Arkan zit in een periode waarin ie alles en nog wat wil uitproberen en ik vrees dat ik eindelijk geconfronteerd wordt met zijn pubertijd. Dingen die hij vroeger nooit deed, behoren nu tot de dagelijkse orde van de dag : met mijn sloefen op stap gaan, een wie-zoekt-die-vindt-spelletje spelen met mijn sokken, de mat van de ene naar de andere kant van de living verplaatsen. Noem maar op, maar hij is volop aan het ontdekken.
Zo was ik deze week aan het opruimen en één van de weg te gooien dingen betrof een kartonnen krabplank voor katten. Nu kan je zo'n ding niet in één keer in de vuilniszak steken, maar moet je dat eerst in stukken breken en daar had ik op dat moment geen zin in. Het ding dus maar aan de kant gelegd met het idee 'dat doe ik morgen wel'. En warempel, toe het 'morgen' was, moest ik het zelfs niet meer in stukken breken, maar gewoon bijeenvegen want Arkan had het werk goed gedaan. Best handig toch, zo'n hond ?
Sinds Arkan er is heb ik een half oog dat - bewust of onbewust - altijd en overal op hem geconcentreerd is. Van zodra ik hem niet meer zie of hoor, begin ik al onraad te ruiken. Zo ook vandaag toen hij tijdens zijn uitje in de tuin opeens iets te lang uit mijn gezichtsveld bleef. Ik zag hem niet, ik hoorde hem niet. Ik dus naar buiten en roepen "waar zit je ?" Meestal komt er dan zo'n wit gedrocht half bedekt met modder afgestormd, maar vanmiddag kreeg ik enkel een simpel "WOEF" te horen.
Wat was er gebeurd ? Wel, zo'n twee derden ver is de tuin opnieuw afgespannen omdat ik niet wil dat Arkan alleen in het achterste deel loopt. Dat deel grenst immers aan een bos, maar de afrastering daar is van heel slechte kwaliteit, bijna onbereikbaar en bovendien gaat het pal daarachter zo'n 20m naar beneden. Geen plaats voor een hond alleen dus. Nu was hij er toch in geslaagd om aan de andere kant van de draad te geraken zeker ? Hoe, het is mij een raadsel. Enfin, ik dus mijn klompen aangetrokken om de hond uit zijnen hof te 'bevrijden'.
En passant heb ik ook opgemerkt dat de grasmat er venijnig glibberig bijligt en dat daar de komende lente zeker iets aan gedaan moet worden. Het gecross van Arkan zal er ook wel voor iets tussenzitten, maar zo is het echt niet te doen. En, en passant ook gemerkt waarom ie eerder deze week met een bruine muil terug is binnengekomen. Ik had het me al afgevraagd maar met het koude en natte weer van de laatste dagen had ik er geen zin in om uit te pluizen wat hij in de tuin soms aan het uitsteken is.
Nu werd het ineens allemaal duidelijk : meneer is een put aan het graven om van de tuin het tuinkot binnen te kunnen. Misschien om een schuilplaats te hebben in geval van regen? Wie weet? Ik heb ook lang gedacht om kippen in dat tuinkot te houden maar dan zou ik een tunnel moeten graven zodat die ook naar buiten kunnen. Misschien heeft hij mijn gedachten kunnen lezen ? Of misschien wilde hij gewoon de funderingen eens checken, want vlak ernaast lag een zak cement die hij helemaal opengereten heeft.
Maar meneer lag erbij met de meest onschuldige blik, zo van "I am from Barcelona, I know nothing".
Misschien kan ik de zak cement gebruiken om de put te vullen ? Dat bespaart me niet alleen moeite maar ook de kosten om de zak naar het containerpark te moeten brengen. Eigenlijk best wel handig, zo'n hond....
