Ons moeder rijdt graag mee met de auto.  Dus deze voormiddag een "toerke gedaan".  Zomaar, zonder specifiek doel.  Haaltert, Kerksken, Nieuwerkerken ... Onderweg wel gebakjes gekocht voor de koffie straks.  En daarna trek ik richting Aalst ( Casa del Mundo ) en zij leest een groteletterboek.  Het is frustrerend als je haast niets meer kan.  Ons moeder was altijd druk bezig en dat ze nu heelder dagen in een zetel moet zitten, daar heeft ze het lastig mee.  Ik begrijp dat wel maar er zijn massa's mensen van haar leeftijd die er veel slechter aan toe zijn.  Maar ja, ieder ziet vooral zijn miserie, nietwaar? 

Gelukkig is er ook de dagzorg op dinsdag, woensdag en donderdag.  Daar gaat ze echt graag heen.  Ja, oud en hulpbehoevend zijn, het valt niet mee... 

Denk nu niet dat ze altijd zo somber gezind is!  Er wordt hier ook veel gelachen, maar af en toe... 

Daarom, pak mee wat je kunt, zolang je het kunt!  Carpe diem want niemand weet wat de dag van morgen brengt.  Tot daar de wijze woorden van tante Annie... 

Was het niet John Lennon die ooit zei: "Life is what happens while you make other plans"?  Daar geloof ik in.  Leven in het "nu" want het leven is zo voorbij.  Maak het beste van iedere dag, geniet van het "gewone", het "normale".  Toen ik vorig jaar 6 maand chemo kreeg heb ik daar vaak aan gedacht.