|
In de snerpende, snijdende winterkou,
die over de vlakke weilanden schuurt
en egels verkleumd naar hun legers stuurt,
knettert stil mijn hartvuur voor jou.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Onverstoord vervolg ik mijn mars
- hoewel de vorst mijn adem snijdt
en de vallende nacht mijn zicht misleidt -
gegidst door jouw onfeilbaar kompas.
Sinds ik je geest en ziel heb verkend
liep ik nooit ofte nimmer verloren
en raakte mijn alhidade bevroren
op die ster aan jouw poëtisch firmament.
Mijn ogen wennen aan het duistere diep
en versterken het licht van je hemellichaam.
Zijn gloed weerspiegelt je heerlijke naam
en verwarmt de muze die je in mij opriep ..
www.gedichtegedachten.be
|
