Als kostbare edelstenen schitteren de ijzige knoppen in het ochtendlicht. De fragiele takken dragen hun laatste glans, terwijl de vorst elk detail accentueert. De rode knoppen, gehuld in kristallen, beloven nieuw leven, zelfs in de kilte van de winter. Een moment van pracht, waar kou en tederheid elkaar raken in een tijdloos tafereel.



.

In de vroege ochtend, nog voor de zon opkomt, ademt de Bourgoyen-Ossemeersen een sfeer van rust. Een dunne mist zweeft boven het water, terwijl de contouren van knotwilgen zich aftekenen. Hun spiegelbeeld in het stille water versterkte de symmetrie van de natuur. Bankjes staan ​​verlaten in de verte, wachtend op de eerste bezoekers van de dag. Hier lijkt de tijd op dit moment zelfs stil te staan.



.

De vroege ochtend in Het Provinciaal Domein Het Leen onthult een landschap bedekt met rijm. Elke grasspriet en tak is met een dunne ijslaag omhuld in het licht van de opkomende zon.



.

Bevroren schoonheid in stilte gevangen. De fragiele takken, omhuld met een delicate rijplaag, ongemakkelijk zacht onder de kou. Op de achtergrond wiegt het dorre riet, in contrast met de ijzige voorgrond. Een moment waarin tijd lijkt stil te staan, een poëtische verstilling van de natuur.



.

Deze foto speelt met perspectief en illusie. Op het eerste gezicht lijken het bomen met hun normale takken, maar bij nader inzien is de wereld ondersteboven gekeerd. De bovenkant is een wirwar van bladeren en takken, terwijl de onderkant de gespiegelde silhouetten van bomen onthult. De omkering daagt de kijker uit om de werkelijkheid anders te ervaren en roept vragen op over wat echt en wat een illusie is.

Een frisse winterochtend in het Arboretum van Het Leen in Eeklo. De eerste zonnestralen werpen lange schaduwen over het met rijm bedekte gras, terwijl de bomen ontwaken in het zachte ochtendlicht. Een kronkelend pad nodigt uit tot een wandeling.



.

Twee wilde eenden stijging op, hun vleugels net niet scherp door de snelheid van de beweging. De achtergrond is subtiel, waardoor de focus op hun dynamiek ligt. Een spel van licht, snelheid en precisie – vastgelegd in een fractie van een seconde.

.

De vroege ochtendzon werpt haar eerste gouden stralen over het stille water van Het Leen. De bomen langs de oevers baden in zacht licht. 
Een subtiel spel van licht en schaduw.

Een nieuwsgierige bezoeker in mijn tuin. Dit roodborstje poseerde perfect op een tak. De zachte achtergrond en het spel van licht en schaduw maken het tafereel bijna schilderachtig.



.

Terwijl twee eenden rustig over het ijs scharrelen, verbreekt een gans met krachtige vleugelslagen de rust van de ochtend. Bevroren water, krachtig licht, een vlucht naar vrijheid.



.

De vorst bedekt het gras met een ijzige gloed, terwijl de ochtendzon zacht door de bomen schijnt. De kale takken vormen een ritmisch patroon tegen de mistige achtergrond, met een enkele boom die nog wat bladeren vasthoudt. Een stil en sereen wintermoment.



.

Wat op het eerste gezicht slechts een paar bladeren en een stukje hout lijkt, blijkt bij nader inzien een hele wereld op zichzelf. De rijp kleurt het landschap wit, mos kruipt langs de randen, en kleine takjes steken als bruggen over een kleine kloof. Hier, in deze verborgen miniatuurwereld  toont de natuur haar fijne details. 



.

Het water is tot stilstand gekomen, gevangen in een dunne laag ijs sterk genoeg om deze eenden te dragen. Ze staan ​​daar, roerloos, te genieten van de eerste zonnestralen. Soms is de schoonheid van een moment net zo eenvoudig als vogels op ijs.

.

Deze gevallen boom ligt al jaren in een van de visvijvers van Het Leen te Eeklo. Ik heb hem al vaker gefotografeerd, maar was nooit helemaal tevreden over het resultaat. Nu, gevangen in een bevroren vijver, krijgt hij eindelijk de sfeer en uitstraling die ik zocht. De ijzige spiegeling en de desolate winterse setting maken het beeld compleet.



.

De natuur tekent haar eigen abstracte kunst op het dunne ijs van een plas.  Dit samenspel van elementen maakt elk stukje ijs uniek.  Als de zon sterker wordt, zal dit kunstwerk weer verdwijnen. Wat overblijft, is slechts deze foto—een bevroren herinnering aan de authentieke schoonheid van de natuur.



.

Soms moet je gewoon vroeg opstaan om de magie van een winterochtend vast te leggen. Vanmorgen werd ik getrakteerd op een adembenemend landschap: een dunne laag rijp bedekte de velden, terwijl een ijle mist de horizon verzachtte. De kou beet in mijn vingers terwijl ik mijn camera instelde, maar het was het waard. 

Deze ochtend herinnerde me eraan waarom ik fotografie zo waardeer: het vermogen om een vluchtig moment vast te houden en te delen. Een winterse ochtend zoals deze is een geschenk, een stukje verstilde schoonheid dat anders onopgemerkt voorbij zou glijden.

.

De ochtend begint koud en stil. De rijp ligt als een deken over het gras. In deze serene atmosfeer zit een eenzame vogel op de prikkeldraad, zijn silhouet scherp afgetekend tegen de wazige achtergrond. Achter hem torent een hoogspanningsmast op, een symbool van menselijke invloed in dit natuurlijke landschap. 

Toch is het geen botsing, maar een samensmelting van twee werelden die naast elkaar bestaan.

.

Op een ijzige winterochtend baadt mijn dorp Beke in een zachte nevel. De vorst heeft het landschap omhuld met een witte sluier, terwijl de huizen en de kerktoren langzaam opdoemen uit de mist. De dagende zon kleurt de lucht in zachte pasteltinten, waardoor de winterse kou een dromerige gloed krijgt. Een moment van eenvoud, waarin de natuur en het dorp samensmelten tot een bijna romantische scène. De wereld lijkt zelfs stil te staan, gevangen in een tijdloos winterlandschap.



.

Wat een onverwachte verrassing deze ochtend! Hoewel er geen sneeuw voorspeld was, werden we wakker in een prachtig wit landschap. Eigenlijk was ik er niet op voorbereid, maar ik kon het niet laten om toch snel enkele foto's te maken. De sneeuw op de bomen en takken smolt immers als sneeuw voor de zon , en het magische moment wilde ik vastleggen voordat het verdween.



.

Soms ontdek je magie op onverwachte plekken. Deze foto vangt een moment van serene reflectie, waar overhangende takken het oppervlak van een kalme waterspiegelen. Het zachte blauw van het water vormt een schilderachtig canvas,  elk detail, de fragiele blaadjes, de kronkelige lijnen lijken met zorg geschilderd door de natuur zelf. De spiegeling is zo perfect dat de grens tussen werkelijkheid en reflectie vervaagt.



.