Dit blog is een vervolg van het Bas & Belleblog http://blog.seniorennet.be/bas_en_belle/ dat sinds 14-02-2008 haast 500.000 views scoorde. Door het niet meer kunnen publiceren van foto's in het oude blog hebben we voor dit nieuw blog gekozen om verder te "bloggen".
Wij zijn Jan en Simonne Faes en samen met Belle, Hera, Heros en Lucy vormen wij de Faesroedel. Onze vier honden zijn Drentsche Patrijshonden. Met Belle en Hera hebben wij elk twee nestjes gehad met 34 pups in het totaal.
Bas_en_Belleblog_Bis
de belevenissen van vier Drentsche Patrijshonden en hun baasjes Jan en Simonne
21-10-2017
Het is me wat met die reuen / teefjes
Vosselaar 21 10 2017
Het is me wat met die reuen / teefjes
Hera is loops, al enkele dagen en nog geen klein beetje ook niet. Het is begin van de week écht begonnen na een aanloop van zo'n week. Dat kan op zich geen kwaad want de tuin in Frankrijk is hond-proof, maar er zit een gevaar binnen de afsluitingen van de tuin... Heros is nog altijd een reu "mét goei gerief" en die zijn hormonen werken in verhouding met dat "goei gerief".
Hij is dan wel gesteriliseerd (zaadleider geknipt) maar daarom kan hij nog wel altijd zijn loopse zus Hera bestijgen ! Nu hebben de baasjes dat laatste wel niet graag in verband met schijndracht en zo van die dingen, dus Heros wordt om de haverklap terecht gewezen door de baasjes maar ook door Hera zelf.
Die heeft er na twee nestjes en 19 pups haar buik letterlijk vol van gehad ! Die hoeft geen derde nest niet meer en dat laat ze Heros luid en duidelijk weten.
Intussen zijn we terug in Vosselaar aanbeland en is de interesse van Heros voor zijn zus Hera wat bekoeld, maar nu is Lucy het slachtoffer van dienst, want ook zij gaat in de loop van volgende week loops komen... En dan komt oma Belle ook nog eens op de proppen met een voor reuen bedwelmende geur....
Enkele dagen geleden beloofden we op Facebook dat we het Bas & Belleblog-bis terug zouden opstarten. Een zwaar onweer boven de Charente waar we toen nog waren belette dat we geen contact met het www hadden. Bij zware regen, onweer of sneeuwval hebben we geen ontvangst omdat we daar met een satelliet verbinding werken voor TV en internet.
ook de dakwerkers weten de schaarlift te waarderen
Toen we dat schreven waren de dakwerkers juist klaar met de herstellingen aan het dak van de schuur en van de hangar waar we de auto onder stallen. We hopen dat de cement waarmee de dakpannen zijn mee aangesmeerd droog genoeg was geworen want dezelfde avond en nacht hebben de hierboven zware regen over de Charente gekregen.
Gisteren was dan de thuisreis naar Vosselaar gepland. Wat een rustige routine trip van 800km zou worden, waar we meestal zo'n acht uren voor nodig hebben, is door files ietwat uitgelopen.
Nog nooit gezien, een vrachtwagen vol Mercedes Pick Up's. Pas vanaf midden november te koop in Duitsland
Bij het vertrek gaf de Tomtom aan dat we tegen 19u20 in Vosselaar zouden aankomen. Door files in Parijs, Lille en Antwerpen was het 21u20 geworden voor we thuis waren.
Met files in Parijs houden we rekening wanneer we daar langskomen rond 16u00. Maar dat ze in Lille, zo 'n 250 km noordelijker beter willen doen dan Parijs, is nieuw voor ons. En Antwerpen en de Kennedytunnel dat staat gelijk met de dagelijkse verkeerscatastrofe die zijn gelijke niet kent op het noordelijke halfrond. Deze file alleen kostte ons meer dan een uur. Te beklagen zijn de mensen die dit elke dag moeten ondergaan !
Vanaf Lesquin, tot in Lille stad, zo 'n 7 km file
Kortom, we hopen onder andere verkeersomstandigheden te kunnen reizen wanneer we binnenkort terug naar ginds trekken. Laat ze bij BMW maar reklame maken met de slogan "die freude im fahren". Wij kunnen het ons niet voorstellen dat het plezanter is van in een BMW in de file te staan dan in een Mitsubishi Outlander...
We hebben een rustige rit gehad met afwisselend regen, droog, maar altijd behoorlijk wat wind. En wind, dat merk je alleen als het tegenwind is.
Van Vosselaar tot Lille (het Franse Lille, wat wij Rijsel noemen) heeft het behoorlijk geregend, dan was het droog tot op de Parijse périférique waar men ons trakteerde op een heuse hoosbui. (ik heb er foto's van maar het kabeltje tussen het fotoapparaat en de laptop laat het afweten, een nieuw is al onderweg).
Nadien is het vrij droog gebleven of regen die van geen tel was.
Gisteren ochtend opgestaan met regen, nadien motregen en nu schijnt de zon en kunnen we straks terug de tuin "fatsoeneren".
Hieronder nog wat archief "onderwegfoto's" Maar we mogen helemaal niet klagen want we hebben de rit kunnen maken op iets minder dan 8 uren met inbegrip van een tank- en plasbeurt voor de doggies.
Hier vandaag in de Vosselaar versie. Het is onze Lucy die er van profiteert dat er drie honden kussens op elkaar liggen.
Dat gebeurt meestal wanneer ’t vrouwtje er poetst , of wanneer de grote venster opengeschoven staat bij goed weer.
Zo ook deze ochtend. Amper enkele minuten nadat het kussen dat voor het venster ligt en dat van naast het TV toestel op elkaar liggen bovenop het kussen voor de grote kast heeft Lucy haar kans gezien om zich er bovenop neer te vleien.
De poses die ze inneemt verschillen van minuut tot minuut. Net zoals de prinses op de erwt niet kon slapen door het harde spul in haar bed zo draait en keert Lucy zich. Het enige verschil met de prinses uit het sprookje is dat Lucy WEL kan slapen. En hoe ! Je hoort haar soms snurken tot in de tuin…
De zusjes waren op bezoek in La Magdeleine. Neen ditmaal geen honden zusjes. Het waren twee mensenzussen van ’t baasje.
Eentje, tante Rita, hier ook wel bekend als “de koekjestante” en ons baasjes oudste zus, huurt ook dit jaar weer een vakantiewoning in St Fraigne , op zo’n 15 kilometer van La Magdeleine. Dat doet ze al verschillende jaren en ook voor hen is de Charente een ideaal vakantie departement.
Tante Karine, ons “kleintje”, wegens de jongste van het Faesennest kwam vier dagen op bezoek. Dat maakt dat 3/5 van de kinderen Faes mét aanhang waren neergestreken in deze uithoek van de Charente.
Uiteraard hebben we dat niet “zomaar” laten passeren, want met een BBQ gisteren in St Fraigne, waren we eergisteren met z’n 6 naar Ruffec getrokken waar een Pizzeria / tapas bar was heropend met een nieuwe eigenaar.
Vorige week waren we daar al op prospectie geweest en we konden daar toen goed “onze draai” daar vinden. Het zijn daar sympathieke uitbaters, de bediening is correct en het eten uitstekend ! Reden te meer om daar ook al eens een keertje meer ons gezicht te laten zien. http://www.charentelibre.fr/2017/04/20/la-faye-et-villefagnan-jacky-chagnaud-rouvre-son-restaurant-a-la-porte-de-ruffec,3097650.php
Vanochtend is “kleintje” samen met schoonbroer Paul terug naar Turnhout vertrokken. Morgen is het immers terug werkendag voor hen. Het was een blitzbezoek maar wij hopen dat zij net zo van het bezoek hebben genoten.
Hun thuisreis is volgens hun telefoontje iets voor zes uur, voorlopig goed verlopen. We schrijven “voorlopig” omdat een Audi A6 in net hetzelfde bedje ziek is als een Mitsubishi Outlander… zonder Coyote rijden ze beide te snel.
Voor de rekening die de Franse flikken gaan toesturen had nonkel Paul makkelijk een Coyote kunnen aanschaffen ! Voor hen die het Coyote systeem nog niet kennen… https://www.coyotesystems.be/nl/
Vrijdag bezochten we de bio marché in Villefagnan die 2x per maand plaats heeft op de “camping à la ferme de Chassagne”.
We werden er op attent gemaakt door John en Anneke die ook al jaren de Charente bezoeken en sinds een maand vaste Poitou-Charente bewoners zijn geworden.
Zelf was ik al twee maal op de camping geweest maar dat was toen in opdracht van VAB reisbijstand om een depannage te gaan doen. Maar toen was er van een bio marché nog geen sprake.
Het bezoek was een ware openbaring, goede organisatie, verscheidenheid in producten, een bandje dat speelde, en de mogelijkheid tot picknicken. Het enige dat je van thuis moest meebrengen was eetgerei, bord, mes & vork en zo j ook wat wilde drinken een glas of beker. Oh ja, wat eurootjes op zak was ook wel makkelijk want de bio producten voor de picknick moesten wel aangekocht worden.
Waar we op zulke manifestaties ons gewoonlijk moeten behelpen met Frans en Engels was hier op de camping hoofdzakelijk Frans en … Nederlands ! We zaten aan de lange rij tafels samen met Gentenaars, mensen uit Beverwijk (NL) en hun Franse vrienden.
Dat vinden we best plezierig dat we telkens de vertaalknop weer moeten omzetten afhankelijk van de personen met wie we in gesprek waren.
Van de mensen van de camping kochten we een brood dat ter plaatse in een oude met hout gestookte oven tweemaal in de week wordt gebakken. Van het brood aten we tijdens de picknick al een derde op. Tien minuten nadat we van de bio marché waren thuis gekomen is Hera met de overschot van het brood aan de haal gegaan. We konden nog een kleine helft recupereren wat de roedel dan gisteren bij hun brokken heeft gekregen….
Volgens een Chinese ranking staat de diergeneeskundige faculteit van de universiteit Gent op de eerste plaats wereldwijd van alle diergeneeskundige faculteiten.
Wij van Fokken zonder Gokken feliciteren daarom ook de ploeg van de afdeling genetica, voeding en ethologie waar wij mee samenwerken in het onderzoek naar een test om epilepsie bij de Drentsche Patrijshond op te sporen.
Samen met de andere afdelingen een niet mis te verstane erkenning van de ganse faculteit.
Hieronder het bericht van “de redactie” van VRT
"Enorme prestige om 's werelds beste opleiding Dierengeneeskunde te zijn"
ShanghaiRanking Consultancy rangschikte 4.000 universiteiten wereldwijd. Voor Dierengeneeskunde is de UGent als beste ter wereld naar boven gekomen.
Bij de faculteit zijn ze heel blij met de ranking. "Voor de faculteit is dat toch een enorme prestige als je dat kunt naar voren brengen", klinkt het. Lees het artikel: Gentse faculteit Diergeneeskunde uitgeroepen tot beste ter wereld
Eindelijk, na vijf jaren getuige geweest te zijn van een bouwwerf, die één van de grootste van Europa moet zijn geweest, konden we vandaag getuige zijn van de allereerste rit van de TGV “Océane” over de nieuwe LGV (Ligne à Grande Vitesse) tussen Parijs en Bordeaux.
Tot gisteren reed de TGV van Parijs naar Bordeaux tussen Tours en Bordeaux nog altijd over de oude sneltreinsporen. En daar is vandaag dus definitief een streep door getrokken.
Twee uren en vier minuten heeft de nieuwe trein nodig om de verbinding tussen Paris Gare de Montparnasse en Bordeaux Gare Saint Jean waar te maken. Tussen Tours en Bordeaux zijn er nog halte plaatsen in Poitiers, Angoulême en Libourne, maar deze laatste is niet de bestemming van alle treinen vermits de trein daar terug de nieuwe LGV verlaat om een zijsprongetje te maken over de oude lijn.
Vandaag was het dan zover. We konden uit de krant Charente Libre vernemen dat de TGV die uit Bordeaux vertrokken was zou halt houden in Angoulême (zo’n 45 km van bij ons) om 07u43. We waren vandaag dan ook om 07u00 opgestaan (en dat op een zondag) om zeker om 07u45 op het viaduct over de LGV lijn tussen Villiers le Roux en La Chevrerie post te vatten om de TGV onder ons door te zien passeren.
We konden de trein al van ver zien aankomen, wat wel nodig bleek wanneer die komt aanrazen tegen +300 km/u. Gezeten boven op de vangrails op het viaduct kon ik over het veiligheidsrasterwerk heen fotograferen. De Leica bewees zijn kwaliteiten door de scherpte razendsnel aan te passen aan de snel naderende trein. Dus hierover weeral een tevreden gebruiker.
De machinist van de trein kan zelfs zichzelf herkennen op de foto. Met de kleine Lumix camera, die altijd in de auto aanwezig is kon Simonne de trein fotograferen aan de andere kant van het viaduct, in de kijkrichting Poitiers / Parijs.
Wij vinden het toch een originele wijze om onze 46° huwelijksverjaardag te beginnen…. 2 juli 1971 – 2 juli 2017
Elk jaar krijgen wij van de baasjes van onze pups mooie foto’s uit de vakantieperiode. Ook dit jaar voorzien we dat er tal van foto’s in onze mailbox of Facebookpagina opduiken. Reden om daar dit jaar een fotowedstrijd aan te verbinden !
Wie komt in aanmerking ?
Elk Drentje dat bij ons in de woonkamer geboren is, zowel pups van Belle, als van Hera. Elk Drentje uit die categorie die een baasje heeft die een foto heeft genomen tussen 1 juli 2017 en 31 augustus 2017 en die aan Jan & Simonne toestuurt. faesjan01@gmail.com of op onze facebook pagina https://www.facebook.com/jan.faes.3
Iedereen mag bij op de foto staan, maar er moet één van onze pups duidelijk zichtbaar bij opstaan . Het moeten geen vakantiefoto’s zijn, we vragen enkel foto’s die tussen 01-07 en 31-08-2017 gemaakt zijn.
Ook een voetnoot bij de foto is altijd plezierig en geeft de foto een meerwaarde.
Wat hoort er bij een fotowedstrijd ?
Uiteraard een prijs voor de winnaar. Wij kunnen geen prijzen zoals bij de Lotto of Euromillions ter beschikking stellen, maar uit ervaring weten we dat de producten die hier in onze Franse keuken hun oorsprong hebben, fel gegeerd zijn door hen die ze al geproefd hebben. Kersen /krieken in Weckpotten en confituren gaan we ter beschikking stellen van de winnaars.
Ook vermelding op het Bas en Belleblog bis en de daarbij horende eeuwige roem zal te beurt vallen aan de winnaars
Zij hebben géén Drentje van ons en ze kennen elkaar niet. Zij zijn “untouchable”, dus niet in de politiek werkzaam, en nemen geen steekpenningen aan. Zij zijn ook chantageproof en indien mogelijk houden wij de namen van de inzenders voor hen geheim.
Dus mensen die een pup hebben uit het H-nest, het K-nest van Belle en het L-nest en N-nest van Hera, zorg dat je steeds een foto camera binnen handbereik hebt en publiceer jullie foto’s op onze facebook pagina of stuur ze ons op faesjan01@gmail.com Begin september maken we de beslissing van onze onvolprezen jury bekend en komen wij de gewonnen prijs(zen) persoonlijk brengen.
Hier een foto die we een paar jaar geleden toegestuurd kregen door Steven en Ilse Suys. Foto genomen ergens in het Zwarte Woud, onderwerp… zoon Bo en Drent Louis die hun dorst broederlijk naast elkaar lessen aan een bak “quellewasser”.
Wat doe je inderdaad zoal op dagen dat alle weermannen en –vrouwen het hebben over hittegolven en alweer overtroffen warmte records ?
Heel simpel… in de halve donker, met de overgordijnen angstvallig gesloten je aan de computer zetten. Dat is logisch omdat de koelste plaatsjes in huis al bezet zijn door de verschillende Drentjes hier in huis. En de plaats achter de laptop hoort nog bij de koele plaatsen…
En vermits we houden van “flashmobs” hebben we ons gisteren bezig gehouden met de allermooiste te selecteren en opzij te zetten.
Wij houden zo van flashmobs omdat ze ook de toeschouwers in beeld brengen. De verwondering op de gezichten wanneer ze de eerste tonen horen terwijl ze niet weten waar het eigenlijk vandaan komt. Dan de verbazing over het geboden optreden, de foto camera’s groot en klein die uit het niets alles registreren, en na afloop de dankbaarheid en de trots “we waren erbij weet je wel”. Daarvoor houden we zo van flashmobs. Hopelijk maken we er zelf ooit eentje “live” mee.
Hier een lijstje van 10 flashmobs welke ik heb geselecteerd. Met opzet heb ik er niet bij verteld welk onderwerp de respectievelijke flashmobs hebben. De verrassing is voor jullie, welke jullie de beste vinden is voor ieder verschillend maar er zitten enkel kwalitatieve optredens in de selectie.
We zijn alweer enkele dagen in Belgenland en we ervaren dat het al haast even warm is als in de Charente.
In de nacht van donderdag op vrijdag zijn we naar België gekomen. Ons baasje wilde niet tijdens de dag rijden want in een file terechtkomen met vier Drenten en twee baasjes bij de heersende temperaturen sprak hem helemaal niet aan.
Zo vertrokken we om 18u00 bij 35° C, er was niet verkeer meer op de baan en eens 20u00 voorbij waren de meeste vrachtwagens gestopt aan de routier restaurants. Zo hadden wij soms de snelweg voor ons alleen !
Parijs voorbij rijden ? Een makkie zo rond 22u00. Vanaf de luchthaven Orly (zuid Parij) tot aan luchthaven Charles de Gaulle (noord Parijs) hadden we iets meer nodig dan 25 minuten. Sneller kan niet tenzij je gaat flirten met de flitscamera’s.
Om 01u45 stonden we dan ook op de oprit van thuis in Vosselaar. Ons baasje voelde zich nog verrassend fit na de rit van 800 km.
Volgende week gaan we terug naar La Magdeleine maar dan hebben we geen afspraken meer in België tot eind juli. Dan hebben ze ons hier weer nodig voor een nee die gaat trouwen en de week nadien buren die gaan vieren dat ze dat 50 jaar geleden dat ook hebben gedaan.
Op de foto’s zie je gelukkige Drentjes die waakten voor en bij het baasje tijdens het kersenplukken. Volgende week zijn de pruimenbomen aan de beurt om te oogsten. Maar dat gaat sneller dan kersen. De pruimen zijn ook beduidend groter dan kersen….
Zaterdag 10 06 2017 was het weer de jaarlijkse wandeling door de verschillende gehuchten van het dorp. Het is de derde maal dat het gemeentelijke feestcomité deze wandeling met aansluitende maaltijd organiseert.
Men kon dit jaar kiezen uit twee wandelingen , één van tien kilometer en één van zes kilometer. Er waren zo een vijftigtal deelnemers die alle samen om 17u30 aan de gemeentelijke feestzaal vertrokken. Na enkele honderden meters splitste de groep zich voor de verschillende afstanden.
Door het mooie weer en de hoge temperaturen was het heel fijn dat er onderweg tweemaal voor een standje met koel water was voorzien. Je kon ook een stukje cake krijgen maar daar waren weinig gegadigden voor te vinden.
Het feestcomité verwacht zo stilaan dat ik de foto’s van het gebeuren maak en dat is ook nu weer gebeurd. Moeilijkheid is wel dat je telkens je een foto maakt je op achterstand komt en dan niets dan ruggen fotografeert . Dat was dan ook de reden waarom ik halfweg een verkorting nam langs een weg die parallel liep met de weg van de wandelaars. Wat dan ook weer, dank zij de krachtige telelens van de Leica nog mooie foto’s opleverde.
Bij aankomst aan de feestzaal wachtte het feestcomité de wandelaars op met kleine hapjes en vooral véééél fris drinken. Rond 20u30 werden we dan verzocht om in de feestzaal plaats te nemen voor de maaltijd. En aan de verwachtingen voldeed deze maaltijd ten volle.
In de antieke broodoven hadden de mensen van het feestcomité twee volle manden aan overheerlijke broden gebakken. Jean-Michel is daar trouwens speciaal les voor gaan volgen om brood te kunnen bakken in de gerestaureerde oven waar het brood nog echt op steen wordt gebakken.
Bij aanvang van de maaltijd was het hoofdzakelijk charcuterie dat de tafels vulde, maar de tweede gang was die waar we eigenlijk voor kwamen. Daar kwam bij het brood ook nog eens de inmiddels beruchte roastbeef en varkensgebraad op tafel. De roastbeef is daar zoals onze moeders dat destijds konden bereiden op speciale gelegenheden zoals de communiefeesten. Wij noemen het inmiddels “le gout d’ antan” oftewel “de smaak van vroeger”
Rond elf uur waren we terug thuis en we vonden daar vier blije honden, die zelf niet beseften dat we de beste oplossing voor hen hadden gekozen door ze niet mee te nemen op de wandeling. Het was op sommige plaatsen zo warm op het asfalt van de wegen dat de schoenzolen bleven plakken in de teer van de wegbedekking. En dat is niet goed voor hondenpoten….
Dinsdag 30 05 2017 zijn Hera en ’t baasje op familiebezoek geweest bij twee “pups” van Hera.
Pups is niet dadelijk een gepast woord want beide zijn respectievelijk 5 en 2,5 jaar. Het waren Loek en Nazca-Hera , beide woonachtig in Hasselt, waar wij op bezoek gingen.
Uiteraard hadden wij een doel om de verplaatsing naar Limburg te maken. Beide baasjes hebben nog fokplannen. Loek als dekreu en Naca-Hera is voorbestemd om ook nog eens een nestje op de wereld te zetten. En naar goed voorbeeld van moeder en oma laten de baasjes van Loek en Nazca hun honden ook testen op de erfelijke ziekte von Willebrand disease.
Bij Loek zijn de andere testen HD, ED, SD & PRA al geruime tijd geleden met goed gevolg uitgevoerd, bij Nazca is het baasje van mening dat hij nog tijd genoeg heeft om aan een nestje te beginnen, maar omdat wij toch in de buurt waren voor Loek kwam het goed uit van nu ook Nazca te testen op vWd.
Ons baasje had de swab’s in de voormiddag opgehaald bij het dr. Van Haeringen Polygen labo in Malle. Dat is vlakbij Vosselaar en op 20 minuten heb je alles in huis om de test uit te voeren. De Swab’s worden gratis geleverd door het Labo. Woensdag morgen zijn dan 3 stel Swab’s afgeleverd in Malle, want ook onze eigen Lucy lieten we gelijk testen.
De bezoeken ter plaatse was weer voor alle partijen plezant. Hera zag nog eens twee nakomelingen terug en ze herkenden beide dadelijk. Nu zien Belle en Hera hun nakomelingen dikwijls genoeg om er niet van vervreemd van te geraken, maar toch is het plezant dat ze dadelijk tekenen van herkenning geven.
En op elke plaats heeft Hera weer wat bij geleerd. Bij Loek heeft ze leren trappen lopen. Dat had Hera al wel eens gedaan maar nooit op een metalen open buitentrap. Bij Nazca leerde ze dan weer hoe je het visvoer dat haar baasje in de vijver voor de vissen had gestrooid ook door Drentjes kan verorberd worden. Het was in elk geval een plezante en leerzame avond daar in Hasselt .
Het begon vorige week maandag in La Magdeleine. Heros was futloos, wilde niet eten en wilde zelfs geen van zijn favoriete snoepjes ! Dan is er iets niet pluis bij Heros, zeker niet wanneer hij geen snoepjes aanneemt.
Een wandeling door de velden bracht aan het licht dat hij ongewoon veel plaste en dat dan ook niet eens op drie poten.
Een telefoontje aan onze plaatselijke dierenarts vertelde ons dat we vanaf 14u00 welkom waren in de praktijk in Ruffec. Daar was het Benoit Hans, dierenarts, ook Belg , en eigenaar van de dierenkliniek, die Heros onderzocht. Aan de hand van de baasjes verklaringen en wat hij bij Heros kon vinden werden wij er geen van alle veel wijzer uit. Heros kreeg pillen om zijn eetlust terug op te wekken en de raad om het enkele dagen te bekijken of zijn toestand verbeterde.
De toestand van Heros ging op en af en zo besloten we, (zonder de kersenoogst aan te vatten), van zondag de huisreis naar Vosselaar aan vatten en gelijk een afspraak te maken met onze dierenarts Aline Verschueren in Hoogstraten http://www.alineverschueren.be/
Zo stonden we maandagochtend om 08u30 al met Heros in Hoogstraten. Een algemeen onderzoek volgde. Ook urineblaas en prostaat werden onderzocht. Bij een kleur vergelijkende test bleek er toch één en ander niet juist te zitten met de urine. De urine die we van een nuchtere Heros thuis al hadden opgevangen werd naar het labo gezonden.
Gisteren kregen we dan van Aline te horen dat Heros te kampen had met een serieuze blaasontsteking en dat het urinestaal “op kweek” gezet was om uit te zoeken welke bacterie voor de blaasontsteking verantwoordelijk zou zijn. Morgen vrijdag hebben we daar waarschijnlijk ook uitslag van.
Gelukkig heeft Aline ons maandag al antibiotica meegegeven welke goed blijkt aan te slaan. Heros is terug vinnig, eet met veel zin zijn eetkom tot op de bodem leeg en haalt weer kattenkwaad uit.
We prijzen ons steeds weer gelukkig dat we telkens met ons viertal beroep kunnen doen op een zeer kundig dierenartsen team. Spijtig wel dat we er een trip van 2 x 800km voor moeten doen...
Wat we wel spijtig vinden is dat er momenteel, op zo’n 800 km van Vosselaar een viertal kersenbomen, vol beladen met de mooiste kersen staan rijp te worden. Maar de buren zijn verwittigd dat ze mogen plukken zoveel ze kunnen, we hebben zelfs de ladders klaar gezet , daar moeten ze zelfs niet voor zorgen….
Deze middag vonden we een enveloppe uit Burkina Fasso in onze brievenbus (de échte brievenbus, niet de mailbox).
Nu is het niet dat wij daar veel kennissen hebben die ons regelmatig schrijven, wij kennen daar niemand. Of het moest zijn dat onze Franse buurman als officier bij het Franse leger weer op zending was met zijn eenheid in donker Afrika. Maar niets van dat alles, de feiten liggen op een gans ander gebied.
Al enkele jaren, zo rond de jaarwisseling steunen wij een initiatief van dierenartsen zonder grenzen. Die hebben een actie waar je voor 50 euro’s een geit kan kopen die dan geschonken word aan een dorp, leefgemeenschap of familie waar dierenartsen zonder grenzen werkzaam is.
De geit verschaft de familie melk voor de jongstgeborenen, of om kaas te maken, geeft mest voor de akker bebouwing en met een beetje meeval kunnen de eigenaars ook nog wat van de geit produceerde verkopen.
Wij zagen wel iets in dat project en daarom steunden wij eind 2016 het project voor de tweede maal. Vorig jaar kregen we zo een foto van een jongetje met een geitje in de armen vanuit Oeganda.
Het geeft ons in elk geval een fijn gevoel dat een kleine gift toch nog reactie geeft achteraf. Dierenartsen zonder grenzen mag eind dit jaar weer beroep op ons doen.
Heb jij ook belangstelling voor dit initiatief ? surf dan naar: www.koopeengeit.be
Het is al enkele dagen warm in de Charente. Met een toppunt vandaag, met daarjuist om 15u30 zo ‘n 35,3° C, uit de zon onder de open veranda. Mens en dier heeft last van die plotse en eerste warmte.
Zo veel last dat we gisteren met Heros naar dierenarts Benoit Hans in Ruffec zijn geweest. Heros was totaal futloos, weigerde te eten en zelfs de snoepen waar hij anders een dubbele moord of meer zou voor begaan bleven onaangeroerd. Reden dus om Heros “ziek” te verklaren.
Na een grondig onderzoek is Heros gezond verklaard door dierenarts monsieur Benoit Hans (Hans is de familienaam). Bij de baasjes werd echter een te grote bezorgdheid vastgesteld en dat werd dan genezen door de rekening. Consultatie, urine onderzoek, +pillen om de eetlust terug op te wekken, “le tout ensemble” 48,5 euro. Dat is de prijs om baasjes gerust te stellen dat Heros niets mankeert en vandaag terug hemzelf is.
En nu het rondje tuin. Vermits het toch te warm is om die composthoop verder te versassen naar de déchètterie, zijn Drentjes en baasjes maar een rondje tuin gaan lopen. Kodakske in de aanslag en lekker in de schaduw van de kruinen van de kersenbomen.
De toegang van de koer naar de tuin is momenteel prachtig met de rood en witte rozen die een bloemenkrans rond het poortje vormen. Beide rozensoorten ruiken dan ook nog eens even hard als de rozenzeep die midden vorige eeuw te vinden was in alle schuiven van grootmoeders kleerkasten (als het er niet rook naar mottenbollen tenminste).
De witte pioenrozen waarvan we niet weten hoe oud de struik is (maar zeker minstens 18 jaar) komt stilaan tot bloei . Prachtige grote witte bloemen bevolkt door de onvermijdelijke mieren.
Verder door beginnen de eerste kersen te kleuren. Daar wachten we op want deze kersen zijn van de grote donkere heel zoete soort. In de suikerfabriek van Tienen zouden ze er suiker van kunnen maken!
Langs de zijkanten van de tuin, aan de straatkant staan nog enkele rozenstruiken die al verschillende aanvallen van bosmaaiers en zitmaaiers hebben overleefd, maar die hele mooie bloemen dragen.
Achteraan in de tuin moet onze zieke Heros van gisteren, omlopen omdat de takken van de kersenboom (de 3°) te laag hangen door het gewicht van de nu nog onrijpe vruchten. Deze boom is de laatste van de vier om rijpe vruchten te dragen.
Ook de noten- ,de appelen- en perenbomen hebben hun vruchtjes al gevormd. Ook de 2 jaren geleden geplante mirabellen de Nancy boompjes staan vol vruchtjes. Samen met de kersen, krieken en pruimenbomen belooft 2017 een voortreffelijk en rijk overdadig confituurjaar te worden.
In de volgende aflevering hier gaan we een rondje “koer” maken, dat gaat dan hoofdzakelijk foto’s van rozen opleveren.
Prettig nieuws deze ochtend in onze regionale krant Charente Libre. Een volle pagina alleen voor Jean-Luc Lassoudière uit Saint Fraigne.
Voor de gewone krantenlezer een man met een voorkeur voor de nieuw verkozen “président de la république” . Voor ons een goeie bekende bij wie wij al meer dan 15 jaar klant zijn voor zijn voortreffelijke Cognac.
Wij ontmoetten Jean-Luc op 27 maart op de maandelijkse markt in Rouillac. Daar was hij met enkele kompanen reclame aan het maken voor Emmanuel Macron. Baasje maakte onderstaande foto van hem op een terras in het centrum van Rouillac.
Zoals al gezegd, 15 jaar kennen we Jean-Luc al. Destijds kochten we bij hem en bij zijn vader Roger een uitstekende Cognac Athenor XO. Tal van vrienden in België hebben van hem een fles in de barkast staan. Je herkent de fles ogenblikkelijk aan het houten etiket. Momenteel heeft hij een nieuw merk opgestart “Pierre Lecat”, genoemd naar zijn schoonvader. Dit merk waarvan de XO, Cognac bevat van +35 jaar oud ligt in het hogere markt segment. 125 euro voor een fles in niet iets dat je elke dag aanschaft (wij toch niet).
Maar buiten zijn activiteiten op Cognac gebied is hij ook nog actief in de landbouw (uien planten voor de uienzaad productie) en vroeger teelde hij ook nog tabak. Voor het planten en oogsten bouwde hij immense pikdorsers om tot machines om zijn tabak productie te optimaliseren. Ook het drogen van de tabak deed hij zelf in loodsen waar een dertig ton vrachtwagen vlot kon doorrijden.
Maar de duivel doet al is ook nog actief in de goede werken. Hij en zijn vrouw hebben ook nog twee kinderen geadopteerd uit Haïti. Lang voor de aardbeving van enkele jaren terug. En ook nu nog vertrekken er containers vol hulpgoederen met een regelmaat naar Haïti. En het houd nog niet op, hij kan niet tegen onrecht ! Zo is hij ook voorzitter van een beweging die opkomt voor “les gens de voyage”. Hij komt zo bvb op voor de kinderen van de rondtrekkende mensen die door hun afkomst gediscrimineerd worden op school
En nu… komt hij mee op in de politiek. Uiteraard voor de beweging “en marche” van de verkozen président Emmanuel Macron. Gaat hij zich werkelijk in de politiek werpen ? Jean-Luc député in de assemblée national ? (kamer van volksvertegenwoordigers (B) of tweede kamer (NL)) Wij zien het eerlijk gezegd niet zitten, daar is hij de man niet voor. Hoewel zijn gedachtengoed perfect een frisse wind door de assemblee zou doen waaien is hij toch meer een “veldwerker”. Iemand die het werk ziet en het ook uitvoert.
Wij als Belg mogen niet kiezen voor de president en de assemblee, anders kreeg hij onze stem en steun. Voor ons “een man naar ons hart” !
Het is acht mei vandaag en een verlofdag in Frankrijk. Men herdenkt de ondertekening van de wapenstilstand in Berlijn in de nacht van 8 op 9 mei 1945.
Zoals elk jaar wanneer we hier in La M verblijven zijn we aanwezig bij de herdenking aan het monument van de gesneuvelden uit de verschillende oorlogen. De burgemeester leest tijdens de ceremonie de namen van de gesneuvelden voor uit WO I "la grande guerre", van WO II en ook van de gesneuvelden in de Algerijnse oorlog.
Na elke naam antwoorden de aanwezigen "Mort pour la France". Meestal neemt men de gelegenheid te baat om de mensen die dat jaar recht hebben op een medaille, deze uit te reiken. Dit jaar werd er niemand gedecoreerd.
Er worden dan ook enkel brieven van hoogwaardigheidsbekleders voorgelezen. Er is ook elke keer een tekst in het Engels, maar dit jaar waren er geen Engelse dorpsbewoners aanwezig en was ikzelf (als buitenlander die ook Engels machtig is) Chinese vrijwilliger van dienst.
Met het zingen van de Marseillaise en de groet van de vlaggen sluit de viering en trekken de aanwezigen naar de gemeentelijke feestzaal waar het gemeentebestuur een "vin d'honneur' aanbied.
Of wanneer de kersenbomen hun takken zo zwaar beladen zijn met onrijpe kersen dat de takken haast de grond raken.
Dat is wat dit jaar staat te gebeuren met de kersen oogst in juni. Elk jaar, wanneer de studenten ijverig (?) over hun boeken gebogen zitten als voorbereiding van hun examens, dan is het in de Charente tijd om ladders uit de stalling te halen en alles laten vallen om de kersen te oogsten.
Dit jaar is het werkelijk enorm wat een hoeveelheid kersen aan de takken hangen. De eerste grote boom in de tuin is een kriekenboom (zure kersen zegt men ook wel eens). Het is dit jaar de eerst maal sinds wij het huis hebben gekocht dat hij ietwat noemenswaardig opbrengst heeft.
Vorig jaar was het haast zover, en het is dankzij wij geen 2-takt benzine in huis hadden dat hij er nog staat. Ik wilde hem namelijk omzagen wegens geen opbrengst en in de weg staand om met de auto in de tuin te komen.
Voor één zaak was hij ideaal. Wanneer Peter en Hilde met Florian, Bellefleur en “onze” Hercule kwamen kamperen in de tuin was het een ideale schaduwbrenger boven hun tent.
Ook de appelbomen hebben weer hun aantal appelen in wording. Spijtig voor hen zijn wij hier geen overenthousiaste appelmoeseters. Maar voor appeltaart en “tarte Tatin” zijn er vééél te vééél appelen. Cider maken, en wat er met cider nog verder kan gemaakt worden staat hier ook jaarlijks op het zomerprogramma.
De tuin belooft een mooie opbrengst te geven dit jaar. Want ook de twee Mirabellen de Nancy bomen gaan hun eerste oogst leveren dit jaar. De mirabellen zijn samen met de vijgen van de lekkerste confituren die de tuin kunnen leveren.
Wie de huisbereide confituren uit de keuken van Simonne ooit geproefd heeft, vraagt er elk jaar terug naar. Het is nu aftellen naar half juni, dan zijn de kersen rijp en dan is het een dag of tien hard werken om die overvloed te plukken, te ontpitten (het grootste werk) en dan te verwerken naar opleggen of confituur te maken.
En dan daarna een gans jaar lekker genieten van wat de bomen hebben voortgebracht…
Sproet was een Drentsche Patrijshond teefje, dat een symbool geworden was voor alle aan epilepsie lijdende Drenten. Ze werd 4,5 jaar en is ingeslapen op 16 mei 2017
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op 12 november 2008 kreeg Belle een nestje van 6 mooie gezonde pupjes. Dit was het zogenaamde H-nest, al de namen van de pups beginnen met een H. De vader van de pups was Suyferhout's Zeppos. Van Hera en Hadise, de twee teefjes in het nest, kreeg Belle kleinkinderen.
Op 27 februari 2011 kreeg Belle haar tweede nest. Ditmaal was de vader van de pupjes Ferron van Drentenpassie. Net als Zeppos was Ferron praktijk bejaagd en was gevraagd om zijn heel fijn karakter. Samen kregen ze negen pupjes. Drie reutjes en zes teefjes. Kiet, één van de reutjes heeft uit dit nest de genen doorgegeven aan een nestje in Denemarken. Het nestje van Belle x Ferron noemen we het K-nest, één van de beroemste Drentjes in Nederland Kiki van de betreurde Marian Willemsen, is ook afkomstig uit dit nest. Kiki woont sinds het overlijden van Marian terug in België bij Bob en Magda Matthijssen in Ranst.
Op 27 maart 2012 kreeg Belle's dochter Hera een héél groot L-nest. Samen met Cartouche kreeg ze op 3,5 uur 12 pupjes. Zes reutjes en zes teefjes kwamen in blakende gezondheid ter wereld. Bij dit nestje was het noodzakelijk van de pupjes met het flesje bij te voeren, 12 pups kon Hera echt niet alleen aan. Drie reutjes uit dit nest staan op de lijst van dekreuen. Lando, Lennaert en Loek zullen voor de voortzetting van de foklijn moeten zorgen. Lennaert is intussen al éénmaal vader geworden. Uit dit nest is Lucy-Hera bij ons gebleven.
Bij het tweede nestje van Hera dachten we dat het een Kerstnestje zou worden maar op 22 december 2014 al kreeg Hera samen met Bowie van Carnisselande haar N-nestje. Zeven pupjes, twee teefjes en vijf reutjes beheersten hier ten huize de jaarwisseling 2014 - 2015. Met de twee teefjes Nazca en Nova gaat er in de nabije toekomst gefokt worden. Dat zijn althans de vooruitzichten van hun baasjes. Wij van de Faersoedel kijken alvast uit naar de komende nestjes.
op Youtube kan je door deze link een filmpje zien met Hera in de hoofdrol die haar pups voedt :
