Als ik dan morgen niet op bezoek mag bij ons ma stort ik mij op de Goede Vrijdag-viering ...  Enkele voorbeden opstellen en al eens nadenken over de overdenking.  Kan vlot verlopen maar de inspiratie moet wel komen ...  Nou ja, we hebben al een schema en weten ongeveer welke vorm de "kruisverering" zal hebben.  ik vind dat een vreselijk woord - "kruisverering" - Net alsof je de pijn, het lijden, al die vreselijke dingen die in de wereld gebeuren gaat "verheerlijken ", terwijl dat totaal niet de bedoeling is!  

Ik verzamel allerlei krantenartikels i.v.m. alle mogelijke ellende.  Ignace gaat een kruis maken van takken.  Dit kruis gaan we totaal omwikkelen met de krantenknipsels.  Tijdens de "kruisverering" is het dan de bedoeling dat iedereen een stukje papier van het kruis trekt en op de grond gooit.  Voor het kruis zal een menora staan met gedoofde kaarsen.  Er zal één kaars worden aangestoken als symbool voor het licht dat zich - ondanks de kruisiging - niet laat doven ...  Dat ene kaarsje is een voorbode van de verrijzenis die we in de Paasviering herdenken.

Ik zag onlangs op het net een foto, genomen in een joods gezin, eind jaren '30 ergens in Duitsland.  Op de voorgrond staat een menora met brandende kaarsen en buiten, aan de overkant van de straat, zie je de nazivlag hangen.  De leden van dat gezin zijn omgekomen in een kamp maar de foto is bewaard gebleven.  En op de achterzijde van die foto schreef een rabbijn na de oorlog : " Lang nadat deze vlag is vergeten in de geschiedenis, lang nadat het nazigedachtengoed uit elke herinnering is verdwenen, zullen deze lichtjes nog steeds worden aangestoken "

Dit wil ik op één of andere manier in de viering naar voor brengen ...  Dat ook als alles hopeloos lijkt dit niet zo hoeft te zijn ...  Want wat zijn wij, mensen, zonder hoop?  Dan kan je er evengoed meteen een eind aan maken, toch?