Hoogingenomen beklimt de haan
de mesthoop op het dorpse plein.
Broedkuikentjes, van schrik ontdaan,
maken zich bang en need'rig klein.

De hennen kakelen, uitgelaten :
"Zie toch die knapperd! Zie zijn kam !"
"Ssst ! Onze lieverd gaat nu praten"
klokt bazig de kloek : "Silence, mesdames !"

Hij schraapt zich luid zijn schorre pijp
en spuit zijn dogma's gutturaal.
Geen kip die zijn woordenbrij begrijpt
maar hij hanteert vast Godse Taal !

Geen haan duldt hij meer op het erf,
dat hoort de hele kroost te weten !
En wie zijn regeltjes bederft
moet maar het rotte graan gaan eten !

Parmantig stapt hij van zijn troon
en blinkt de kloek zijn aaltige bot.
Heel waardig wisselt hij zijn kroon,
op naar het buurhok... want hij is God !

www.gedichtegedachten.be