|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
hoog platanisch zomen eiken
dreven, wouddiep eindloos lang
drijvend mijn rede gedachten
temperend mijn stierse drang
stuivend meel wekt roes, zo rustig
stilte dempt mijn zielekwaal
in ruis deemsteren de sporen
van mijn wereld, hard, brutaal
mag magnolia mij redden
met schoonheid, geur, in glundertaal
ach, k veracht beurzige vrienden
hoogschoudrigheid is zo banaal
diep platonisch vult mijn leven
zich zielsgewijs; het geld neemt wiik
niets kan mij beurs noch baksteen geven
ik sterf 't liefst arm, maar leefde rijk
www.gedichtegedachten.be
|
