Bloemschikken
We zijn aanwezig op de 27e. Hobbybeurs op 6 oktober 2013 te Hoegaarden

        Een geschenkidee
       voor uw partner
     voor uw vereniging
                ----
            Een cursus 
         Bloemschikken
    bloemschikken.hoegaarden@gmail.com
 
   Persoonlijke Uitnodiging
    Jaarlijkse Hobbybeurs
    Sporthal  Hoegaarden
          Bekijk de website :
http://hobbyhoegaarden.blogspot.be/
      _____________
       Gratis toegang
         __________
 Informatie en Inschrijving
tot deelname aan de beurs

hobby.hoegaarden@gmail.com




  Tuinen van Hoegaarden


             Houtmarkt 1

         3320 Hoegaarden

       0032 (0) 16 76 78 43

       0032 (0) 16 76 79 19

 

              Website:
  www.detuinenvanhoegaarden.be 
    

              Informatie 
    Bezoek aan Hoegaarden
    Gastronomisch Toerisme

  " De Witte van Hoegaarden "
   http://wittevanhoegaarden.blogspot.com

    016/767015 - 016/766432
      lbt.hoegaarden@gmail.com

 



Foto

Foto

 Kapittelhuis Hoegaarden
     eerste verdieping
 
        Maandelijks
     Themacursussen
     " Bloemschikken "

hobby.hoegaarden@gmail.com


 Het 18de-eeuwse  Kapittelhuis
  bevindt zich op de houtmarkt
 
    van de Belgische Witbier-
     Gemeente
Hoegaarden.

    Destijds de woning van de
 kanunniken  en herenhuis van
           de familie Bail. 
   Het Kapittelhuis vormt het
  schilderachtige decor van de
     Tuinen van Hoegaarden.

 

 In de schaduw van de eeuwen-
oude bomen van het Kapittelpark
  ontdek je slingerende paadjes
  die je leiden door de prachtige 
  thematuinen in het 5 hectaren
            grote park.

Laat je verrassen door de geuren,
   kleuren en vormen van de
weelderige plantengroei en geniet
   van dit rustgevende kader.

 Bij elk bezoek neem je nieuwe
    tuinideeën mee naar huis.


Foto

Foto

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 

Zoeken in blog


Foto


Steekschuim


* Waarvan is steekschuim gemaakt?

 

Steekschuim of OASIS® wordt
gemaakt
op basis van phenol-hars,
dat bijvoorbeeld
ook gebruikt
wordt bij het fabriceren van

keukenwerkvlakken.

Deze harsformule, samen met de
andere
ingrediënten, worden op
zo'n manier verwerkt
dat het
steekschuim telkens weer een

constante kwaliteit heeft.

Ongetwijfeld een eigenschap die
wereldwijd
door bloemisten sterk
gewaardeerd wordt.

 

* Hoe gebruik ik het steekschuim ?

 

Gebruik steeds de methode,
 "drijvende onderdompel"

Leg het op het wateroppervlak van
een met
water gevulde emmer.

Bij voorkeur voegt u eerst een
hoeveelheid
snijbloemenvoeding aan
het water toe.

 

Laat het steekschuim langzaam het
water
absorberen totdat het op
het water komt
bovendrijven of
naar de bodem van de  emmer
zinkt.
Duw het steekschuim vooral NIET
in het
water want dan zullen er
droge vlekken
optreden waardoor
de bloemenstengels
onvoldoende
water kunnen absorberen.

De wateropnametijd varieert van
 2 tot 5 minuten.

  

* Kan ik het steekschuim nog
  gebruiken wanneer 
het terug
  opgedroogd is?

 

Wij raden u aan het steekschuim

onmiddellijk te gebruiken na de
wateropname.

Indien het echter voor u onmogelijk
is het
steekschuim onmiddellijk na
de wateropname
te gebruiken, l
aat u het best in de emmer
liggen
(max. 24 uur) in plaats van het

steekschuim te laten uitdrogen.

 

* Hoe bewaar ik het steekschuim ?

 

Het steekschuim bewaart u het best

op normale kamertemperatuur, weg
van direct 
 zonnelicht.

Indien het steekschuim aan direct
zonnelicht
wordt blootgesteld, kan
een lichte verkleuring
optreden,
maar dit beïnvloedt geenzins de
c
apilaire eigenschappen.

 

Vermijd een ruwe behandeling van
het
steekschuim, vermits daardoor
de
cel- structuur beschadigd wordt,
hetgeen
dan de watervoorziening
van de bloemenstengels
belemmert.

 

Vermijd eveneens extreme hitte
want die
veroorzaakt een sterk
waterverlies na de wateropname.

 


Foto

WELVAART
Symbolische betekenis
van de Korenbloem.



Foto

ZEGE EN OVERWINNING
Symbolische betekenis
voor Palm.



Allergie voor planten en bloemen

Allergie is een belangrijk probleem voor bloemschikkers.
Allergie is een afwijkende werking van ons lichaam op bepaalde stoffen.

Stuifmeelallergie

Vaak is het werken met rijpe bloemen een probleem vanwege het stuifmeel,
het stuifmeel noemt men pollen.
Het gaat nog om enkele soorten waar iemand allergisch voor is.
Het werken in een koude en of vochtige omgeving beperkt de afgifte van
 stuifmeel en dus de reactie.

Enkele bekende allergie verwekkende soorten zijn:
Achillea, Ammi majus, Anethum, Dendranthema,
droogbloemen, Hedera, Helianthus (zonnebloem),
margriet, paardenbloem, Solidago, Solidaster,
Tagetes, grassen, alle windverstuivers in het
voorjaar zoals els en den.

Latex allergie

Een klein deel van de mensen is allergisch voor Latex.
Hiermee wordt niet bedoeld de Latexverf, maar Latex
van de rubberboom Ficus en aanverwante soorten zoals
Hevea brasiliensis wat een wolfsmelkachtige is.
Latex zit in elastiekjes, in ballonnen, handschoenen, in spuitmaskers.
Inademen van wit poeder (mailsmeel) dat op latexhandschoenen
zit kan gevaarlijk zijn.

Latex zit ook in  :
Mango, vijg, banaan, meloen, avocado, kiwi,
perzik, papaja, passivrucht, nectarine, kastanje,
walnoot,pinda, tomaat, aardappel en boekweit
.
Er kan dan een kruidallergie ontstaan naar deze vruchten.

Contactallergie

Door aanraking met de plant, de sappen en dergelijke
kan vrij snel een allergie zoals eczeem optreden.

Veel contacteczemen ontstaan door :
coniferen,Alstroemeria, Eucalyptusblad, sap van Euphorbia,
chrysanten en hun familieleden zoals Tanacetum,

lelies, Narcissus, Primula obconica, Rosa,
Streptocarpus, Tulipa, Helianthus (zonnebloem),
behaarde planten, Eucalyptusblad, Philodendron,
Dieffenbachia, Poinsettia, Ficus, Magnolia.

Bekend zijn ook het narcissenuitslag, tulpenvingers
en hyacintenjeuk.

Gif

Giftige sappen of afweermechanismen van planten
kunnen vaak ernstige gevolgen hebben, het is niet
altijd een allergie die ontstaat, maar soms gewoon
het gif dat schadelijk is.

Bekend zijn onder andere:
Euphorbia polychroma en andere Euphorbia's,
Heracleum mategazzianum (bereklauw),wijnruit
 en Ranunculus
veroorzaken soms ernstige brandblaren
indien deze plant in de zon wordt aangeraakt,
het heeft dan ook met lichtallergie te maken.
Rhus radicans is een  zeer gevaarlijk gif , problemen treden
ook op bij Rhus fenicifuna.

Wat kunt u ertegen doen

U kunt als u bloemschik(k)(st)er de stuifmeelsoorten met water
sproeien of met Clear Life.
De pollen kunnen dan minder in de lucht komen.
Niet alle bloemsoorten kunnen hier echter tegen.
Was regelmatig de handen zodat allergenen worden afgewassen.
Niet met zeep wassen. Droge schrale handen, een hoge
temperatuur en relatieve luchtvochtigheid hebben een nadelige
invloed en bevorderen eczeem.
Regelmatig de handen invetten helpt.
Tot slot, elke allergie is een verhaal op zichzelf.
Er is geen vaste remedie om dit te genezen of te voorkomen.
Vermijden van de allergeen is het beste advies, maar niet
altijd eenvoudig!

Pollenkalender

januari- maart
Hazelaar Corylus avellana
februari - april
Els Alnus
maart - mei
Cypres Cupressus, Eik Quercus
maart - april
Wilg Salix , Es Fraxinus,
Berk Betula, Haagbeuk Fagus

april
Olm (Iep) Ulmus, Plataan Platanus
april - mei
Spar Picea
mei
Walnoot Juglans regia
april - juni
Den Pinus
april – September
Vele soorten Gras
mei - juni
Rogge Secale cereale
april - augustus
Zuring Rumex
juni – augustus
Kastanje Hippocastanum
mei - september
Brandnetel Urtica
juli - augustus
Bijvoet Artemisia
juli - oktober
Bingelkruid Mercurialis


Kleurenwijsheid


Geel

 

Een kleur vol activiteit,

energie, groei en kracht.

Een kleur om te koesteren,

optimistisch en liefdevol.

Een stralende vreugde,

vrolijkheid, als licht en

warmte van de zon.

 

Oranje

 

Een feestelijke kleur vol

beweging, energie en

gezelligheid.

Aandacht, extravert, krach

en vitaliteit.

Een optimistische kleur vol

met plezier, sportiviteit,

vitaliteit en warmte.

 

Rood

 

De kleur van de hartstocht,

activiteit en kracht.

Levenskrachtige liefde,                 

romantische warmte.

Een kleur van luxe en

rijkdom en zwoele verleiding.

 

Roze

 

De kleur van blijdschap,

geboorte en onschuld.

Schattig, teder, zoet en zacht.

 

Wit    

 

De kleur van eenvoud,

maar ook van feestelijkheid,

frisheid en geboorte.

Een licht van kalmte, liefde,

maagdelijkheid en onschuld.

De puurheid en reinheid,

van stilte en volmaaktheid,

zo naturel zuiver en vroom.

 

 

Metaalkleuren

 

symbolisch kleuren :

Goud: bovenaardse luister.

Zilver: vast vertrouwen.

Koper: onwankelbaarheid

 


Foto

Rozen

 

De roos is de bloem

bij uitstek om aan je

geliefde te geven.

Hoewel de rode roos

veruit het bekendste is,

zijn er inmiddels vele

soorten en kleuren.

Welke kleur jij je geliefde

moet geven hangt van je

bedoeling af.

Wij kunnen je hierbij

helpen met de betekenis

van de kleuren.

 

 

Dieprood:

Ik wil je !

Geel:

Kies voor mij !

Oranje: 

Vuur en vlam !

Roze: 

Jij en ik !

Wit 

Vertrouw me !

Wit en rood:

Voor altijd samen !
Blauw:
Liever vrij ! 

Zwart: 

Het is uit !


SYMBOLIEK VAN BLOEMEN

 

Veel bloemen bezitten een

subjectieve zinnebeeldige

waarde.

Er is een uitgebreide taal

van bloemen bekend, die

per land kan verschillen.

Bekend zijn vooral ook de

betekenissen die in de

Victoriaanse tijd aan

bloemen zijn gegeven.

 

Enkele voorbeelden :

 

acacia,

mimosa vriendschap

akelei,

onbetrouwbaarheid

amaryllis

betoverende schoonheid

anemoon

verwachting,

zorgzaamheid

anjer

grilligheid

appel

erfzonde

aster

herfstvreugde,

gelukkige ouderdom

bamboe

duurzaamheid,

oprechtheid

boterbloemen

rijkdom, kinderlijk

camelia

schoonheid

chrysant (witte kleur)

Allerzielen

dahlia

weelde, pracht

distel

afweer,

zorg en kommer

dorre tak

ondergang

eik

kracht,

onoverwinnelijkheid

geranium

ontmoeting, vriendschap

goudsbloem

naijver

hortensia

onstandvastigheid

huislook (sempervivum);

eeuwig leven,

onkwetsbaarheid,

lang leven,

voorspoed, rijpheid

hulst

vreugde, licht

hyacint

macht, vrede

iris

mannelijkheid,

Mariabloem

jasmijn

vriendschap,

naastenliefde

kamperfoelie

toewijding

klimop

trouw

krokus

blijdschap,

lentebode

kruidje-roer-me-niet

lichtgeraaktheid

lelie

Mariabloem, zuiverheid

lelietje-der-dalen

eenvoud, meimaand

lotus

zuiverheid, waarheid

laurier

roem, overwinning

madeliefje

reinheid, maagdelijkheid

mariabloem

zuiverheid, onschuld

narcis

ijdelheid, nieuw leven

olijf

vrede, verzoening

oranjebloesem

geluk (in het huwelijk)

palm (ook Buxus)

zege, overwinning

papaver

hoogmoed

passiebloem

lijden van Christus,

geloofsijver

(stampers lijken op de

spijkers, meeldraden

lijken op hamers,

bloemkroon lijkt op

doornenkroon,

5 meeldraden wijzen

op het getal 5,

de wonden van Jezus)

pioen

vergankelijke weelderigheid,

nobelheid, hoogmoed,

schaamte, keizerlijke macht,

overdaad

primula

hoop

riet

buigzaamheid

roos

vreugde, geluk,

genegenheid, liefde

sneeuwklokje

hoop, lenteverwachting,

vrede, macht, carnaval

strobloem

onsterfelijkheid

strohalm

verbintenis in het huwelijk

tulp

gebed

vergeet-me-nietje

ware liefde

viooltje (blauw)

hoopvol

wilg

nieuw leven, blijheid

wingerd

christen zijn

witte lelie

heiligheid,

geestelijke reinheid,

Maria-symbool,

vruchtbaarheid

zonnebloem

levenslust,

gerichtheid naar God


Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Bloemschikkunst voor iedereen.
09-05-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moederdag 2008
Klik op de afbeelding om de link te volgen       

         Moederdag





Neem een kwart van een piepschuimbol diameter 25 cm.
Snij Banaanbladeren in vierkantjes van ongeveer 7 op 7 cm.
Prik de vierkantjes in schubvorm vast met naaldjes in het
piepschuim langs de buiten- en binnenzijde .
Werk mooi de zijkanten mee af in de gekozen richting.

In het midden van de binnenzijde laten we plaats open om
een oasisprikker te lijmen.
Eén-vierde deel van een oasisblok ( goed doordringt me water )
brengt u aan op de prikker.
Het oasis licht shuin afsnijden volgens de vorm van het piepschuim.

Vervolgens brengen we langs dezijkanten van het oasis , takjes aan
van de Ligustrum Japonicum " Jack Frost " die u laat rusten over
de de bolboord.

Ligustrum japonicum 'Jack Frost'





zon                               zon / schaduw
hoogte 10.0 m
breedte 8.0  m
water gemiddeld
groeipercentage gemiddeld
bodem goed gedraineerde bodem
bloem romige witte bloemen
zaaizaad platte zwarte steenvrucht
loofkleur crème / groen

Snel groeiende dichte rechtop struik of kleine boom
met glanzende  bladeren en romig sterk geurende bloemen in mei. 
De bladeren hebben een onregelmatige, dunne roomwitte marge.


In het midden van het Oasis brengT U tien mooie
Rosa Espérance aan.


Peppermint Bicolor Cream with Pink Rose

De bloemblaadjes zijn zalmroze aan de basis en gaan
geleidelijk over in een sfeervol oranje tot roze zweem.
De bloemen hebben een houdbaarheid van ongeveer
twee weken en dienen uitstekend om in te drogen.

Vervolgens vult u de kale plekjes verder op met
Ligustrum japonicum 'Jack Frost' 




en als finishing touch brengen we enkele takjes lavendel
aan tussen de rozen. 

Lavendel (Lavandula) is een plant dat terug te vinden
iveel tuinen omwille van de paarse kleur en de geur
van de bloemen.
Lavendel wordt ook gekweekt om de lavendelolie diegeëxtraheerd
kan worden uit de paarse bloemen.
Deze olie wordt dan verwerkt in zepen als antiseptisch middel,
of in parfum's die o.a. gebruikt worden in de aromatherapie.

09-05-2008, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

20-04-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pasen 2008
Klik op de afbeelding om de link te volgen




Paasbloemstukje


Gebruik een bloemenschaaltje in  terracotta.

Bevestig een bloemenprikker in het schaaltje .
Maak
een halve oasisbol goed nat en plaats en duw
hem vast op de prikker.

Steek eerst onderaan , rondom de oasis  buxustakjes.




Vul de strook in het midden op met zes tot zeven gele ranonkels.

De rest van de oasisbol verder opvullen met de buxustakjes totdat

men een egaal bolvormig bloemstuk bekomt.



De kwartel (Coturnix coturnix) is een vogel uit de familie der fazanten (Phasianidae)
en de enige trekvogel in de orde der hoenders (Galliformes).



Vervolgens doorprikt men zes kwarteleitjes en
brengen ze met een tandenstokertje
op gelijke hoogte aan
rondom de oasis tussen de buxus
Tenslotte afwerken met pitriet.

20-04-2008, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

08-02-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Valentijn 2008
Klik op de afbeelding om de link te volgen





Valentijnbloemstuk

We gebruiken een teakhouten, vochtbestendige kom.
We bevestigen een halve oasisblok  in het midden van
de kom met een oasisprikker.
In het midden van de oasis bevestigen we een gedroogd bananenblad in een halve cirkelvorm.


Bananenblad kan ook heel goed gebruikt worden als
vervanging van aluminiumfolie.
Het oogt niet alleen leuk maar geeft ook nog een anijsachtig smaakje aan je gerechten. Denk dan bv aan de barbecue;
stukje vis (bv. zalm) wat kruiden, stukje boter, van dit pakketjes maken in bananenblad en vast zetten met sateprikkers.

http://www.degezondeapotheker.nl/vensterpags/vebananeblad.htm


We brengen vijf rozen aan van groot naar klein te
beginnen met de grootste in het midden van het
bananenblad.
Vervolgens brengen we de volgende vijf rozen
aan van klein naar groot langs de achterzijde van 
het bananenblad.

Aan de zijkant van het oasis steken we een
blad van de schoenmakersplant ( Bergenia 'Glockenturm' ).
We laten het blad over de komrand hangen en pinnen de
 vooraan het blad vast met een rode kersje en sierbladje.

Vervolgens werken we het geheel af met olijfwilgbladeren
die we schubsgewijs in het oasis aanbrengen en laten rusten
op de komrand






Bergenia met als Nederlandse naam schoenlappersplant
 is een geslacht van tien soorten overblijvende kruidachtige
 planten in de Steenbreekfamilie (Saxifragaceae).

Bergenia is nauw verwant aan Mukdenia en Oresitrophe;
andere nauw verwante geslachten zijn Astilboides
en
 Rodgersia.

De soorten zijn inheems in centraal Azië, van Afghanistan
tot China
.
De planten hebben een spiraalvormig geplaatst bladrozet
met bladen van 6-35 cm lang en 4-15 cm breed.
De roze bloemen groeien in een gevorkt bijscherm
.





De Elaeagnus ebbingei of olijfwilg ( bladhoudend )
is een tamelijk snelgroeiende sierstruik die een hoogte
van 3 meter kan bereiken.
De wilg heeft een langwerpig rond blad waarvan de 
bovenzijde glimmend groen is .
Bloeit met wit-geurende bloempjes in het voorjaar.
In tegenstelling tot de bladverliezende variëteiten groeit
deze op zijn best in een humusrijke bodem in volle zon
of halve schaduw.
De struik verdraagt een goede snoei en vormt hierdoor
een uitstekende sierhaag.

08-02-2008, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

18-12-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eindejaar 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen


Taartpunt einndejaarsfeesten
20 december 2007





Voor de taartpunt heeft u nodig,
2 plankjes van 40 cm op 7 cm
1 plankje van 30 cm. op 7 cm.
4 saté stokjes
een rood lint van 115 cm.
--
De planken opstellen in een driehoek 
De uiteinden voorzien van twee gaten
waardoor men met de saté stokjes
het geheel kan samenhouden. 


Bloemstuk eindejaar.

Gebruik oasis in een plastic bakje
voor het bloemstuk

Het oasis in de taartpunt vullen we op aan de basis
met taxus.



De venijnboom (Taxus baccata)

Taxus is een geslacht van coniferen uit de taxusfamilie (Taxaceae).

Het zijn vrij traaggroeiende bomen of struiken die zeer lang

kunnen leven.

De hoogte kan variëren van 1-40 m en de boomstammen kunnen

een doorsnede tot maar liefst 4 m bereiken.

Ze hebben een roodachtige schors en lancetvormige, vlakke,

donkergroene lange bladeren van 1-4 cm bij 2-3 mm.

Elke kegel bevat één enkel zaad, gedeeltelijk omringd door een

gewijzigde kegelschaal die zich tot een zachte, heldere rode

besachtige structuur ontwikkelt aan het eind.

Dit is een zaadmantel: deze is 8-15 mm lang en breed en open.

Ze is rijp zes tot negen maanden na bestuiving en wordt dan

(inclusief het omsloten zaad) gegeten door lijsters en andere vogels,

die de harde zaden onbeschadigd via hun uitwerpselen verspreiden.

De rijping van de "besjes" wordt uitgespreid over twee tot

drie maanden, om de kans op succesvolle verspreiding van de

zaden te verhogen.

Taxussen zijn meestal tweehuizig.

Alle taxussen zijn zeer dicht verwant aan elkaar, en sommige

botanici behandelen hen allen als ondersoorten of variaties

van enkel één wijdverspreide soort.

Bij deze behandeling is de gebruikte soortnaam Taxus baccata,

de eerste wetenschappelijk beschreven soort.

Het meest afwijkend is Taxus sumatrana.

Deze heeft dunne, sikkelvormige geelgroene bladeren.

Taxus globosa is ook afwijkend met gebladerte dat tussen dat

van de Sumatraanse taxus en de overige taxussoorten in zit.

 

Alle soorten taxus bevatten het hoogst giftige taxine, een alkaloïde,

met enige variatie in de precieze formule van het alkaloïde

tussen de soorten.

Alle delen van de boom behalve de "bessen" bevatten het alkaloïde.

De besjes zijn eetbaar en zoet, maar het zaad is gevaarlijk giftig.

In tegenstelling tot vogels kan de menselijke maag de zaadlaag

opsplitsen en taxine vrijgeven in het lichaam.

Dit kan fatale resultaten hebben als de zaadmantels zonder de zaden

eerst te verwijderen wordt gegeten.

De grazende dieren, in het bijzonder vee en paarden, worden ook

soms dood gevonden dichtbij taxus na het eten van de bladeren.

 

Het hout van de taxus is roodachtige bruin (met wit spinthout)

en is tamelijk hard.

Het werd traditioneel gebruikt om bogen te maken.

De venijnboom (Taxus baccata) wordt vaak aangeplant in kerktuinen.

Men stelt soms dat deze boom als symbool van het lange leven

De taxussen worden veel gebruikt in modellerende en siertuinbouw.


Aan de kop van de driehoek brengen we een tak van de blauwspar aan.



De blauwspar  is een groenblijvende boom die behoort tot de Dennenfamilie.
De boom wordt 25 tot 30 m hoog en kan soms tot 46 m hoog worden. De blauwspar komt van nature voor in de Rocky Mountains van Zuidoost Idaho, Utah, Colorado, Arizona tot Nieuw Mexico en groeit
op 1800 tot 3000 m
hoogte op berghellingen langs rivieren, waar ze voldoende water hebben.
In Canada komt deze soort alleen in struikvorm voor.
In Alaska kan deze soort zelfs groeien in bodems die tot meer dan 50 cm diep blijvend zijn bevroren, maar blijft dan wel zeer laag.
De geschubde schors is dun en schilfert in smalle platen van
5 tot 10 cm lengte af.
De vorm van de boom is conisch, die bij oudere bomen meer
cilindrisch wordt.
De gewoonlijk behaarde scheuten zijn oranjebruin en hebben
duidelijke
bladkussentjes.
De bladeren zijn naaldvormig, 15 tot 30 mm lang, ruitvormig op dwarsdoorsnede en hebben een scherpe punt.
De naalden zijn dof grijsgroen tot glimmend blauwgrijs.
In wilde populaties varieert de kleur van boom tot boom sterk.
Op de onderkant komen twee lichte strepen met huidmondjes voor.

De slanke cilindrische kegels hangen aan de takken en zijn
6 tot 12 cm lang.

In gesloten toestand zijn de kegels 2 cm en in open toestand 4 cm breed.

De dunne papierachtige schubben zijn 20 tot 24 mm lang en hebben een golvende rand.

De kegels zijn roodachtig tot violet en kleuren bij het rijp worden lichtbruin.

5 tot 7 maanden na bevruchting zijn de kegels rijp.

De zwarte zaden zijn 3 tot 4 mm lang en hebben een tere lichtbruine vleugel.


Op deze tak laten we twee Callas Lily White rusten, die we schuin in het oasis steken.



Het geheel vullen we verder op met klimopbloemen,
Viburnum Bodnantense Dawn en Gele cypres.

Afbeelding:Klimop bloeiend (Hedera helix) (2).jpg

Klimop (Hedera helix) is een groenblijvende houtige plant

die groeit op vochtige, voedselrijke grond langs muren en tegen

bomen waaraan de plant zich met korte luchtwortels vastklampt.

Het is een in de gematigde streken groeiende liaan en kan

hierbij vele meters hoog worden.

De klimop lijkt veel op de Atlantische klimop (Hedera hibernica).

Hiernaast kan de klimop kruipende stengels vormen,

op zoek naar nieuw houvast.

Het heeft leerachtige, verspreid staande, bladeren en bloeit in

de herfst van september tot december.

Het verspreidt een eigenaardige, wat harsachtige, geur.

De bladeren aan de niet bloeiende takken zijn handvormig gelobd

tot gespleten met een hartvormige voet; aan de bloeiende takken

 zijn ze eirond en niet gedeeld.

Bloemen en bladeren van oudere planten die voldoende licht

ontvangen kunnen boogvormig afstaande bloeiende zijtakken vormen.

Worden deze zijtakken gestekt dan ontstaat er een klimopplant die

geen klimstengels meer kan vormen.

Deze vorm wordt in siertuinen gebruikt voor de zogenaamde

bolvormige klimop.

De bloemen staan in bolvormige schermen die trosvormig

gerangschikt zijn.

De bloemen zijn klein, tweeslachtig, regelmatig, vijftandig en geelgroen.

Bloeiende klimop is voor vele insecten in de herfst een rijke bron

van nectar en stuifmeel, omdat er dan weinig andere planten bloeien.

De dofzwarte besvruchten zijn in de lente rijp.

Klimop is een goede slaap- en schuilplaats voor allerlei vogels.

De bessen worden in het voorjaar o.a. door merels gegeten.

Viburnum Bodnantense 'Dawn'

Viburnum bodnantense 'Dawn' is een bladverliezende heester

die midden in de winter bloeit.

Jammer dat er geen goede Nederlandse naam voor is, want

eigenlijk zou iedere tuinbezitter die heester moeten kennen.

Het is een hybride ontstaan in Bodnant, Noord-Wales

omstreeks 1935, uit de kruising van Viburnum farreri en

Viburnum grandiflorum.

Hij begint in november te bloeien en houdt dat tot in januari vol.

De zuiverroze bloempjes staan in trosjes aan de kale takken.

Als het vriest, stopt de bloei eventjes.

Maar treedt de dooi in, dan komen ze vanzelf weer terug.

Hij behoort tot de sterkste winterbloeiers met een sterk

geparfumeerde geur.

De meest aanbevolen cultivar uit het V. bodnantense sortiment.

'Dawn' wordt een flinke, opgaande struik van ongeveer 2,5 m.

Houdt daar rekening mee wanneer u een plaatsje voor deze

heester in uw tuin zoekt.

Zet hem echter niet te ver van het raam, want in de winter moet

je juist vanuit de huiskamer kunnen genieten van zo'n struik.

Voor één ding zult u toch naar buiten moeten.

Dat is voor de geur.

In een kleine tuin vormt één exemplaar van dit soort al gauw

 een fraaie blikvanger.

In een grotere tuin is het aantrekkelijk om een groepje van

drie bij elkaar te zetten.

Zoek wel een zonnige standplaats op.

Wanneer bovendien de grond niet te nat is, is de bloei het rijkst.

Vermeerdering: door stekken of afleggen


Het midden van de driehoek vult men op met zes
wit roze rozen.



En om het geheel af te werken , brengen we een takje
hulst aan in hart van de driehoek.


18-12-2007, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

26-10-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Allerheiligen 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Donderdag  25 oktober 2007

Thema : Allerheiligen

 


FAls basis gebruiken we een Oasis Florette medi
   en diverse bladeren / bladtakjes van klimplanten.

FLangs de uiteinden brengen we een mooi gekleurd
  blad aan van de wilde wingerd.



Wilde wingerd (Parthenocissus)
is een klein geslacht van houtige klimplanten
uit de wijnstokfamilie.
Het geslacht is inheems in Noord-Amerika, Oost-Azië en de Himalaya.

FDe onderste rand vullen we op met bladtakjes
   rode  kamperfoelie.

Wilde kamperfoelie

De rode kamperfoelie of Lonicera xylosteum L. is een struik die behoort tot de Kamperfoeliefamilie.
De struik is veel aangeplant en ook verwilderd.
De oudere takken zijn hol en hebben daardoor een botachtige vorm. De naam xylosteum stamt van het Griekse xylos wat hout en osteon wat bot betekent.
De struik komt van nature voor in Eurazië.

De struik wordt 1 tot 2 m hoog. De jonge takken zijn kort aangedrukt behaard. Het aan beide zijden behaarde, 2 tot 6 cm lange blad is eirond tot eivormige met een wigvormige voet.

De rode kamperfoelie bloeit in mei en juni met geelachtig witte, 8 tot 15 mm grote bloemen, die aan de voet vaak roodachtig gekleurd zijn. De bloemkroon is aan de buitenkant viltig behaard.

De glanzend, lichtrode vrucht is een bes, die vanwege de bitterstof xylostein voor mensen giftig is.

De plant komt voor op vochtige, kalkrijke grond in loofbossen, aan bosranden, heggen en in struikgewas.

FVoor de volgende laag gebruiken we de bladtakjes van  de 
   Pyracantha 'Golden Charmer' of vuurdoorn.




De vuurdoorn of Pyracantha
is een struik die in aanzien staat, tenminste als je afgaat op het feit hoe vaak je hem in het straat- en tuinbeeld tegenkomt.
Het is een ouwe getrouwe, want al sinds het einde van de zestiende eeuw in cultuur.
 

De vuurdoorn trekt zich weinig aan van luchtvervuiling en

is ongevoelig voor schurft

Er zijn perioden geweest dat vuurdoorn maar niet meer werd geplant, gevoeligheid voor schurft (Spilocaea pyracanthae) was daar debet aan. 

Pyracantha 'Golden Charmer' is een flinke struik

De ziekte kwam zoveel voor dat de voornaam van vuurdoorn (Pyracantha) aan de wetenschappelijke naam voor deze ziekte werd toegevoegd.
Maar zelden komt de aantasting nog voor: zwarte vlekken op blad, takken en vruchten ontsieren dan de struik.
Dikwijls luidde dit het voortijdige einde in van vuurdoorn.
Met name appelsoorten (Malus) kunnen door dezelfde schimmelsporen worden aangetast. 

Pyracantha coccinea 'Golden Charmer' heeft grote
oranjegele vruchten .

Onder meer is vuurdoorn een waardplant voor schurft en bacterievuur (Nectria).

Gelukkig is men er inmiddels goed in geslaagd om vuurdoorn's gevoeligheid voor schurft terug te dringen door nieuwe kruisingen op de markt te brengen.

De Pyracantha en alle cultuurvariëteiten hiervan, zijn goed bestand tegen strenge winters.

Vuurdoorns zijn mooie, wintergroene struiken met scherpe doorns op de twijgen.
Deze eigenschap maakt ze bijzonder geschikt als (ook) heg en dat zie je maar weinig.
Meestal wordt vuurdoorn tegen een muur geplant, hetzij vrij groeiend of in leivorm.
De struik kan een hoogte bereiken van twee tot drie meter. Een voedzame, humusrijke grond is nodig voor een goede groei en mooi donker glimmend blad.

In mei - juni bloeit vuurdoorn met een overdaad aan crèmewitte bloemen.
Na de vruchtzetting veranderen de bloemen in een zee van vruchten, die graag door vogels (lijster, merel, spreeuw) worden gegeten.
Na de eerste vorst verschrompelen de vruchten en verslijmt het vruchtvlees.
De zaden komen dan vrij, maar kiemen niet niet eerder dan na veel kou te hebben geleden.

Pyracantha kan worden geleid en heeft daarvoor steun (houten of plastic rooster) aan een muur of schutting nodig.
De hoofdgesteltak wordt aangebonden op het midden van het steunrooster. 

Zijscheuten worden zoveel mogelijk min of meer horizontaal aangebonden.
Alle haaks op het platte vlak staande scheuten worden weggeknipt.
De uitgebonden scheuten worden met eenkwart van hun lengte ingesnoeid om vertakking te stimuleren. Na aanbinden en snoei moet vuurdoorn eruit zien als een volkomen platte struik.
In de volgende jaren wordt de hoofdvorm in stand gehouden: alle haaks op de struik groeiende scheuten worden zonder pardon weggeknipt, zijscheuten op de gesteltakken worden met de helft van hun lengte ingekort.
Oude gesteltakken, die weinig vrucht gaven in het voorgaande jaar, worden zo mogelijk vervangen door jonge scheuten. Opnieuw aanbinden. Als de struik te dicht dreigt te worden moet worden gedund, zodat licht, lucht en zon goed kunnen doordringen op alle scheuten.
Vuurdoorn bloeit op hout dat ten minste twee jaar oud is.

Snoeitijd: midden voorjaar.
In de zomer kunnen 'verkeerd' groeiende scheuten worden weggeknipt. Vuurdoorn kan door sterk snoeien worden verjongd.

Wanneer Pyracantha aan z'n lot wordt overgelaten, zal de struik verwilderen met als gevolg dat je er letterlijk niet meer omheen kunt, er nog maar weinig bessen aan komen en de struik een kort leven is beschoren.
Op de juiste wijze snoeien bevordert de vorming van bloei- en vruchtsporen. Verjong de struik tijdig. Alleen door snoeien kun je er jaren lang plezier aan beleven.
 

Pyracantha als (bijna ondoordringbare) haag wordt 2 tot 3 keer per jaar met een heggenschaar in vorm geknipt.
De hoogte en breedte zijn instelbaar.
Ook zo gebruikt zal een vuurdoorn in de nazomer rijkelijk met bessen zijn getooid

FIn het midden schikken we tien witte rozen

FDe kale plekken rond de roosjes vullen we op met de rode
   vruchten van Hertshooi en de bladtakjes van Blauweregen.



Hertshooi (Hypericum) is een plantengeslacht van soorten die bekend zijn om hun geneeskrachtige werking.
Het geslacht omvat struiken en kruiden.
Hertshooi is populair in de sierteelt omdat de soort goed uitstoelt, mooi bloeit in de zomer om daarna aantrekkelijke bessen te krijgen in het najaar.
Wereldwijd zijn kent het geslacht ongeveer 400 soorten.
In Europa komt hertshooi voornamelijk in gematigde en subtropische streken voor.
Bijzonder daarbij is dat de soorten zich aan hebben gepast aan verschillende milieus: water, vochtige gronden en droge grond.



Het geslacht blauweregen (Wisteria) bestaat uit een tiental klimplanten die van nature voorkomen in de Verenigde Staten, China, Korea en Japan.
De houtige klimplanten kunnen zowel linkswindend (bijvoorbeeld de Chinese blauweregen) of rechtswindend zijn (bijvoorbeeld de Japanse blauweregen).
Deze planten kunnen tot 20 meter hoog klimmen en tot 10 meter breed worden en worden vrij vaak als sierplant aangeplant.

26-10-2007, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

08-10-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herfst 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Thema : Herfstbloemstuk



 

Gebruik een oude dakpan als basis.

Kleef oasisprikkers vast op de dakpan met
behulp van oasis-fix .
Prik 2/3  oasisblok vast op de prikkers. 

Snij vervolgens van de Polygonum ocreastokken  in
vier lange stukken en vier korte stukken, naargeleng de lengte
en de breedte van de dakpan.
Bind de stukken aan de kruisplaats in weefvorm vast rond de oasis

Breng tussen de Polygonum ocreastokdelen mos aan, zodat
de oasis niet meer zichtbaar is.

Plaats in het midden van het steekschuim trosjes rode en of groene hortensia's.
Breng links en rechts naast de hortensia's een boord van
Skimmia japonica ‘Rubella’ aan en vervolgens een een rij Choisya.

Versier het geheel met gebogen pitriet.





Rotan

is een materiaal dat wordt geleverd door de rotanpalm (Calamus rotang).
Het komt in de subtropen voor als een erg lange slingerplant.
Er zijn heel wat verschillende soorten rotan.
Van de geoogste stengels worden door vlechttechnieken bijvoorbeeld manden en meubelen gemaakt.
Rotanmeubelen zijn bij tijd en wijle populair en dienen bijvoorbeeld als tuinmeubelen, of meubelen in een serre.
Rotanstoelen hebben als nadeel dat ze vrij scherpe uitsteeksels kunnen hebben, waaraan vrouwen hun nylonkousen kunnen openhalen.

Pitriet
De kern van de stengels, die in tegenstelling tot bamboe vol is, wordt ook versneden in verschillende dikte maten en heet dan pitriet of riet zegt men ook.

De hardere buitenlaag, de schors, van de rotanstengels snijdt men in verschillende breedte maten om wikkelingen, bindingen en vlechtwerk, oa stoelzittingen, canné, mee te maken.
Wordt soms ook stoelenriet genoemd.

 

08-10-2007, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

24-08-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nationale Feestdag 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen Donderdag  19 juli 2007

Thema : Nationale Feestdag 




                                         
Als basis gebruiken we een rechthoekige plank van
ongeveer 35 x 45 x 1 cm.
Kleef op één deel van de plank een plastick rechthoekig
bakje van ongeveer 20x10 x5 cm. waarin u de met water doordrengde oasis aanbrengt. ( vooraf op maat snijden )
De in schijven ( ongeveer 150 mm dikte ) gezaagde berkentak worden vastgekleeft op vastgenageltd over het ganse oppervlak.
De ruimte tussen de schijven vullen we op met mos.
Over de lengte van het oasis brengen we een rechthoekig
stuk boomschors aan.
Langs de achterzijde van de boomschors brengen we vier
gele rozen aan, dewelke mooi rusten op de schors.
Achter de gele rozen brengen we rode rozen aan, die net
boven de gele uitsteken.
De oase bedekken we met groene Eunonymus Japonicus.


Euonymus



Het geslacht Euonymus kan men onderbrengen in twee groepen. Namelijk de bladverliezende en de bladhoudende, laatst genoemde is de grootste reeks.
De wintergroene variëteiten groeien duidelijk trager en hebben merkelijk meer bladeren dan twijgen, opvallend is het vaak voorkomend bont blad.
Het gebruik van deze sierstruik ligt hier ook anders, afhankelijk van de cultivar.
Euonymus met klein blad wordt gebruikt als bodembedekking, klein haagje, omboordsel van een border, bloembakken of als klimplant.

Euonymus met groot blad is eerder geschikt voor de aanplanting als solitair of halfhoge haagjes.
Door zijn eigenschap is deze minder geschikt voor bakken of als potplant en is een beschutte plek eerder aanbevolen gezien deze minder winterhard zijn.

Groeit op een goed vruchtbare en vooral goed doorlaatbare grond, schuwt een te vochtige bodem.
Een standplaats in volle zon is aanbevolen voor de bevordering van de kleuren, doch gedijt eveneens op een plaats in de halfschaduw.
Het snoeien van de plant kan gans het jaar door en de grotere soorten kunnen dienen als vormplanten
.


Langs de voorzijde van de boomschors brengen we een blad van de Zantedeschia aethiopica ( Calla ) aan in de oase
en laten het mooi afhangen tot op de boomschijfjes.


Calla ( Zantedeschia aethiopica )




De Calla heet eigenlijk Zantedeschia aethiopica.
Deze plant heeft als eigenschap dat hij, na te zijn geplant, ieder jaar meer bloemen geeft.
Na een jaar of vijf kunnen de planten al wel 20 to 30 bloemen maken.
U hoeft ze niet te rooien, alleen moet u ze wel in de winter even toedekken, omdat ze niet tegen een temperatuur beneden de -10° Celcius kunnen.

De Zantedeschia aethiopica is een 60 – 150 cm hoge, giftige plant met een stevige wortelstok.
De bladeren
zijn allen grondstandig en hebben een iets vlezige, tot 60 cm lange steel.
De hart- tot pijlvormige bladschijf is 15 – 50 cm lang, 10 – 25 cm breed, taai en heeft een krachtige middennerf met daaruit ontspringende talrijke, evenwijdig lopende zijnerven met verschillende dikte en nauwelijks netvormige verbondenheid.

Langs het hart van het blad brengen we eerst een gele roos met ingekorte stengel aan ( in de oase ), en dan een rode
met langere stengel.
Beide rozen steunen zich op de callablad.
Tussen de rozenstengels en langs het hart van het callablad
prikken we als afsluiter een zwarte kaars in de oasis.
Rond de kaars brengen we als afwerking nog een takje eunonymus aan.



24-08-2007, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

30-06-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Ronde tafel 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen


Corsage - Jong van Hart


Bloemschikken 30 juni 2007
In opdracht van  : De Ronde Tafel



Roos: Rosa (AnDesRoos) grootbloemig VENDELA ( twee ) 

                           
         Snij de stengel van twee rozen op 1 cm van de bloemknop.

Doorprik de stengels met een binddraad van 5 cm. lengte
          tot in  het hart van de roos.

Windel stevig rond de stengel en de draad watervaste tape
          (gutta perka).


 

                              Hedera, Klimop ( twee )


                               


         Prik langs de achterzijde van een klimopblad 
         een binddraad   van 8 cm.
langsheen de middennerf.
        
Plooi de draad in lusvorm langs de bladsteel en  
         neem het blad langs de voorzijde
tussen duim en wijsvinger ; 
         wentel de helft van de draad rond de andere helft en

de bladsteel.

Windel stevig rond de stengel en de draad watervaste tape 
          (gutta perka).

 

                                Typha gras ( één )

                    
 

Scheur het gras in vier delen over de ganse lengte.

Snij twee delen in de helft, en maak een lus.

Het geheel vastbinden met een binddraad over een lengte
         van 5 cm.
tot aan het uiteinde.

Windel rond de draad watervaste tape (gutta perka).


         aaa        
                         

      
Neem het vastgebonden typha gras.

Breng één roosje in het midden voor het typha gras.

Breng achter deze montage een takje Gypsophila 
         ( gipskruid ) aan en een klimopblad.

Het geheel afmaken met de tweede roos aan de voorzijde
         van  de corsage rustend op
een tweede klimopblad.

Maak nu de ganse corsage vast met watervaste
          tape (gutta perka).

 

De corsage opspelden met twee goudkleurige   
          veiligheidsspeldjes.

                              _______________________

          Rose : Rosa (AnDesRoos) VENDELA ( two )

    
          Cut the stalk of two roses at 1 cm of the flower-bud.

          Prick the stalks with a tie wire of 5 cm up till the heart
          of the rose.

          Wrap a waterproof tape around the stalk and the wire.

 

          Hedera, (ivy)  ( two )


         Prick a tie wire of 8 cm at the back of an ivy leaf along
         the midrib.

         Fold the wire in a noose along the stalk and take the leaf in 
         front  between thumb and forefinger; wrap one half of the
         wire  around the other half and the stalk.

 

        Typha gras ( one )

        Tear up the grass in four parts along the length.

        Cut two pieces in a half and make a noose.

        Tie up the entire with the wire for about 5 cm until the end.

        Wrap waterproof tape around the wire.


 

                    Corsage “ Jong van Hart “ (bodice)


        Take the grass.

        Put one rose in the middle in front of the grass.

        Put at the back a little branch of gypsofila and a leaf of the ivy.

        Complete with the second rose on a ivy leaf at the front of 
        the corsage.

        Tie up the entire corsage with waterproof tape.

 

         Pin on with two golden safety pins.

 

30-06-2007, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

09-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moederdag 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen


Donderdag  10 mei 2007
Thema : Moederdag 


                                         
Met het verpakkingsmateriaal van kaas  zetten we in deze cursus vooral de klemtoon op milieu en geven we hierdoor aan materialen een tweede leven.
Een geschikte doos voor dit bloemstuk is de kaasdoos
van
Brugse Blomme.

Beplak de volledige doos langs de buitenkant met papier en verf het geheel met een donkerbruine glansverf.
Het deksel niet men vast met een drie centimeter breed korton langs de binnenkant van de doos.

De doos bekleed men langs binnen met een plastick zak.
De helft van de doos met een met water doordrongen blok aosis opvullen.
( Het oasis snijden in een halve circel naar de vorm van de doos )
De andere helft met éénzelfde halve cirkel in piepschuim.

Langs de achterzijde van de oasis brengen we takjes

wit Gipskruid en Lymonium aan zodat het geheel tussen deksel en doos is opgevuld.
Om het piepschuim te bedekken gebuiken we varens.

We bouwen het bloemstuk op vanuit het midden van de
oasis langs de zijkanten naar de voorzijde.
In het midden langs achter brengen we een mooie tak
Epericum aan.
Links en rechts brengen we Eryngium of blauwe distel aan.
Pal voor het apericum plaatsen we een mooie Aqua roos.
De beiden zijden vullen we op met kleine roze en witte
Chrysantthemum.
Om het geheel af te sluiten brengen we vooraan een
drietal Gerbera's aan en een blauwe distel.
Het deksel laat men als afwerking mooi rusten op gipskruid en het lymonium.

 

  

Gipskruid 

( Gypsophila paniculata )

Gipskruid groeit tot ongeveer één meter hoog en breed ,

met opgaande, breed en sterk vorkvormig vertakte, kale stengels.

De bladeren zijn 4 -7 cm lang, ze zijn smal en zeer spits.

De bloemen van gipskruid zijn zeer klein (max. 1 cm doorsnee),

vijftallig, vuilwit, met honderden verenigd in zeer brede, dichte pluimen.

Het gipskruid vraagt een zonnige standplaats.

De bodem eisen: vooral diep, droog, licht, poreus, niet te vruchtbaar en

bij voorkeur kalkhoudend; voldoet niet op vochtige gronden.


Gipskruid is goed bestand tegen harde wind, maar hoge vormen kunnen

wel wat steun nodig hebben ; oudere exemplaren zijn moeilijk te verplanten

Terugsnijden na eerste bloei geeft wat nabloei in september/oktober.

Men plant 3 tot 4 planten/m² ; uitstekend geschikt voor een plaats

midden in de border.


 


Varens

Varens zijn een groep planten, die geen bloemen hebben

 (waarin zaden worden gevormd) en daarom niet tot de

zaadplanten behoren.

Alle varens hebben wortels, een stam (het zijn wel vaatplanten)

en bladen en ze reproduceren zich door middel van sporen en

worden daarom ook wel sporenplanten genoemd.

De meeste soorten hebben een wortelstok, een kruipend stuk

stengel onder de grond.

Alle Europese varens zijn kruidachtige planten met bladen die

uit de wortelstok ontspringen.

Een aantal groepen varens vormen met de stengels een schijnstam

en vormen dan een 'boomachtig' uiterlijk: boomvarens.

 

Er zijn duizenden verschillende soorten varens die verspreid

over de hele wereld voorkomen.

In het bijzonder zijn ze overvloedig in regenwouden , omdat hier

een van de belangrijkste vereisten aan de leefomgeving van de

varen – vocht – is gegarandeerd.

 

Varens zijn niet, of waarschijnlijk niet, een natuurlijke groep.

 Het is aannemelijk dat qua afstamming de paardenstaarten binnen

de bredere groep der varens vallen.

Het woord "varen" heeft dan ook betrekking op een plant met een

bepaalde verschijningsvorm, niet op een lid van een natuurlijke groep.

 

De varens zijn al een zeer oude groep waarvan fossielen bekend zijn

uit het midden van het Devoon, in het Carboon was de groep zeer

vormen en talrijk, hoewel de meeste van deze soorten in het Perm

zijn uitgestorven is de groep altijd nadrukkelijk aanwezig geweest.

 



Eryngium of blauwe distel

Eryngium x oliverianum is ontstaan uit een kruising.

De plant wordt zestig centimeter hoog.

De bladeren zijn scherp gezaagd.

De bloemhoofdjes zijn bezet met een tiental getande omwindselbladeren.

Alle distels verlangen een droge grond en een plaats in de (felle) zon.

Distels komen het beste tot hun recht als ze als eenling zijn geplant.

Ze zijn te gebruiken in rotstuin en heidetuin als accentbeplanting.

Voor gebruik in een droogboeket kunnen ze tijdens de bloei worden afgesneden.

 Hang de distel dan omgekeerd te drogen.

De kleur blijft behouden.

Ook na de bloei kan de distel nog goed worden gebruikt in een boeket.

Ze zijn dan wel hoofdzakelijk bruin van tint. Distel zaait zich zelf weer uit.

 

De plant kan tot 80-120 cm hoog worden, is eerder stijf, met opgaande

weinig bebladerd, slechts bovenaan vertakte en blauw wordende stengels.

Onderste bladeren 5-10cm lang, 3- 6 cm breed, ovaal, met hartvormige voet,

scherp gezaagd, lang gesteeld; bovenste bladeren 3-5-delig en stekelig getand.

Bloemhoofdjes eerder klein (1-2 cm lang, 1-1,5cm breed), lichtblauw,

verenigd in vrij dichte tuilen; onder bloemhoofdjes 6-8, opvallende

omwindselbladen eveneens blauw gekleurd, tot 2,5 cm lang en stekelig getand.

 

De plant vraagt een zonnige plaats, op een goed ontwaterde, diepe,

niet te vruchtbare, kalkrijke bodem.

Voldoet ook op zand- en puingronden; weerstaat goed aan droogte.

Op voedzame gronden tijdig steun voorzien.

Gevoelig voor wortelrot, vooral op vochtige, slecht gedraineerde bodems.

In herfst uigebloeide stengels terugknippen. Niet nodeloos verplanten.

Plantdichtheid: 5-7 planten/m².

De distel is meer een snijbloem dan een borderplant en combineert daardoor

ook gemakkelijk met andere vaste planten. siergrassen en coniferen.

 



Aqua roos.

Zowel de teelt, als ook de oogst- en voorbereidingswerkzaamheden zijn

voor het rozenras 'Aqua' heel arbeidsvriendelijk.

Dit is vooral te danken aan het feit dat deze roos geen bedoorning heeft

en de stevige rechte stengels die zeer gelijkmatig van kwaliteit zijn. 'Aqua'

valt op door de opmerkelijke kleur en springt hierdoor dadelijk in het oog.

Zij is eerst en vooral een roos die bestemd is voor de veeleisende florist.

Chrysantthemum.


Gerbera's

09-05-2007, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

05-04-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pasen 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen





Donderdag 5 april 2007
Geurig Paasbloemstuk







Gebruik een groot wit stevig porselijnen bord met een gele randafboording als basis.
Verwarm de 3 centimer lage oasis-fix 12mm en plak hem op één vierde deel van het bord.
Druk het ei stevig vast op de oasis-fix.

Het ei kan men zelf vervaardigen.
Hiervoor werden in het atelier kaarsgieten van de hobbyclubs Hoegaarden stukken gerecycleerde kaars hersmolten en in een eivorm gegoten.
De kaars heeft een hoogte van 25 cm. en een gewicht van 2 kg.

Kleef oasisprikkers vast op het ei met behulp van oasis-fix .op 10 cm. van de kaarswiek en op 5 cm. van de bodem.
Snij een oasisblok in de breedte in twee helften en vervolgens deze in vier gelijke delen.
Dompel twee delen in water totdat deze volledig verzadigd zijn.
Prik eerst het oasisblok vast aan de onderkant,snij een kleine boog uit de andere oasisblok en prik hem vervolgens met deze kant vast.
Laat de bovenste blok steunen op de onderste.
In de onderste oasis brengen we in de basis onze voorafgemaakte corsage aan.

Corsage : Miniboeket dat men bv. gebruiken als tafelversiering.
Alle materiaal wordt één voor één op corsagedraad gezet, dewelke eerste in tweeën geplooid.


We gebruiken Hederabladeren die we doorprikken met  corsagedraad, we draaiende de ene helft van de draad rond de andere en rond het bladsteeltje terwijl we met de duim en de wijsvinger de andere helft in bedwang houden samen met het
plantensteeltje.
Bij het overige materiaal, brem en
Skimmia 'Kew Green' wordt de geplooide corsagedraad vastgezet aan een blad–of bloemsteel en op dezelfde manier rondgedraaid.
Voeg alle groen samen tot een boeket waar de Skimmia het middelpunt van wordt.
Begin met een Hederablad, plaatst dan de bremtak en tenslotte de Skimmia.
Omsluit alles met de rest van de Hederabladeren.
Nu worden al deze vast gehouden stelen op hun beurt nog eens samen gebonden met guttalint tot één geheel en onderaan met een tang afgeknipt op dezelfde lengte.
Op deze manier kunnen wij nu het corsagestuk plooien in de gewenste richting zonder het te beschadigen.

Vervolgens maken we ons bloemstuk van beneden naar boven.
We brengen vier rijen choisya aan en drie rijen van drie rozen.
Eerste rij : choisya ternata




Tweede rij : Felgele rozen Diamond Jubilee




Derde rij : choisya ternata brica



Vierde rij : Gele rozen Toulouse Lautrec

92022 TOULOUSE LAUTREC ®

Vijfde rij : choisya ternata brica moonsleeper



Zesde rij :Lichtgele/witte rozen White symphonie

92286 WHITE SYMPHONY

Zevende rij :
Choisya ternata Aztec Pearl



en tot slot brengen we een takje brem aan licht buigend over de kaarswiek.

Als kroon op het werk laten een fijne witte Freesia al bijgend steunen op de brem.




De plant is vernoemd naar de Duitse arts Fr. Freese,

een studiegenoot van de ontdekker van de plant, Chr. Fr. Echlon (1795-1868).

Echlon verzamelde veel planten in de Kaapkolonie.

 

Verzorgingstips in de huiskamer:

 

De fresia's eerst goed vol laten zuigen met schoon water, in de oorspronkelijke verpakking.

 

Circa 3 cm van de stelen afsnijden.

 

Vul de vaas met schoon water en voeg daar snijbloemenvoedsel aan toe.
Gebruik bij voorkeur snijbloemenvoedsel voor bol- en knolgewassen.
Dit middel voorkomt dat de bloemen gaan 'dweilen' als zij doorgroeien op de vaas.

 

Fresia's zijn gevoelig voor ethyleengas.
Het verouderingsproces wordt dan vroegtijdig ingezet, waardoor er minder
bloemen open komen.
Daarom is het noodzakelijk dat fresia nooit in de buurt van rijpend fruit of
uitlaatgassen wordt gezet.






Hedera of klimop, een wintergroene klimplant


Klimop, een tijdelijke klimplant

 

We kennen klimop of hedera doorgaans als een klimplant die zichzelf vasthecht
aan de ondergrond met wortelvezels of fibrillen, wat echter niet altijd zo is.

 

Volwassen klimopplanten zijn heesters die helemaal niet klimmen.

De plant maakt dan alleen maar bloemen en bessen aan.

Alleen als de plant jong is, klimt en kruipt hij.

 

Om te voorkomen dat hedera stopt met klimmen, moet je hem snoeien.

Op die manier verjong je een aantal takken die vervolgens terug aan het klimmen slaan.

 

 

Klimop als multifunctionele plant

 

Hedera is een plant die je dus op verschillende manieren in je tuin

kan verwerken:

Kruipend als bodembedekker

Klimmend om een muur, schutting... te bedekken

Bovendien kan je met klimop figuren maken, als je hem plant in een pot

met een draadfiguur.

Je gebruikt dan best kleinbladige klimop voor een mooi resultaat.

Of wat dacht je van een guirlande, een slinger van klimop geleid

langs een touw?

Ook je ramen kan je ermee omlijsten of je laat hedera een krans vormen

om een metalen hoepel.

 

Klimop & het risico op beschadigingen

 

Klimop maakt tijdens de groei jonge scheuten aan met hechtwortels

waardoor de plant zich kan vasthechten aan een muur of schutting.

Zo kan je lelijke muren e.d. camoufleren met een groene deken.

Is dat eigenlijk wel zo goed voor de ondergrond? Ja én nee, luidt het antwoord.

 

Een muur van je huis laten begroeien met klimop heeft verschillende voordelen:

de muur blijft droger en de plant vormt een isolerende laag, waardoor minder

koude en warmte doorgelaten worden.

Dat betekent met andere woorden minder verwarmen in de winter en minder

koelen in de zomer.

Een natuurlijke vorm van isolatie, zeg maar. Daarnaast vormt hedera een

schuil- en nestplaats voor tal van dieren, al beschouwen sommigen dat eerder

als een nadeel dan als een voordeel.

Je mag meer vogels in je tuin verwachten, maar ook meer insecten.

 

Op basis van deze voordelen kan je besluiten om een muur te laten begroeien

met klimop.

Er is echter één belangrijke voorwaarde: de muur waartegen je hedera wil

laten opgroeien, mag geen gebreken vertonen.

Zo belanden we bij het nadeel van klimop.

Zitten er veel scheuren en barsten in de muur, dan kan je er beter geen

klimop tegen aan laten groeien omdat de jonge scheuten zich in die spleten

wringen en met het groeien schade aanrichten in de zin dat de spleten alleen

maar groter worden.

 

Kan je een klimop dan beter tegen een boom laten opgroeien?

Dat hangt ook weer van de boom in kwestie af.

Een grote boom zal geen hinder ondervinden van hedera.

Meer nog, de boom wordt zo een ideale plek voor de nesten van vogels.

Een nadeel is wel dat jonge takken beschadigd kunnen worden door

hedera omdat de klimop al het licht opvangt waardoor het assimilatieproces stopt.

  

Standplaats voor klimop

 

Hedera groeit het beste op een voedzame en humusrijke zandgrond.

Je kan de plant zowel in volle zon, in halfschaduw als in de schaduw planten.

Sommige variëteiten vragen wel een bepaalde hoeveelheid zon per dag om

uitbundig te groeien.

 

Klimop en winterhardheid

 

Klimop is normaliter winterhard en blijft mooi groen in de winter.

Alleen bonte klimopsoorten zijn zwakker en minder winterhard.

 

Klimop snoeien

 

Om te klimmen moet je hedera om de paar jaar snoeien en alzo verjongen.

Zo voorkom je eveneens dat er te veel volwassen klimopranken gevormd

worden die zich niet meer hechten aan de ondergrond.

De plant komt dan mogelijk los van de ondergrond.

 

Snoeitips voor hedera:

 

Snoei de plant in het vroege voorjaar.

Snoei de plant vlakbij de wand of boom waartegen hij opgroeit voor een

compacte groei.

 

Klimop vermeerderen

 

Hedera kan je heel gemakkelijk vermeerderen met stekken.

Wel moet je er rekening mee houden dat stekken van bloeiende of volwassen

klimop uitgroeien tot struiken die niet klimmen.

Neem je stekken van jonge en klimmende hedera, dan zullen de

nakomelingen ervan wel klimmen.

Het beste tijdstip voor het nemen van een stek is de zomer.

Je kan klimop ook afleggen.

In dat geval buig je ondertakken van de moederplant af of om.

Je legt ze op de grond en bedekt ze gedeeltelijk met aarde.

Na verloop van tijd zullen de afleggers wortel schieten,

waardoor je een nieuwe plant bekomt. 

 

Soorten klimop

 

Er bestaan verschillende klimopsoorten, die ook nog eens elk hun

variëteiten hebben.

We overlopen hieronder de belangrijkste.

 

Hedera helix

Dit is de klassieke en meeste bekende klimopsoort die ook wel

gewone klimop genoemd wordt.

Deze plant staat bekend als de beste groeier, zelfs in de moeilijkste

omstandigheden.

Hedera helix groeit van nature in Midden-Europa, en van Noord- tot

Zuid-Scandinavië.

De maximumhoogte bedraagt twintig meter.

De bloei start in september en duurt voort tot oktober, tenminste

als Hedera helix een hoogte van om en bij de vijf meter bereikt heeft.

De bladeren zijn drie- tot vijflobbig en hebben een eironde tot driehoekige

vorm als ze volwassen zijn.

  

Deze soort kent meerdere variëteiten.

 

Hedera helix ‘Baltica’: een kleinbladige klimop die sterk winterhard is.

 

Hedera helix ‘Harald’ met zijn geelwitte omranding.

 

Hedera helix ‘Goldheart’ en ‘Goldchild’ zijn twee variëteiten met groene

en gele kleuren.

 

‘Goldheart’ vertoont gele vlekken in het midden van de donkergroene bladeren,

 

‘Goldchild’ heeft een gele rand.

 

Hedera helix ‘Königer’s Variegated’ heeft een zeer fijne witte rand en erg

langwerpige lobben.

 

‘Deltoidea’ heeft een hartvormig, lichtgroen blad dat rood kleurt onder de

winterse zon.

 

‘Glacier’ is een zilverbonte kruising met grijsgroene bladeren die een zilvergrijs

hart vertonen met daarrond een smalle, witte rand.

 

‘Woerner’ heeft donkergroene bladeren en lichte nerven. In het najaar kleurt

het blad roodbruin.

Dit is een sterke winterharde plant die zowel in de zon als in de schaduw goed groeit.

Hedera colchica

 

Deze Perzische klimop draagt groene, grote en dikke leerachtige bladeren die tot

twintig centimeter lang worden.

Oorspronkelijk komt de plant uit de Kaukasus.

Plant deze variant op een beschutte plaats, want hij is niet erg winterhard.

Wel is het een krachtige groeier. Hij bereikt een hoogte van zes meter,

al kan je hem ook als bodembedekker gebruiken.

Deze klimopsoort geeft de voorkeur aan lichte schaduw, maar zon of schaduw

is ook goed, hij bloeit in juni.

 

‘Sulphur Heart’ met een groengeel getint hart op een lichtgroen blad, een

krachtige groeier.

 

‘Dentata Variegata’ is eveneens een krachtige groeier.

De bladeren zijn lichtgroen à grijsgroen.

De rand is breed en onregelmatig, en geelwit van kleur.

Opvallend zijn de grote bladeren.

Deze variëteit staat bekend als een sterke winterharde plant.

 

Hedera hibernica

In het Nederlands heet deze soort Ierse klimop.

Het is een sterke klimopvariant, die weliswaar minder winterhard is dan gewone klimop.

Typisch is het blad dat minder diep gelobd is dan bij andere soorten.

De nerven zijn erg licht van kleur.

De hoogte bereikt maximaal twintig meter en hij bloeit in september en oktober.

 

Hedera hibernica ‘Hibernica’ is in de groeiperiode lichtgroen van blad, in de winter kleurt

hij ietwat rood.

Het is de ideale variëteit om als bodembedekker geplant te worden.






Choisya


Choisya groeit van nature als struik in het zuiden van de Verenigde Staten
en in Mexico.
De bladen geuren heerlijk als je ze kneust.
De bloei mag rijk genoemd worden.
Tijdens de bloei is de struik overdekt met groepjes stervormige bloemen.
Bij ons kan Choisya het beste in een flinke pot of kuip worden gehouden,
maar ook in een border komt de struik tot zijn recht.

 

Choisya behoort tot de familie van de ruitachtigen (Rutaceae).
Daartoe behoren ook tal van citrusachtigen.
Wie eens een blad van Choisya heeft gekneusd, zal de verwantschap niet ontgaan.
Het geslacht telt zo'n acht groenblijvende struiken. 

Choisya 'Aztec Pearl' kan twee keer in een jaar bloeien.

Glanzend groen blad samengesteld uit 3 tot7 bladen die in een kransvorm
staanaan de steel.
De bladen hebben een kenmerkende 'geul' als hoofdnerf.
De stervormige bloemen komen te voorschijn uit de bladoksels.

Choisya 'Aztec Pearl' is een hybride, ontstaan uit een kruising van
Choisya ternata en Choisya arizonica.
De struik kan tot 2 meter hoog worden.
De bloemen hebben in knop een roze gloed, eenmaal open zijn ze
zuiver wit en ruiken bovendien lekker.
Choisya 'Aztec Pearl' bloeit zowel in het voorjaar als de nazomer.
In de herfst kan de plant door topstek worden vermeerderd.

 

Andere soorten

Bekender is Choisya ternata, een winterharde, groenblijvende struik, die goed te gebruiken is op een (half)schaduwrijke plaats in de tuin. De tweede naam ternata betekent 'in groepjes van drie', wat op de drie glimmend groene blaadjes van de struik slaat. Ook deze struik bloeit in het voorjaar en de nazomer met groepjes witte bloemen. De struik kan 2 meter hoog worden en is dan iets meer dan 1 meter breed.

Choisya ternata 'Sundance' wordt meer dan 2 meter breed en hoog. Bij het uitlopen zijn de bladen goudgeel van kleur, later in het jaar worden ze geelgroen.

 

Grond en snoeien

Choisya is liefhebber van een goed doorlatende, humusrijke grond. Een plaats in de volle zon of halfschaduw is het beste. Ook een plaats tegen een muur op het zuiden is een prima.

In het najaar worden scheuten die de vorm bederven, teruggeknipt met tweederde van hun lengte. Choisya moet aan het einde van het voorjaar direct na de bloei worden gesnoeid om een tweede bloei in de nazomer mogelijk te maken. De bloei in de nazomer is wel minder dan de voorjaarsbloei. Knip de uitgebloeide scheuten met 30 centimter terug. Knip in het voorjaar doodgevroren scheuten bij de grond weg.




Brem 

 

Brem (Cytisus scoparius) is een struik uit de vlinderbloemenfamilie (Fabaceae)

die veel lijkt op de gaspeldoorn, maar geen doorns heeft.

De struik kan een hoogte van twee meter bereiken.

De takken en twijgen zijn vijfkantig en niet behaard.

Wanneer insecten de bloem bezoeken, wordt het stuifmeel op hen afgeschoten.

Brem komt zeer algemeen voor, vooral op zandgrond, heidevelden, in duinen en langs spoordijken.

Brem heeft maar weinig bladeren en ze zijn erg klein.

De onderste zijn drietallig handvormig samengesteld, de bovenste enkelvoudig.

De blaadjes vallen gauw af, maar de takken blijven desalniettemin groen.

Brem heeft handvormige samengestelde bladeren

 

De vlindervormige bloemen van de brem zijn  goudgeel en ongeveer 2 cm lang.

Ze vormen losse trossen.

De bloemstelen zijn ongeveer 1 cm lang.

De stijl is opgerold.

Brem bloeit in mei en juni en draagt een zwarte peul van 2,5 tot 4 cm lang.

Alleen de randen van de peulen zijn behaard, de rest is kaal.

 

Huishoudelijk gebruik van Brem :

 

Van de twijgen van brem kunnen bezems gemaakt worden.

In het verleden werd de vezel van de plant in tijden van schaarste gebruikt

als vervanger van jute.

 

Medisch gebruik

 

Brem bevat het giftige sparteïne dat een stimulerende werking heeft op het hart.

In de homeopathie wordt de plant daarom ook gebruikt bij hartzwakte.

Ook wordt brem gebruikt bij lichte reumatische aandoeningen.

Gelieve de aanwijzingen bij medische lemma's in acht te nemen.

 


 
   











05-04-2007, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

08-02-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Valentijn 2007
Klik op de afbeelding om de link te volgen




Donderdag 8 februari 2007
Bloemstuk Valentijnsdag





Neem een platte rooskleurige schaal en leg in het midden een tak van de berk ( boom ) op.

Kleef de oasisprikkers vast op de platte schaal met behulp
van oasis-fix .

Snij de met water verzadigde oasisblok in twee gelijke stukken en duw ze langs de beide kanten van de tak op de prikkers vast. 

Snij vervolgens van de Polygonum ocreastokken 
vijf delen
van 20 en vier delen van 15 cm.

Steek de lange delen rechts in het voorste deel steekschuim, op één lijn en de kortere delen links op één lijn.

Prik in het tweede ( achterste deel ) van de oasis een met water gevuld buisje stevig vast.


Plaats een (Lelie ) lilium candidum in het buisje.

Zorg er voor dat de bloem een gans stuk boven de

Polygonumstokken uitkomt.


Verberg het buisje achter takjes Juniperus .

Bekleed de oasis nu met mos.

Vul de overgebleven plaatsen op met een paar takjes skimmia..


Voor het thema ‘ Valentijn ‘ versieren we bloemstuk met een roodgekleurd hart in piepschuim.




Berk ( boom )

Berken zijn bomen die tot het geslacht Betula horen.

De bomen van dit geslacht komen verspreid voor over het

Noordelijk halfrond: ze zijn uiterst winterhard.

Ze zijn de enige inheemse boomsoorten op Groenland en IJsland.

Björk is berk in het IJslands. De berk is een echte pioniersplant..

Kenmerkend voor de berk is het in horizontale banden afbladderen

van de bast op de stam.

De nieuwe bast is soms wit, maar kan afhankelijk van de soort ook

rood of zoals bij de meeste soorten bruin zijn.

De mannelijke bloeiwijze van berken heeft gele, hangende

rupsvormige katjes, die reeds voor de winter aanwezig zijn.

De staande vrouwelijke bloeiwijzen onder aan de mannelijke

bloeiwijzen zijn met knopschubben omgeven.

De vrucht is een klein dubbelgevleugeld nootje.

Berken hebben voor en bij het uitkomen van het blad een zeer

sterke sapstroming en kunnen daarom alleen in de herfst en winter

gesnoeid worden.

 

 


Polygonumstokken

Polygonum is eigenlijk Kielduizendknoop - Fallopio,
een geslacht van kruidachtige planten uit de duizendknoopfamillie.
Het geslacht is vernoemd naar Gabriello Fallopio, Oftewel Fallopius ,
de beheerder van de Botanische tuin in Padua.
Hij wordt beschouwd als een van de grondleggers van de moderne
anatomie, samen met Vesalius en Eustachius.
De soorten van dit geslacht werden voorheen geschaard onder Polygonum.
Dat geslacht is gesplitst in duizendknoop (Persicaria),
Varkensgras( Polygonum) en Kielduizendknoop (Fallopia)
De Chinese Bruidssluier (Fallopia Convolvulvus) wordt veel aangepland en verwilderd worden aangetroffen in onze streken.

lilium candidum

(Lelie ) lilium candidum

De meeste lelies zijn winterhard en hebben geschubde bollen.
Tot de leliegroepen die bij ons meest verkrijgbaar zijn
behoren de hybriden van o.a. Lilium candidum (witte Madonnalelie),
L. auratum (goudbandlelie), L. regale (Koningslelie),
L. lancifolium syn. L. tigrinum (tijgerlelie),
L. martagon (Turkse lelie, tulbandlelie),
L. speciosum (Japanse lelie, prachtlelie, roze lelie),
L. longiflorum (snijbloem onder glas, witte grote trompetlelie), enz.

Vele lelies zijn welriekend, o.a. L. candidum, L. regale, L. speciosum
en L. longiflorum zijn befaamd om hun kleur, vorm en geur.
Maar niet alle lelies zijn geurend.

De leliebloemgroepen worden hieronder opgesomd.
Ze zijn in vele kleuren verkrijgbaar: wit, roze, geel, oranje, rood
met strepen en stippels.
De bloemgrootte kan gaan van 7 tot 25 cm
(in trompet-, kom- of platte stervorm).
De lelies blijven verschillende jaren ter plaatse.

Onderhoud :
Zorg voor vruchtbare, goed gedraineerde tuingrond.
Vooraf een goede voorraad bemesting geven,
b.v. grond op 50cm uithalen, een laag verteerde stalmest
of compost uitspreiden en put vullen, luchtig.
Regelmatig samengestelde mest NPK-gehalte b.v. 9-9-12
of 8-8-18 enz. toedienen tijdens de groeitijd (200g per m2).
Lelies steeds planten vóór het vriest.
Dat kan gebeuren van augustus tot november en in het
 voorjaar (maart).
 De meest geschikte planttijd wordt bij de levering van
bollen meegedeeld.
Als de bollen beschikbaar zijn kan geplant worden.
Sommige lelies zijn kalkvrezend en andere wensen kalk
in de bodem.
Een compromis dat voor alle lelies een gunstig effect geeft
is licht-zuur (pH 6-6,5).
Bollen diep genoeg planten: de soorten met stengelwortels
(20-25 cm diep), deze zonder stengelwortels (10 – 15 cm diep).

Uitzondering: L. candidum, de witte madonnalelie, de tip van de
bol juist onder de kalkhoudende grond (5 cm).

Lelies wensen schaduw op hun voet. Plantafstand: 20-40 cm.

Enkele Tips !

Bollen die er verschrompeld uitzien een dagje in vochtige turf
leggen om vocht op te nemen.
De hooggroeiende lelies voorzien van steun bij felle wind.
In groeitijd ruim water geven en regelmatig bijmesten.
Verplanten: uithalen, verdelen en direct terugplanten kan
geburen als de stengels afgestorven zijn (september - oktober).
Vermeerderen door verdeling, door bolschubben waaraan bolletjes
komen of door bolletjes die in de bladoksels op de stengel
verschijnen (b.v. bij de L. lancifolium / L. tigrinum).
Deze bolletjes worden 7-10 cm diep geplant in maart
(tijdens de winter bewaren in zand !).
Het worden na 3-4 jaar bloeibare bollen.
Lelies na 4-5 jaar verplanten, en diep genoeg!
Zij trekken zichzelf ook naar de gewenste diepte als ze
ondiep geplant worden.
Lentescheuten wat beschutten tegen vorst (met bladeren of takken).
Minimum 5 bollen samenplanten in groep om mooi effect in de
tuin te hebben.
Niet elk jaar van dezelfde planten bloemen snijden, dat put de planten uit.
De stengel slechts op halve lengte snijden zodat toch nog steeds een
halve stengel op de plant blijft.
Bij snijbloemen in de huiskamer de dikke meeldraden van de lelies
wegnemen om vlekken op kast te voorkomen.
Lelies zullen langer houden op water als de stengels voor het schikken
10 tot 12 uren tot tegen de bloemhals in water gezet worden.
In de vaas de bladeren die onder water komen verwijderen.
De meest aangewezen plantmaanden zijn: augustus, september, oktober.



08-02-2007, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

15-12-2006
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eindejaars 2006
Klik op de afbeelding om de link te volgen



Donderdag 14 december 2006
Een bloemstuk voor de eindejaarsfeesten


Gebruik drie cirkelvormige oasis van 14 cm. diameter en snij
er een klein stukje af zodat de blokken rechtop kunnen staan.
Laat de oasis goed doordrenken in water.
Neem vervolgens drie 3 bamboestokken van ongeveer 60 cm. en steek deze, verdeeld over de oppervlakte door de drie
cirkels oasis.
Zorg dat de 3 oasis mooi verdeeld zitten over de lengte van de bamboestokken.
Nu kan het steekschuim ( oasis ) worden vastgepint op een
ovale of rechthoekige schotel van ongeveer 40 cm lengte.
Bekleed vervolgens de zes zijkanten van de oasis met
klimopblaadjes .
De klimopblaadjes pint men in de oasis met steekkrammen. 
Vul daarna de oasis in boogvorm op met Takjes : Spar,
Conifeer, Taxus, Hulst, Buxus , Hersthooi en sneeuwbal. 
Werk het bloemstuk af met vier zalmkleurige rozen per boogvorm.
Gebruik als , kers op de taart, een hobby-spuitbus om het groen met goud te versieren.


Bamboe in de tuin 


 

Bamboe heeft de laatste jaren sterk aan populariteit gewonnen in private tuinen en in navolging van toepassing van bamboes in verschillende botanische tuinen en parken zien we ook meer en meer het gebruik van bamboes in openbare plaatsen opduiken.  

 

De halm, het rizoom en de bladeren samen bepalen de groeivorm van de plant, en dus ook de toepassingmogelijkheden in de tuin. In onze streken worden de hoogste bamboes tot 10 m hoog, maar de kleinste bamboes blijven over het algemeen lager dan 80 cm. 
Deze variatie in hoogte, gecombineerd met variatie in groeivormen bepalen de toepassingsmogelijkheden van bamboe als sierplant.
 
Voor de tuin en openbare aanplantingen kunnen bamboes gebruikt worden als solitair, voor hagen en afscheidingen, voor vakbeplanting, bodembedekking of onderbegroeiing, of ook nog als potplant.  Bamboe laat zich bovendien ook goed combineren met tal van andere planten, zowel eenjarigen, vaste planten, heesters of bomen.
 
De groene kleur van bamboe, ook in de winter, levert een uitstekende achtergrond, waarbij tal van bloemkleuren beter tot hun recht komen in de tuin.
 
Bamboes zijn ook rustpunten in de tuin.

Voor tuingebruik kunnen de winterharde bamboes grosso modo in drie groepen worden onderverdeeld,  een indeling die ook een botanische achtergrond heeft.

 

Fargesia groep: middelhoge tot hoge bamboes met pachymorfe of zodevormende rizomen.   vb. Fargesia, Thamnocalamus, Drepanostachyum en Yushania

 

Phyllostachys groep : hogere bamboes (uitzondering is Shibataea), met kruipende of leptomorfe rizomen vb. Phyllostachys, Brachystachyum, Semiarundinaria,  Sinobambusa,  Chimonobambusa, Qiongzhuea en  Shibataea.

 

Sasa groep : lagere tot hoge bamboes met leptomorfe rizomen. vb.  Sasa, Sasaella, Pseudosasa, Pleioblastus, Indocalamus, xPhyllosasa

 

Bij gebruik van bamboe is een doordachte planning, gecombineerd met een minimum aan onderhoud, voldoende om tientallen jaren lang bamboeplezier te hebben. 
Bij de doordachte planning horen de keuze van de juiste soort voor een bepaalde toepassing, en de wijze van aanplanten.
Een minimum aan onderhoud betekent dat de plant of de beplanting minimaal éénmaal jaarlijks wordt verzorgd, om een zo hoog mogelijke sierwaarde blijvend te garanderen.

 

Een doordachte planning

 

Bamboes zijn grasachtigen, en net als alle grassen willen ze groeien. 
Zodevormende bamboes vormen geen probleem voor uitbreiding en blijven mooi op hun plaats.  Wanneer bamboes met leptomorfe (kruipende) rizomen worden geplant, moet men terdege rekening houden met de grasachtige natuur van de bamboes.
 
Ze groeien ondergronds via rizomen en scheuten kunnen verschijnen meters van de originele plant vandaan.
 
Vooral bij het genus Pleioblastus zijn gevaarlijke groeiers, die zelfs rizomen tot een halve meter diep kunnen hebben.
 
Dit maakt het mogelijk om zelfs onder kleine tuinvijvers door te groeien.
 
Maar ook bij andere groepen bamboes komen dergelijke aggresieve woekeraars voor.  Bij een aantal bamboes met rizomen die tot een duim dik  worden kunnen tuinvijvers sterk worden beschadigd.
   

 

Het gebruik van rizoombegrenzers

 

Een doordachte planning is dus noodzakelijk wanneer kruipende bamboes worden gebruikt,  zowel in tuinaanleg als in openbaar groen.
Ofwel moet voldoende groeiplaats worden voorzien, of beter nog worden bij aanleg van de beplanting rizoombegrenzers ingegraven die typisch 65 cm diep in de grond gaan.  H
ardplasticplaten zijn aan te raden, platen die een lange levensduur hebben en ondoordringbaar zijn voor rizomen. 
Het is ook aangeraden om de rizoombegrenzing enkele centimeter boven de grond te laten uitsteken, zodanig dat rizomen die over de begrenzing groeien, kunnen worden verwijderd. 

Bamboes voor speciale doeleinden

 

Goede winterharde bamboe
Fargesia Rufa

Fargesia murieliae

Fargesia nitida

Phyllostachys bissetii

Phyllostachys aureosulcata en vormen

Phyllostachys humilis

Phyllostachys propinqua

Phyllostachys vivax

Phyllostachys vivax “Aureocaulis”

Pleioblastus pygmaeus

Pleioblastus variegatus

Sasa palmata “Nebulosa”

Semiarundinaria fastuosa

Shibataea kumasaca

Bodembedekkende bamboe
Indocalamus latifolius
Pleioblastus distichus

P
leioblastus pygmaeus
Pleioblastus variegatus

Sasa veitchii

Sasaella glabra “Albostriata”

Shibataea kumasaca
            

Bamboe voor vochtige plaatsen (niet in het water)
Phyllostachys purpurata “Solidstrem”
Pseudosasa japonica

Sasa palmata “Nebulosa”
 
Shibataea kumasaca

Bamboe voor droge plaatsen
Pseudosasa japonica

asa palmata “Nebulosa”

Sasa veitchii

Sasaella glabra “Albostriata”

Bamboe voor schaduw
Indocalamus latifolius
Fargesia nitida

Fargesia Rufa

Pleioblastus simonii

Pseudosasa japonica

Sasa soorten

Bamboe voor wintergroene hagen
 (van laag naar hoog gerangschikt)
Pleioblastus chino “Elegantissimus”

Shibataea kumasaca

Indocalamus latifolius
Fargesia (de meest voorkomende soorden)
Pleioblastus simonii

Phyllostachys aurea en vormen

Pseudosasa japonica

Phyllostachys aureosulcata en vormen

Phyllostachys bissetii




Hersthooi 




Hertshooi (Hypericum) is een plantengeslacht van soorten die bekend zijn
om hun geneeskrachtige werking.
Het geslacht omvat struiken en kruiden.
Hertshooi is populair in de sierteelt omdat de soort goed uitstoelt,
mooi bloeit in de zomer om daarna aantrekkelijke bessen te krijgen
in het najaar.

 

Wereldwijd zijn er 1000 soorten in 40 geslachten.
In Europa komt hertshooi voornamelijk in gematigde en subtropische
streken voor.
Bijzonder daarbij is dat de soorten zich aan hebben gepast aan
verschillende milieus:
water, vochtige gronden en droge grond.

 



Sneeuwbal

De Sneeuwbal staat al vanaf begin februari in bloei.
Van Viburnum tinus bestaan verschillende klonen.
Viburnum 'Gwenllian' is in knop roze en de geopende bloemen zijn witroze.
Viburnum 'Compactum' heeft eveneens roze knoppen,




De Gwenllian heeft een leerachtig blad waaruit witte bloemen te voorschijn komen.
Viburnum 'Eve Price' heeft karmozijnrode knoppen, waaruit roze aangelopen
bloemen komen.
Ten slotte heeft Viburnum 'Pink Prelud' witte bloemen, die geleidelijk naar roze kleuren.
De bloemen zijn tussen 5 tot 9 millimeter in doorsnede.
Plant deze Viburnums op een beschutte plaats in de volle zon. In strenge winters kan het gebeuren, dat de struik invriest. Verwijder dan in het voorjaar de doodgevroren takken.

De hierboven genoemde variëteiten worden als struik of op stam gekweekt.
Het is zelfs mogelijk er een formele of informele haag mee te maken.
Ze groeien compacter dan de meeste andere soorten, zoals
Viburnum bodnantense, Viburnum rhytidophyllum en de Gelderse roos.

Viburnum tinus
verdraagt snoei. Snoei de struik aan het einde van het voorjaar.
Snoei volgroeide struiken zo min mogelijk. Knip alleen die scheuten weg,
die de vorm bederven.
Wie een haag met deze Viburnum maakt of heeft, knipt halverwege de zomer
de scheuten met een snoeischaar terug om de vorm een beetje in de haag
 te houden.
Knippen met een hegschaar maakt namelijk lelijke randen aan het blad.

 

 

 






15-12-2006, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

06-11-2006
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Allerheiligen 2006
Klik op de afbeelding om de link te volgen




Woendag 25 oktober 2006

Een grafstuk voor allerheiligen
of
een bloemstuk Sint Hubertus

 

 

 

Gebruik twee of drie dikke maïsstengels om een kruisvorm  te maken.

( twee lange stengels van 55 cm en twee korte van 35 cm.)

Een oasisblok snijden in een rechthoek van 8 x 16 x 5 cm.

In het midden een deel wegsnijden van 4x 16 x 2 cm.

Het geheel inpakken met kippengaas en in water onderdompelen.

 

  

Snij de uiteinden van de stengels schuin af .

De lange stengels aan elkaar binden op 2/3 afstand met  binddraad en

daarna de korte  in het samenbonden in het midden.

Leg bij het samenbinden de stengels niet gelijk , dus de ene moet wat

hoger dan de andere.

Leg de samengebonden stengels kruisvorm in een 2/3 verhouding ,

de korte stengels beneden, en maak stevig vast met binddraad.

Leg vervolgens in het midden van het kruis de natte oasis met

het ingesneden gedeelte op het kruis.

Bevestig de oasis stevig vast op het kruis.

 

 

Steek eerst de Aucubabladeren, langs de onderzijde van de oasis.

Daarna vul je de volledige zijkanten met Skimmia x confusa -

Kew Green.

Steek vooraan in het oasis met behulp van een houten spies een
vrucht van de fluweelboom (Rhus typhina

Maak dat de oasis totaal onzichtbaar is, vul het geheel verder op met

Skimmia japonica Rubella  en .....................

Werk de bovenzijde af met witte rozen.

Mais
Maïs is een graan afkomstig uit Midden-Amerika.
Bij maïs zijn de vrouwelijke en mannelijke bloemen van elkaar gescheiden.
Aan de top van de plant zitten in de pluim de mannelijke bloemen. Ongeveer halverwege de plant zitten in de oksels van de bladeren
één of meer kolven bestaande uit de vrouwelijke bloemen.


Vrucht fluweelboom



De fluweelboom  (Rhus typhina) uit de pruikenboomfamilie is een boom, die tot 4,5 m hoog kan worden.
De boom komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika, waar ze voorkomen in rotsachtige, zanderige gebieden en op opengevallen plaatsen in het bos. De boom komt door het warmer wordende klimaat steeds meer in onze streken in het wild voor, vooral in de omgeving van de stad.
De bladeren en vruchten zijn giftig.

De fluweelbloom vormt een bijna kaarsrechte dunne stam of verscheidene stammen. De boom heeft zacht behaarde twijgen en na de bloei vormen de vruchten rode pluimen.
Het tot 15 cm lange blad is onevengeveerd en heeft 6 tot 7 bladparen.
De blaadjes zijn getand. De bladeren hebben een mooie, rode tot diepgele herfstkleur.

De boom is tweehuizig en bloeit in juni en juli met geelgroene kaarsachtige pluimen (de pluim is eigenlijk een thyrsus).
De vrouwelijke bloemen vormen een 10 tot 20 cm lange, dichte, donsige, kaarsachtige pluim. De mannelijke bloemen vormen een grotere ijlere pluim.
De vruchten zijn giftig en donker bordeauxrood en worden gebruikt voor het bloemschikken
De plant vormt worteluitlopers en kan daardoor andere planten overwoekeren.



Skimmia 'Kew Green'



Skimmia's zijn bladhoudende heesters die traag groeien.
Er zijn mannelijke planten die mooi bloeien en vrouwelijke planten die decoratieve rode of witte bessen dragen.
Zij verkiezen een neutrale tot zure bodem, die goed doorlatend is, en een plek in de (half)schaduw.
Skimmia 'Kew Green' is een mannelijke cultivar, met ovaal blad van zo'n 10 cm lang.
In de winter tooit de plant zich met dikke groene knoppen die vanaf
maart openbarsten in dichte trossen geurende witte bloemen.
Door zijn compactheid en de weinige zorgen die hij vergt is 'Kew Green' ook een ideale terrasplant. 


Skimmia japonica ‘Rubella’



Skimmia japonica ‘Rubella’ is een groenblijvende heester, met een zeer compacte groei. Is vrijwel snel te erkennen door zijn opmerkelijk leerachtig blad en zijn overweldigende winterbloei.

Er bestaan echter verschillende cultivars, hierdoor komen enkel de twee belangrijkste aan bod.

Skimmia japonica ‘Rubella’: gekleurde bloemtuilen roodbruin staan kaarsrecht gedurende de ganse winterperiode.
De bloemen zijn 5 tot 8 cm. hoog en zijn samengesteld uit ontelbare dicht op elkaar zittende kleine bolletjes.
In het voorjaar ontluiken deze bollige onderdeeltjes zich tot minuscule witte bloempjes die een fijne geur verspreiden en insecten aantrekken.
De plant op zichzelf wordt tenslotte 1 meter hoog en even breed.



06-11-2006, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

21-07-2006
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herfst 2006
Klik op de afbeelding om de link te volgen












Woensdag 13 september 2006 
Een Herfstbloemstuk.


Men bouwt het bloemstuk op vanuit een schotel in vierkantvorm.
Kleef een oasishouder in het midden van de schotel.
Snij het steekschuim ( oasis ) over de lengte in twee gelijke
delen, en prik één deel in de lengte op de houder.
Vul de kom verder op met de oasis; gebruik tandenstokers
voor de hechting aan het opstaande steekschuim.
Bekleed de bovenkant van de ( rechtstaande ) oasis met bladeren
van de aucuba.
In de zijkanten prikt met het graan.
De graanstengels snijden op dezelfde lengte, zodat de aren gelijk boven
de oasis uitkomen.
Elke stengel vastprikken in de oasis ( op dezelfde hoogte ) met naalden
op ongeveer  7 cm. van de aren en op 7 cm. van de bodem totdat
de volledige oasis is bedekt.
Tussen de graanstengels steken we takjes hortensia's, waardoor de
naaldkoppen niet meer zichtbaar zijn. 
Dit bloemstuk kan weken behouden blijven daar hortensia's
uitstekend geschikt zijn als droogbloem.


Tarwe


Tarwe is ook een van de oudste gedomesticeerde planten.
De domesticatie vond waarschijnlijk ongeveer 10.000 jaar geleden plaats in
het Missen-Oosten en Afrika van Syrië tot Kasjmir en naar het zuiden tot in Ethiopië.
De ontstaannwijze van gewone tarwe of broodtarwe is waarschijnlijk als volgt gegaan:
De eenkoorn ( tarwesoort ) heeft zich gekruist met een  wilde grassoort .
Vaak zien we bij kruisingen tussen soorten dat er geen fertiele planten ontstaan doordat de chromosomenparen teveel verschillen.
Door verdubbeling van het aantal chromosomen kan wel een goede paring van
de chromosomen optreden. 
De wilde en primitieve tarwesoorten hebben een brosse aarspil, waardoor de
korrels zich makkelijk kunnen verspreiden.
Ook zijn de korrels stevig omsloten door de kafjes en zitten er weinig korrels
op een aar.
Deze ongewenste eigenschappen zijn door de mens door de eeuwen heen weggeselecteerd. Eenkoorn en emmertarwe werden 4000 jaar v. Chr. veel
verbouwd in Noord-Afrika en het Middellandse Zeegebied.
Waarschijnlijk kwam eenkoorn veel voor als een ongewenste vermenging met emmertarwe.
Na 300 v. Chr. werd durumtarwe met naakte korrels meer en meer verbouwd
en na enkele eeuwen had deze soort de emmertarwe verdrongen.
Gewone tarwe kwam in 200 v. Chr. voor het eerst voor in het Middellandse Zeegebied.
Tegelijkertijd werd ten noorden van de alpen emmertarwe verdrongen
door spelt.
 In de Middeleeuwen werd gewone tarwe en spelt in Europa veel verbouwd. Uiteindelijk is spelt bijna geheel verdrongen door de gewone tarwe.
Tarwerassen worden ingedeeld naar groeiseizoen
(wintertarwe, zomertarwe en overgangstarwe).
Door kruising en selectie zijn er van gewone tarwe duizenden rassen gekweekt
 met verschillende eigenschappen en een steeds hogere opbrengst per ha.
Meel van gewone tarwe is afhankelijk van het ras geschikt voor het maken van brood, biscuit en gebak.
Pasta's worden meestal van durumtarwe gemaakt.

De
 gewees

Oorspronkelijk komt de Hortensia uit Japan.

Via Frankrijk  verspreidde de plant zich verder over Europa.

Vooral als potplant is de Hortensia erg populair, maar gelukkig

duikt hij ook steeds vaker op in tuinen.

En daar is wat voor te zeggen, want Hortensia's garanderen een

lang bloeitijd, van eind juni tot de eerste vorst.

 Er zijn verschillende soorten Hortensia's in drie hoofdkleuren:

blauw, roze en wit.

Alleen de witte Hortensia is "kleurecht".

Dat wil zeggen dat deze Hortensia op elke grondsoort zijn witte

bloemen houdt.

De bloemen van de blauwe Hortensia blijven alleen blauw (of mauve)

op zure grond met een pH-waarde van 6 of lager.

Op andere grondsoorten krijgen de oorspronkelijk blauwe bloemen

na verloop van tijd een roze (of rode) tint.

Hortensia's houden van vochtige schaduwrijke plekken.

Voor een optimale bloei is regelmatige bemesting met een speciaal voor

hortensia's verkrijgbare meststof onontbeerlijk.

Past u overigens op met het snoeien van uw Hortensia.

Niet alle soorten zijn hier even goed tegen bestand.

In warme klimaten wordt de plant in het najaar gesnoeid,

in koele klimaten in het voorjaar: eind maart - half april.

Hortensia bloeit op hout van het voorgaande jaar.

Regelmatig snoeien komt de bloei ten goede.

Vormsnoei is niet nodig.

Bij volgroeide planten worden zwak gegroeide (dunne) scheuten zonder

meer verwijderd.

Wanneer er veel oude scheuten aan de struik zitten, worden enkele daarvan

op ca vijf centimeter boven de grond teruggezet.

De overige oude scheuten worden tot dertig centimeter boven de grond ingekort.

Snoei in dat geval het topeinde boven een naar buiten staand oog af.

Uitgebloeide en jonge scheuten worden ook tot dertig centimeter boven de

grond gesnoeid en ook op een buitenoog.

Uit dit oog groeien nieuwe bloeischeuten.

Van een totaal verouderde struik worden alle scheuten tot vijf centimeter

 boven de grond weggesnoeid.

Nieuwe scheuten worden dan in de loop van het jaar gevormd.

Die zullen dan niet in hetzelfde jaar bloeien, maar het jaar daarop.

In het voorjaar daarna worden alle uitgebloeide scheuten tot op vijf centimeter

 boven de grond afgeknipt.

De nieuwe, jonge scheuten worden tot op dertig centimeter teruggezet.

De snoeicyclus is dus voortdurend gericht op verjonging van de struik.

Oud hout en bloeihout van hortensia is te herkennen aan de lichtbruine kleur

Oud en jong hout wordt gemarkeerd door kleurverschil: bruin en groen.

Zowel in winter, voorjaar en zomer kan er worden gestekt.

In alle gevallen moeten de stekken onder glas bewortelen.

Kop- of topstek komt het meest in aanmerking.

Zomerstek wortelt veruit het snelst.

Snij de stengel onder een oog af met een vlijmscherp mes.

Verwijder de daarboven zittende blaadjes door de bladstengel(s) zo dicht

mogelijk bij de (hoofd)stengel af te snijden.

Plant de stekken in een mengsel van turfmolm (zuurgraad of ph 5)

 vermengd met zand. Gebruik van groeistof is onnodig.

Zet de planten in een stekbak onder glas.

Na ca drie weken is de stek beworteld en worden de jonge planten opgepot

in  een zeven centimeter grote pot.

Als potgrond komt kamerplantengrond vermengd met turfmolm en wat oude,

verteerde stalmest in aanmerking in een verhouding van 3 : 2 : 1.

Begiet de planten regelmatig en zorg ervoor dat overtollig water snel

wordt afgevoerd.

Top de jonge planten voor de langste dag.

Bescherm de planten in de zomer tegen fel zonlicht.

Overwinter ze bij een koele, vorstvrije temperatuur.

In het voorjaar kunnen de planten in de tuin worden uitgeplant.

Bemest hortensia af en toe met een fosfor (P) en kali (K) houdende meststof,

zoals Thomasslakkenmeel en zwavelzure kali.

Stop eind september met het toedienen van meststoffen.

De planten moeten voor de winter afrijpen.


 

21-07-2006, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

20-07-2006
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nationale Feestdag 2006
Klik op de afbeelding om de link te volgen


Woensdag 19 juli 2006 
Belgische Nationale Feestdag



Gebruik een zwarte elegante glazen vaas met brede bodem of
een gewone (1) doorzichtige elegante glazen vaas.
(1) Langs de binnenzijde, de vaas opvullen met een zwarte
plastic zak.
De natte steekschuim op vorm snijden en in de vaas drukken.
De vaas opvullen met water. (1) De zwarte plastic zal de
volledige vorm van de vaas aannemen.
Doe 2 druppels bleekwater in de vaas voordat je het
steekschuim aanbrengt zodat er geen aanslag in de vaas  komt.
Twee lange rozensstengels, ongeveer op 35 cm. schijn afsnijden,
de doornen  en bladeren verwijderen.
De stengels in het midden met groene plantendraad bijeenbinden
en vastpinnen in de steekschuim.
Op ongveer 5 cm. van de glasrand aan weerszijde van de stengels
binden we een glazen proefbuisje gevuld met water .
De bladen van de stengels worden samen met bladeren van de aucuba
langs de vaasboord in het steekschuim aangebracht in op opbouwende
cirkels.
Dan worden 7 rode rozen in pyramidevorm ( stengels in verschillende
lengten schuin afsnijden ) in het steekschuim gestoken.
Tussen de rozen brengen we enkele gele mini-gerbera's aan.
Deze gerbera's brengen we ook samen met een rozenbladje op steel aan
in de proefbuisjes.

Aucuba


 

Aucuba, in het Nederlands ook wel broodboom genoemd.
De naam is afgeleid van de Japanse naam aoki "groen" + ba "blad" (Van Dale).
De planten in dit geslacht zijn tweehuizig en groenblijvend.
Vrijwel alle soorten groeien prima in halfschaduw, sommige soorten doen het
ook uitstekend op een volledig beschaduwde plaats.
Het geslacht kent drie soorten, die alle drie inheems zijn in Oost-Azië:
Aucuba chinensis,  van oorsprong  China en Taiwan.
Deze ruim 2 meter hoge struik heeft een zeer veranderlijke bladvorm.
De grijsgroene bladeren zijn gaafrandig, en scherp gespitst.
De leerachtige bladeren zijn aan de onderzijde blauwgroen.
Aucuba himalaica is inheems in het oostelijk deel van de Himalaja.
Men kan ze er aantreffen  tot op een hoogte van 2500 meter.
De smalle, ovale bladeren zijn fijner getand dan die van de andere.
Aucuba japonica, afkomstig uit Japan, en de enige soort die veel in
West-Europa wordt aangeplant.
De soort werd in 19e.eeuw in Europa ingevoerd.
De bloeitijd is voor sommige variëteiten maart-april, voor andere
variëteiten juli-augustus.
Bij de vrouwelijke plant ontwikkelen zich uit de kleine purperen
bloemetjes rode besjes.
Een voorwaarde hiervoor is wel, dat er zich ten minste één mannelijke
plant op korte afstand van het vrouwelijke exemplaar geplant staat.
De bessen  en de  bladeren  zijn giftig.
De hoogte kan iets meer dan twee meter zijn, hoewel de plant onder minder
optimale omstandigheden gemakkelijk op 1 meter hoogte blijft steken.
In ons klimaat kan de plant als goed winterhard worden beschouwd. 
Aucuba kan uitstekend gebruikt worden op schaduwrijke plaatsen, waar
weinig anders wil groeien.
Humusrijke of lichte kleigrond is uitstekend, al groeit de plant ook op armere
gronden: ze is absoluut niet kieskeurig.
Op schaduwrijke plaatsen is de bessenproductie zelfs beter dan in volle zon.
Door het mooie contrast tussen de groene, geelgevlekte bladeren en de
rode besjes vormt de plant een welkome opvulling voor schaduwplaatsen.
De plant zal niet gemakkelijk door vruchtvorming vermeerderen,
meestal wordt ze gestekt. Het voorjaar is hiervoor de beste periode.


Gerbera





Gerbera’s komen oorspronkelijk uit Zuid-Afrika.

Bekend onder de genusnaam Gerbera is deze bloem één van de

grootste successen bij onze kwekers.

De benaming heeft als oorsprong , Barberton, naar één van de

oudste dorpen in de Mpumamanga-provincie van Zuid-Afrika.

Die Barbertonse Madeliefie of  Transvaalse Gousblom. ( Daisy )

De bmoem kan tot 90 mm. diameter hebben.

De natuurlijk kleur van deze snijbloem bloem is helder rood.

Het bloemhoofdje van de kleinbloemige Gerbera (ook wel germini genoemd)

is licht gevuld en heeft een doorsnede tot ongeveer 7½ cm.

De lintbloemen zijn langwerpig maar de top is licht afgerond en heeft

meestal twee ondiepe insnijdingen. De bovenzijde is oranje-geel (meer geel)

van kleur, het hartje is groen-geel van kleur.

 

20-07-2006, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

15-06-2006
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pinksteren 2006
Klik op de afbeelding om de link te volgen




Donderdag 1 juni 2006 
Een bloempje voor Pinksteren.





Van de yucca plant 22 bladen afscheuren,
de scherpe punten afknippen.
De bladen aaneenrijgen met groene plantendraad
op 2 cm. onder het witte gedeelte van de bladen.
De bladen schikken rond een sterilisatiepot, zodat het witte gedeelte
4 cm. boven de rand uitkomen.
Het groene gedeelte van de bladen afsnijden gelijk met de bodem
van de pot en evenens op 2 cm. van de onderzijde aaneenrijgen.
Het geheel rond de pot binden.
De natte oasis stevig in de pot drukken en een gleuf houden om water te geven.
Steek eerst de 7 geel-oranje rozen in de oasis, dan de rozenbladend en
vervolgens het geheel opvullen met mos.
Langs de boven-en onderkant de plantendraad bekleven met een
volledige blad van de yuccaplant.

Yucca.



Yucca is een geslacht van van oorsprong Amerikaanse cactusachtige meerjarige planten, behorende tot de familie van de Agavaceae. Er bestaan een 40- tot 50-tal soorten yucca's van kleine struiken tot bomen en komen allen van nature voor in warme en droge gebieden in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en het Caribisch gebied. De planten hebben in het algemeen dikke, vlezige bladeren eindigend in een scherpe punt. De bloemen zijn meestal wit.

Alle Yucca's hebben een broertje dood aan vocht. Experimenteren met vooral de stamvormende en minder winterharde soorten zal alleen succes hebben als de planten zo droog mogelijk staan en als de grond zeer goed gedraineerd is. Het planten op een kunstmatige heuvel is aan te bevelen. Een plaatsje pal op het zuiden zal de planten veel goed doen.

De Yucca’s zijn winterhard , na verloop van tijd maken de meestee Tucca’s een stam. Yucca’s maken prachtige bloemstengels in de zomer, mits de zomer wel lekker warm en zonnig is. Deze planten heeft puntige bladeren.Na de bloei moet er nog voldoende warm weer zijn om een nieuwe groeitop te vormen.
Gaat het goed en vormen ze nieuwe toppen, meestal een stuk of drie tot vijf, dan kan er een volgend probleem aandienen. Laat je al deze toppen doorgroeien dan wordt de plant topzwaar en knapt om bij de eerste flinke storm of dikke laag sneeuw. Het is verstandig om zo snel mogelijk na vertakking alle toppen weg te halen en alleen de meest rechtop groeiende te handhaven. Zo houd je een rechte stam. De plant in meer in de schaduw zetten kan de bloei helemaal voorkomen en dan zijn er geen problemen met rotting en instabiliteit

15-06-2006, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

14-06-2006
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pasen 2006
Klik op de afbeelding om de link te volgen


Woensdag 12 april 2006   
Paasbloemstuk



Kleef in een klein diep soepbord een oasishouder.
Maak de oasis nat en druk het stevig in de houder
Steek eerst de takjes conifeer langs de onderkant
en vul op met de takjes buxus.
Daarna 6 gele tulpen in een ronde schikken. 
Als afwerking gebruiken we takjes gipskruid en
verschillende kleuren en enkele sprieten siergras.
Voor de versiering langs de onderderzijde twee brede gele
linten over elkaar inprikken.

Buxus

De inheemse Buxus of palmstruik genoemd is een tamelijk trage groeier en is om die reden dan ook geschikt voor lage haagjes.
Deze wintergroene heester groeit goed op kalkrijke grond, verdraagt een droge zonnige groeiplaats maar staat ook zijn mannetje in de schaduw.
In de zomer, bij warm weer of bij het snoeien komt er een typische Buxusgeur vrij.
Het kweken van bijzondere vormen kost veel tijd en geduld. De meeste snoeivormen worden twee keer per jaar gesnoeid eb bij voorkeur bij bewolkt weer .



Palmstruikgemeente Hoegaarden

De palmstruiken groeien in de haspengouwse gemeente Hoegaarden, gelegen in vlaams brabant weliswaar traag,
maar overal. Er is geen tuin groot of klein of we vinden er palmstruiken, tot zelfs boomgroote.

De gemeente dankt deze buxusgroei aan de jeugd die
op palmzondag, palmtakjes verkopen van deur tot deur.
Er is zelfs een palmommegang . 
Voordat de ommegang door de cuype van het dorp, gaat, wordt de palm gewijd in de kerk.
Een paar duizende kinderen met palm in de hand stappen  mee in het spoor van de apostelengenootschap en de bijna vier eeuwen oude houten palmezel. 
Met de palmommegang op palmzondag herdenkt Hoegaarden de blijde intrede van Jezus Christus in Jeruzalem.

Gipskruid

Gipskruid behoort tot de familie van de kruidnagelachtigen (Caryophyllaceae). De Latijnse naam is afgeleid van de Griekse woorden gypsos (gips of krijt) en phile (vriendin). Van nature wordt gipskruid dan ook geassocieerd met kalkhoudende grond. Het verspreidingsgebied strekt zich uit van het midden tot het verre zuiden van Rusland, Siberië, de Kaukasus en delen van Noord-Afrika. Gipskruid wordt ook wel sluierkruid genoemd vanwege de tere, tuleachtige bloemen. Gypsophila elegans groeit van nature in de Kaukasus. De orginele soort bloeit met witte bloemen. De bladen van de plant zijn grijsgroen en lancetvormig. Het is een delicate plant, die in de tuin beschermd moet worden tegen valwind.

14-06-2006, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

13-06-2006
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Valentijn 2006
Klik op de afbeelding om de link te volgen


Valenstijndag
Donderdag 9 februari 2006



Maak de oasis nat en druk het stevig in de 20 cm. hooge vaas,een gleuf houden om water te geven.
Steek eerst de takjes conifeer , dan het Rhododendronblad en vervolgens de 8 Asparagus in een rondevorm in de vaas.
Steek vervolgensenkele sprietencitoengras er rondom in, om daarna het bovenste deel van de schikking opvullen met 7 rode de rozen en het gemengde boeket.
Als afwerking gebruikenwe 2 Anthuriums en het Anthurium-blad .

Voor de versiering gebruiken we langs de inderzijde twee orange-rode strikken.

Conifeer

Takken van coniferen worden dankbaar gebruikt voor bloemschikwerk.

Dat komt dan voornamelijk vanwege de uitstekende houdbaarheid van dit materiaal. In het bloemschikwerk worden deze takken vaak gebruikt voor de afwerking en bedekking van de oasis. Daarnaast hebben takken van vele soorten een bijzondere decoratieve eigenschap. De takken van de Atlasceder en bijvoorbeeld de Larix worden in bloemschikwerk vaak gebruikt om er hoogte en breedte in te maken, of er een extra element aan toe te voegen.

De toepassingsmogelijkheden zijn dus enorm groot.

Coniferen zijn eigenlijk heel bijzonder binnen de huidige plantenwereld. Dat bijzondere zit hem dan vooral in het feit, dat ze eigenlijk geen echt blad hebben.

De meeste soorten hebben naalden of schubben in plaats van bladeren. Met deze naalden of schubben halen ze echter hetzelfde kunstje uit als alle andere planten, die wel blad hebben. Ze zetten zonneenergie om in suikers en stikstof en kooldioxide om in zuurstof. Dat doen ze dan bijna allemaal het gehele jaar door, omdat deze naalden of schubben vrijwel nooit in de winter afvallen. De meeste soorten doen trouwens wel aan een zogenaamde rui, maar dat gebeurt dan vaak in de zomer. In de maand augustus zie je de meeste naaldbomen en coniferen die vervanging en uitschoning ondergaan. De oude naalden en schubben hebben hun taak gedaan en zijn inmiddels vervangen door jonge exemplaren. Door weer en vooral wind worden de oude naalden en schubben vervolgens afgeschud. Jaar op jaar vormt deze vergane glorie voor een prima bedekking van de grondoppervlakte om de coniferen heen.

Door die bedekking wordt het water beter in de grond vastgehouden.

Dat systeem zit derhalve prima in elkaar. De naalden en schubben van de coniferen hebben nog een belangrijke eigenschap.

Ze verdampen als gevolg van hun geringe oppervlakte en structuur heel weinig water. Als gevolg daarvan zijn coniferen eigenlijk bij uitstek uitgerust om onder zeer moeilijke omstandigheden te kunnen overleven. Dat kunnen ze dus bij uitstek. Talloos zijn de plaatsen op aarde, waar bladhoudende bomen of struiken niet kunnen overleven vanwege de extreem moeilijke leefomstandigheden. Coniferen en naaldbomen lukt dat wel.

Toch zijn er binnen die groep coniferen toch nog wel wat uitzonderingen op de regel. Zo zijn er soorten, die in de winter toch hun naalden allemaal afschudden.

Er is zelfs een ondersoort, die in plaats van naalden of schubben een soort bladeren heeft. Dat is de Ginkgo, die zoals zovele soorten over is gebleven uit prehistorische tijden. De coniferen en naaldbomen hebben nog een bijzonderheid in zich. Ze kunnen door hun ingebakken zelfbeschermende eigenschappen verbazingwekkend oud en groot worden. Van sommige Sequoia soorten in Noord Amerika is een hoge leeftijd bekend. Ze zijn soms meer dan 3000 jaar oud! Over overleven gesproken!

Dit soort bomen wordt niet alleen oud, maar ook ontzagwekkend groot. De oudste exemplaren hebben soms een stamomtrek van meer dan 20 meter!

Door hun groeiwijze hebben sommige soorten een prima bruikbaarheid voor de mens in zich. Van veel soorten wordt dankbaar gebruik gemaakt in de houtindustrie en uiteindelijk in de bouw van huizen en andere onderkomens. Zelfs in de geneeskunde wordt o.a. van de Taxus gebruik gemaakt.

Uiteraard hebben coniferen echter voor de mens nog een heel groot nut. Dat is namelijk de uitstekende bruikbaarheid voor de aanleg van mooie en groenblijvende siertuinen. Van die mogelijkheid maakt de mens dankbaar gebruik. Vele soorten laten zich in jong stadium ook uitstekend modelleren, waarmee je vaak de leukste effecten kunt bewerkstelligen.

Over het algemeen vereisen coniferen in ieder geval een goed gedraineerde grond. Het liefst wat zanderig. In ieder geval niet al te zwaar van structuur.

Dat stelt bijvoorbeeld wat eisen bij de aanleg van een coniferentuin. Al te grote oppervlakte uitdroging is ook niet gewenst. In siertuinen kun je dat verbeteren

door de grond met bijvoorbeeld een mulchlaag te bedekken. Ook kun je om de bomen en struiken heen oppervlakkig wortelende planten plaatsen. Het gaat erom, dat het water grotendeels in de grond beschikbaar blijft en niet te snel verdampt door de zonnestraling.

Asparagus


Asparagusis de naam van een geslacht van planten in de aspergefamilie. Het geslacht telt een 120 tal soorten, allen uit de Oude Wereld. Veel soorten zijn in talloze landen in beide werelddelen geintroduceerd in gematigde en tropische gebieden.
Ze variëren van kruiden tot ietwat houtachtige klimplanten. Ze hebben afgeplatte stengels (phylloclades), die de functie van bladeren hebben overgenomen. Drie soorten, Asparagus officinalis, Asparagus schoberioides en Asparagus cochinchinensis) zijn tweehuizige soorten, d.w.z met de mannelijke en vrouwelijke bloemen op verschillende exemplaren. Anderen zijn hermafrodiet.
Het best bekend is natuurlijk de groente asperge.
Andere soorten worden als sierplant gekweekt.
Sommige soorten zoals Asparagus setaceus hebben takken die op sporen lijken, hoewel ze dit niet zijn.
Ze worden vaak vanwege hun gebladerte als kamerplant gekweekt. Siersoorten zijn bijvoorbeeld Asparagus plumosus, Asparagus densiflorus, enAsparagus sprengerii.

Citoengras

Citoengras is een snelgroeiende, aromatische grassoort.
Door de uitgebreide wortelen kan de plant tot 150 cm.
groot worden.
Het gras heeft Azië als oorsprongen wordt vooral geteeld voor het destilleren van ontstekingswerende olieën.

Anthurium

Anthurium is een subtropische plant, temperaturen onder de 15°C en boven de 30°C dienen vermeden te worden. Voor een goede groei moet best een temperatuur van 19-21°C nagestreefd worden.,vermijd kou en temperatuurschommelingen. Houd de potgrond matig vochtig vooral in de groeiperiode, maar vermijd teveel water. Laat de potkluit niet uitdrogen.

Anthurium dankt zijn naam aan de bloeiwijze, die bestaat uit een schutblad en een kolf. deze wordt vergeleken met een staart, vandaar de Griekse naam 'anthos' (= bloei) en 'oura' (=staart). Het schutblad wordt vaak ten onrechte aanzien voor de bloem. De bloemetjes worden gevormd op de kolf.

Het verschil tussen de A.andreanum en A.scherzerianum bestaat erin dat de kolf bij A.scherzerianum gedraaid is. Het blad van A.scherzerianum is ook wat meer leerachtig dan het blad van A.andreanum

In de winter de plant een rustperiode van ongeveer 6 weken geven met een temperatuur van 15 graden C en weinig water. Deze rustperiode heeft de plant nodig om het seizoen erna weer een rijke bloei te geven. Om het jaar verpotten is voldoende.

13-06-2006, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

12-06-2006
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eindejaars 2005
Klik op de afbeelding om de link te volgen










Woensdag 21 december 2005
Een bloempje voor Nieuwjaar!



Eerst een stuk gaas van 75 cm x 11 cm tot op 10 cm na doormidden knippen.
Daarna bekleden we we voor dit bloemstuk een plankje, met mos -
hierop werd een met mos bekleed stukje oase opgezet,
daarna alles met draadvastzetten .
Vervolgens het gaas op het bemoste plankje vast nieten.
Aan de basis van het bloemstuk komt een groot bloemblad..
We gebruiken twee aparte soorten bloemen,en vullen alles op met een
eucalyptus , met 5 gele roosjes en 6 gerbera's en nog een takje hertshooi
metrood/groen achtige bolletjes eraan.
En tot slot alleseen beetje schikken in de richting van met het gaas .


Eucalyptus

De Eucalyptus komt van oorsprong uit Australië en Tasmanië.
Er bestaan ongeveer 500 soorten en nog steeds worden er soorten
of variaties ontdekt.
De Eucalyptus wordt onderverdeeld in een aantal groepen.
Er wordt geselecteerd op bast, bladvorm en groeiwijze
Over de bladvorm wil ik wat meer vertellen.
Bij sommige Eucalyptussen is er een verschil tussen jeugdblad (nieuw blad)
en volwassen blad.
Dat is opvallend; de meeste volwassen bladeren zijn langwerpig en
smal en het jeugdblad is het blad dat wij kennen vanuit de boeketjes;
rond en ovaal.
Bij een volwassen boom heb je dus twee soorten blad!!
De Eucalyptus behoudt immers zijn blad in de winter.
In Australíë en Tasmanië komen heel uiteenlopende temperaturen voor.
Zo heeft Australië voor een deel een sub-tropisch klimaat en een
groot deel is woestijn. In het zuiden en in Tasmanië komen wat minder
extreme temperaturen voor.
De Eucalyptussoorten die ik kweek komen uit Tasmanië en uit het
 zuiden van Australië.
De zaden worden gewonnen van bomen die op grote hoogte staan en
die flink wat vorst krijgen.
 De meeste mensen zien de Eucalyptus als een plant / boom die
geen vorst kan verdragen. I
k heb zelf een aantal Eucalyptussen die vorst tot - 20 C. kunnen
verdragen zonder bladschade op te lopen.
Hiernaast een foto van de winterharde Perriniana.
De laatste twintig jaar is ons klimaat aan het veranderen.
Dat merk je aan de zachtere winters, warmere zomers en relatief
weinig neerslag.
Bij zachte winters zal ook de plantengroei een verandering doormaken.
De Eucalyptussen die ik kweek kunnen milde tot strenge vorst verdragen.
Het probleem van invriezen zit in de bast of stam (vooral net boven de grond).
De stam bevriest en kan geen vocht meer naar boven transporteren.
De bladeren blijven verdampen en verdrogen letterlijk. Bescherming bij
vorst is alleen bij jonge boompjes nodig.
Wat stro en wat gaas rond het boompje of een ruime PVC buis brengen uitkomst.
Bij de oudere exemplaren volstaat wat compost bij de onderkant van de stam.
Als u geen plaats heeft voor een grote boom kan je de Eucalyptus
terugsnoeien of als kuipplant gebruiken.
Het planten van een Eucalyptus is nog belangrijker dan het beschermen.
 Je kunt de Eucalyptus het beste op de warmste en zonnigste plaats in
uw tuin planten. I
k heb soorten die ook in de schaduw willen staan.
Graaf een gat van ongeveer 40 bij 40 cm en ongeveer 50 cm diep.
Vul het gat met een mengsel van grind , potgrond en rivierzand.
Het zand en grind zorgen voor de goede drainage die essentieel is voor je boompje.

Gerbera's

Gerbera’s zijn gevoelig voor bacteriën, daarom worden de bloemen bij
kwekers direct na de oogst op water met een houdbaarheidsmiddel gezet.
Anders raken de stelen verstopt.
Op de veiling wordt het aantal bacteriën per gram steelgewicht
stelselmatig gecontroleerd.
De groothandel kan dozen met gerbera's het beste ondersteboven bewaren.
 Dit om kromme stengels te voorkomen.
De optimale bewaartemperatuur is 2 tot 8°C. Het is raadzaam vooraf de dozen
op botrytis te controleren, een schimmelaantasting die razendsnel kan uitbreiden.
De bloemist kan de bloemen het beste direct op water zetten.
Eventueel aanwezige hieltjes kunnen beter worden verwijderd, omdat ze
de wateropname belemmeren.
Ze zijn te herkennen als verdikte en donker gekleurde delen aan de
uiteinden van de stelen.
Laat de bloemen minimaal 4 uur water opnemen.
Voeg enkele druppels chloor aan het water toe om bacteriegroei te remmen.
Als de stelen hard zijn, kunnen de bloemen worden verwerkt.
Mochten de stelen onvoldoende water hebben opgenomen,
dan kunnen de bloemen beter op draad worden verwerkt.

Als consumenten kan men best enkele centimeters van de stelen af te snijden
 en ze in een dun laagje water met een houdbaarheidsmiddel te zetten.
Dan gaan ze het langst mee.
Gerbera's zijn het hele jaar te verkrijgbaar, met een aanvoerpiek in het voorjaar.
De gerbera is genoemd naar Traugott Gerber, een Duitse arts die vooral
op het Deense schiereiland Jutland veel planten heeft verzameld.
Gerbera jamesonii is de 'godfather' van de huidige rassen.
De soortnaam verwijst naar de plantenverzamelaar Jameson,
die de gerbera in Transvaal (Zuid-Afrika) heeft ontdekt.


Hertshooi

In het wild groeiende hertshooi (Hypericum) komt in veel milieus voor:
het groeit in het water, op matig vochtige gronden en op puur droge gronden.
Het zijn geen planten van een en dezelfde soort.
Elk milieu kent een of meer soorten die daar geschikt voor zijn.
Zonder uitvoerig stil te staan bij al die soorten, komt Hypericum perforatum
het meest voor.
 Het is een (wilde) plant, die op droge grond groeit.
Van dit hertshooi of Sint Janskruid wordt tinctuur van blad en stengels getrokken.
Alle hertshooisoorten hebben klieren die voornamelijk in de bladeren zitten
en die een bepaalde stof afscheiden.
De tinctuur wordt gebruikt tegen onder andere ischias, zenuwaandoeningen
en brandwonden en is vaak een toegevoegde stof bij antidepressiva.
 Vrijwel alle dieren die hun voedsel in de wildernis zoeken,
mijden hertshooi vanwege deze stof.

Hypericum calycinum is een goede bodembedekkende plant

Als bodembedekkende kruidachtige plant is Hypericum calycinum het meest geschikt. Hypericum 'Hidcote', Hypericum inodorum, Hypericum mooserianum en Hypericum adrosaemum zijn struiken die als groep of als solitair zijn aan te bevelen. Van deze soorten bestaan ook weer diverse cultuurvariëteiten.

Hypericum calycinum is groen blijvend en wordt niet hoger dan dertig centimeter. Het blad is donkergroen met een blauwe zweem erover. De soort groeit ook goed in een schaduwrijke situatie.

Plant deze Hypericum bij voorkeur op een humusrijke grond. Op (vochtige) klei doen ze het ook heel goed. Een waarschuwing: slakken houden zich graag schuil onder dit hertshooi, maar ze eten er niet van.

De bloemen hebben opvallende bundels meeldraden.

In de herfst kleuren de bessen van rood naar zwart .

Hypericum adrosaemum is een halfheester.
De stengels van de plant verhouten naarmate het seizoen vordert.
In het najaar moeten de stengels bij de grond worden afgeknipt.
Dit karweitje dat elk jaar terugkeert, wordt ruimschoots goedgemaakt
door de sierwaarde van dit struikje.
De bladeren van deze soort staan kruisgewijs tegenover elkaar.
Het geeft het sierlijke effect aan de stengels.
De bloemen staan op de toppen van de stengels.
Ze zijn maar drie à vier cm groot, maar de lange meeldraden stelen de show;
het zijn net verstijfde wimpers.
Hypericum androsaemum (andros = man, mens - haima = bloed) bloeit
van begin juni tot eind september.
De struik wordt tot ongeveer één meter hoog.

Het blad verkleurt in de herfst opvallend naar een diep koperkleurige tint.
Dan ook is het de tijd dat de bes van rood naar diepzwart kleurt.
Zowel met bloem en in bes leent deze hertshooi zich uitstekend om in
boeketten te worden gestoken.
Al met al een struikje dat zeer de moeite waard is.
Het is een gezonde plant.
Ziekten en aantastingen komen er nauwelijks op voor..

12-06-2006, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

11-01-2006
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.TopSiteGuide.bestblogs
.

11-01-2006, 00:00 geschreven door bloemschikken  

Reageer (0)

Foto

      Hobbyclub
     Workshops 
   Bloemschikken

Maximum 30 deelnemers 
         3 workshops
3 lesgeefsters per cursus 

   Deelnameprijs
    per les :  € 15  

Alle materialen inbegrepen.
   Drankje aangeboden.

Info :
hobby.hoegaarden@gmail.com

Met de steun en in samenwerking met:

v.z.w. Senior Service Belgium
http://seniorserviceclub.blogspot.com/
Dienst Cultuur Hoegaarden
Gemeentebestuur 
http://www.gemeentehoegaarden.be
Taverne Kouterhof
http://www.kouterhof.be
v.z.w. FedOS
http://www.fedos.be
Brasserie Kaptittelhuis
De tuinen van Hoegaarden
http://www.detuinenvanhoegaarden.be

Links :

Bloemschikken
http://Bloemschikken.Beginthier.nl
Bloemschikken
http://www.2link.be/index.php?zone=dochter&dochter=bloemschikken
Anne's voorbeelden bloemschikken
http://www.boeketcadeau.nl/bloemen-binden
 


Blog als favoriet !

Foto

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


Groenen Plantendraad

De draad wordt gemaakt  van
week ijzer, is groen gelakt en
dubbel gegloeid, zodat het
niet meer veerkrachtig is.

Soorten


0,4 mm,

Voor klimopblaadjes en

samenbinden van corsages.


0,6 mm
Voor op kransen en voor
kleine roosjes.


0,8 mm,
Voor voor dikkere bloem- of
plantenstelen.


0,9 mm,
Voor stevige bloemen zoals
bv. anjers en rozen.
 
1,2 mm,
Voor zwaardere bloemen
zoals gerbera's en
grootbloemige rozen.


1,5mm

Voor zware materialen,
bv." voor kaarsen.



Foto

Kleefgom

Kleefgom wordt gebruikt om
steekschuim
prikkers vast te
plakken op bv. een bord. .

De ondergrond moet goed
droog en stofvrij zijn.

Door de kleefgom te verhitten
wordt het zachter;
daardoor
neemt hij gemakkelijker van
de
ondergrond aan en plakt
het beter.

De prikker moeten steeds
draaiend en
stevig worden
aangedrukt.

Men kan ook eerst een
strookje watervaste
tape op
bv. een gladde ondergrond
aanbrengen
en dan daarop
de kleefde kleefstof plakken


Foto

LIEFDE,
SCHOONHEID,
VREUGDE.

Symbolische betekenissen
van de Roos.

 


Sfeerbeelden - Bloemschikken
Kapittelhuis te Hoegaarden

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto


Blog tegen de regels? Meld het ons!
Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!