Ik heb voor buurman Jef het aprilnummer van "Het Denderklokje", het maandelijks krantje van RVT Denderrust afgeprint, en daarbij viel mij deze tekst op:

" Twee vrienden lopen in de woestijn en krijgen ruzie.  De ene vriend slaat de andere in zijn gezicht.  De andere wrijft over zijn gezicht en schrijft in het zand : "Vandaag sloeg mijn beste vriend mij in het gezicht "

Geamenlijk lopen ze verder tot ze bij een oase komen.  De vrienden lessen hun dorst en nemen een bad.  Zodra ze uit het water stappen, komt de vriend in drijfzand terecht.  Zijn vriend snelt toe en redt hem van de dood.  Vervolgens schrijft de vriend  op een steen : "Vandaag heeft mijn beste vriend mij het leven gered "  De andere vraagt verbaasd: "Waarom schrijf je eerst in zand en nu op een steen? " 

De vriend antwoordt: " Wanneer iemand je kwetst en je schrijft het in zand, dan zal de wind van vergeving het uitwissen.  Als iemand iets goeds voor je doet, zou je het in steen moeten schrijven.  De wind kan het dan nooit uitwissen "

Het zou vlotter kunnen geschreven zijn - de leraar in mij komt naar boven ! - maar de boodschap is waardevol, niet?