Wever door "de slimste mens" bij voorbeeld. Of hoe Mark Verwilghen als witte ridder in de commissie Dutroux man werd van het jaar en nadien meer dan 300.000 voorkeurstemmen achter zijn naam kreeg. Momenteel is er de triestige story rond Marie-Rose Morel. Ik vind het een enorm droevig verhaal, maar door de tragische manier waarop men het lijden van deze politica in kaart brengt, doet men ook hier aan mythevorming. Ik herinner mij nog levendig de begrafenis van Koning Boudewijn in 1993. Alle media waren gefocust op dit ene item. En natuurlijk ook toen gingen er stemmen op om onze vorst Heilig te laten verklaren. Op een gelijkaardige manier worden bij ons Waalse politici gestigmatiseerd. Madame Non, Elio Di Rupo, maar zelfs de "rechtse" Didier Reynders ontsnapt niet aan negatieve beeldvorming. Vele Vlamingen hebben nog sympathie voor die man, maar natuurlijk zitten onze Vlaamse media op zijn nek. Als minister van Financiën zou hij te kwader trouw zijn en moedwillig een laks beleid voeren tegenover fraude. De VRT vond het nodig deze reportage meerdere keren te uit te zenden. Ik durf zelfs wedden dat ze het dit jaar nog eens gaan uitbrengen. Om over negatieve beeldvorming te spreken...
"Precies op 21 december 2012 gebeurt er een zekere speciale astronomische samenstand die zo zeldzaam is dat hij lange tijd (eeuwen, of misschien wel duizenden jaren) voor en na die datum niet gebeurt. 21 december 2012 valt in de Lange Telling van de Maya's op de ronde datum 0.0.0.0.0.
De Maya's hebben de Lange Telling precies zo ontworpen dat de speciale samenstand op de ronde datum 0.0.0.0.0 in hun Lange Telling zou vallen, ver in hun toekomst. De Maya's hadden de kennis om de speciale samenstand tot op een dag precies goed te voorspellen. Vanwege die samenstand zijn er op precies 21 december 2012 speciale verschijnselen of gebeurtenissen te verwachten aan de hemel of op Aarde
Het einde van een baktun is natuurlijk veel zeldzamer en was dan ook kosmisch belangrijker; we weten dat op 10.0.0.0.0 (830 nC) het einde van bak'tun 10 gevierd werd in de steden Waxatun en Oxpemul. Op het einde van de volgende bak'tun, 11.0.0.0.0 (1224 n..C..), was de lange dagtelling al in onbruik geraakt.
Wat heeft dit nu allemaal met 2012 en het "einde der tijden" te maken? Als we onze kalenderdata omzetten in de lange dagtelling, dan blijkt dat we ons nu in de dertiende baktun bevinden, en het einde van deze baktun, de dag 13.0.0.0.0 4 Ahaw 3 valt in onze kalender op 21 december 2012 (of 23 december indien men het alternatieve nulpunt aanneemt). Misschien een belangrijke overgang in de kalender, maar waarom "het einde der tijden"?
De herkomst van deze opvatting is de manier waarop de startdatum van de lange dagtelling, die in de Mayakosmologie geassocieerd werd met de schepping van de huidige tijdcyclus, voorgesteld wordt op de monumenten. Het blijkt dat zowat alle monumenten aan die datum refereren als 13.0.0.0.0 4 Ahaw 8 Kumk'u en niet als 0.0.0.0.0 4 Ahaw 8 Kumk'u. Dit lijkt er op te wijzen dat volgens de Maya's de huidige schepping samenviel met het einde van een bak'tun 13 en niet met het einde van een piktun (de dag na 19.19.19.17.19), zoals op basis van het twintigtallig telsysteem zou verwacht worden. En naar analogie daarmee zou volgens bepaalde New Age-opvattingen het einde van de huidige bak'tun 13 ook het einde van deze schepping en het begin van een nieuwe betekenen.
Een bijkomend aspect is dat, als we de eerste correlatie van 11 augustus aannemen, het einde van bak'tun 13 valt op 21 december, de dag van de zonnewende! Als toemaatje blijkt de Zon zich dan nog vlak bij de galactische evenaar te bevinden, en wel in de richting die ongeveer naar het centrum van de Melkweg wijst. Al deze zaken samen zijn natuurlijk gefundenes Fressen voor occultisten."
Ik ben verwikkeld in een tweestrijd. Enerzijds heb ik respect voor een partij die niet meer eindeloos wil toegeven, anderzijds maak ik mij meer en meer zorgen over de toekomst van onze economie. We kunnen het ons echt niet veroorloven nog maanden aan een stuk op dezelfde manier door te gaan. Niemand heeft iets te winnen bij dergelijke verrottingsstrategie. Ik begrijp de Walen natuurlijk ook wel. Hoe meer het land splitst, hoe meer zij hun eigen boontjes moeten doppen en dat is natuurlijk ook niet plezant.
Maar men kan toch ook geen ander volk gijzelen. Er bestaat nog zoiets als het zelfbeschikkingsrecht der volkeren. Indien een volk een andere weg op wil gaan, dan is dat hun democratisch recht. Dat is internationaal aanvaard. Nog recent werden enkele antilliaanse eilanden "autonoom" binnen het Nederlandse koninkrijk. Er was geen haan die erom kraaide. Maar als Vlaanderen meer autonomie vraagt, volgt er steeds een njet of moet ik zeggen "non". De Walen dienen te begrijpen dat er geen weg terug is. Het is een verregaande staatshervorming of er is een opsplitsing van het land.
Het zou fair zijn mocht men de discussie op een totaal andere manier voeren. In plaats van "wat willen wij splitsen", moet de vraag zijn "wat willen wij nog gezamelijk doen". Enkel de grootste gemene deler kan dienen als basis om verder te werken. Ik kan mij bij voorbeeld inbeelden dat zowel Vlamingen als Walen één buitenlands beleid en defensie willen behouden, eventueel aangevuld met binnenlandse zaken, Justitie en verkeersbeleid. Al hoor ik dat door de politisering Justitie in Wallonië nog slechter -jawel nog slechter!- werkt dan in Vlaanderen. Maximum nog 10 departementen zouden volledig Belgisch kunnen blijven en al de rest zou best geregionaliseerd worden.
Er is ondertussen al eindeloos veel verschenen over onze constitutionele problemen, maar ten gronde verandert er niets. Op de lange duur zal deze discussie als een echte etterbuil openspatten in het gezicht van al onze politici. En het resultaat zal nog veel slechter zijn, dan gelijk welk huidig compromis.
Ik kan genieten van de betere film op TV. Meestal wordt die uitgezonden op een B-zender tijdens een daluur en dat is spijtig. Enkele dagen geleden werd de prent "Ae Fond Kiss" op Canvas uitgezonden. Het plot behandelt de groeipijnen van Moslimimmigranten in het Westen. Vanuit beide cultuurgemeenschappen is er argwaan en onbegrip en universele wetten als liefde kunnen op weinig begrip rekenen noch bij de Christenen noch bij de Moslims. En het verhaal wordt op een zeer faire manier gebracht. Beide gemeenschappen worden neutraal belicht, met hun kleine en betere kantjes. Wat mij in heel het realistische verhaal is bijgebleven is de snelheid waarmee de Westerse wereld evolueert en de conservatieve krachten die hun stem opeisen in het debat. De multiculturele samenleving kan pas tot stand komen na een langdurig proces, waarbij er respect groeit voor de verschillende culturen. Zo'n proces duurt tientalle jaren. Wij Christenen dienen interesse en eerbied te hebben voor andersgelovigen en de anderen dienen eveneens respect te hebben voor het land dat hen wil ontvangen. Men kan zo'n evolutie niet bruskeren. Het dient gradueel en langzaam te verlopen. Het grote probleem in België bij voorbeeld is de snelheid waarmee wij multicultureel worden. Mijn grootouders stonden al argwanend tegenover een iemand van buiten de eigen regio, laat staan van buiten België. En dan kwamen in de jaren 50 en 60 de Italianen en de Spanjaarden bij ons werken. Er werd op het werk en op hun herkomst neergekeken. In de jaren 70 en 80 kwamen de migranten voor het meerendeel uit Noord-Afrika, waaronder Tunesië en Marocco. Maar er ontstond ook in de lage landen een grote Turkse gemeenschap. In het begin durfden de Noordafrikanen met moeite hun religieuze tekenen tonen. Ze waren blij dat ze hun ellende achter zich hadden kunnen laten. Ze wouden zich -naar buiten toe- assimileren met de Westerse bevolking. Maar het aantal moslims is ondertussen bijna expontieel toegenomen in dit land. Onze eigen godsdienst - het Katholicisme- staat daarentegen permanent onder druk. Het resultaat van dit alles is dat de moslimgemeenschap in België niet langer een "low profile" voert. Neen, men is fier zich als moslim te kunnen "outen". Oorspronkelijk zag men hier en daar een jonge moslima met een hoofddoek rondlopen. Nu, is de hoofddoek eerder de regel dan de uitzondering. Zelfs bepaalde islamitische jongeren vinden het nodig om in typische islamitische klederdracht rond te lopen. Zeker in de grootsteden is dit een manier om zich te manifesteren. Zoals de hippies zich in de jaren zeventig afzetten tegen de traditionele waarden in de maatschappij, zo zetten bepaalde islamitische jongeren zich vandaag de dag af tegen het Westerse land waarin ze verblijven. Een extreem voorbeeld hiervan is de beweging sjaria for Belgium. Van assimilatie is er hoe langer hoe minder sprake. De moraal van het verhaal is dat we een evenwichtig migratiebeleid moeten voeren. Het is begrijpelijk dat een land in beweging is. Alles gaat voorbij. Maar het tempo moet dusdanig zijn dat er nog ruimte overblijft voor de eigen volkscultuur en de inheemse godsdiensten. Tenzij men als een olifant in een porseleinenwinkel wil tekeer gaan. Maar dat kan zeker niet de bedoeling zijn. Of wil men misschien van België een Balkan aan de Noordzee maken?
Ae Fond Kiss
Regie: Ken Loach Scenario: Paul Laverty Met: Atta Yaqub, Eva Birthistle, Shabana Bakhsh, Ahmad Riaz, 104 min / UK / 2004
Vrij vertaald wil ae fond kiss zeggen: slechts een kus. De 18de eeuwse Schotse dichter Robert Burns bedoelde ermee dat een gewone kus zijn hele gemoed, zelfs zijn hele leven overhoop kon halen. Het kwelde hem dat hij na die éne kus gedoemd was zijn geliefde te verlaten. Dit wetende, kan je al raden waar de nieuwste Loach over gaat: de liefde.
Het verhaal situeert zich, zoals wel vaker met Loach, in Glasgow. Casim (Atta Yaqub) werkt in een plaatselijke discotheek. Deze migrant van de tweede generatie droomt ervan ooit zijn eigen discotheek uit te baten. Zijn ouders, devote moslims, hebben besloten hem uit te huwelijken aan zijn nicht Jamine. Wat zijn ouders niet weten, is dat hij ondertussen verliefd is geworden op Roisin (Eva Birthistle), de muzieklerares van zijn jongere zus Tahara (Shabana Bakhsh). Zij is een vrijgevochten, intelligente en vastberaden dame, helemaal anders dan wat Casim gewend is.
De titel verwijst ook naar het liedje waarop onze twee geliefden elkaar ontmoeten. Na een opstoot op Taharas school, loopt Casim een klaslokaal in waar Roisin net bijles aan het geven is. Op slag is zijn interesse in haar gewekt, en als dit dan wederzijds blijkt, lijk je vertrokken voor een zoveelste liefdesdrama, maar dat is buiten de waard in dit geval Ken Loach - gerekend.
Een zorgeloze liefdesrelatie is de twee protagonisten niet gegund. Casim verzwijgt dat hij al uitgehuwelijkt is en als kijker zit je te wachten tot dit aan het licht komt. Je weet dat Roisin erdoor gekwetst zal worden en mogelijk zelfs de relatie zal verbreken. De waarheid komt uiteindelijk aan het licht tijdens een reis naar Spanje. Van zodra er meer ruchtbaarheid rondom hun relatie komt, duiken ook de problemen op. Ze worden langs alle mogelijke kanten aangevallen, in de eerste plaats door Casims familie. Door zijn relatie met een niet-moslim, is de reputatie van de familie aangetast, zo erg zelfs dat het huwelijk van zijn oudere zus erdoor in het gedrang komt. Maar ook Roisin komt onder vuur te liggen: om een vaste benoeming te verkrijgen in de school, dient ze de goedkeuring te hebben van haar priester, en die is er allerminst mee opgezet dat ze samenwoont.
Na afloop van de film is niet meteen duidelijk of onze twee geliefden hun strijd tegen de rest van de wereld gewonnen hebben. Het gedicht in gedachten, zou je het tegendeel verwachten, maar toch straalt er een zeker hoop uit de titel. Wat wel duidelijk is, is dat niet alles rozengeur en maneschijn is. De relatie heeft al vele woelige watertjes doorzwommen, maar er is nog een hele weg af te leggen, een definitieve rust is nog veraf.
Met deze nieuwe film wijkt Ken Loach geenszins af van zijn bekende thema: gewone mensen, zoals u en ik, die gebukt gaan onder maatschappelijke structuren die in plaats van hen te helpen of te beschermen, hen steevast tegenwerken. Casim kampt met een oerconservatieve, zelfs patriarchale familie, Roisin met een priester die absoluut het geloof wil uitdragen en neerbuigend doet tegenover andersdenkenden. Beiden moeten ook nog opboksen tegen de racistische vooroordelen die in beide gemeenschappen leven.
Opnieuw toont Loach in zijn vrij realistische stijl hoe twee mensen moeten vechten voor hun individuele vrijheden, terwijl de maatschappij hen wil vangen in verstikkende structuren. Opmerkelijk is dat hij niet enkel de krachtmetingen tussen hen en de maatschappij in beeld brengt, maar ook die tussen man en vrouw, allochtoon en autochtoon, gelovige en ongelovige. Zelfs de relatie tussen de oude en jongere generatie wordt aangehaald. Zo wil Casims jongere zus journaliste worden in Edinburgh, maar haar ouders zien haar liever voor arts studeren in Glasgow. Met het nodige respect voor vader en moeder geeft ze toch te kennen dat de wereld ondertussen is geëvolueerd en dat zij in het Westen leven.
Om nog meer realisme te verkrijgen, zijn de acteurs zo gecast dat hun achtergrond zo dicht mogelijk bij hun personage aanleunt. Wat ook helpt is dat er een samensmelting is van professionele en niet-professionele acteurs. Zo krijg je meer natuurlijke reacties en, als je ze dan nog de ruimte geeft om vooral zichzelf te zijn, een natuurgetrouwe weergave. Dit realisme is ook te vinden in de montage. De stijl houdt het midden tussen een documentaire en fictie, gecombineerd met sobere camerabewegingen verkrijg je een verhaal dat zichzelf vertelt. De muziek is steeds passend, zeker op het einde van de film, wanneer je Strange Fruit van Alan Lewis hoort gespeeld worden. Zo zitten er nog wel subtiele verwijzingen in de muziek, maar die laat ik liever aan de kijker over om te ontdekken.
Ae Fond Kiss is in meerdere opzichten een opmerkelijke film. Hij behandelt de complexiteit van de multiculturele samenleving zonder een oordeel te vellen. Deze moderne versie van Romeo en Julia onthoudt zich van de clichés die eigen zijn aan het genre van de romantische film en is nergens moraliserend. Ken Loach levert hier waarschijnlijk zijn beste film tot nu toe af en bewijst eens te meer een vakman pur sang te zijn.
Ontrouwe veelwijver krijgt slaag van twee van z'n vrouwen
Een Pakistaanse polygamist heeft in het openbaar een pak rammel gekregen van twee van zijn vrouwen. Het incident gebeurde tijdens een huwelijksreceptie waar de veelwijver met zijn derde vrouw aanwezig was. Dat meldt The Daily Telegraph.
Mian Ishaq schrok zich een hoedje toen zijn twee andere vrouwen - Mehvish en Uzma - samen met enkele familieleden op het feestje verschenen. De dames voelden zich verongelijkt omdat ze hadden vernomen dat Mian Ishaq een geheime relatie zou hebben met een vierde vrouw en bovendien huwelijksplannen had met eenh vijfde exemplaar.
Amok De twee echtgenotes schopten keet, gooiden enkele tafels omver en gingen hun gezamenlijke echtgenoot te lijf. De politie kwam de gemoederen bedaren en zetten de heetgeblakerde dames de feestzaal uit.
Echtscheiding Ishaq beweert dat de beschuldigingen van zijn twee echtgenotes grove leugens zijn. "Ik zweer dat ik maar drie vrouwen heb", verklaarde hij aan de politie. Intussen zouden de twee misnoegde vrouwen een echtscheidingsprocedure ingeleid hebben.
Er is een klacht wegens seksueel misbruik ingediend tegen pater Luc Versteylen. De pater had een bezinningscentrum in Viersel waar hij ook een eigen taaltje heeft uitgevonden om "moeilijk" bespreekbare zaken toch te kunnen benoemen. Een paar voorbeelden:
HEMELEN: masturberen
STENGEL: penis
ZALIGHEID: sperma
TUINTJE: schaamhaar
ZWEVEN: een erectie hebben
JUICHEN: klaarkomen
DAAGSKES: maandstonden
DE DIEPSTE DRAAI NEMEN: vrijen
VOORBARIG OVERLEDEN: doodgeboren
DUIMRIJDEN: autostop doen
ANDERLANDER: allochtoon
EIGENLANDER: autochtoon
BAANRACIST : weggebruiker die bepaalde anderen niet kan verdragen
TWEEDEKANSTANDEN: vals gebit
VOELINGZOEKENDE: autist
INTERNINETJES DOEN: stoute spelletjes spelen op internet
Ik word werkelijk ongezond als ik nadenk over het leed van deze jonge moeder met haar twee kinderen. Dit verdient niemand, zelfs Uw grootste vijand niet. Ik heb al artikels aan haar gewijd en het zinloze lijden van de mensen. . Als God al het goede in zich heeft, waarom maakt hij dan zieke mensen? Waarom laat een opperwezen ook slechte mensen toe tot deze planeet? Kinderverkrachters, moordenaars en dergelijke?
Ik weet dat de natuur fouten steekt in de dieren om zo een survival of the fittest na te streven. Immers, sommige fouten leiden tot een betere diersoort. Maar je zal maar een echtgenote hebben met kanker. Op dat ogenblik overheerst het gevoel van machteloosheid en onbegrip
Doodzieke Marie-Rose Morel getrouwd met Frank Vanhecke
Marie-Rose Morel is zaterdag in het huwelijk getreden met Frank Vanhecke. Het huwelijk vond plaats bij Vanhecke thuis in Brugge. Morel lijdt aan kanker en kreeg afgelopen week dinsdag te horen dat ze nog maar korte tijd te leven heeft. Met het huwelijk wil Marie-Rose de toekomst van haar kinderen Alexander en Marnix juridisch veilig stellen.
Nadat Morel afgelopen dinsdag slecht nieuws te horen kreeg, heeft ze geprobeerd te praten met haar ex-man om hem te overtuigen afstand te doen van zijn rechten als voogd van de erfenis van haar kinderen.
Maar die weigerde. Daarop heeft ze Frank Vanhecke ten huwelijk gevraagd. Voormalig Vlaams Belang-voorzitter Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel zouden volgens het roddelcircuit al enkele jaren een serieuze relatie hebben, maar dat hebben ze beiden steeds ontkend.
"Ik zie hem graag"
De motieven van Morel zijn vooral juridisch, maar zaterdag zei ze volgens de kranten van De Persgroep toch: "Misschien mag ik dit ook wel zeggen: Ik zie mijn bruidegom graag".
Voor Morel is het ondenkbaar dat de partner van haar ex-man toegang zou krijgen tot haar kinderen, haar huis en eigendommen. Toen bekend werd dat de kanker waaraan ze lijdt, terminaal is, zijn er op Facebook bijzonder hatelijke reacties gepost. Ondermeer door Bart Debie maar ook de partner van haar ex-man liet toen een "vind ik leuk"-reactie achter.
Vandaag vertrekken Morel en Vanhecke voor een pijnverlichtende behandeling naar het buitenland.
Het is triestig momenteel in België. Is er niet de druilerige regen van het typisch Belgische winterweer, dan is er wel de berichtgeving in de media. Enkele dagen gelegen voorspelde men dat de meest depressieve dag van het jaar eraan komt: Volgende maandag. Maandag is van oudsher de minst opbeurende dag van de week. Neem daarbij de Belgische winterregen en het dagelijkse ochtendnieuws. Een mens zou voor minder in zijn bed blijven liggen...
Want zeg nu eerlijk, het is triestig gesteld in dit apenland. Ten eerste is de onophoudelijke regeringscrisis. Men moet het onverzoenbare trachten te verzoenen en niemand van de partijen wenst gezichtsverlies te lijden. En dat heeft natuurlijk ook te maken met de middelpuntsvliedende krachten die aan het werk zijn. Door meer dan 40 jaar staatshervormingen heeft men politieke organen in het leven geroepen die hun eigen leven beginnen te leiden. Zoals een kanker in een lichaam ook streeft naar gebiedsuitbreiding, zo streven alle politieke organen naar méér. Is het niet meer grondgebied, dan zijn de extra financiële middelen. En net daar is men gestoten op de grenzen van het mogelijke. In de jaren tachtig was premier Martens gekend omwille van zijn wafelijzerpolitiek. Het geld kon werkelijk niet meer op. Hervorming na hervorming werd afgekocht met bakken vol geld vanuit Vlaanderen naar Wallonië. Het verhaal van Marc Dutroux was niet meer dan het topje van de ijsberg. Dutroux was een echte parasiet, die naast zijn seksuele uitspattingen riant kon leven op kosten van de staat. Ik herinner mij dat de ziekelijke pervert erin geslaagd was om ieder maand meer dan 3750 euro aan uitkeringen te krijgen. Zulke excessen steken de Vlamingen de ogen uit. Dat we sukkelaars moeten steunen, tot daartoe, maar dat we ziekelijke perverten en criminelen een rijkelijk inkomen moeten verschaffen, dat is er toch serieus over. Jarenlang hebben we miljoenen euro's getransfereerd van het Noorden naar het Zuiden en dan kwam er de economische terugval. Wij Vlamingen hebben er genoeg van.
En net nu we zouden moeten bezuinigen hebben de Walen onze staatsgrenzen opengezet voor alle "sukkelaars" van heel de wereld. Het woord "sukkelaar" dient natuurlijk met meer dan een korreltje zout te worden gelezen, want het meerendeel van onze nieuwe landgenoten zijn rasechte economische vluchtelingen. België is meer en meer het OCMW van de wereld aan het worden. En dat is misschien de spreekwoordelijke druppel die de emmer heeft doen overlopen. En het is al lang het Vlaams Belang niet meer alleen dat aan de alarmbel trekt. Eigenlijk zijn alle rechtse Vlaamse partijen het immigratiebeleid van de Waalse socialisten kotsbeu. Want wat denken de Walen te kunnen winnen met al deze goudzoekers in ons land? Inderdaad, stemmen op korte termijn. Maar op lange termijn hangen onze zware problemen boven het hoofd. Wie gaat dat allemaal blijven betalen? We zitten al met de problematiek van de baby-boomers die nu ongeveer allemaal met pensioen aan het gaan zijn. Neen, dankzij de Walen hebben we er nu nog de asielzoekers bij gekregen. Natuurlijk, partijen als de Open VLD moeten ook niet van een hoge toren blazen. Immers, niemand anders dan boegbeeld Guy Verhofstadt joeg de snel-Belgwet door de strot van zijn eigen partij en dat allemaal om zijn zitje als premier te kunnen veilig stellen. OK, ondertussen is er ook in die partij een nieuwe generatie aan het bewind, maar ze moeten wellicht nog vele jaren puin ruimen vooraleer ze opnieuw aan geloofwaardigheid zullen winnen.
Ondertussen tikt de economische klok verder en geraakt men niet uit de politieke impasse. In feite staan we momenteel op een keerpunt. Het is buigen of barsten. De vraag is wie aan het langst eind zal trekken. Ik zou momenteel niet graag in de schoenen staan van het NVA. Want houdt men zijn been stijf en zakt ons land weg in het economisch moeras, dan zal de kiezer zeker met ze afrekenen. Want het allerbelangrijkste voor een bevolking is "eten". Men kan wel sympathie hebben voor "de slimste mens" Bart De Wever, als puntje bij paaltje komt is de financiële zekerheid het belangrijkst voor onze gezinnen! Ik begrijp De Wever anderzijds wel voor een stuk. Het is wellicht nu of nooit. En nadien zou een te lakse houding hen jarenlang kunnen achtervolgen. Denken we maar aan wat het Egmontpact met de Volksunie heeft gedaan. Het is deze slag nooit te boven gekomen.
In de huidige context zie ik geen ingrijpende staatshervorming geschieden. De wil over de partijgrenzen heen is er niet. Ik ben er meer en meer van overtuigd dat het tijd is voor een noodregering en dit tot als de economische crisis ophoudt. Eerst ons werk, dan ons land! Voor mij mag deze interimregering gerust enkele jaren verder doen. We kunnen het ons echter niet permitteren het zieke broertje van de Europese klas te worden!!!Want dat zal de bevolking nooit onze politici vergeven, dus ook niet aan Bart De Wever.
En als de politieke toestand U al niet mistroostig maakt, dan zijn er de onophoudelijke problemen binnen de Katholieke kerk. De media zijn zo gelukkig als ze boogbeelden als Danneels kunnen onderuit halen. Waarom? Zou de loge erachter zitten zoals sommige conservatieven beweren? Ik houd niet van complottheorieën. Ik denk dat het meer te maken heeft met sensatiezucht. Het is zo plezant om iconen naar beneden te halen. Hoge adel die zich misdraagt, of hoge kerkelijke leiders die zich verlagen tot onmenselijk en onethisch handen, zoals pedofilie, incest e.d. Het lijkt bijna een misplaatst spelletje. Elke week een katholiek icoon aanpakken. De conservatieve aartbisschop Leonard is natuurlijk een ideale schietschijf. En Leonard geeft natuurlijk voer aan de media. Hij doet niets liever dan provoceren. En dan de vrij sympathieke Brugse Bisschop Van Gheluwe die zich uiteindelijk vergrepen bleek te hebben aan zijn eigen neef... Om ziek van te worden. Vorige week dan het verhaal van nonnetjes die weeskinderen misbruikt hebben. Ongezien in de Westerse wereld. Tot op heden ging 99% van de misbruiken over de mannelijke leden binnen de clerus en nu bleken ook bepaalde kloosterzusters zich te hebben misdragen. Boegbeeld Luc Versteylen was voor menig Christen één van de weinige zekerheden in deze storm. En dan vandaag het nieuws dat zelfs deze icoon te ver zou zijn gegaan! Natuurlijk wij weten er niets specifiek over. Een vaag bericht en een cryptisch antwoord van pater Versteylen zelf. Ik was er opnieuw niet goed van. Ik hoop van ganser harte dat het verhaal onjuist is. Want ik weiger te aanvaarden dat de Katholieke Kerk in Vlaanderen een groep is van immorele gefrustreerde mensen. Voor mij heeft de Katholieke Kerk in Vlaanderen veel meer goed gedaan voor onze bevolking dan slecht. Men mag het kind niet met het badwater weggooien.
Klachten van seksueel misbruik tegen pater Luc Versteylen
HLN updateEr is gisteren een klacht van seksueel misbruik tegen pater Luc Versteylen ingediend, bevestigt het parket in Antwerpen. Het zou gaan om misbruik van drie jongeren tussen 15 en 20 jaar oud in de periode tussen 1985 en 1995. Versteylen is de stichter van de beweging Agalev, die uitmondde in de gelijknamige partij waarvan hij evenwel afstand nam. Versteylen stichtte ook een bezinningscentrum in Viersel, 'Leven in de brouwerij'. Versteylen neemt ontslag uit de raad van bestuur van de vzw, in een brief heeft hij het over "het zoeken naar een nieuwe lichaamsbeweging in de jaren zeventig die grensverleggend maar niet grensoverschrijdend was". Hij bekent: "Ik heb sommige mensen ongewild ontgoocheld en zelfs gekwetst, vaak door het tegendeel met hen bedoeld te hebben".
Ik hoop dat er mensen genoeg zijn die kunnen getuigen dat ik al jaren voor kinderen het tegendeel tracht te zijn van een misbruiker en dat de Oude Brouwerij juist de plaats is waar aan het tegendeel daarvan wordt gedaan
Walter Lever, woordvoerder van de vzw Leven in de Brouwerij, stelt vandaag dat de vzw zelf op basis van een anonieme brief melding maakte bij het parket.
"Er is een anonieme brief toegekomen bij de vzw waarin in heel gedetailleerde bewoordingen verwezen wordt naar feiten die gepleegd werden tussen 1985 en 1995", aldus de woordvoerder.
Jongeren ouder dan 15 jaar De briefschrijver heeft het alleen over misbruik op zichzelf, maar "naar aanleiding van de brief manifesteerden zich nog twee personen die het hebben over manipulaties en lichamelijk contact", luidt het nog. Het gaat telkens om mogelijk misbruik van jongeren ouder dan 15 jaar.
Verrast Lever zegt vooral verrast te zijn dat een man die zich altijd scherp gekant heeft tegen elke vorm van kindermisbruik en een van de drijvende krachten was achter het Witte Kinderbos, nu zelf van seksueel misbruik beschuldigd wordt.
De vzw zegt zijn plicht te hebben gedaan door melding te maken van mogelijke feiten en laat nu het gerecht zijn werk doen.
Vanavond komt de raad van bestuur van Viersel - Leven in de Brouwerij bijeen. Nadien volgt er communicatie naar de buitenwereld.
Inmiddels raakte de inhoud van de brief van Versteylen bekend, waarmee hij reageert op de beschuldigingen van seksueel misbruik aan zijn adres.
"Ongewild mensen gekwetst" "Het zoeken in de zeventiger jaren naar een nieuwe lichaamsbeleving was zeker wel grensverleggend, maar nooit grensoverschrijdend", zo staat in de brief.
"Niettemin kan het niet anders dan dat ik, na veertig jaar het leven in de brouwerij te hebben meegemaakt, sommige mensen ongewild ontgoocheld en zelfs gekwetst heb, vaak door het tegendeel met hen bedoeld te hebben. Ik vraag niets liever dan de kans te krijgen dit goed te maken en met elkeen in goede verstandhouding en zelfs in vriendschap verder te leven." "Het tegendeel van een misbruiker" Versteylen spreekt van een klacht over "grensoverschrijdend gedrag". "Ik hoop dat er mensen genoeg zijn die kunnen getuigen dat ik al jaren voor kinderen het tegendeel tracht te zijn van een misbruiker en dat de Oude Brouwerij juist de plaats is waar aan het tegendeel daarvan wordt gedaan", besluit de brief.
Van Verdinaso naar groene jongen Luc Versteylen is een Vlaamse pater Jezuïet en stichter van de groene beweging Agalev. In zijn jeugd was hij lid van het Verdinaso, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog ging hij in het verzet tegen de Duitse bezetter. Versteylen werd tot priester gewijd in 1959 en was leraar in het Xaveriuscollege in Borgerhout. Hij stichtte Leven in de Brouwerij, "een plaats van christelijke en oecumenische inspiratie en bezinning" in de brouwerij van Viersel.
Agalev Versteylen begon met de groene beweging 'Anders Gaan Leven', die vanaf 1977 onder de afkorting Agalev aan de verkiezingen meedeed. Later distantieerde hij zich meer en meer van de partij Agalev, omdat die "te veel een machtspartij werd".
Zo noemde hij Mieke Vogels ooit "een Agalevster, maar geen groene". Ook betreurde hij het uitrangeren van Hugo Van Dienderen, naar zijn mening een "echte groene". Ook het in de regering blijven van Agalev na de beslissing om het polderdorp Doel te doen verdwijnen, kon bij Versteylen op weinig begrip rekenen.
Vogels en Geysels: "Gerecht moet zijn werk doen" "Ik heb het nieuws met grote verbazing vernomen", zegt voormalig Groen!-voorzitster Mieke Vogels in een reactie. "Het gerecht moet zijn werk doen, of het nu gaat om Roger Vangheluwe of Luc Versteylen", aldus nog Vogels. Dezelfde reactie bij Jos Geysels, voormalig Agalev-boegbeeld: "Laat het gerecht zijn werk doen".
Helaba en Witte Kinderbos Versteylen richtte in de jaren '90 Helaba op, een nieuwe beweging gebaseerd op de waarden "saamhorigheid, soberheid en stilte". Hij speelde ook een rol in de aanleg van het Witte Kinderbos. Versteylen kreeg in 1995 de Prijs voor ethiek en verdraagzaamheid in de politiek en in 1998 de Humanitasprijs. In 2005 eindigde hij op nummer 124 in de Vlaamse versie van de verkiezing van De Grootste Belg.
Jezuïten leven mee De Vlaamse jezuïeten, de orde waartoe pater Luc Versteylen behoort, hebben het volste vertrouwen in het gerecht. "Dat zal klaarheid scheppen in de gegrondheid van de klacht" wegens seksueel misbruik die werd ingediend tegen Versteylen, zo meldt de Vlaamse jezuïetenprovincie in een persbericht.
"De Vlaamse jezuïetenprovincie is op de hoogte gebracht van een klacht die bij het parket van Antwerpen werd ingediend tegen Luc Versteylen wegens seksueel misbruik. De Vlaamse jezuïeten leven intens mee met de pijn van de betrokkenen", luidt het.
Meer commentaar wil de Vlaamse jezuïetenprovincie niet geven, "om het gerechtelijk onderzoek niet te bemoeilijken".
Volgens de digi-Van Dale staat 'krom' in de figuurlijke betekenis van het woord voor verkeerd, slecht, onjuist, onrechtvaardig... Vandaar: kromspraak, kromtaal...
En nu dus ook: kromrecht; justitie die wordt ervaren als unfair, rechtspraak die geen goed antwoord biedt op onrecht.
De realiteit van de rechtsbijstand in België. Zijn de erelonen bescheiden en gematigd, zoals de wet voorziet? Welke omzet genereert de advocatuur? Is de rechtsgelijkheid een fabel?
Verdedigen advocaten altijd het recht en de waarheid? Zijn ze werkelijk onafhankelijk of gedragen ze zich als huurlingen? Hoe groot is hun politieke macht? Democratie of advocratie?
Waarom moeten misdrijven zo nodig verjaren? Is het normaal dat daders zonder meer vrijuit gaan? Verjaart onrecht ook?
De redelijke termijn Dure advocaten kunnen ingewikkelde strafprocedures rekken tot hun (kapitaalkrachtige) delinquenten quasi vrijuit gaan.
Procedurefouten Zijn middelen belangrijker dan het doel? Een grote meerderheid van de bevolking kun je onmogelijk uitleggen dat een kleine vormfout belangrijker is dan het kleinste minimum aan rechtvaardigheid.
De onwaarheid als strategie Waarom neemt de wet leugenaars in bescherming? Waarom vinden rechtskundigen het verkrachten van de waarheid volstrekt eerbaar? Wie wordt er beter van al die laffe leugens?
De onweerstaanbare dwang Hoe kun je doen alsof een misdaad nooit gepleegd werd? Kun je onrecht wegtoveren! Wie heeft belang bij dergelijke juridische circusnummers?
Klacht 3 Het hof van assisen
Rechtspraak of tombolajustitie? Democratische rechtspleging of volksbedrog? Een sereen debat of een hoogmis van menselijk leed? Beseft de bevolking wel hoeveel dit soort spektakeljustitie kost?
Klacht 4 De gerechtelijke moloch
Hoe negentiende-eeuws is ons gerecht? Is een onderzoeksrechter nog van deze tijd? Waar blijft die napoleontische omwenteling die een efficiënt rechtssysteem voor de 21ste eeuw oplevert?
Epiloog De tijd is rijp voor een napoleontische omwenteling, om te komen tot een efficiënt rechtssysteem voor de 21ste eeuw.
Zoo ontdekt na 22 jaar dat mannelijk nijlpaard een 'zij' is
De verzorgers van de Riga Zoo in Letland zijn er na 22 jaar achtergekomen waarom hun koppel nijlpaarden er maar niet in slaagde voor een nageslacht te zorgen. Hun 'hij' bleek een 'zij' te zijn.
De Oekraïense stad Kharkiv schonk het nijlpaard Funtiks in 1990 aan de zoo van de Letse hoofdstad Riga. Ondanks verwoede pogingen slaagden de verzorgers er echter maar niet in bij 'hem' voldoende enthousiasme op te wekken om voor het getrappel van kleine nijlpaardpootjes te zorgen.
Binnen de muren van de dierentuin heerste al langer het vermoeden dat Funtiks een vrouwtje was, maar het vaststellen van het geslacht bij nijlpaarden is nu eenmaal een erg heikele klus. Na een helpende hand van Duitse specialisten is Funtiks nu toch omgedoopt tot Funta.
samenstand die zo zeldzaam is dat hij lange tijd (eeuwen, of misschien wel duizenden jaren) voor en na die datum niet gebeurt. 21 december 2012 valt in de Lange Telling van de Maya's op de ronde datum 0.0.0.0.0. 
Zoo ontdekt na 22 jaar dat mannelijk nijlpaard een 'zij' is
