Ik heb 43 jaar les gegeven en zoals in het onderwijs mogelijk is had ik 30 "ziektedagen" per jaar die ik kon meenemen naar de volgende jaren.  Ik heb het geluk gehad een robuuste gezondheid te hebben en had dus aan het einde van mijn loopbaan 27 maand "ziektedagen" over.  Ik heb die NIET opgenomen door "ziek te worden" zoals inderdaad heel wat collega's doen.  Waarom niet?  Omdat die dagen bestemd zijn om op te nemen als je echt ziek bent en niet om "uit te bollen".  Voor wie echt ziek wordt is dit een prima systeem, maar zoals overal wordt er misbruik gemaakt en dan is het jammer dat iedereen dit moet bekopen.  A propos, in mijn eerste jaar pensioen heb ik dan darmkanker gekregen.  Indien ik toen nog had gewerkt had ik kunnen thuisblijven met 100% loonbehoud.  Gedurende 1 jaar, want wie boven de 60 jaar is kan niet langer dan 1 jaar lang ziek zijn. En dan wordt je verplicht op pensioen gestuurd. Trouwens, in het onderwijs is het zo- ook voor jongere mensen die vastbenoemd zijn- dat je, als al je ziektedagen verbruikt zijn en je kan nog niet gaan werken je voor een speciale commissie moet komen die dan kan beslissen dat je op pensioen moet.  Een pensioen, berekend op de reeds gewerkte jaren.  Voor een jong iemand die bijvoorbeeld kanker krijgt kan dit een serieuze financiële strop betekenen!

Maar ik kan het niet laten: de mensen die dit beslissen krijgen een royaal pensioen na véél minder dienstjaren!  Mensen zouden maatregelen zoals deze makkelijker aanvaarden indien de politici ook eens in eigen vel zouden snijden.  Wishful thinking, dat spreekt!!!  Welke politicus denkt nu eerst aan de mensen en dan pas aan eigenbelang?  Er zijn er misschien, maar het zullen witte raven  zijn!