Dat gevoel dat je hele leven in elkaar stort. Verdriet dat je voelt zonder te weten waarom dat verdriet er is. De pijn in een uitzichtloze situatie. Willen helpen maar niet kunnen. Omdat je woorden in een andere taal voelen die de ander niet begrijpt of anders interpreteert. Of niet kan horen, niet kan begrijpen.

Verdriet. Om dat wat je voelt als onheus. Alsof je aan de andere kant van de rivier staat en je woorden vervormd worden door de stroming, de wind, het geritsel van de bladeren.

Verdriet, om die ander die fungeert als een soort zondebok, geen krediet ontvangt, omdat de gever niet ziet, niet voelt, wat ik zie en voel.

Verdriet. Het leven en relaties zijn zo ingewikkeld zo vatbaar vaak voor misverstanden.