kreeg net een telefoontje van dochterlief. Gerard zal er niet bij zijn vandaag. Heeft één of ander virus en moet antibiotica nemen. En zit weer totaal in de put blijkbaar! Ik zal egoïstisch zijn en wachten tot morgen om hem te bellen ... Naarmate hij ouder wordt, wordt hij pessimistischer ... Aanvaarden dat je fysiek achteruit gaat is niet altijd zo makkelijk maar dat is nu eenmaal de prijs die je betaalt als je niet jong de pijp uitgaat, toch? Op dat vlak ben ik heel pragmatisch en dat maakt je leven een stuk makkelijker ... Pas op, als ik van 's morgens begin te manken, dan baal ik ook wel af en toe, maar je lost er niets mee op ... focus je dus op de dingen die nog wel goed zijn, count your blessings!
