Na een turbulente vlucht van enkele uren landen we in de outback van Australië. Als we uit het vliegtuig komen overvalt de hitte ons, gelukkig staat er een stevige wind. Maar wat is me dat hier, al die vliegen. Ze zitten zelfs binnen in het luchthavengebouw. Er missen ook bagages van diverse personen van onze groep, tja dat zal behelpen worden met het toiletpakket dat je dan krijgt.
Heb het ook al meegemaakt, koffers die verloren gaan, zelfs voor hele week, niet aangenaam. Ik mix altijd de koffers en heb altijd de nodige kledij en toiletgerief voor enkele dagen bij me in de handbagage. Nu ja toiletgerief, opletten want ze nemen alles af uit veiligheidsredenen. Mogen maar minieme hoeveelheden zijn.
Waarschuwingsborden hier al in de luchthaven voor dingos. Ze leven van konijnen maar durven ook schapen en kleine kangoeroes aan te vallen.
Een dingo is familie van de wolf en we zullen er verschillende zien.
We worden naar het hotel gebracht waar we eerst het middagmaal gebruiken en vervolgens de kans krijgen om vliegennetjes te kopen. Het is echt niet te doen zonder zo een net over je hoofd.
De koffer van de autocar is voorzien van een groot reservoir met koel drinkwater. Overal wijst men je erop dat je voortdurend moet drinken. Het water is peperduur in de steden, ik betaalde 4 AUD voor een fles gekoeld water in Sydney! 1 Euro is ongeveer 1,7 Australische Dollar, dure grap. We hebben dus de gelegenheid steeds flesje water op te vullen en dit volledig gratis.
We rijden naar Uluru of Ayers Rock, het grootste rotsblok ter wereld.
Het maakt een zeer diepe indruk, hier heb ik al lang naar uitgekeken!
De rots ligt op een vlakte en steekt 348m de lucht in. Hij heeft een omtrek van 8km en is rood, door de grote hoeveelheid ijzer die het gesteente bevat. Men mag hem beklimmen, maar dit hebben de aboriginals, die het 132 900 ha grote park bezitten waarin de rots ligt, om religieuze redenen liever niet. Wij houden het bij wandelen aan de voet voorzien van de nodige uitleg en legendes over de aboriginals. Het is prachtig weer, ideaal dus voor de zonsondergang mee te maken. We zijn niet alleen, een massa volk staat te wachten. De sfeer in de groep stijgt ten top want we worden voorzien van heerlijke bubbels en dito hapjes. Let wel, eten en drinken moet met dat vliegennet op gebeuren. Drinken lukt nog wel door de mazen heen, maar om hapjes in je mond te steken moet je dat net opheffen en maar hopen dat je geen vlieg mee binnen krijgt!
De eigenlijke zonsondergang is een beklijvend moment, om nooit meer te vergeten. De rots krijgt voortdurend een andere kleur tot de zon helemaal ondergegaan is. Meteen zijn ook de vliegen niet meer te bespeuren.
Terug in het hotel duiken we het mooie zwembad in, een nachtelijke zwempartij met een onvergetelijke sterrenhemel boven ons hoofd, ergens midden in de woestijn, tja het leven kan mooi zijn.
Het zal een korte nacht worden want we vertrekken om 5u morgenvroeg voor de zonsopgang boven Uluru.
Helaas onze laatste uren in Sydney. Sydney is een heerlijke stad. We hopen hier ooit terug te komen en wat meer tijd te hebben.
Na het ontbijt willen we onze koffers gaan halen. In de lift komen we ML tegen, een sympathieke dame van de groep. Ze heeft daarnet haar oorbellen in de afvoer gegoten en is op weg naar hulp die ze zal vinden in het personeel van de receptie. Housekeeping is nog niet aan het werk op dit vroege uur.
Wat is er gebeurd? ML had haar oorbellen s'avonds in glas met warm water gezet, zodat ze s'morgens schoon waren om aan te doen. Beetje slaapdronken kieperde ze zonder nadenken het glas met water in de wasbak in de vroege ochtend. Net te laat realiseerde ze zich dat de oorbellen nog in dat glas lagen en foetssie waren ze helaas.
Gelukkig heeft de brave man van de receptie zich onder de wasbak kunnen wurmen (met cravate aan zo zei ML), de sifon los gedraaid en daar kwamen de kleinoden te voorschijn, oef!!!
Ondertussen is iedereen klaar om te vertrekken. We wachten op de autocar die ons naar de luchthaven zal brengen. Die komt maar niet opdagen en na telefoontje van de reisleider blijkt dat ze ons gewoon vergeten zijn. Andere autocar opgetrommeld en dan als de bliksem naar de luchthaven.
Go, go, go ......vlug, vlug, vlug. Zal groepsincheck worden, de roltrappen op, door de douane. Het gaat allemaal razendsnel, zo snel dat we zelfs onze handbagage vergeten op te pikken. Dat merken we beetje verder. Back al lopend en oef, ze staat er nog. We ploffen neer in het vliegtuig, de deuren gaan dicht en bye, bye Sydney.
Na enkele uurtjes vliegen komen we aan in het hartje van Australië in Ayers Rock.
Microscopisch kleine druppeltjes uit de bladeren van de dichte eucalyptusbossen hangen in de lucht en breken het zonlicht waardoor de blauwe nevel ontstaat, waaraan dit park zijn naam te danken heeft.
Echo Point is de ideale plaats om de Drie Zusters te zien, het zijn zandstenen zuilen.
Iets verder liggen ook 2 andere hoogtepunten van dit park: Scenic Skyway een kabelbaan met grote gondels 300m boven het enorme ravijn. Scenic Railway by Katoomba, een tandradspoorbaan op een steile helling.
We hebben ze allebei uitgeprobeerd, eerst de gondels, dan een wandeling door het tropische woud en dan via de tandradspoorbaan terug naar boven. Tja die gondels, daar heb ik mijn ogen gewoon dichtgedaan, zonde k'weet het, maar ik heb nu eenmaal hoogtevrees. Die tandradspoorbaan, ja dat was effe slikken, een soort kooi waarin ge moet gaan liggen met 4 op een rij. Ik heb niet durven kijken, het ging vrij vlug maar ik heb wel fameus in de dijen van mijne man gepitst. De Japanner die aan de andere kant van me lag heb ik gelukkig met rust gelaten! Waar kruipt ne mens toch allemaal in nietwaar. Het was een helling van 52 %.
Einde van een mooie dag.
Zeer druk verkeer als we Sydney binnenrijden via Harbour Bridge. Dit gaat evenwel zeer vlot omdat we gebruik kunnen maken van het speciale rijvak voor autocars.
We gaan nog bij Subway langs, onze favoriete keten all over the world, als we iets kleins willen eten. Het zal long foot tall seafood worden. We leerden deze keten in de States kennen maar ondertussen zijn er zelfs al 2 vestigingen in onze thuisstad Hasselt die erg goed marcheren.
Morgen vliegen we verder naar de Outback waar ons andere avonturen te wachten staan.
Prima geslapen, de jetlag de baas, genieten we van een overheerlijk ontbijtbuffet.
We vertrekken voor volledige daguitstap in de buurt van Sydney .
Eerst maken we kennis met de vismarkt en de diverse wijken van Sydney. Eens op de autosnelweg moeten we toch wel eventjes slikken als we de fietsers op de autosnelweg zien. Heel normaal hier blijkt het...... tja, we zitten dan ook aan de andere kant van de aardbol he.
We houden halt aan een wildpark waar we kennis maken met de diverse diersoorten van Australië Voor mij was dit echt de moeite, ik voelde me terug kind in de dierentuin. Zoveel dieren te ontdekken die ik nog nooit in het echt zag.
De WOMBAT is een buideldier en komt voor in Zuid-Oost Australië en Tasmanië. Het was mijn schoondochter E die me al veel vertelde over dit koddige dier, het lijkt beetje op een kruising tussen een beertje en een das. De vacht is grijs/bruin, gewicht 40kg, 120cm lang met heel kort staartje van 2,5cm. Ze leven in bossen en heuvels en graven gangenstelsels van 3m diep en 200m lang.
De CASSOWARY is een indrukwekkende vogel die niet kan vliegen maar tot 2m groot is. Ze leven vooral in het regenwoud van afgevallen fruit. Ze zijn zeer gevaarlijk door hun klauwen (vergelijk het met een struisvogel). Als ze zich bedreigd voelen kunnen ze een mens lelijk toetakelen. Het verenkleed is zwart, behalve de nek en het hoofd, die zijn kaal maar felblauw van kleur met onderaan een rode plek, zeer kleurrijk. Het vrouwtje is mooier dan het mannetje, dit in tegenstelling tot de meeste dieren. Ze legt alleen de eieren maar het mannetje broedt ze uit en zorgt voor de opvoeding van de kindjes!
De KANGOEROE is er in vele soorten van groot naar klein. We zullen op onze reis meestal Wallabies zien, de kleinere soort en een enkele maal de zeer zeldzame zwarte kangoeroe.
De KOALA is een nachtdier, ze slapen tot 22u per etmaal. Ze eten hoofdzakelijk eucalyptus bladeren en hebben daarmee dan voldoende vocht, ze drinken zelden. We hadden het geluk dat ze net gevoederd werden wat prachtige fotos opleverde.
Over Krokodillen, dingos, dromedarissen ga ik het later hebben, die hebben we ook in vrije natuur gezien. De vele soorten slangen waaronder pythons komen later ook aan bod.
Na dit bezoek rijden we verder naar Leura, een charmant stadje waar we het middagmaal gebruiken in het oude postkantoor. Het moet gezegd, de kippefilet is hier stukken lekkerder dan bij ons. Het vlees is veel smaakvoller, de groenten en fruit eveneens, dat zullen we de volledige reis ondervinden.
Onder leiding van H. wandelen we de hele voormiddag.
We passeren St. Mary's cathedral en Sydney Tower.
Het is bewolkt en 26 graden, ideaal voor ons, die uit een lange en koude winter met zeer veel sneeuw, hier in de zomer aanbelanden. Vanmorgen zeer goed ingesmeerd met factor 30 en regelmatig bijsmeren is de boodschap. Voor we deze reis boekten vroegen we eerst advies aan onze huidarts, na alle miserie die we vorig jaar meemaakten met een kwaadaardig melanoom. Hij vertelde ons dat de situatie in Äustralië op gebied van huidkankers angstaanjagende vormen aanneemt door het steeds toenemende gat in de ozonlaag.
De wandeling door de Botanische Tuinen is prachtig, we zien er vele ibissen en ook reuze vleermuizen, de Flying Fox, die met honderden in de bomen hangen. Apoteose is het opduiken van het Opera House en de Harbour Bridge.
Dat Opera House is echt wel indrukwekkend, ik keek er al lang naar uit. Hetzelfde WHAW gevoel bekroop me, net als bij andere reizen, respectievelijk de Taj Mahal in India, Aboe Simbel in Egypte, Borubudur op Java, de afbrekende ijsbergen in Alaska, de Mount Everest in Nepal, de doortocht door het Panamakanaal, de piramides in Mexico, om maar enkele hoogtepunten te noemen. Het is ontworpen door de Deen Jorn Utzon die van zeilen hield. Uit Zweden werden 1 056 000 tegeltjes geimporteerd die wit/grijs van kleur zijn. Het dak gelijkt op bolle zeilen maar ook op schelpen. Het gebouw werd geopend in 1973.
Harbour Bridge, de kapstok in de volksmond genoemd heeft ook iets. Op 31 december is hier steeds prachtig vuurwerk van oud naar nieuw, met 1 miljoen toeschouwers. De brug is klaar sedert 1932, er is 6 jaar aan gewerkt. Ze is van staal en men gebruikte 6 miljoen met de hand gemaakte klinknagels. Er zijn 8 rijstroken waarvan 1 speciaal voor autocars en bussen. 2 treinsporen, 1 fietspad en 1 voetpad, 1 149m lang en 134m hoog.
Ik vergelijk het met de Golden Gatebrug in San Francisco. Harbour Bridge kan men beklimmen voor fikse prijs. Blijkbaar zijn er veel mensen zonder hoogtevrees want we zien veel stippen op de ronding van de kleerhanger, liever zij dan ik.
Rond de middag schepen we in voor een havenrondvaart. Er wacht ons een uitstekend buffet aan boord met heerlijke zeevruchten. De beste oesters ooit gegeten, komen van hier, uit de baai van Sydney, overheerlijk en dan dat uitzicht, super gewoon. Een stad moet men ook altijd indien mogelijk vanop het water gezien hebben, of dat nu in Sydney, San Francisco, Dinant of Maastricht is. Na het aanmeren bezoeken we nog Darling Harbour, The Rocks oude haven, de monorail om uiteindelijk in de chique winkelgalerij van Queen Victoria Building te belanden, prachtig!!!
Stilaan begint de jetlag zich te laten voelen, mijn benen en niet die alleen van mij lijken lood, de nochtans gemakkelijke schoenen doen pijn en Mrs Macquarie's Chair vanwaar men de hele haven kan overzien halen we niet. Ik ben doodop en wil naar het hotel.
Daar eindelijk aangekomen wil ik alleen maar slapen en of ik geslapen heb! Ben in de armen van Morpheus beland van 17u in de namiddag tot s'anderendaags s'morgens. Manlief was ondertussen gaan zwemmen in het prachtige olympische openluchtbad in de buurt van het hotel. Hebben we gelachen toen hij vertelde dat blijkbaar iedereen in de verkeerde richting zwom. Natuurlijk was hij het die gewoon verkeerd zwom tegen de richting in, tja niet alleen wennen met de wagen blijkbaar ook in het zwembad.
Na een vlekkeloze vlucht van 21u strijkt de grote witte vogel, (Airbus 380) met op zijn staart de rode kangeroe zachtjes neer op Australische bodem. Een speciaal gevoel, een nieuw werelddeel. Het is al donker 22.30u. De steunkousen aangeraden door onze huisarts hebben prima geholpen. Last van dikke voeten of benen heb ik nooit maar die kousen geven toch een aangenaam gevoel, zeker voor zo een lange vlucht, je benen voelen fris aan en mijn mocassins zitten zelfs heel los, prima.
De bagage van de hele groep (we zijn met 28) komt probleemloos van de band gerold en beetje verder staat onze reisleider ons op te wachten. Hij komt uit Duitsland, heeft Nederlandse vader, Duitse moeder en is gehuwd met Française en woont in Sydney. Hij spreekt met speciaal accent, half Duits, half Nederlands. Hij leefde maand bij de aboriginals waar hij insecten at en met speer op dieren jaagde.
We worden naar centrum van Sydney gebracht waar we inchecken in Holiday Inn. Het is hier heerlijk warm, zelfs nu laat op de avond. Eindelijk zien we ons bed maar kunnen de slaap niet vatten. De gordijnen zijn open en ineens zie ik in de grote spiegel de reflectie van de haven van Sydney, schitterend beeld met de Harbour Bridge en een stukje van het Opera House. Dat kan tellen zo s'avonds laat als eerste kennismaking met deze heerlijke stad, zomaar vanuit ons bed.
Sydney is de oudste stad van Australië, niet de hoofdstad, dat is Canberra. Zeer uitgestrekt met 4,5 miljoen inwoners, 80km inhammen langs de kust. De mensen wonen meestal in huizen die mooie kleuren hebben, roze, lila, paars. In de hoge gebouwen huizen de kantoren.
We sukkelen toch in slaap tot 6u s'morgens en kunnen genieten van een voortreffelijk ontbijtbuffet. Het is al zeer druk, tegenover het hotel draait de fitness om half zeven al op volle toeren. We kunnen zelf smooties maken met heerlijk vers fruit. Prima koffie ook, expresso, cappucino, de machine brouwt alles voor ons.
Met een degelijk ontbijt achter de kiezen staat iedereen om 8u klaar voor de verkenning van Sydney te voet.
Terwijl we aan het vliegen zijn van Londen naar Sydney, heel beknopt hier wat over Australië.
Het waren de Hollanders die in 1606 in het Noorden van Australië tegenover Nieuw-Guinea aanlegden. De kapitein keerde terug naar Java omdat hij niet erg gecharmeerd was door het moerassige land met zijn vijandige bevolking. In 1616 waren het weer de Hollanders die aanmeerden dit maal aan de Westkust. De volgende 160 jaar waren er nog meer Nederlanders, Fransen en Engelsen die langskwamen. Men noemde dit land Nieuw Holland. Niemand had er behoefte aan dit barre land te verkennen of te koloniseren.
In 1770 voer James Cook als 1ste Europeaan langs de Oostkust en ging aan land in Botany Bay (huidige Sydney). Hij claimt de Oostkust voor Engeland en noemt het Nieuw-Zuid-Wales. Als Cook terug in Engeland is, ziet de regering in Australië een oplossing voor de overbevolkte Engelse gevangenissen. Het indertijd onbekende continent werd door de Engelsen ingepalmd, uitsluitend met doel een stortplaats te vinden voor zijn misdadigers, geen fraai begin voor Australië Op die manier werden vanaf 1780 op 20 jaar tijd cirtca 100 000 Engelsen en Ieren gedeporteerd, mensen die leefden in de achterbuurten van Londen, sukkelaars die bij wijze van spreken geen vlieg kwaad deden.
Ook moet gezegd dat vele Australiërs afstammen van vrije immigranten die vooral na 1820 met duizenden in Australië arriveerden en er een goed bestaan opbouwden.
Aan de incheckbalie van British Airways is er een dame die me dadelijk heel vriendelijk goededag zegt. Ben nog wat slaapdronken (opstaan s'morgens vroeg is niet mijn sterkste kant) en knik terug.
Een andere behulpzame bediende heeft het over personen met handicap ???, weet ik veel waar ze het over heeft, maar feit is dat we zowat de mooiste plaatsen kregen in de gloednieuwe Airbus van 2 maanden oud van Qantas, dank zij haar, die ons prima instapkaarten bezorgde. Danke Mevrouw. Onze bagage gaat rechtstreeks naar Sydney (zorg minder), daar moeten we ons niet meer om bekommeren.
Wegens de lange vlucht was ik voorzien van goede vochtinbrengende gelaatscreme die in mijn handbagage stak, dito voor degelijk product voor andere lichaamsdelen zoals armen en benen. Dadelijk afgenomen, de hoeveelheid was net iets te groot volgens de dame aan de controle van de handbagage. Was nog maar klein bier vergeleken met de fratsen van medereisgenote waarvan later akte bij de vlucht Australië-Nieuw Zeeland (de fameuze kiwi affaire).
Effe op en af naar Londen en daar hebben we ruim de tijd om van de ene terminal van Heathrow naar de andere te gaan. Wachten nu en ondertussen komt de vriendelijke dame van in Zaventem praatje slaan. Blijkt L te zijn en ze kent me van in rusthuis in Genk waar onze beide ondertussen overleden moeders verzorgd werden. Het speciale is dat ze papa (ondertussen ook bijna jaar overleden) dikwijls mee nam met de auto als ze naar huis ging. Hij kwam mama dagelijks bezoeken en ze gaf hem dan een lift met de wagen.
Om een lang verhaal kort te maken, we hebben gepraat tot in Sydney. We geraakten niet uitgekwebbeld. Stel je voor, we zaten met onze beide wederhelften langs elkaar, vier op een rij dus, vooraan van de gloednieuwe Airbus. Niemand voor ons, dus heerlijk de beentjes strekken en rekken. Alles splinternieuw, heerlijk vliegen.
Voor we vertrokken had ik me nochtans zorgen gemaakt over de toch wel lange vlucht. Australia only 21 hours away is wel mooie slogan maar toch afschrikwekkend. In die mate zelfs dat ik bij reisbureau de prijs vroeg voor upgrade naar business class. Drieduizend (3 000) Eurokes per persoon en dan alleen voor het hoofdtraject, zegge en schrijven Londen-Sydney en terug. Toch wel wat veel bovenop de prijs van deze toch dure reis, dus met klein hartje gedacht aan die lange vlucht. Dank zij L and L aan onze zijde was deze lange vlucht via Singapore zo geklaard. We hebben gekletst van Londen tot Singapore. Daar mochten we efkes eruit omdat er nieuwe crew opkwam en de boel gepoetst werd voor we verder vlogen naar Sydney. Londen-Singapore was 14 uur vliegen. Toen we daar aankwamen was het bij ons dus al middernacht. Effe hazeslaapke gedaan (ik kan niet slapen in een vliegtuig). Verder dan naar Sydney 7 uurkes vliegen erbij. Met het tijdsverschil erbij was het dus al avond in Sydney.
Toen ik naar het toilet ging in de Airbus schrok ik me een hoedje. Zaten daar netjes op een rij enkele dames volledig in het zwart, de ogen niet zichtbaar (onder net). Ze hadden zelfs zwarte handschoenen aan!
Gezien de weersomstandigheden van de laatste tijd, sneeuw en ijzel lijkt het veilig om hotelkamer te boeken de nacht voor de afreis. De prijs van een kamer in Sheraton to de luchthaven is in weekend gevoelig lager dan in de week.
Valiezen maken is nu net niet mijn favoriete hobby. T'is gemakkelijk, alleen spullen voor zomer. Gewoon de dag voor de afreis alles klaarleggen, een nachtje over slapen, weer selecteren wat niet mee moet, tubeke whipp express altijd handig om waskes te doen. Ne mens heeft nu eenmaal geen 22 slipkes (ikke toch niet). Grootste werk is de medikatie, op alles voorzien zijn, alhoewel Oceanië degelijke gezondheidszorg kent, we hebben al anders meegemaakt. Valies 1 weegt 14 kg en valies 2 weegt 17 kg, marge genoeg voor als we terugkeren. Ken dat, voorzie nu al zeker houten beeld van de Maoiris in Nieuw Zeeland voor de collectie aan te vullen. Van al onze verre reizen brengen we iets uit houtsnijwerk mee. Mooie verzameling ondertussen, alhoewel daar heel wat gesleur mee gemoeid was, maar tja is mooi die collectie uit diverse continenten. Ook zeker UGG boots meebrengen, zijn in Australië de helft van de prijs van hier. Alhoewel ik snap niet hoe ze daar in die temperaturen laarzen gevoerd met schapenwol kunnen dragen. Verder ne boemerang en zand, rood zand. Hopelijk pakt de douane het niet af. Heb zo ooit eens problemen gehad met hagelwit zand uit Florida, ze dachten dat het drugs waren!
Zoonlief en dochterlief komen homesitten. Ik wou eerst onze huistijger naar kattenhotel hier in de buurt brengen maar geen sprake van.
Zondagnamiddag brengt zoon P ons naar Zaventem. We checken in rond 16u, tijd zat om rustig de va et vient vanuit ons raam aan de voorkant gade te slaan. Waar is de tijd dat ik hier gidsbeurten verzorgde?
Lichte maaltijd en s'avonds wat tv gekeken en dan onder dekbed.
We worden mooi om 5.30u gewekt, slaan een croissantje achter de kiezen met koffie, pakken ons hele hebben en houden en steken gewoon het zebrapad over, zo simpel is dat.
Welkom op deze tocht doorheen Australië en Nieuw Zeeland.
We zijn nu week terug van onze reis naar de andere kant van de wereld.
De jetlag is stilaan aan het wegebben, tja wat wil je 12 uur tijdsverschil op het einde in Nieuw Zeeland, 12 keer het vliegtuig en vele hotelkamers, dikwijls maar voor 1 nacht, soms 2 nachten. Effe de km. Brussel-Londen ...... Londen-Singapore 10 885km Singapore-Sydney 6 289km Sydney-Ayers Rock 2 174km Alice Springs-Darwin 1 306km Darwin-Cairns 1 674km Cairns-Brisbane 1 390km Brisbane-Auckland (Nieuw Zeeland) 2 298km Wellington-Sydney 2 233km Sydney- Bangkok 7 530 km Bangkok-Londen9 558km Londen-Brussel... 45 000km GEVLOGEN ! Komen daarbij de zware trajecten met de autocar met alle natuurelementen zoals overstromingen midden in de woestijn, een heuse tornado in Nieuw Zeeland, jawadde, stof om te lezen en mee te beleven. Vanaf nu iedere week een verslag over onze Australië en Nieuw Zeeland reis.
Deze reis was de verste ooit, ook de zwaarste. Ik hou nauwgezet lijst bij van al de landen op de aardbol waar we waren, wel dit was land 48 en 49, we kunnen ons globetrotters noemen. Veel leesgenot. Christiane uit Hasselt
Na een turbulente vlucht van enkele uren landen we in de outback van Australië.
Prima geslapen, de jetlag de baas, genieten we van een overheerlijk ontbijtbuffet.
Onder leiding van H. wandelen we de hele voormiddag.
Na een vlekkeloze vlucht van 21u strijkt de grote witte vogel, (Airbus 380) met op zijn staart de rode kangeroe zachtjes neer op Australische bodem. Een speciaal gevoel, een nieuw werelddeel.
Toen ik naar het toilet ging in de Airbus schrok ik me een hoedje.
We zijn nu week terug van onze reis naar de andere kant van de wereld.
