Deze (vervolg)blog bestaat uit digitale brieven (mails)📧, die ik aan vrienden en dierbaren heb verstuurd, om hen op de hoogte te stellen hoe het met mij ging sinds de eerste Lockdown, toen ik de diagnose kreeg van een uitgezaaide borstkanker, dat nieuws moest ik verwerken en heb ik gedeeld.
En sinds januari 2021 deel ik dit verhaal met jullie en iedereen die dit wil lezen, op mijn blogs! Informatie over de volgorde van mijn digitale brieven (met rechtstreekse linken) vind je hier:
Toen mijn tumormarkers redelijk stabiel stonden, was er iets dat me veel meer bezighield namelijk de zogenaamde 'pandemie', of zeg maar PLANdemie!!! Ik vond het wel bizar dat ik een diagnose van 'uitzaaiingen' van borstkanker kreeg en tegelijkertijd de hele wereld platlag voor een griep of verkoudheid, met een overlevingskans van 99,95 %! En nu 2 jaar later nog steeds, alhoewel het nu een milde vorm van griep is geworden, worden nog steeds absurde maatregelen aangehouden. Daar heb ik kritisch onderzoek naar gevoerd en hierover deel ik informatiein deze vervolgblog
In de linkerkolom vind je bovenaan de inhoud van mijn blog en meer onderaan informatieve links en in de rechterkolom vind je mijn gastenboek, reacties, de mogelijkheid om mij te mailen en humor. 😄 In beide kolommen vind je inspiratielinks.
...
Wat ik graag wil delen met jullie is dat ik mijn glimlach niet langer wil verschuilen achter verschillende laagjes.
Ik wil namelijk heel graag een lachvirus verspreiden!!!
😂😄😅
Als er nu nog mensen zijn die denken dat het om gezondheid gaat (de absurde maatregelen, de opgedrongen experimentele 'vaccins'), sorry maar ik moet er echt hartelijk om lachen! (Klik op onderstaande gif-animatie en geniet van een aanstekelijke schaterlach)
Herkenbaarheid🔍 is een sterk 💪 punt van mijn mails!📧
Herkenbaarheid🔍 is een sterk 💪 punt van mijn mails!📧
Hallo iedereen,
Bij een lotgenotenvereniging versta je elkaar dikwijls al met een half woord, je kan er terecht voor een goed gesprek. Bij Naboram worden er niet alleen interessante informatieve bijeenkomsten georganiseerd, maar ook gezellige babbelmomenten met belegde broodjes of taart; en ook een jaarlijks verwenmoment voor de groep 'herval' (bv. een gelaatsverzorging). Zij (en ik ook) weten als geen ander dat het belangrijk is om 'nu' van het leven te genieten.
Lotgenotenvereniging Naboram heeft en/of had veel lof voor mijn mails📧, heb ik verteld in één van mijn vorige berichten (lotgenotenverenigingen, reclame voor blog). Ik dacht maar: 'Er was toch nog iets wat ze zo positief vonden.' Ik was mijn hersenen aan het pijnigen en ik kon er maar niet op komen.
Maar nu weet ik het terug, bij toeval... of eigenlijk door een reactie die ik onlangs heb ontvangen. Ik wil deze reactie graag met jullie delen:
Hallo Indra,
Bedankt voor uw berichten!
Veel is voor mij herkenbaar, daar mijn moeder ook in die situatie is geweest.
Ik kan je enkel veel sterkte toewensen en hopen dat we nog lang berichten mogen krijgen van jouw...
Vele groeten,
Bart,
Voor mij was het een ❤️onder de riem 🥋 het deed me deugd. Dit hart onder de riem kwam van de eigenaar van de B&B in Oostduinkerke, waar ik vorig jaar al iets over heb verteld, in mijn bericht met vakantietips.
Hierdoor weet ik terug dat herkenbaarheid één van de troevenvan mijn mails zijn.
Het is alsof je in de (achteruitkijk)spiegel kijkt
(Ik heb de spiegel gelinkt naar mijn vorige blog)
en denkt: "Hé, die gevoelens of die gedachte heb ik ook (gehad), of die eigenschap heb ik ook wel eens." Door die herkenbaarheid denk je: "Hé, ik ben niet alleen met die gevoelens of die gedachten of eigenschap". En hierdoor, voel je een verbondenheid die je sterkt!
Ik heb wel in mijn mail duidelijk benadrukt dat elke situatie, elke (borst)kanker uniek is. Maar in mijn verhaal zit voor iedereen wel ergens iets herkenbaar!
Neem nu bijvoorbeeld vergeetachtigheid; mijn schoolvriendin mailde dat ze dat ook wel heeft, maar bij haar komt het door fi.... euhm ...fibro... en nog iets, hoe heet dat nu weeral…een moeilijk woord, ik zoek het even op in haar mail (en op het wee-wee-wee) ...'fibromyalgie'. (Ik heb het gelinkt naar de Belgische site van fibromyalgie, hier staat een etymologische verklaring, zo is het misschien beter te onthouden.)
En toen ik met mijn zus belde, zei ze dat haar zoon (mijn petekind, hij is in april 17 jaar geworden) ook wel eens vergeetachtige momenten heeft (niet met opzet).
Heb je dat ook wel eens dat je naar de winkel gaat en denkt dat mag ik zeker niet vergeten, en als je thuiskomt...rara ... wat ben je vergeten, ja, juist dat wat je niet wou vergeten. Of je legt iets belangrijk op een plek om het zeker niet te vergeten of te niet verliezen…maar even later...waar was dat nu weeral... Of je pijnigt je hersenen om op een bepaald woord of op een naam te komen.... en je kan er maar niet opkomen. Een hele poos later als je het losgelaten hebt, komt het ineens vanzelf bij je op! De moraal van mijn verhaal: laat de dingen los, en het komt dikwijls vanzelf goed!
Nog ééntje (om te herkennen), heb je dat ook wel eens: 'Hoe kon ik nu zo stom zijn?' Zo stom gelijk het achterste van een....
(Je hoeft niet te antwoorden hoor! Maar het mag wel. Van mijn mailvrienden heb ik nog geen enkele reactie ontvangen; ben ik dan misschien toch die uitzonderlijke domkop)
Ken je dat spreekwoord van de ezel die zich geen 2 X aan dezelfde steen stoot? Wel ... ik ben zo'n
Of erger.... Ik heb al eens....
Ik heb in het voorjaar van vorig jaar al eens een 'proefblog' begonnen met hulp van Johan, hij heeft vroeger zelf een blog gemaakt over zijn legeréénheid: '1°karabiniers Prins Boudewijn' waar hij zijn dienstplicht heeft vervuld, en waar hij jaren later lid is geworden van de vriendenkring. Nee, dit is geen vergissing we hebben hier in België ook een Prins Boudewijn gehad, wil je er iets meer over weten, dan kan je dit artikel, Hulde aan 'Prins Boudewijn' lezen, van Johan zijn blog.
Op zijn blog staan er o.a. artikels over herdenkingsplechtigheden voor gesneuvelde soldaten (met foto's). En ook artikels over de vierdaagse van de IJzer, een jaarlijks wandelevenement waarbij de gesneuvelden van WO I worden herdacht. Wij hebben al verscheidene jaren aan dit evenement, met dikwijls toch wel wat ambiance, deelgenomen.
Ik was meestal amateurfotografe van dienst, maar ik sta soms ook wel op de foto. (2010)(2012) Klik op de wandelfiguurtjes om enkele sfeer foto's te zien. (Johan heeft de fotobewerking gedaan)
Begin van dit jaar dacht ik laat ik nu maar eens voor echt beginnen, en ik dacht ik verander die inloggegevens. Ik had eerst een schuilnaam gekozen: Zonnebloem, omdat een zonnebloem zich richt naar de zon (het positieve). En dan dacht ik waarom niet gewoon mijn eigen naam gebruiken. En dan veranderde ik ook nog de naam van mijn blog naar 'Achteruitkijkspiegel'.... Met als gevolg dat ik er niet meer op kon...
En hier zie je, bij de blogs van seniorennet bij de categorie: dagboek met bedenkingen, dat er in de kolom van '20 laatste nieuwe', 2 achteruitkijkspiegels zijn.
Klik op het dagboek
Van de 780 blogs in deze categorie sta ik nu (3 juni 2021) wel in de top 20 (zelfs in de top10), zoals je kan zien. Toevallig is het laatste bericht dat ik heb toegevoegd op mijn vorige blog, het bericht dat ik vroeger al op mijn proefblog had gezet.
Er zal niets anders opzitten dan nog maar eens een nieuwe blog te beginnen, derde keer, goeie keer!
Zo gezegd, zo gedaan! En nu (8 juni 2021) zie je dat mijn nieuwe blog bovenaan de lijst 20 laatste nieuwe staat te blinken, en ook al in de top 20 staat, en zelfs mijn vorige is voorgestoken.
Indra
(Deze gif-animatie doet me denken aan het bloemzadenpapiertje dat ik van Naboram heb ontvangen, met de bemoedigende tekst: 'HOOP is een zaadje in je hart dat vandaag MOED geeft en morgen Kracht'. Ik heb het zadenpapiertje in onze border met een laagje zand bedekt en de bloemetjes beginnen uit te komen).
P.S. Wij gaan binnenkort met vakantie (in ons eigen België-landje), kwestie van 'de dingen even los te laten'.
Een vakantiewoning in de Ardennen, nu de horeca terug opengaat, zijn we vrij om zelf te koken of te gaan eten. En ons eigen land heeft zoveel natuurschoon 🌳🌲🌳om te ontdekken, al wandelend. Er zijn ook wel wat mineralen te vinden 💎, als je de plekjes kent. Ik begrijp sommige mensen niet goed, die staan te springen om zo vlug mogelijk een prik 💉te krijgen, om dan een zover mogelijke reis te boeken. Terwijl er hier zoveel natuurpracht te verkennen is.
