Vrienden en kennissen weten het .  Als ze mij opbellen duurt het soms een hele tijd eer ik merk dat ik een oproep heb gehad.  Die telefoon vergeet ik zelfs vaak ...  Maar vandaag en morgen ligt hij naast mij want indien ik positief zou getest hebben gaan ze mij binnen de 48 u opbellen ... Morgenavond zal ik opgelucht zijn!  En meteen beginnen aan de voorbereiding voor de coloscopie van donderdag.  Vanaf 17 u niets meer eten en die ranzige vloeistof beginnen opdrinken ... En donderdagmorgen dan de tweede portie ...  In de buurt van het toilet blijven want dat is echt wel nodig.  En donderdag om 12.45 u voert Luc me dan naar het ziekenhuis ...  En hij komt me ook weer ophalen omdat je niet zelf met de auto mag rijden.  Het is ondertussen al een routine geworden en zenuwachtig ben ik niet.  Ook niet over het resultaat ... Ik heb al 3 mooie jaren gekregen na het verdict en daar ben ik dankbaar voor.  Het is wat het is.  Op dat vlak ben ik heel pragmatisch ... Myriam - voor ze zelf kanker kreeg - vond mijn kalmte "abnormaal" maar iedereen reageert op zijn manier, niet?  En ik merk toch dat ze, nu ze zelf getroffen is, ook veel rustiger dan voorheen reageert.  Misschien is het een verdedigingsmechanisme van ons lichaam ...  Enfin, wat een zwaar onderwerp zo vroeg op de ochtend!  Iets leukers ...

En daar sta ik 100% achter!