Inhoud blog
06-06-2005
Pom pom Pom pom ...
Heupwiegend blij verlaten
zhun huizen en fabrieken
en dwarsen stoer de straten
als lange elastieken.
Bij elke carambole
ritsen ze strikt de lijnen
om saâm verder te dolen
langsheen dreven en pleinen.
Pom pom Pom pom ...
En kijk daar komt spontaan
een tweede grote sliert
Komaan, mannen, sluit aan
en danst, en lacht en giert !
Ze houden goed kadans
en schuiven stevig door.
Ze neuriën zonder zwans
als een russisch mannenkoor.
Pom pom Pom pom ...
Welaan, kijk nu begot :
daar komt er wéér een toe !
Ze verlengen fluks de trot
en groeien als bamboe.
Ze volgen hun bestierder
bij elke klim of bocht
en worden steeds gespierder
hoe verder op hun tocht.
Pom pom Pom pom ...
Hun stelten blijven groeien :
hun hoofd reikt in de lucht
hun armen dragen boeien
voor de vogels op hun vlucht.
Het neuriën gaat hard
toch gaan ze stilaan dalen
en duiken heel verward
in delectriciteitscentrale ..
Pom pom Pom pom ...
www.gedichtegedachten.be
06-06-2005, 23:02 geschreven door Aramis Reacties (0)
05-06-2005
Mijn motor loeide hard,
het bandenrubber kwijnde.
Die situatie, zo benard,
kwam maar niet aan zijn einde.
Een veertigtonner dreigde
zijn bumper in mijn rug
Twee zware Harleys neigden
mij naar die ophaalbrug !
Een zwaailichtende Porsche
trachtte me links te ritsen
en uit hun helicopter
zag ik de kogels flitsen !!
Ik scheerde wat ik kon
doorheen de bocht bergaf
een molen vol beton
kwam frontaal op me af
Ik dacht God sta me bij !
Mijn moed begon te zakken
tot ik ... met een ruk opzij ...
de kermisflosj kon pakken ...
www.gedichtegedachten.be
05-06-2005, 21:41 geschreven door Aramis Reacties (0)
02-06-2005
www.gedichtegedachten.be
02-06-2005, 12:13 geschreven door Aramis Reacties (0)
Drie hoog en eenzaam op mijn mansarde
keer ik de klok van mijn levensverhaal.
Sinds mijn moeder mij voor t allereerst omarmde
vergleden de lentes exact 47 maal.
Met weemoed herdenk ik mijn fijne jeugd
vol eenvoud maar eerlijk en onbedorven.
Ik compenseerde t college met sportieve deugd
en werd welwillend door t leger geworven.
Ik volgde t patroon van de harde vlaamse werker,
trouwde op schema en bracht kinderen groot.
Ik deed wat ik moest doen en werd financieel sterker
maar miste soelaas voor mijn mentale nood.
Op het beslijkte pad van mijn onschuldige speurtocht
naar kennis, begrip en gedogen fantasie
vergleed mijn kar zich, net voorbij de bocht,
in de sporen van de carrosse van Charlottebie.
Haar poëtische inslag en tijdloze inspiratie
ontpopten in mij wat ik jaren had verhuld.
Mijn muze barstte los en vond de sensatie
mij te kunnen uiten zonder gevoel van schuld
Ik ben nu halfweg
zo helpe mij de natuur.
Een verjaardag maant immers tot stil bezinnen
Dit gouden zakhorloge toont me het uur
waarop ik mijn gevoelens verder mag ontginnen
.
www.gedichtegedachten.be
02-06-2005, 07:12 geschreven door Aramis Reacties (0)
01-06-2005
Het zal u best niet overkomen
dat u bij kwaal of ongeval
mee in de maalstroom wordt genomen
van s lands Kafkaïaanse stal.
Want t Vlaamse Fonds voor Invaliden
opent slechts moeizaam, desgevraagd,
een bingo-kaart die u moet gidsen
door 't labyrint waar u zich waagt.
Een lang, steil pad langs heilige tempels,
bewoond door dokters en experten,
gewapend met stethoscoop en stempels,
brengt u traag naar de verste verten.
Vaak loopt u daar op blinde muren
of belandt u in een pijpekop.
U kan best vroeg een advokaat huren
of al uw rechten roken op.
Ze zijn het beu, uw lotgenoten,
door bureaucraten moegetergd ...
Vanuit hun rolstoel zien ze geen kloten
over die groeiende papieren berg.
www.gedichtegedachten.be
01-06-2005, 00:11 geschreven door Aramis Reacties (0)
30-05-2005
Flonkerzon op een snelle vliet
welke zich door t dal meandert,
deels gesplitst, van koers verandert
en zich door de raderen schiet.
Fuiken vol forel en baars
waarop reigers zich verlusten
maar waarnaast twee schepers rusten
beopdracht door de molenaars.
Weegbree die van doevers kraagt
wuift zacht in de avondbries
waarrond een hommel talmend kiest
en de kwikstaart muggen jaagt.
Een eekhoorn schiet weg in n schicht
en verliest zijn dennenappel
eens uit t bos, bij hoefgetrappel,
schimmels aandraven in t licht.
Naast de oude eiken vlonder
koelt de wijn, weiss und tröcken
wachtend tot hij straks mag klokken
in de glazen onder t lommer ...
www.gedichtegedachten.be
30-05-2005, 20:39 geschreven door Aramis Reacties (2)
25-05-2005
Watertoren
(te lezen op de muziek van Eva van Boudewijn de Groot)
Als vanouds heerst hij over 't land
vanop zijn hoogverheven tronen,
hij ziet de drommen kind'ren komen
en laat ze drinken uit zijn hand.
Hij bergt het node witte goud,
de levenskiemen voor de mensen.
Door hem gaan bloemen niet verslensen.
Hij hoedt het voor het zuur en zout.
Hij biedt aan ransuil en klauwier
een droog en veilig onderkomen
en laat de duiven rustend dromen
met zicht op 't groene boskwartier.
Hij torst het gevaarte
met aangehouden macht
en wint het van de zwaartekracht.
En hoog op zijn poten
slaat hij de stoten
van de guurste stormen af.
Vormt hij dan geen kunstwerk
dat jouw verbazing wekt
omdat hij nooit zijn inhoud lekt ?
Maar hij heeft de gave
om ons te laven
via de aders onder 't gras ...
Verrijzend aan de horizon
gidst hij de zwaluw en de zwerver
en leidt de bliksemende nerven
vanuit de hemel naar de grond.
Hij knipoogt guitig naar de kerk
en prijst diens ranke spitse toren
Ach kon hij haar toch maar bekoren
althans iets doen zodat zij 't merkt
Doorheen zijn holle ruggegraat
klimt iemand houterig naar boven
daar wordt een spandoek neergeschoven
waarop heel groot te lezen staat :
Hier sta ik voor zot
met mijn groot waterhoofd
er is geen kat die mij gelooft
want wil ik je spreken
dan stuurt jouw deken
de lekdienst met het groot verband ..."
www.gedichtegedachten.be
25-05-2005, 08:38 geschreven door Aramis Reacties (0)
www.gedichtegedachten.be
25-05-2005, 08:35 geschreven door Aramis Reacties (0)
24-05-2005
Ooit bracht de Schelde, vanuit t Antwerpse noorden,
botters en zeilschepen, op bemeten tijafstand,
naar de schorrige killen van het noeste Baasrode,
een door meanders voorbestemd droogdokkenland.
Aarden dijken, met vernuftig kantelende deur,
scheidden er schordokken van de getijdenstroom.
Dit verbluffend idee van een civiel ingenieur
realiseerde een gekoesterde industriële droom.
Van Praet, Dansaert, Caymax en Van Damme,
slechts enkele namen uit een rijk vlaams verleden,
stichtten scheepswerven tussen Temse en Hamme
waaraan week na week nieuwe schepen ontgleden.
Achter t stoffige glas van het oude scheepsambt
schouwt men vandaag fier de oude Bostroeneir.
Deze stevige stormbestendige schemerscheepslamp
gaf Baasrode zijn notoire nautische eer
www.gedichtegedachten.be
24-05-2005, 07:27 geschreven door Aramis Reacties (0)
Het dieselblok mokert zonder genade
de heipalen diep in de oeverklei.
De eiken slagmuts ontvlamt boven de kade
en spuwt zijn rook naar de overzij
Kubels laveren zwaaiend onder de kraan
en vullen gestaag de landhoofdmal
Bekisters en vlechters sjouwen af en aan
wijl betonmolens wachten op de slijkerige wal
Moerliggers worden per schip aangebracht.
Regen en wind verstoren de perfectie.
De werfleider schreeuwt zich hees in de nacht,
bezorgd om de veiligheid van zijn sectie.
Schijnwerpers belichten het naadloze dek
welke de asfalteuse zojuist heeft gebaard.
Over enkele uren ontsluit de rijkswacht het hek
en herneemt het verkeer zijn gehaaste vaart
www.gedichtegedachten.be
24-05-2005, 07:21 geschreven door Aramis Reacties (0)
23-05-2005
In de schaduw van een loofrijke wijnrank
wroet een kip troosteloos in de bakkende grond.
Katten wassen zich likkend het warme bont
en vlijen zich wijdgeeuwend op een vensterbank.
In de gekoelde patio van het pastelroze beluik
zoeken oudjes kaartend de lome kilte.
Het erf baadt dampend in een Toscaanse stilte
onder de werkloze windhaan, slapend naar t zuid.
Boven de nok van de oude paardeschuur
danst de verzengende koperen ploert.
Mussen overkwetteren het kirrend gekoer
en fladderen driftig in het klimop langs de muur.
In de lichtbundels door het oude pannendak
warrelen muggen boven het stoffige hooi.
De roestige grendel van een verlaten kooi
ligt in t brakke water van een vertrapte drinkbak.
Een mestwalm laat zich met oreganogeur mengen
en drijft zwak weg naar de afglooiende wijngaard.
Rinkelende kettingen verraden het rustende paard
dat straks de vaten naar de cantina zal brengen.
www.gedichtegedachten.be
23-05-2005, 07:10 geschreven door Aramis Reacties (1)
De orgelpijpen vallen hijgend dicht
na hun halsbrekende toccata-plicht.
De galm versterft in deinende rimpels
palliatief begeleid door hoofse klavecimbels.
De partituren zien hun einde naderen
en dwarrelen neer als herfstige bladeren.
Hobo en fagot blazen de laatste zucht
wijl de cello zich recht voor zijn ultieme vlucht.
De harp streelt zich in weemoed en tranen
ter afscheid van bedroefde melomanen.
In het spoor van de uitgedanste bandoneon
vertrekt ook de paukenist met stille trom.
Eenzaam herstrijkt de contrabas het pad
waarlangs het opus zonet zijn ontbarsting had,
waar nu jachthoorns echoënd nazinderen
en vermoeide violen vluchtig vervlinderen.
www.gedichtegedachten.be
23-05-2005, 07:05 geschreven door Aramis Reacties (0)
22-05-2005
Klompen en klossen kletterden
in de katoenfilatures naast de rivier.
Werkopzieners verketterden
vrouwen en kinderen
bij het getouwenklavier.
Politiekers en textielbaronnen,
zonder kennis van de vlaamse taal,
verlieten zich op volksspionnen,
champetters en pastoors,
schatplichtig aan hun kapitaal.
Hardvochtige conservatieven
keken halsstarrig de andere kant.
Doof voor de sociale grieven
bezweek de katholiek
immers voor de meest gulle hand.
Een rechtlijnig man, eerwaarde Daens,
bestreed het onrecht via de krant.
Met gatlikkers wou hij geen uitstaans
en een kerkban ten spijt
koos hij voor de proletarische kant.
Het verhaal is inmiddels voldoende bekend :
ondanks kiesfraude en obstructie
kwam priester Daens in het parlement
en vocht bikkelhard
voor een eerlijke sociale revolutie ...
www.gedichtegedachten.be
22-05-2005, 17:24 geschreven door Aramis Reacties (0)
Quand on na que lamour
Le moribond est mort
ayant vécu sans exigences
il avait trouvé sa toison dor
après une quête depuis lenfance
Le voilà enterré aux îles Marquises
serrant la main de Paul Gauguin
Cette nuit dautomne, il prît sa valise
une cigarette aux lèvres, un dernier vin
Je ne te quitte pas avait-il dit
alors quil gréa son Askoy,
amarré au port du plat pays
entre les yachts de ces bourgeois.
Il embrassa ses amis Jef et Jojo
lors dun tout dernier repas.
Il prît Madeleine dans son bâteau
ouvra ses voiles et sen alla
Les vents le prirent à quatre bras
le poussant en une valse à mille temps,
Il saveugla sur la vieille cathédrale
fredonnant la chanson des vieux amants
Pendant que la ville sendormait
déjà vaguement loin derrière eux,
il se mit tout doucement à pleurer
les larmes tendres au coin des yeux
A toutes les Mariekes quil oublia
à tous ces copains vécu à Bruxelles
à toutes les flamandes et ces gens-là
Il cria adieu au nom de Jacques Brel !
www.gedichtegedachten.be
19-05-2005, 10:39 geschreven door Aramis Reacties (1)
en zich met Ardeens water mengt,
waar Albert I een kanaal afsneed
dat zich naar Antwerpen verlengt,
waar men al eeuwen wapens smeedt
en staal tot zware juffers walst
waar dakpan zich met schalie meet
en rots zich tot klei heeft vermalst
waar men suiker over wafels smelt
en pintjes met péket aanvult
waar voetbal de waalse eer herstelt
en de Doyenne zich om Bastogne krult
waar prins en bisschop zich verbroederden
en men het Perron vereert
maar gerecht en politiek verloederden
zodat de mafia er mee regeert
daar raakt de oud-latijnse cultuur
verstrengeld met zijn germaanse buur
18-05-2005, 07:16 geschreven door Aramis Reacties (0)
17-05-2005
Boven een dampende kom pastinaak-soep
kom ik stilaan terug op krachten.
Het wassende water had de speleo-groep
geleidelijk bedreigd tot versmachten.
Een vallend rotsblok had de terugweg versperd
en ons in onverkende schachten gedwongen.
Via een dalend talud, dat hellender werd,
zijn we glijdend in het ijswater gesprongen.
In het nauw tussen stalactieten gedreven,
de carbuurlampen om zuurstofreden gedoofd,
beleefden we de bangelijkste uren van ons leven
van licht, lucht en warmte beroofd.
Minuten werden uren, de stilte weergalmde.
De dood lag gierzuchtig en klotsend op de loer.
In de hoop dat de reddingsdiensten niet talmden
verbeten we de kou in dit rijk van parelmoer.
Was het nog dag of al vele uren nacht ?
Werden onze autos bij de grotingang gevonden ?
Trof iemand de pas geblokkeerde schacht ?
Geraakten we hier ooit uit, ongeschonden ?
Verkleumd, onderkoeld, gaf ik mij gewonnen.
Mijn vrienden gaven al uren geen kiks.
In visioenen dempte ik de wellende bronnen
en doorwaadde dolend deze dodende Styx.
Schijnsels weerkaatsten zich tussen water en gewelf
de luchtspouw vernauwde zich tot de uiterste kwelders
Skeletbeenderen en ziel waren de restanten van mezelf
het licht zoog me weg door een tunnel naar elders
www.gedichtegedachten.be
17-05-2005, 21:42 geschreven door Aramis Reacties (0)
